Η Μακεδονία είναι ένας τόπος πολύ όμορφος κι αυτό είναι κάτι που το καταλαβαίνεις όχι μόνο όταν τον ζεις αυτόν τον τόπο καθημερινά, αλλά ακόμη και όταν τον βλέπεις σαν επισκέπτης ολίγων ημερών.
Βρέθηκα για 8 μέρες στο Νομό Σερρών, στη λίμνη Κερκίνη. Γύρισα τον υγροβιότοπο, πήγα στη πρωτεύουσα [Σέρρες], γύρισα σε πολλά χωριά στα βόρεια του νομού, πήγα ακόμα και στη Δράμα και τη Προσοτσάνη. Καταπράσινα, πανέμορφα μέρη, γεμάτα εκπλήξεις σε κάθε τους γωνιά. Πέρσι είχα πάει ένα 8-μερο στη λίμνη Βεγορίτιδα και σε Βέροια-Έδεσσα-Νάουσα και είχα δει τα ίδια σχεδόν πράγματα. Κάθε μου επίσκεψη στη Βόρεια Ελλάδα [και είναι πολλές αυτές οι επισκέψεις κατά καιρούς] αφήνουν την ίδια σχεδόν όμορφη γεύση.
Μέρη κατοικημένα από πρόσφυγες κυρίως [Πόντιους στη πλειοψηφία αλλά και Μικρασιάτες και Θρακιώτες] αλλά και ντόπιους Μακεδόνες και Βλάχους. Όλοι Έλληνες με φρόνημα υψηλό που το βλέπεις στα λεγόμενά τους αλλά ακόμα και στις εικόνες των χωριών και των δρόμων αφού παντού κυμάτιζαν ελληνικές σημαίες λες και περιμέναμε από στιγμή σε στιγμή εισβολή.
Στην Αθήνα και στα νησιά και στον Νότο γενικώς δεν έχουμε αυτή την αγωνία των βορείων που νιώθουν πολιορκημένοι, όχι από αόρατους εχθρούς αλλά από συγκεκριμένους αντιπάλους. Βλέπουν τους Βούλγαρους και τους Αλβανούς να μπαίνουν ελεύθερα και να τους παίρνουν το μεροκάματο καθώς δουλεύουν με τα μισά από τον Έλληνα χρήματα, βλέπουν και ακούν τους πρώην Γιουγκοσλάβους να τους κλέβουν το όνομα, βλέπουν την κεντρική Ελλάδα να είναι συντονισμένη σε άλλο μήκος κύματος από το δικό τους, και νιώθουν πως ζουν στο περιθώριο.
Η Ελλάδα είναι χώρα τουριστική, όμως ο τουρισμός είναι για Ρόδο, Μύκονο, Κρήτη, Κέρκυρα κλπ. και όχι γι αυτούς.
Η Ελλάδα είναι χώρα ναυτική, αλλά οι εφοπλιστές και τα καράβια τους είναι για τους Βόρειους Έλληνες μόνο καρντ ποστάλ.
Η Ελλάδα είναι χώρα του πολιτισμού αλλά τα δικά τους τραγούδια και οι δικές τους πολιτιστικές ανησυχίες ακούγονται σαν βλάχικα ή ποντιακά ανέκδοτα για τους νότιους "πολιτισμένους" Έλληνες των Υπουργείων των Θεσμών και των Επιχορηγήσεων.
Η Ελλάδα είναι χώρα της ΕΕ αλλά η Βόρεια Ελλάδα μόλις από το 2007 συνορεύει με την ΕΕ κι αυτό μέσω Βουλγαρίας. Οι δρόμοι προς βορράν είναι πολύ βαλκανικοί ακόμα.
Σύνδεση με νησιά δεν υπάρχει. Ακόμα και με Σαμοθράκη, Θάσο κλπ. που είναι δικά τους Μακεδονίτικα και Θρακιώτικα νησιά, η σύνδεση είναι σπάνια και δύσκολη.
Ο ΠΑΟΚ και ο Άρης βολοδέρνουν 100 χρόνια τώρα στη σκιά των τριών του ΠΟΚ καθώς δεν βρίσκεται ούτε ένας να επενδύσει εκεί παρά τον φανατισμό και την καφρίλα που έχει και στο Βορρά τα δικά της παιδιά.
Η Εγνατία Οδός και οι Αγωγοί είναι καινούρια φρούτα και δεν έχουν περάσει στη ζωή των ντόπιων σαν ανοίγματα προς άλλες πολιτείες.
Μερικές φορές η Βόρεια Ελλάδα αντιμετωπίζεται σαν αποικία της Νότιας και αυτό την κάνει να νιώθει παραμελημένη και πολιορκημένη.
Ας μην παραξενεύονται οι Αθηναίοι που ένας Ψωμιάδης [και που και που κανένας Άνθιμος] κυριαρχεί ιδεολογικά στη Βόρεια Ελλάδα. Καλύπτουν ένα κενό, αφού λείπουν οι άνθρωποι που θα είναι γνήσια λαϊκοί και που θα μπορούν να βγάζουν τον καημό του Βορειοελλαδίτη πιο ατόφια και ζωντανά από τις όποιες περισπούδαστες αναλύσεις. Όχι πως οι αναλύσεις δεν μπορούν να βρουν την αλήθεια -και πολύ καλύτερα μάλιστα- όμως θα τους λείπει η αμεσότητα που έχει ένας λαϊκιστής πολιτικός που μπορεί να γίνει και ήρωας-Ζορρό αν χρειαστεί. Δυστυχώς για όλους μας, η Βόρεια Ελλάδα, η Μακεδονία, έχουν ακόμα σήμερα ανάγκη από ήρωες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου