ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΘΝΙΚΟΙ

.
Το παρακάτω κείμενο είναι συνέντευξη των Ελλήνων Εθνικών που αντιπροσωπεύουν και αποδέχονται την αρχαία ("πατρώα" ή καλύτερα εθνική) ελληνική θρησκεία.
Η συνέντευξη δόθηκε στο Κολωνάκι-Press τον Νοέμβριο του 2008 και δίνει πλήθος χρήσιμων πληροφοριών για ένα θέμα που αφορά σε όλους μας.
Αφορά στην ταυτότητα του Έλληνα, στον αυτο-προσδιορισμό μας, στην ιστορία και τον πολιτισμό μας, στον τρόπο του σκέπτεσθαι αλλά και του δραν, στο παρελθόν και στο μέλλον μας, στον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας διαχρονικά αλλά και στη σημερινή εποχή. Έχει μάλιστα μεγάλη σχέση και με το σύνολο των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας που είναι προβλήματα έλλειψης ταυτότητας (εξωτερική πολιτική, παιδεία κλπ) ή έλλειψης κοινωνικής συνείδησης (π.χ. αναπτυξιακά, περιβαλλοντικά, οικονομικά ζητήματα). Για το πως σχετίζονται τα σημερινά προβλήηματα με τον αυτοπροσδιορισμό μας μπορούμε να τα πούμε αργότερα. Τώρα θέλησα να δώσω μιαν εικόνα αυτής της ταυτότητας που δεν είναι και πολύ γνωστή ή δημοφιλής στις μέρες μας. Ως εκ τούτου θεώρησα καλό να αντιγράψω αυτή τη συνέντευξη-αυτοπαρουσίαση των Ελλήνων Εθνικών και να την παρουσιάσω και εδώ.
Ακολουθεί το κείμενο όπως το πήρα από την σχετική ιστοσελίδα

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΥΣΕΕ ΣΤΟΝ Β. ΦΑΣΟΥΛΑ ΤΟΥ KOLONAKI-PRESS.COM
07 Νοε 2008
ΠΗΓΗ:http://www.kolonaki-press.com/krimmeni-koinonia.html

ΤΙΤΛΟΣ "Κρυμμένη Κοινωνία"

Συνέντευξη στον Βασίλη Φασούλα

Το Κ-Ρ ανοίγει, χωρίς γραφικότητες και διάθεση προσβλητικών αστεϊσμών, ένα μεγάλο όσο και καλά κρυμμένο κεφάλαιο: την θρησκευτική και πνευματική επαναφορά πολλών ανθρώπων στην «παλαιά εντόπια θρησκεία». Ποιοί είναι οι βαθύτεροι λόγοι αυτής της "αποστασίας" από τον ελληνορθόδοξο πόλο; Το Ύπατο Συμβούλιο Ελλήνων Εθνικών, η πιο δυναμική ομάδα ανάμεσα στους αναβιωτές των παλαιών τρόπων δίδει την δική της "αιρετική" εκδοχή για πολλά "ανέγγιχτα" ζητήματα του νέου ελληνισμού.

Για αυτή την «κρυμμένη κοινωνία» μιλά στο «Κ-P» ο γραμματέας του Ύπατου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών Βλάσης Ρασσιάς.

Κ-Ρ: Μπορείτε να μας δώσετε κάποιες πληροφορίες για το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών; Πότε ιδρύθηκε, τι ιδεολογίας άνθρωποι το απαρτίζουν, ποίου μορφωτικού επιπέδου, που εδρεύει, αν συνεργάζεσθε ή έχετε επαφή με άλλους φορείς αναβιώσεως της εθνικής θρησκείας ή με ξένους παγανιστικούς κύκλους;

Ε.Ε.: Ένα λεπτό, γιατί οι ερωτήσεις σας δεν είναι και λίγες (γέλια). Το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών ή, για όσους προτιμούν τα αρκτικόλεξα Υ.Σ.Ε.Ε., ιδρύθηκε στην Αθήνα το 1997, μετά από σχεδόν δεκαετείς επαφές, συζητήσεις, ζυμώσεις και διαδικασίες μεταξύ των πρώτων ομάδων Εθνικών που εμφανίσθηκαν δημόσια στην χώρα μας, οι οποίες κατέληξαν στις 9 Σεπτεμβρίου 1995 σε μια πανελλήνια συγκέντρωση στον νότιο Όλυμπο με θέμα τον εφεξής καλύτερο συντονισμό των δραστηριοτήτων μας. Γι' αυτόν ακριβώς τον συντονισμό, ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1997 το Ύπατο Συμβούλιό μας, τις ημέρες ακριβώς που άγνωστοι φανατικοί χριστιανοί κατέστρεψαν το πολύ σημαντικό για εμάς Ιερό στον «Διόνυσο» της Αττικής.

Για την δεύτερη και τρίτη ερώτησή σας θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ταυτότητα των μελών μας δεν είναι φυσικά ενιαία, όπως άλλωστε και κάθε φέτα που κόβει κανείς από την νεοελληνική κοινωνία, ωστόσο, λόγω της ιδιαιτερότητάς μας (αφού εκ των πραγμάτων είμαστε άνθρωποι που έχουμε κατορθώσει, κυρίως μέσω της καλλιέργειάς μας, να ξεφύγουμε από την κρατούσα θρησκεία και ιδεολογία), η συντριπτική πλειοψηφία ανήκει πολιτικά στον δημοκρατικό χώρο και έχει ανώτερη ή ανώτατη εκπαίδευση.

Για τις επόμενες ερωτήσεις σας, από την ίδρυσή του κιόλας το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών κάλεσε τις ομοειδείς (αυτόχθονες, προχριστιανικές, Εθνικές) Θρησκείες της Ευρώπης, όπως λ.χ. Ασατρού, Ρωμαϊκή, Κελτική κλπ, σε διάλογο, συνεργασία και αλληλοϋποστήριξη, τον δε επόμενο χρόνο (1998) συμμετείχε στην ίδρυση του Παγκοσμίου Συνεδρίου Εθνικών Θρησκειών (World Congress of Ethnic Religions - W.C.E.R.) με έδρα το Βίλνιους της Λιθουανίας, αργότερα δε, το 2004, φιλοξένησε στην χώρα μας με μεγάλη μάλιστα επιτυχία το 7ο Συνέδριο του W.C.E.R. Σε ό,τι αφορά τώρα την συνεργασία μας με άλλες μικρές αρχαιόφιλες ομάδες, αυτή πραγματοποιείται με βάση την ποιότητα, το ήθος και το έργο που έχει η κάθε μία τους να επιδείξει, Αυτονόητο είναι ότι δεν συνεργαζόμαστε με ομάδες που είτε προάγουν την χυδαιότητα ή τον φθόνο για τους καλυτέρους τους, είτε προωθούν δεισιδαιμονικές ή μαγικές παρερμηνείες της Ελληνικής Θρησκείας, είτε τέλος προβάλλουν διάφορες εντελώς απαράδεκτες απόψεις για μία δημοκρατική κοινωνία, όπως λ.χ ρατσισμό, ομοφοβία και άλλα αντίστοιχα.

Κ-Ρ.: Έχετε υπολογίσει ή είναι εις γνώσιν σας κάποια στατιστικά στοιχεία επίσημα ή μη περί των συμπαθούντων ή και ακολουθούντων την αρχαία θρησκεία στην Ελλάδα;

Ε.Ε.: Ο κόσμος, ιδίως στην επαρχία όπου η Εκκλησία και οι μηχανισμοί της ασκούν όχι μόνο πνευματική αλλά και κατά κυριολεξία οικονομική τρομοκρατία, είναι πολύ φοβισμένος, συνεπώς δεν υπάρχει η ελάχιστη έστω δυνατότητα μίας κανονικής και έγκυρης καταμέτρησης. Όπως και να έχει πάντως, οι πραγματικοί και ενεργοί θρησκευτές της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας είναι σίγουρα πολύ λιγότεροι των 400.000 γενικώς ειπείν Ελληνολατρών, τους οποίους πριν από 2 - 3 περίπου χρόνια «μέτρησε» μέσω των πληροφοριοδοτών της η ίδια η Εκκλησία. Εμείς εικάζουμε, και εννοώ το ρήμα που χρησιμοποιώ, ότι ο συνολικός αριθμός των ενεργών θρησκευτών σε όλη την Ελλάδα, τόσο εκείνων που ανήκουν σε οργανωμένες κινήσεις όσο και των ανέντακτων ή απομονωμένων που είναι οι περισσότεροι, ανέρχεται σε μερικές δεκάδες χιλιάδες άτομα (40.000 - 50.000 είναι ένα πιθανό νούμερο), στο μέτρο που μόνο γύρω από εμάς είναι συσπειρωμένα περίπου 2.000 άτομα και γύρω από όλες τις υπόλοιπες ομάδες περίπου 1.000.

Κ-Ρ: Προτιμάτε τον όρο «εθνική» ή «πατρώα» θρησκεία, τι σας εκφράζει περισσότερο;

Ε.Ε.: Εάν το έθνος μας ήταν ελεύθερο και συνεχές ως προς την τήρηση των παραδόσεών του και οι δύο όροι θα ήσαν πέρα για πέρα κατάλληλοι, όμως εδώ δεν έχουμε πια εθνική κανονικότητα, αφού η παράδοσή μας έχει βίαια σπάσει εδώ και αιώνες και σήμερα οι πατέρες των περισσότερων εξ ημών είναι χριστιανοί. Προτιμούμε λοιπόν τον πρώτο όρο («Εθνική») για να περιγράψουμε την Θρησκεία μας ως ένα αντιληπτικό και εκφραστικό σύστημα μέσα από το οποίο μπορεί να αυτοπροσδιορισθεί κάποιος ως «Έλληνας», όχι φυσικά με την έννοια του υπηκόου ενός κράτους που για τους δικούς του λόγους θέλει να λέγεται «Ελληνικό», αλλά με την έννοια του φορέα μίας πολύ συγκεκριμένης κοσμοθέασης και ενός συγκεκριμένου έθους που όχι μόνον λέγονται, αλλά κυρίως ήσαν είναι και θα είναι, Ελληνικά.

Κ-Ρ: Αποδέχεστε τον όρο «παγανιστές»;

Ε.Ε.: Ο όρος καθεαυτός δεν είναι κακός, αφού στα λατινικά σημαίνει τον κάτοικο της υπαίθρου. Κακή χρήση του όμως έχουν κάνει οι χριστιανοί, τόσο των πρώτων αιώνων της κυριαρχίας τους (υπονοώντας ότι δήθεν όποιος δεν εγκατέλειπε την εθνική του Θρησκεία ήταν χωριάτης, απολίτιστος), όσο και του σήμερα (όπου λόγω της αμορφωσιάς του μεγάλου πλήθους η έννοια ταυτίζεται με αλλόκοτες δοξασίες ή νεο-θρησκείες). Είμαστε «παγανιστές» μόνο στο μέτρο που ο όρος «Εθνικοί» μεταφράζεται στα αγγλικά ως «pagan», κατά τα λοιπά η Ελληνική Εθνική Θρησκεία είναι η κατεξοχήν μη-παγανιστική, αφού ολοκληρώθηκε κυρίως μέσα από την αρχαιοελληνική πόλη.

Κ-Ρ: Πολλοί διατείνονται ότι οι πεποιθήσεις σας είναι κεκρυμμένη έκφραση ελληνοκεντρισμού ή εθνικισμού, τι αποκρίνεστε σε όλα αυτά;

Ε.Ε.: Ο Γκαμπριέλ Μαρσέλ είχε πει το ωραίο ότι «ο καθένας είναι ελεύθερος να μην καταλαβαίνει τι του γίνεται» και όντως, ο καθένας έχει το δικαίωμα, αλλά και την ευθύνη συνάμα, να καταλαβαίνει ή να προσποιείται πως καταλαβαίνει ό,τι τον βολεύει. Ο ομιλών έχει γράψει από το 1996 το βιβλίο «Έθνος, Εθνισμός, Εθνοκράτος, Εθνικισμός», στο οποίο ξεκαθαρίζει μια σειρά από έννοιες και καταδεικνύει την αβυσσαλέα διαφορά ανάμεσα στην προχριστιανική φυσική και θετική εθνική ταυτότητα (εθνισμός) και την αρρωστημένη που ορίζεται μόνο μέσα από την αντιπαλότητα κάποιων οπαδών μονοθεϊστικών οικουμενικών Θρησκειών προς κάποιους άλλους (εθνικισμός). Η πρώτη ανήκει στον ηττημένο για την ώρα πολυθεϊστικό κόσμο των διαλεκτικών σχέσεων και η δεύτερη στον πρόσκαιρα κυρίαρχο μονοθεϊστικό κόσμο της σκληρής απολυτότητας. Αυτονόητο είναι πως εμείς οι Εθνικοί, ως πολυθεϊστές, δεχόμαστε την πολυμορφία όχι μόνο των βιολογικών μορφών, αλλά και των μορφών κουλτούρας, πολιτισμού και, φυσικά, θρησκευτικής έκφρασης και φιλοσοφικής αναζήτησης και θεωρούμε πρωταρχικό καθήκον του ψυχικά υγιούς ανθρώπου τον διαρκή πόλεμο ενάντια σε ό,τι απειλεί να καταργήσει αυτή την πολυμορφία και να ομογενοποιήσει την ανθρωπότητα κάτω από μία υποτιθέμενη «μοναδική αλήθεια» και κάτω από έναν υποτιθέμενο «μοναδικό Θεό».

Κ-Ρ: Σας ενδιαφέρει η γονιδιακή σας συνάφεια με τα αρχαία γένη της περιοχής όπου κατοικούν οι σύγχρονοι Έλληνες; Θα είχατε τις ίδιες πεποιθήσεις εάν ο Φαλμεράυερ είχε επαληθευθεί από την σύγχρονη επιστήμη;

Ε.Ε.: Επειδή δεν μπορούμε να μιλάμε με υποθέσεις και στο μέτρο που ο Φαλμεράυερ δεν επαληθεύθηκε από την σύγχρονη επιστήμη, αλλά και στο μέτρο που κανένα έθνος στην Ιστορία δεν έμεινε «καθαρό» από προσμίξεις, όπως επίσης και στο μέτρο που είναι γενικώς αποδεκτό ότι η οποιαδήποτε πολυπληθής ομάδα ανθρώπων έχει μία ισχυρή ικανότητα που λέγεται «αφομοιωτική», θεωρούμε ανόητη όλη την σχετική συζήτηση. Τα «έθνη» δημιουργούνται από και στηρίζονται σε αυτό που λέμε «κοινό έθος», κοινή δηλαδή πολιτισμική εκδήλωση και αξιακό σύστημα. Την γονιδιακή συνάφεια με τους αρχαίους προγόνους μας την έχουμε, όμως αυτό πέραν του απλώς να μας κολακεύει ελάχιστα δίνει λύση στο μεγάλο πρόβλημα του γενιτσαρισμού, δηλαδή στο να έχει κάποιος που αγωνίζεται για να αποκαταστήσει την εθνική του παράδοση εχθρούς πρωτίστως τους ίδιους του τους ανθρώπους. Είναι ένα πρόβλημα που δημιουργήθηκε ιστορικά με τον εκχριστιανισμό και συνεχίστηκε με τον εξισλαμισμό, δύο μεθόδους συστηματικής καταστροφής της ταυτότητας των λαών και χρησιμοποίησης των ίδιων των μελών τους για να ακυρώνεται στο μέλλον κάθε προσπάθεια επιστροφής «στα πάτρια». Πρόκειται για το τρομερό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που οι εθνολόγοι των τελευταίων δεκαετιών όρισαν επιτέλους ως «εθνοκτονία».

Κ-Ρ: Η αρχαία ελληνική θρησκειολογία σήμερα είναι επίκαιρη πιστεύετε; Με μία αυτοκριτική διάθεση ποιοι είναι οι κοινωνικοί, πνευματικοί ψυχολογικοί και συνειδησιακοί λόγοι που σας ώθησαν ή ωθούν ανθρώπους πάσης ηλικίας να πυκνώνουν το ρεύμα της αναβιώσεως της παλαιάς ελληνικής θρησκείας; Είναι μόδα ή είναι ειμαρμένη η επαναφορά των παλαιών τρόπων;

Ε.Ε.: Για εμάς τα πάντα είναι κυκλικά και συνεπώς απλώς επιστρέφουμε στην υγιά περίοδο της ανθρωπότητας, όποιος το κάνει αυτό από ...; «μόδα», ή από ο,τιδήποτε άλλο ανάλογο, απλώς δεν καταλαβαίνει τι του γίνεται, αλλά αυτό είναι δικό του πρόβλημα. Εμείς τιμούμε έμπρακτα τα όσα τιμούσαν οι πρόγονοί μας πριν την επικράτηση του Χριστιανισμού, ακολουθούμε το δικό τους αξιακό σύστημα και υπηρετούμε τις πολιτικές αρετές που εκείνοι ανέδειξαν, με πρώτη όλων την Δικαιοσύνη.

Για εμάς ο άνθρωπος είναι ένα έλλογο και πολιτικό ον, ικανό για το καλύτερο όσο και για το χειρότερο, αναλόγως του βαθμού Αρετής που αυτό κατέχει. Για εμάς η θρησκευτική εκδήλωση δεν είναι απελπισμένη κίνηση για υποτιθέμενη σωτηρία επίσης υποτιθέμενων ατομικών ψυχών, αλλά εκδήλωση που συνέχει την κοινότητα (την «πόλη» στην αρχαιότητα) και αποτελεί την αυτονόητη ευχαριστία των θνητών προς τους αθάνατους για το μεγάλο δώρο της ζωής.

Κ-Ρ: Περιγράψτε μας το πλαίσιο των θρησκευτικών σας δοξασιών. Είναι αληθές ότι πιστεύετε στην ύπαρξη 12 θεών του Ολύμπου; Τι είναι Θεότητα και τι θρησκευτικότητα για εσάς και ποια η στάση σας έναντι στον μονοθεϊσμό. Πιστεύετε στην γραμμική εξέλιξη της ανθρώπινης θρησκευτικότητος και αν ναι μήπως η επαναφορά των αρχαίων δοξασιών είναι οπισθοδρόμηση;

Ε.Ε.: Εξακολουθείτε να κάνετε ερωτήσεις... «κατά ριπάς» (γέλια). Εμείς, όπως και οι πρόγονοί μας, αντιλαμβανόμαστε τον Κόσμο («στολίδι» κατ' εκείνους) ως την μοναδική, αιώνια, άκτιστη και αυτοθεσμιζόμενη πραγματικότητα, που δεν την δημιούργησε κανένα εξωτερικό της αίτιο (πόσο μάλλον ένας εξωκοσμικός «Θεός», που συν τοις άλλοις είναι και ...; «πρόσωπο»). Οι Θεοί μας είναι εσωκόσμιες και μη προσωπικές ταξιθετικές οντότητες, που υπηρετούν την υποχρεωτική πολυμορφία και πλήθυνση, με λίγα λόγια την Δημοκρατία στους Ουρανούς, καθώς και τον Ορθό Λόγο ως βασικό συστατικό της Ουσίας του σύμπαντος. Δεχόμαστε την ύπαρξη εκείνου που μπορεί να λεχθεί «Κακό» μόνο «κατά παρακολούθηση» του Αγαθού και ποτέ αυτόνομα, δεν αναγνωρίζουμε δυϊστικές υποτιθέμενες αντιμαχίες «καλών θεών» και «διαβόλων», δεν αποδεχόμαστε κανενός είδους δαιμονοποίηση της γνώσης, της ελευθερίας ή του ερωτισμού.

Ως προς τον λεγόμενο «μονοθεϊσμό», θέλοντας και μη, ως έχοντες δεχθεί επίθεση εδώ και αιώνες, αισθανόμαστε αντιμέτωποι. Οι κατασκευαστές του λεγόμενου «μονοθεϊσμού» εδώ και 2.600 χρόνια έχουν κηρύξει πόλεμο ενάντια στα έθνη, ενάντια δηλαδή στην πολυμορφία της ανθρωπότητας. Είπαμε ήδη πιο πάνω και επαναλαμβάνουμε και εδώ ότι, αφού δεχόμαστε την πολυμορφία των μορφών κουλτούρας, πολιτισμού και, φυσικά, θρησκευτικής έκφρασης και φιλοσοφικής αναζήτησης, θεωρούμε πρωταρχικό καθήκον μας την πάλη ενάντια σε ό,τι απειλεί να καταργήσει αυτή την πολυμορφία. Είπαμε επίσης παραπάνω ότι η δική μας θέαση του χρόνου και της Ιστορίας είναι κυκλική. Για εμάς ο «μονοθεϊσμός» αποτελεί απλώς μία βέβηλη παρένθεση στην σχέση της ανθρωπότητας με το στοιχείο του «Ιερού» και του «Θείου». Η επαναφορά της υγιούς κοσμοθέασης είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη για την έξοδο της ανθρωπότητας από τον βάλτο που βρίσκεται τώρα.

Κ-Ρ: Μπορείτε να μας ενημερώσετε για τυχόν έθιμα που τηρείτε, γιορτές σας, τρόπους εκδηλώσεως της λατρείας σας, αν ιερουργείτε γάμους και κηδείες αν έχετε εκ του νόμου δυνατότητα και άδεια προς τούτα κοκ;

Ε.Ε.: Η Εθνική Ελληνική Θρησκεία βεβαίως και έχει τις εορτές της και τις λατρευτικές εκδηλώσεις της και τελούμε φυσικά και ονοματοδοσίες και γάμους και κηδεύσεις (αν και για εμάς δεν αποτελούν «μυστήρια», όπως θέλει να παρουσιάζει τις αντίστοιχες δικές του ο Χριστιανισμός), ωστόσο το ελληνικό νομικό πλαίσιο περί θρησκειών είναι απαράδεκτα βυζαντινό, δηλαδή μεσαιωνικό και αναγνωρίζει υπόσταση μόνον στην Ορθόδοξη Εκκλησία, στους Εβραίους και στους Μουσουλμάνους της «μουφτείας». Όλοι οι άλλοι, συμπεριλαμβανομένων ακόμη και των Ρωμαιοκαθολικών χριστιανών είναι για το Ελληνικό Κράτος ανύπαρκτοι σε επίπεδο «κοινωνικού» θρησκευτικού δικαιώματος. Όπως καταλαβαίνετε, οι δικές μας ονοματοδοσίες, γάμοι και κηδεύσεις δεν αναγνωρίζονται αυτομάτως από το κράτος και άρα υποχρεωτικά έρχονται ως θρησκευτικά συμπληρώματα των πολιτικών αντιστοίχων τους.

Στην ιστοσελίδα μας www.ysee.gr, έχουμε εδώ και αρκετά χρόνια αναρτήσει ένα βασικό σχεδίασμα των τριών τυπικών για ονοματοδοσία, γάμο και κήδευση, ώστε να μπορούν να βασίζονται σε αυτά ή και να τα υιοθετήσουν αυτούσια όλοι όσοι επιθυμούν. Όσοι πάλι θέλουν την αμεσότερη δική μας βοήθεια, τότε την τελετή πραγματοποιεί ο ειδικός ιεροπρακτικός θίασος του Υπάτου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών, η «Δελφύς».

Κ-Ρ: Είστε εν τέλει ανεγνωρισμένη θρησκεία; Είστε μία από τις εκ Συντάγματος γνωστές θρησκείες της Ελλάδος; Τι κινήσεις έχετε κάμει για την αναγνώρισή σας και την καθιέρωσή σας ως «γνωστό δόγμα εν Ελλάδι; Αντιμετωπίζετε προβλήματα ή έχετε προστριβές με την Ορθόδοξη Εκκλησία; Η στάση της επίσημης ελληνικής πολιτείας απέναντί σας ποια είναι;

Ε.Ε.: Πάλι με ρωτάτε... «κατά ριπάς» (γέλια). Για τις πρώτες σας ερωτήσεις ήδη έχουμε απαντήσει πιο πάνω. Απαντώντας μάλιστα το επίσημο κράτος στο από 7 Μαϊου 2006 Υπόμνημά μας προς τις ελληνικές πολιτειακές και πολιτικές αρχές για την Θεσμική Αναγνώριση της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας, ομολόγησε εγγράφως ότι στην Ελλάδα δεν υφίσταται καν διαδικασία για αναγνώριση κάποιας Θρησκείας. Όπως το ακούτε! Πέραν αυτού όμως, το λεγόμενο «ατομικό» θρησκευτικό μας δικαίωμα είναι απολύτως σεβαστό μετά το 1997, όταν η Ελλάδα υποχρεώθηκε να το αναγνωρίσει με τον νόμο 2462 / 1997, ο οποίος επικύρωσε στις 21.2.1997 το «Διεθνές Σύμφωνο για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, κ.λπ.», που αποτελεί υπερνομοθετικό Δίκαιο.

Το μοναδικό πρόβλημά μας με την Πολιτεία είναι συνεπώς η ανυπαρξία του «κοινωνικού» θρησκευτικού δικαιώματός μας, δηλαδή η ανυπαρξία νομικής αλλά και θεσμικής αναγνώρισης της Θρησκείας μας με συνακόλουθη απονομή τιμής. Ενώ όμως εκεί εξαντλούνται τα προβλήματά μας με την Πολιτεία, σοβαρότατα προβλήματα έχουμε από το «βαθύ Κράτος» και εκκλησιαστικό και περιεκκλησιαστικό παρακράτος των θεοκρατών, που δρα με κάθε κακοήθεια όπως το κάθε κακομαθημένο αυταρχικό σύστημα που νοιώθει να ραγίζει από όλες τις πλευρές.

Κ-Ρ: Θεωρείτε ότι έχετε το δικαίωμα να ιερουργείτε ακόμη και σε ένα μνημείο της παγκόσμιας κληρονομίας όπως η Ακρόπολη; Αν ναι, τι σας κάνει να το πιστεύετε αυτό;

Ε.Ε.: Για εμάς είναι αυτονόητο ότι έχουμε κάθε δικαίωμα να ιερουργούμε σε ιερούς τόπους της Θρησκείας μας, άλλωστε η μνημειοποίηση ενός λατρευτικού χώρου ως γνωστόν δεν ακυρώνει την λατρευτική του φύση για την διατήρηση της οποίας πρέπει να είναι εγγυημένη η πρόσβαση των θρησκευτών, όπως τονίζει ο Ο.Η.Ε. στα άρθρα 12 και 13 της διακήρυξής του «Περί των Δικαιωμάτων των αυτοχθόνων πληθυσμών».

Με βάση τα παραπάνω, από το 2004 κάναμε αρκετές δημόσιες ιεροπραξίες σε προχριστιανικά Ιερά (στο Σούνιο, τους Δελφούς, το Αμφιαράειο, το Ολυμπιείο Αθηνών) με έγγραφες άδειες από τις αρμόδιες Αρχές έπειτα από κατάθεση σχετικών αιτήσεων. Εγκαταλείψαμε όμως την όλη πρακτική όταν, με αστεία αφορμή την ανεύθυνη συμπεριφορά μιας άσχετης με εμάς μικροομάδας, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο βρήκε την ευκαιρία να απαγορεύσει αδιακρίτως «στους πάντες» την πρόσβαση για λατρευτικούς λόγους. Εμάς δεν μας ενδιαφέρει μία ατελείωτη αντιπαράθεση με το Ελληνικό Κράτος, που ούτως ή άλλως αποδεδειγμένα φοβάται τους θεοκράτες και ενώ θέλει μεν να λέγεται «Ελληνικό», από την άλλη γέρνει δουλικά τον αυχένα μπροστά σε αλαζόνες χρυσοστόλιστους ρασοφόρους και λειψανοθήκες. Όταν κάποτε ξεφοβηθεί και αποφασίσει επιτέλους τον διαχωρισμό Κράτους - Εκκλησίας, τότε θα αξίζει να συζητήσουμε μαζί του. Μέχρι τότε περισσότερο το λυπόμαστε για το άσχημο αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει.

Κ-Ρ: Ποια τα αισθήματά σας όσον αφορά την σχέση ορθοδοξίας - ελληνισμού; Αναγνωρίζετε ότι εν τέλει συνέπλευσαν αδιαιρέτως στα χρόνια της οθωμανικής κατακτήσεως; Τι είναι το Βυζάντιο αναφορικά με τον ελληνικό χώρο στα μάτια και την νόησή σας; Μία Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με επίσημη αυτοκρατορική θρησκεία, ένα συναρπαστικό μεσαιωνικό κοσμοπολίτικο ελληνοχριστιανικό μόρφωμα, κάτι παντελώς αλλότριο σε έναν μητροπολιτικό ελληνισμό αλλοτριωμένο ήδη από την μάχη στις Κυνός Κεφαλές το 197 πΧ, τι εν τέλει; Είναι ξένο ή οικείο σε εσάς;

Ε.Ε.: Η Ορθοδοξία, και ο Χριστιανισμός γενικότερα, έχουν τόση σχέση με τον Ελληνισμό, όση έχει και το σκοτάδι με το φως. Είναι πράγματα ασυμβίβαστα και εντελώς αντίθετα, οι μόνοι που επιμένουν να τα ενώνουν αλχημικά είναι οι θεοκράτες και η προπαγάνδα τους, αν και ούτε τους εαυτούς τους δεν έχουν πείσει εάν κρίνουμε από τα αναθέματα κατά των Ελλήνων που εξακολουθούν να ρίχνουν κάθε «Κυριακή της Ορθοδοξίας» μέσα στις εκκλησίες τους. Το ότι ο Χριστιανισμός έκλεψε 5 - 10 πράγματα από την Γραμματεία μας για να στηρίξει ηθικο-φιλοσοφικά τον εαυτό του, αυτό δεν τον κάνει σώνει και καλά «ελληνικό». Ο «ελληνοχριστιανισμός» και τα σχετικά είναι καλά μόνο για εσωτερική κατανάλωση, να τα λένε μεταξύ τους οι χριστιανοί και να καμαρώνουνε ότι κάτι είναι τελοσπάντων και αυτοί. Για εμάς τα περί «ελληνοχριστιανισμού» κανονικά θ' αποτελούσαν αστειότητες. Όμως δυστυχώς είμαστε καταδικασμένοι να τ' αντιμετωπίζουμε καθημερινά ως καθεστωτικό και εναντίον μας λόγο (αφού τρόπον τινά είμαστε υπόδουλοι).

Για το δήθεν «ελληνίζον» πολυεθνικό Βυζάντιο πάλι ή για την δήθεν «υποστήριξη» των θεοκρατών προς τους υπόδουλους πληθυσμούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έχουν γραφεί βιβλία επί βιβλίων και τα παραμύθια αυτά έχουν πλέον χρεοκοπήσει. Το Βυζάντιο ήταν σκληρά ανθελληνικό, σκοταδιστικό και αντιδημοκρατικό, η δε Εκκλησία συνεργάστηκε με τον σουλτάνο για την διατήρηση των αμοιβαίων τους δούλων σε καθεστώς αποβλάκωσης και υποταγής. Δεν θα πούμε για τους αφορισμούς κατά των αγωνιστών του 21, δεν θα πούμε για το μίσος των θεοκρατών κατά όσων απλώς χρησιμοποιούσαν την λέξη «ελευθερία», δεν θα πούμε για την επαίσχυντη «Πατρική Διδασκαλία» με την οποία ζητούσαν θρασύτατα από τους ραγιάδες να παραμείνουν σκλάβοι... τι καλύτερο πειστήριο αυτής της αισχρής συνεργασίας Οθωμανών και Εκκλησίας από τα φιρμάνια που σείουν σήμερα προκλητικά οι θεοκράτες για να εξασφαλίσουν τα ανύπαρκτα ιδιοκτησιακά δικαιώματά τους σε τεράστιες εκτάσεις της ελληνικής γης;

Κ-Ρ: Κάποιοι κύκλοι εξισώνουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία με την Ανατολική Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) όσον αφορά τα δεινά που επέφερε στον ελληνισμό. Συμφωνείτε με αυτήν την άποψη; Μήπως η πίστη στον Χριστό έστω κατά ιστορική ειρωνεία διετήρησε τα όποια ψήγματα του ελληνισμού ενωμένα ώστε σήμερα η Ελλάδα να οφείλει την εθνική - ιστορική - γλωσσική -συνειδησιακή της συνέχεια στην ορθόδοξη πίστη;

Ε.Ε.: Θα πρέπει κάποτε να σταματήσουμε με αυτές τις ανοησίες ή προπαγανδιστικές ακροβασίες. Η πίστη στον Χριστό διατήρησε τον Χριστιανισμό και μόνον αυτόν, τόσο ανάμεσα στους Ρωμιούς, όσο και ανάμεσα στους Σέρβους, τους Αλβανούς, τους Βουλγάρους κ.ο.κ. Την Ελληνικότητα την κράτησαν μέσα από τους αιώνες οι ίδιοι οι Έλληνες, ιδίως οι Πελοποννήσιοι και οι Ηπειρώτες, πολύ συχνά στρεφόμενοι ενάντια στους Βυζαντινούς, όπως ο Λέων Σγουρός στις αρχές του 13ου αιώνα και ενάντια στους Οθωμανούς, όπως οι «στρατιότι» της Πελοποννήσου και ο Ακροκόνδυλος ή Κορκόδειλος Κλαδάς, και την νέα εθνική συνείδηση έφεραν οι διαφωτιστές με πρώτον τον Κοραή, το όνομα του οποίου ακούνε σήμερα οι βυζαντινόφρονες και βγάζουν σπυριά. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι οι έννοιες «έθνος» και «πατρίδα» επέστρεψαν στην Ιστορία με τους Ιακωβίνους και την Γαλλική Επανάσταση, ενώ την ίδια εποχή ο ορθόδοξος (φαναριώτης) Δ. Καταρτζής κατακεραύνωνε τις προσπάθειες των μορφωμένων της εποχής του να επαναφέρουν τα ήθη, τις πεποιθήσεις, τις αντιλήψεις, αλλά και το όνομα των υποτίθεται «ειδωλολατρών» Ελλήνων. Θυμάμαι απ' έξω τα λόγια του: «το 'χουν τιμή τους να επιγράφονται Έλληνες, πράγμα ανάξιο σ' έναν Ρωμιό χριστιανό».

..................................
Αυτά για τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ" που μέσα σε συνθήκες γενικής αμάθειας και χαμηλού δημόσιου ήθους προσπαθούν να ξυπνήσουν στους "Έλληνες" ένα τρόπο ζωής που δείχνει να είναι οριστικά παρελθόν. Πρόκειται για τον ελληνικό τρόπο ζωής, όχι με την έννοια του "βλάχικου γάμου" και του τουριστικου φολκλόρ αλλά με την αρχαιοελληνική του μεγαλοπρέπεια. Αυτόν που περιγράφεται στις τραγωδίες, αυτόν που μας υπενθύμισε ο Λιαντίνης πριν φύγει, αυτόν που βρίσκει κανείς πια σήμερα μόνο σε βουνοκορφές, είτε γεωγραφικές (π.χ. Πίνδος, Κρήτη) είτε πνευματικές (π.χ. Κάλβος, Καβάφης, Λιαντίνης)
.