.
Είχα γράψει για τη συμμετοχή μου στο εγχείρημα της καταγραφής της Ιστορίας της Δραπετσώνας σε προηγούμενη δημοσίευση. Τώρα που έχω ξεκινήσει τη δουλειά που ανέλαβα θα ήθελα να καταγράψω τις πρώτες μου εντυπώσεις.
.
Κατ' αρχήν να πω ότι με έχει εντυπωσιάσει ο όγκος της δουλειάς που απομένει. Είχα εκτιμήσει ότι χρειαζόταν πολύ πράγμα, τώρα βλέπω ότι χρειάζεται ακόμα πολύ περισσότερο. Το μόνο που με ανησυχεί είναι η ανυπομονησία των Ποιμενίδη-Χατζόπουλου να κυκλοφορήσει το βιβλίο γρήγορα. Απλά, δεν γινεται! Εκτός κι αν κυκλοφορήσει ημιτελές και με κενά που θα το κάνουν να ΄φαίνεται περισσότερο σαν άλμπουμ παρά σαν βιβλίο. Πιστεύω θα τους πείσω να μου δώσουν τον χρόνο που είναι αναγκαίος. Χρειάζομαι το καλοκαίρι και δεν νομίζω ότι θα είναι έτοιμο το βιβλίο πριν τον Ιούλιο.
.
Είναι απολαυστικό να βλέπεις να ολοκληρώνεται σιγά-σιγά μια τέτοια δουλειά που έχει να κάνει με το παρελθόν και το μέλλον. Μαζεύεις το παρελθόν, με τρόπο φυσικά εκλεκτικό, τρόπο που έχει καθιερώσει η υπάρχουσα αντίληψη περί ιστορίας αφού αυτό είναι το εργαλείο που έεις στα χέρια σου, και συγκρατείς αυτή την όψη του παρόντος για να την παραδώσεις στο μέλλον, σε ένα κόσμο που θα ζει, θα κυκλοφορεί και θα σε διαβάζει όταν εσύ δεν θα υπάρχεις πια. Τι απίστευτη αισιοδοξία ότι μπορεί η οργάνωσην της ύλης που εσύ αποκαλείς εαυτό να έχει λόγο σαν τέτοια (κι όχι σαν άλλου τύπου μετασχηματισμός των μορίων, ατόμων και κουάρκς που σε αποτελούν) σε αυτόν τον συγκεκριμμένο κόσμο των 3 διασ΄τασεων με τις συγκεκριμενες κοσμολογικές σταθερές!!! Κι εγώ που νόμιζα πως σε τέτοιο τρυπάκι δεν θα μπω....!
.
