Και τώρα.... τι γίνεται τώρα με το θέμα της Ανάπλασης; Μας περιμένουν 10 χρόνια φαγούρας;

Το παρακάτω κείμενο το έγραψα στο Μπλογκ της Ανάπλασης, όμως θέλω να το επαναλάβω εδώ γιατί εκφράζει προσωπικές μου τάσεις (για να μην πω "αγωνίες" που το βρίσκω βαρύγδουπο αλλά πιο αληθινό) και γιατί θέτει ένα ζήτημα που θα με και μας απασχολήσει πολύ στο προσεχές μέλλον. Θέτει το ερώτημα "Και τώρα... τι κάνουμε;"
.
Σε μια από τις τελευταίες συνεδριάσεις της Παμπειραϊκής Επιτροπής (λίγο πριν την "Ημερίδα" του Δήμου), ο Νίκος Μπελαβίλας, αφού ανέλυσε την κατάσταση σε όλο το λεκανοπέδιο και στη Δραπετσώνα ειδικότερα από πολεοδομική άποψη αλλά μαζί και με το πολιτικό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί, κατέληξε ότι η πρόταση για Ενιαίο Πάρκο (Μητροπολιτικό) μπορεί και πρέπει να γίνει θέση της Παμπειραϊκής, και ολοκλήρωσε την τοποθέτησή του με μια τελευταία φράση: "Βέβαια αυτό σημαίνει πρακτικά ότι για μια δεκαετία εκεί, απλά, δεν θα γίνει τίποτα"
.
Δέκα χρόνια πέτρινα λοιπόν;.
.
Από μια άποψη ακούγεται καλό. Δεν θα χτίσουν, δεν θα καταστρέψουν, δεν θα δημιουργήσουν τετελεσμένα και, κάποια στιγμή μια νέα γενιά, που ήδη έχει εκδηλωθεί και έχει διάθεση να πάρει την υπόθεση "περιβάλλον" στα χέρια της, θα βρει τρόπο να απαλλοτριώσει ή να αγοράσει τον χώρο και θα φτιάξει Μητροπολιτικό Ενιαίο Πάρκο, ευλογία για ολόκληρο το Λεκανοπέδιο και ιδιαίτερα για τον Πειραιά και τη Δραπετσώνα.
.
Από την άλλη ακούγεται απογοητευτικό. Το θέμα τέθηκε αποφασιστικά από το 1983-84 περίπου, φάνηκε να λύνεται οριστικά το 1992-93, προχώρησε με κλείσιμο των Λιπασμάτων το 1999 και κατάρτιση μια Μελέτης Ανάπλασης το 2005-06 και τώρα θα βαλτώσει για μια δεκαετία; Και τα οφέλη που περιμένει αυτή η πόλη πότε θα φανούν στον ορίζοντα; Ως πότε θα μένει σκουπιδότοπος του λεκανοπεδίου; Γιατί δεν δικαιούται μιας ανάπτυξης που μαζί με το πράσινο θα περιλαμβάνει και δουλειές και θα αναβαθμίζει το αστικό περιβάλλον δίνοντας αξία στην υποβαθμισμένη γη;
.
Δυστυχώς η πρωτοβουλία έχει χαθεί από τις δυνάμεις της πόλης. Δεν είναι πλέον η Δημοτική Αρχή σε θέση να καθορίσει τις εξελίξεις (δεν είναι δυνατόν ούτε τη Μελέτη να εγκρίνει στο Δημοτικό Συμβούλιο) και δεν είναι ούτε και η αντιπολίτευση έτοιμη ή ικανή για το παραμικρό. Μόνο η πλευρά Μπεάζογλου έχει κάτι να πει καθώς είναι πάντα έτοιμη να πρωτοπορήσει σε εποχές που το "όχι" κυριαρχεί και οι θετικές προτάσεις λείπουν απελπιστικά ή έχουν αποδυναμωθεί ουσιαστικά.
.
Ας ελπίσουμε ότι δεν έχουν χαθεί όλα. Δύσκολο να το ελπίζει κανείς μέσα στο πολιτικό τέλμα που διανύουμε αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

Αυτό είναι το κλίμα. Και πρέπει κανείς να δράσει άμεσα. Έκανα κάποιες προτάσεις, πέταξα κάποιες ιδέες, έχω και κάποια άλλα πράγματα στο νου μου αλλά επιφυλάσομαι προς το παρόν. Κάποια στιγμή θα τα βάλω όλα στο χαρτί και θα φτιάξω μια σχετική διακήρυξη. Για την ώρα ας μείνουμε στα ερωτήματα.

Αεράτα όλα!!!

.
Έχετε πάει στη Σέριφο; Αν όχι, να σας πω εγώ τι θα βρείτε:
ΑΕΡΑ, πολύ Αέρα, δυνατό αέρα και νησιωτική, κυκλαδίτικη γεύση. Ούτε μύκονος, ούτε σαντορίνη, ούτε πάρος ούτε νάξος, τίποτε από όλα αυτά. Ήλιος, θάλασσα (όχι ιδιαίτερα καλή θα έλεγα) και πολύς αέρας!
.
Εγώ είχα πάει στη Σέριφο παλιά (πολύ παλιά, το 1974) και για πολύ λίγο και δεν θυμόμουνα τίποτα σχεδόν πέρα από μια πληθώρα τουριστών, από όλες τις χώρες, όλων των χρωμάτων και όλων των εισοδημάτων, σε ένα νησί καθαρό από τα πάντα, με τα μαγαζάκια στην παραλία, το ελεύθερο κάμπινγκ, τα καφενεδάκια και τη Χώρα να φαντάζει όμορφη από ψηλά, και που δεν την είχα επισκεφτεί γιατί έμεινα λίγο και δεν είχα μεταφορικό μέσο (ούτε που το σκεπτόμουνα δηλαδή).
.
Σήμερα δεν υπάρχει ψυχή από δαύτους. Οι τουρίστες έφυγαν και μάλλον οριστικά. Θες που ο τουρισμός έγινε "ποιοτικός" και δεν χωράει όλο εκείνο το πλήθος που είχα δει ένα ζεστό βράδυ του 1974, θες επειδή δεν υπάρχουν υποδομές της αρεσκείας των τουριστικών πρακτόρων που ορίζουν πλέον τις τουριστικές μετακινήσεις, θες επειδή είναι πανάκριβα και τους έδιωξαν όλους, πάντως τουρίστες γιοκ. Κάτι ελάχιστοι ξέμπαρκοι σαν εμένα μόνο. Οι άλλοι είναι επισκέπτες μόνιμοι, που έγιναν μόνιμοι γιατί ήρθαν πολλές φορές, άλλοι γιατί είναι συγγενείς μονίμων κατοίκων εδώ, άλλοι γιατί έχουν εδώ την παρέα τους και την ησυχία τους, όλοι πάντως μοιάζουν σαν γνωστοί μεταξύ τους. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ στη Σέριφο, υπάρχουν μόνο ΠΑΡΑΘΕΡΙΣΤΕΣ. Και ο Λάκης, και ο Ρώμας και η Παπαδοπούλου και κάποιοι επώνυμοι που υιοθέτησαν το νησί καθώς φαίνεται...
.
Σαν αέρας μου ήρθε και η πληροφορία ότι στο Δημαρχείο συζητάνε το ενδεχόμενο συγχώνευσης του Δήμου με κάποιον από τους γειτονικούς, με Πειραιά η Κερατσίνι και κάποιους άλλους δορυφόρους επίσης (όπως ο Ρέντης, το Πέραμα κλπ.)
Το σκέφτηκα και εκνευρίστηκα. Δεν χρειάζεται νομίζω να πω επιχειρήματα, θα πω ότι είναι ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ότι η Δραπετσώνα πρέπει να παραμείνει ανεξάρτητος δήμος αν θέλει να δει άσπρη μέρα. Μετά σκέφτηκα ότι έτσι θα βάλουν χέρι και στην Ανάπλαση χωρίς σοβαρές αντιστάσεις. Ένα ΦΕΚ κάποια μέρα και άντε να βρεις άκρη να διαμαρτυρηθείς όταν θα είσαι είδος υπό εξάλειψη. Προς στιγμήν κατάφερα να ξεχάσω τους αέρηδες της Σερίφου και παρασύρθηκα από τους τυφώνες που απειλούν τη μικρή Δραπετσώνα. Που ακόμα έχει τα χάλια της αλλά τουλάχιστον έχει ελπίδες. Και πάνε να της τις στερήσουνε κι αυτές.
.
Πάλι αεράτα όμως μου ήρθε και η θετική σκέψη. Ελπίζω να είναι κι αυτό μια "καραμανλική" μεταρρύθμιση, δηλαδή αέρας κοπανιστός. Έτσι τουλάχιστον θα έχουμε καιρό να φτιάξουμε κάτι εκεί κάτω, ένα πάρκο ή μια ήπια ανάπλαση, κάτι που να αξίζει για την επόμενη γενιά. Το μπορούμε και η πόλη το δικαιούται. Αρκετό ιδρώτα έχουν χύσει οι κάτοικοί της και οι πατεράδες και οι παππούδες τους. Καιρός να νιώσουν κι αυτοί ένα αεράκι δροσερό και ανακουφιστικό να τους χαϊδεύει το μάγουλο. Για να γίνει αυτό όμως, χρειάζεται ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ!
.
Αυτά από την αεράτη Σέριφο! Σύντομα στη βάση μας!