Κριτική για το AVATAR της Μόνικας Χριστοδούλου

Από το MIC το μουσικό PORTAL όπου είχε δημοσιευτεί το 2006 συνέντεξη της Μόνικας, όταν ακόμα ήταν απλό μέλος του συγκροτήματος που έπαιζε ο αδελφός της. Η κριτική είναι για το CD που έβγαλε η Μόνικα πέρσι (2008) το AVATAR
.
Monika
Avatar(Archangel)
Ελληνικά
Οποιοσδήποτε υπογράφει συμφωνίες με το σύστημα προ πάντων ας γνωρίζει ότι χρειάζεται να φυλάγεται: σπάνια τα κέρδη μοιράζονται. Κι αυτή η αφόρητη πίεση για καινούργια πρόσωπα, άφθαρτα να τα γεμίσεις γρατσουνιές σ' ένα δίμηνο, είναι που ωθεί στο να μπαίνουν πριν την ώρα τους ονόματα στο απυρόβλητο και πριν την ώρα τους τραγούδια στο πάνθεον. Έτσι όμως στερείται απ' τους νέους δημιουργούς ένας πολύτιμος κύκλος (τους διαγράφεται δια παντός είναι το κατά λέξη), κύκλος έξω από καθετί βιολογικός. Μιλάω για την ωριμότητα που έρχεται αβίαστα, τη step-by-step ενηλικίωση. Κι αυτή η διαγραφή μπορεί να τους τινάξει τα μυαλά, αν δε μάθουν να την αντέχουν, αν δεν είναι υποψιασμένοι για τα χειρότερα. Ξέρετε πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει το να έχεις δώσει περισσότερες συνεντεύξεις από συναυλίες; Και δε θα σου το πει κανένας, στο χάζι τους στο εξώφυλλο του "Ταχυδρόμου" θα μείνουν...

Την Μόνικα Χριστοδούλου την πρωτογνώρισα λάιβ με τους Serpentine. Χαίρομαι που πορεύτηκε έτσι, που από τόσο νωρίς δημιουργεί προηγούμενα κι αφήνει ανεπαίσθητα μια κληρονομιά που ούτε κι αυτή ξέρει σήμερα (όπως και πολλοί άλλοι) το πόσο βαριά είναι και μέχρι πού θα φτάσουν οι ρίζες της. Πριν προχωρήσω, να βάλω εδώ μια παρακινδυνευμένη εκτίμηση: αν διαλέξω αποκλειστικά πέντε παραγωγές από Έλληνες που βγήκαν φέτος εντός συνόρων, προσθέσω και το "Avatar" και στείλω το πακέτο σε μερικά labels του εξωτερικού που έχω υπόψη μου, πιο σίγουρο είναι να μου απαντήσουν γι' αυτό παρά για τις υπόλοιπες. Είναι που η Μόνικα σου προσφέρει σ' αυτά τα 13 τραγούδια έναν αναγεννησιακό συναισθηματισμό που σου 'ρχεται κατάστηθα. Κι αυτό το καταλαβαίνουν όλοι και παντού με τον ίδιο τρόπο, όπως με τον ίδιο τρόπο το εκτιμούν. Το "Avatar" όπως ακριβώς εκδόθηκε τελικά είναι ένας δίσκος βγαλμένος από μια ψυχή καθαρή. Έχει ξανασυμβεί αυτό με το ντεμπούτο κάποιου. Στην πορεία, αναπόφευκτα νοθεύει τις αντιδράσεις η λογική κι αυτή η διαύγεια παύει να υπάρχει, θολώνει, επιβάλλονται ανατροπές δυσκολότερες για να την βγάλεις ξανά μπροστά, ανάλογες μ' αυτές που προσπάθησε κι η Polly Jean Harvey με τους μπαλανταδόρικους ήχους του "White Chalk". Όλα αυτά είναι σαφώς πιο σημαντικά απ' ό,τι οι συμμετοχές του Martin Wenk των Calexico και του Ian Caple (ή του όποιου άλλου, έρχεται και το μέλλον), που δικαίως δε γίνονται βιτρίνα του άλμπουμ με στίκερ ή όπως αλλιώς.

Είναι πράγματι εντυπωσιακό που μπορεί αυτή η νέα κοπέλα να βγάζει τόσες επιρροές εδώ, έχοντας περάσει μόλις τα είκοσι, οι οποίες είναι ένα γινόμενο: η ηλικία της επί το δύο για συντελεστή. Κι όντως πίσω απ' όλα αυτά διακρίνει κανείς μια εξυπνάδα και μια ευφράδεια στην επικοινωνία, στην αμεσότητα της γλώσσας, που κάνει χρήσιμα όλα τα σημεία της στίξης, ώστε ακόμη και μια βαθύτερα μελαγχολική δήλωση όπως αυτή στο "I'm Not Young In My Youth" να ακούγεται ως μια που απαιτείται να τη σεβαστείς απλά και καλύτερα σωπαίνοντας.

Το "Avatar" δεν έχει υποστεί -όπως και κάθε δίσκος που έχει ακόμη τη μυρωδιά του κοπτηρίου πάνω του- την αναμέτρηση με το χρόνο, την παλαιότητα ως πρόσθετο σύμμαχο, για να πει κανείς ότι μ' αυτό ανακάλυψε τα όριά του, κατάλαβε μέχρι που ο ίδιος είναι. Αυτά είναι υπερβολές, κι ως τέτοιες δεν θα τις πάρεις μαζί σου. Εκτός ενός ανθρώπου, ωστόσο. Γιατί αυτό το σετ έκανε σίγουρα την ίδια την Μόνικα να βρει μέχρι πού μπορεί να φτάσει και πόσο μπορούν να σπρωχθούν οι γραμμές της. Σε κάθε τραγούδι δίνει, και μένει κάθε φορά λιγότερη. Φωνάζοντας ότι σε μια υγιή σχέση, όλοι κι όλα έχουν ατέλειες...

Μάνατζερ δεν είμαι, αλλά μπορώ να της πω να μην υποκύψει στα ενδεχόμενα και να αφήσει το δεύτερο άλμπουμ της στην καινούργια δεκαετία... Και την επόμενη φορά ας αξιολογήσει την κατάσταση ώστε να μη ντύσει ξανά το cd της μ' ένα εξώφυλλο που δεν του ταιριάζει, αφήνοντας ουσιαστικό νοηματικό gap...

Στο τέλος του 2008, ίσως κι απ' την αδράνεια όλων όσων γράφτηκαν, αλλού ή κι εδώ ακόμη, το "Avatar" θα είναι στα τοπ των ανασκοπήσεων της χρονιάς. Μπορώ να σας πω ότι έτσι θα ήταν κι αν δεν υπήρχε η υποψία της αδράνειας που προανέφερα, και να κάνω έτσι το πιο ουσιαστικό ξεσκαρτάρισμα των όσων έχετε διαβάσει μέχρι σήμερα. Σε μια τριετία μάλιστα τα πιο μεγάλα απ' τα τραγούδια του, κι είναι μπόλικα, θα ενέχουν ήδη εκείνη την ακριβοθώρητη κλασικότητα ώστε θ' αρχίζουν να τα διασκευάζουν κιόλας. Σχεδόν... (8,5)

Πάνος Πανότας