.
Η πορεία από Πεζογέφυρα Αγίου Διονυσίου μέχρι τα Λιπάσματα, που την είχαν οργανώσει φορείς της πόλης και η Πρωτοβουλία για Ενιαίο Άλσος διεξήχθη σήμερα το μεσημέρι (από 12 ως 2 το μεσημέρι) με τη γνωστή και συνήθη επιτυχία. Αν και τελείωσε νωρίς, δεν πήγαμε για καφέ (ή ουζάκι) όλοι μαζί, δείγμα ενός κλίματος που ήταν πιο ψυχρό από το κλίμα άλλων παρόμοιων εκδηλώσεων.
Ήταν πάλι γύρω στα 150 άτομα, οι περισσότεροι φυσικά εκτός Δραπετσώνας, που φώναξαν συνθήματα, μοίρασαν προκηρύξεις και διαδήλωσαν στους δρόμους της πόλης μας το αίτημα για Πράσινο στον χώρο της Ανάπλασης.
Να σημειώσουμε πως η προπαγάνδιση της εκδήλωσης πορείας ήταν ελλιπής στη Δραπετσώνα με κάποιες αφίσες μόνο και χωρίς να έχει προηγηθεί μια περιοδεία, να έχει φωνάξει τον κόσμο μια ντουντούκα, να έχει γίνει μια προπαγάνδα σε μαζικούς χώρους, σχολεία κλπ. Είναι δύσκολα όμως όλα αυτά όταν η πορεία γίνεται όχι μόνο ενάντια στους ιδιώτες και στην κυβέρνηση αλλά και ενάντια στον Δήμο Δραπετσώνας. Τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν ο Δήμος ήταν μπροστά και βοηθούσε στην ενίσχυση της μαζικότητας πορείας και στην διάδοσή της.
.
Ο κόσμος που έχει ευαισθητοποιηθεί ανήκει σε όλο το λεκανοπέδιο όπως και η Ανάπλαση ανήκει κι αυτή σε όλο το λεκανοπέδιο, καθώς είναι ζήτημα που ξεπερνά τα όρια του Δήμου μας. Από τη μια ο Δραπετσωνίτης λέει: "ποιοι είναι αυτοί που ήρθαν να διαδηλώσουν για το καλό μας;" και από την άλλη πάλι σκέφτεται "ετυχώς που είναι κι αυτοί να κάνουν ο.τι δεν κάνουμε εμείς"
.
Η βόλτα μέσα στο πρώην εργοστάσιο είναι πάντα μια όμορφη εμπειρία. Αν και έχω πάει μέχρι την ακτή δεκάδες φορές, κάθε φορά είναι και σαν καινούρια εμπειρία. Το μνημείο είναι εκεί και πρέπει επιτέλους κάποιος να φροντίσει γι αυτό. Ελπίζω πως ο Δήμος θα κινηθεί επιτέλους. Τουλάχιστον έτσι μου έδειξε ο Δήμαρχος την τελευταία φορά που μίλησα μαζί του και συζητήσαμε το θέμα της Ανάπλασης και του μνημείου Θεμιστοκλή. Όπως μου είπε, είδε ο ίδιος τον χώρο και έχει την πρόθεση να προχωρήσει το θέμα. Μου ζήτησε πλήρη στοιχεία από ό,τι έχει γίνει στο παρελθόν (η πρόταση έγινε το 1997 για πρώτη φορά και επανήλθε με άλλη μορφή το 1999) και έχω σκοό να φτιάξω ένα πλήρη φάκελο να του τον΄δώσω για να μπει αυτό το ζήτημα σε ένα δρόμο΄επίλυσης. Είναι πάρα πολύ σημαντικό και για τη δική μας γενιά που μπορεί να δει αξιοποιημένο τον χώρο αλλά και για τις επόμενες που θα τους κληρονομήσουμε ένα χώρο ιστορικό και ένα σημείο αναγνώρισης της πόλης πιο σημαντικό κι από το Καστράκι.
.
Δεν ρίξαμε τοίχους, ούτε συρματοπλέγματα, όμως δεν θα αργήσει η στιγμή και γι αυτό. Ο Δήμος έχει και επιχειρήματα και νομικά στηρίγματα για να το κάνει και ελπίζω πως θα κινηθεί κάποτε ώστε να προλάβει τυχόν ενέργειες αυτοδικίας που συνήθως δεν αποδίδουν όσο οι οργανωμένες και μελετημένες κινήσεις. Είναι φανερό ότι πολλοί αγανακτούν με τη διατήρηση του χώρου σαν περίκλειστου οικοπέδου που το φυλάνε σεκιουριτάδες. Αν ο Δήμος το αντιληφθεί, θα ενεργήσει και με τον τρόπο που συνήθως οι Δήμοι σκέφτονται, δηλαδή ψηφοθηρικά, και τότε το συρματόπλεγμα δεν θα αντέξει για πολύ.
.
Εν αναμονή του επόμενου επεισοδίου....
Η σημερινή μου αναφορά ας θεωρηθεί σαν ρεπορτάζ. Κριτική και γνώμες στο άμεσο
μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου