Μια φορά θα ψήφιζα κι εγώ ....

...
Στις εκλογές του 1972 σαμποτάραμε τα σχέδια της χούντας
Το 1975 πήγα φαντάρος και πήρα πτυχίο χωρίς να προλάβω "ελεύθερες φοιτητικές εκλογές"
Θα ψήφιζα για πρώτη μου φορά τώρα, ως μεταπτυχιακός, στα 55 μου, στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Από τη μια η απίστευτα μεγάλη δυσκολία για πάρκινγκ κι από την άλλη τα καπνογόνα και οι φασαρίες το μεσημέρι της Τετάρτης, μου στέρησαν και αυτή την ευκαιρία φέτος.
...
Φυσικά, το θέμα δεν είναι αν θα ψήφιζα ή όχι εγώ στην εκλογή των πρυτανικών αρχών, αλλά τα επεισόδια καθεαυτά και οι συνέπειες αυτών των επεισοδίων. Δεν μου αρέσει που η Παιδεία στην Ελλάδα βρίσκεται σε κατάσταση όχι ιδιαίτερα καλή, λυπάμαι που το επίπεδο της εκπαίδευσης δεν βελτιώνεται και φοβάμαι πως θα πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια πριν φανεί στον ορίζοντα μια πραγματική βελτίωση στην εκπαίδευση γενικότερα. Νομίζω ότι τα επεισόδια καθόλου δεν βοηθούν σε μια κίνηση προς τα εμπρός. Δεν τα καταδικάζω ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΩΣ γιατόι δήθεν κάθε μορφής βία είναι καταδικαστέα. Αν έβλεπα ότι θα μπορούσαν κάποια σπασμένα κεφάλια να ξεκουνήσουν την κατάσταση και να ξυπνήσουν κάποια αίματα, θα τα υποστήριζα ακόμα και με τον κίνδυνο να τα υποστώ κι εγώ στο πετσί μου. Όμως δεν βλέπω κάτι τέτοιο. Νομίζω ότι απλά θα απαξιώσει τα ελληνικά πανεπιστήμια στα μάτια των ξένων και θα απομακρύνει ανθρώπους -σε καθε επίπεδο- που θα μπορούσαν να είναι χρήσιμοι.
...
Διάβασα στο Βήμα την Κυριακή για τη διδασκαλία των μαθηματικών αλλά και για τη διδασκαλία όλων των μαθημάτων γενικώτερα. μαθαίνουμε τους μαθητές να λύνουν ασκήσεις -έλεγε ο συγγραφέας- και τους προπονούμε έτσι για να μπορούν να αντιμετωπίσουν πραγματικά προβλήματα. Όμως τους κρατάμε στο επόιπεδο αυθτό χωρίς να προχωράμε στο επόμενο βήμα. Είναι σαν τους ποδοσφαιριστές που τους καίμε στη προθέρμανση χωρίς τελικά να τους ρίξουμε στον αγώνα. Δεν εφαρμόζουν τίποτε από όσα μαθαίνουν στην πραγματική ζωή έτσι ώστε να τους φανούν ελκυστικά. Ένα μαθητής σε μια τηλεόραση έξω από εξεταστικό κέντρο το είπε πολύ καλά. "Μας υποχρεώνουν να διαβάσουμε αντί να μας κάνουν να θέλουμε να διαβάσουμε". Χρειάζεται αλλαγή από το Δημοτικό κυρίως αλλά και σε όλες τις υπόλοιπες βαθμίδες. Και αυτή η αλλαγή όχι μόνο δεν έρχεται, αλλά αντίθετα απομακρύνεται όταν στα Πανεπιστήμια βασιλεύει ο νόμος των γηπέδων.
...
Καλή η αντίθεση στο Νόμο Πλαίσιο αλλά δεν πρόκειται να καταργηθεί με τπν τρόπο αυτό. Αυτό πιστεύω και γι αυτό δεν μου άρεσαν τα επεισόδια.

Φουλ των Εξετάσεων

Εξετάσεις στο Σχολείο
Εξετάσεις Πανελλήνιες
Εξετάσεις στο Λύκειο
Εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο
Εξετάσεις στο Μεταπτυχιακό
Συμμετέχω σε όλα.
Γράφω, διαβάζω...
Ζω σε ένα κλίμα που μου είναι γνωστό
Δεν παραπονιέμαι... περιμένω...

Ο Φίλος μου και Ξάδελφός μου έχει πρόβλημα

.
Ένας φίλος μου και ξάδελφός μου αντιμετωπίζει πρόβλημα.
Ένας άνθρωπος όλο ζωή, δικηγόρος, συγγραφέας βιωματικών ιστορικών βιβλίων, υπερπλήρης και υπερκινητικός, γεμάτος ζωή όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά και για όποιον βρισκόταν σε κοντινή ακτίνα δράσης, με μεγάλη και όμορφη οικογένεια, με διασυνδέσεις παντού και με καλό επίπεδο ζωής, είδε να του έρχονται όλα ανάποδα μέσα σε ένα χρόνο περίπου.

Πρώτα έχασε τη γυναίκα του. Ξαφνικά και χωρίς να το περιμένει κανείς, χωρίς κανείς να το συνειδητοποιήσει ή να μπορεί να το χωνέψει, μια γυναίκα στυλοβάτης του σπιτιού και γλυκιά γυναίκα, μάνα, "μάνα-κουράγιο και μάνα-παναγιά", έσβησε μέσα σε χρόνο μηδέν. Κι επειδή ο φίλος μου και ξάδελφός μου δεν ήταν και πολύ τακτικός με τις υποχρεώσεις του σπιτιού -όλα τα είχε αναλάβει εκείνη- βρέθηκε ξαφνικά να πλέει με μια σανίδα στον ωκεανό. Έφυγαν και τα παιδιά [μεγάλα κι αυτά πια] για διάφορους λόγους το καθένα, ξενοικιάστηκε και το σπίτι που ήταν ένα πανδοχείο-αγκαλιά για τον καθένα που ήθελε ή είχε ανάγκη και μέσα σε χρόνο ρεκόρ, ξεθεμελιώθηκε μια ολόκληρη ζωή.

Πριν μερικές μέρες ο φίλος μου και ξάδελφος έμαθε ότι έχει πρόβλημα. Του δίνουν ζωή σχεδόν δυο μήνες. Σάπισαν λέει όλα μέσα του. ΤΩΡΑ βέβαια έγινε αυτό γιατί ο άνθρωπος δεν είχε τίποτα που να τον ενοχλεί και τίποτα που να τον ανησυχεί όλα αυτά τα χρόνια. Ούτε καν κάπνιζε. Έπινε που και που αλλά μόνο όταν ήταν καλή η παρέα.

Δεν είμαι γιατρός αλλά έχω κάνει κι εγώ τη δική μου διάγνωση. Τα καρκινικά κύτταρα υπάρχουν σε όλους και όλοι έχουμε ένα βιολογικό σύστημα άμυνας που τα τακτοποιεί και τα εξουδετερώνει. Μόλις μας συμβεί κάτι ξαφνικό που μας τρομάξει πολύ ή μας στεναχωρήσει πολύ και απότομα, το σύστημα αυτό απενεργοποιείται, παύει να κάνει τη δουλειά του και παρουσιάζονται παντού προβλήματα. Το είδαμε στον Χριστόδουλο το έχω δει και σε πολλούς τριγύρω μου. Αυτό νομίζω πως συνέβη και στον εξαίρετο άνθρωπο φίλο και ξάδελφό μου.

Έχω να του συστήσω μαντζούνια. Αγριελιές και τσουκνίδες για να ενισχύσει το αμυντικό του σύστημα. Όχι πως ξέρω πως λειτουργεί αυτό, αλλά το είδαμε να συμβαίνει σε πολλούς που με τη φραπελιά αναστήθηκαν. Ελπίζω να το κάνει και να τον πιάσει και να ζήσει τα άλλα 50-60 χρόνια που τα δικαιούται για να μπορεί να βλέπει τον ήλιο και τα άστρα και το βάθος της καρδιάς των ανθρώπων. Και, παράλληλα, να μπορούμε να τον βλέπουμε κι εμείς, που το θέλουμε γιατί δεν συναντάς έτσι εύκολα ανθρώπους σαν τον φίλο μου και ξάδελφό μου.

Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα

Η Μακεδονία είναι ένας τόπος πολύ όμορφος κι αυτό είναι κάτι που το καταλαβαίνεις όχι μόνο όταν τον ζεις αυτόν τον τόπο καθημερινά, αλλά ακόμη και όταν τον βλέπεις σαν επισκέπτης ολίγων ημερών.
Βρέθηκα για 8 μέρες στο Νομό Σερρών, στη λίμνη Κερκίνη. Γύρισα τον υγροβιότοπο, πήγα στη πρωτεύουσα [Σέρρες], γύρισα σε πολλά χωριά στα βόρεια του νομού, πήγα ακόμα και στη Δράμα και τη Προσοτσάνη. Καταπράσινα, πανέμορφα μέρη, γεμάτα εκπλήξεις σε κάθε τους γωνιά. Πέρσι είχα πάει ένα 8-μερο στη λίμνη Βεγορίτιδα και σε Βέροια-Έδεσσα-Νάουσα και είχα δει τα ίδια σχεδόν πράγματα. Κάθε μου επίσκεψη στη Βόρεια Ελλάδα [και είναι πολλές αυτές οι επισκέψεις κατά καιρούς] αφήνουν την ίδια σχεδόν όμορφη γεύση.
Μέρη κατοικημένα από πρόσφυγες κυρίως [Πόντιους στη πλειοψηφία αλλά και Μικρασιάτες και Θρακιώτες] αλλά και ντόπιους Μακεδόνες και Βλάχους. Όλοι Έλληνες με φρόνημα υψηλό που το βλέπεις στα λεγόμενά τους αλλά ακόμα και στις εικόνες των χωριών και των δρόμων αφού παντού κυμάτιζαν ελληνικές σημαίες λες και περιμέναμε από στιγμή σε στιγμή εισβολή.
Στην Αθήνα και στα νησιά και στον Νότο γενικώς δεν έχουμε αυτή την αγωνία των βορείων που νιώθουν πολιορκημένοι, όχι από αόρατους εχθρούς αλλά από συγκεκριμένους αντιπάλους. Βλέπουν τους Βούλγαρους και τους Αλβανούς να μπαίνουν ελεύθερα και να τους παίρνουν το μεροκάματο καθώς δουλεύουν με τα μισά από τον Έλληνα χρήματα, βλέπουν και ακούν τους πρώην Γιουγκοσλάβους να τους κλέβουν το όνομα, βλέπουν την κεντρική Ελλάδα να είναι συντονισμένη σε άλλο μήκος κύματος από το δικό τους, και νιώθουν πως ζουν στο περιθώριο.
Η Ελλάδα είναι χώρα τουριστική, όμως ο τουρισμός είναι για Ρόδο, Μύκονο, Κρήτη, Κέρκυρα κλπ. και όχι γι αυτούς.
Η Ελλάδα είναι χώρα ναυτική, αλλά οι εφοπλιστές και τα καράβια τους είναι για τους Βόρειους Έλληνες μόνο καρντ ποστάλ.
Η Ελλάδα είναι χώρα του πολιτισμού αλλά τα δικά τους τραγούδια και οι δικές τους πολιτιστικές ανησυχίες ακούγονται σαν βλάχικα ή ποντιακά ανέκδοτα για τους νότιους "πολιτισμένους" Έλληνες των Υπουργείων των Θεσμών και των Επιχορηγήσεων.
Η Ελλάδα είναι χώρα της ΕΕ αλλά η Βόρεια Ελλάδα μόλις από το 2007 συνορεύει με την ΕΕ κι αυτό μέσω Βουλγαρίας. Οι δρόμοι προς βορράν είναι πολύ βαλκανικοί ακόμα.
Σύνδεση με νησιά δεν υπάρχει. Ακόμα και με Σαμοθράκη, Θάσο κλπ. που είναι δικά τους Μακεδονίτικα και Θρακιώτικα νησιά, η σύνδεση είναι σπάνια και δύσκολη.
Ο ΠΑΟΚ και ο Άρης βολοδέρνουν 100 χρόνια τώρα στη σκιά των τριών του ΠΟΚ καθώς δεν βρίσκεται ούτε ένας να επενδύσει εκεί παρά τον φανατισμό και την καφρίλα που έχει και στο Βορρά τα δικά της παιδιά.
Η Εγνατία Οδός και οι Αγωγοί είναι καινούρια φρούτα και δεν έχουν περάσει στη ζωή των ντόπιων σαν ανοίγματα προς άλλες πολιτείες.
Μερικές φορές η Βόρεια Ελλάδα αντιμετωπίζεται σαν αποικία της Νότιας και αυτό την κάνει να νιώθει παραμελημένη και πολιορκημένη.
Ας μην παραξενεύονται οι Αθηναίοι που ένας Ψωμιάδης [και που και που κανένας Άνθιμος] κυριαρχεί ιδεολογικά στη Βόρεια Ελλάδα. Καλύπτουν ένα κενό, αφού λείπουν οι άνθρωποι που θα είναι γνήσια λαϊκοί και που θα μπορούν να βγάζουν τον καημό του Βορειοελλαδίτη πιο ατόφια και ζωντανά από τις όποιες περισπούδαστες αναλύσεις. Όχι πως οι αναλύσεις δεν μπορούν να βρουν την αλήθεια -και πολύ καλύτερα μάλιστα- όμως θα τους λείπει η αμεσότητα που έχει ένας λαϊκιστής πολιτικός που μπορεί να γίνει και ήρωας-Ζορρό αν χρειαστεί. Δυστυχώς για όλους μας, η Βόρεια Ελλάδα, η Μακεδονία, έχουν ακόμα σήμερα ανάγκη από ήρωες.