.
Μέσα σε ένα κλίμα δυσάρεστο, με τον θάνατο του Κώστα Αντωνάκη και το εμφραγμα του φίλου μου Πάνου (Χρονόπουλου) γράφω αυτό το σημείωμα. Ο Πάνος μου έλεγε προ δύο ετών ότι νιώθει πως τον τριγυρίζει ένας καρκίνος που θα τον αποτελειώσει. Πάλεψε το πρόβλημα και το ξεπέρασε με τους δικούς του τρόπους.
Πριν μια βδομάδα, κι αφού πίναμε καφέ στο Απρόοπτο, έφυγε για Θησείο και εκεί ένιωσε άσχημα. Τον πρόλαβαν φίλοι και γνωστοί και το έμφραγμα που είχε αντιμετωπίστηκε με κάτι στενθ (κάπως έτσι τα λένε). Έμεινε στην εντατική μέχρι χτες και τώρα παραμένει σε κανονικό θάλαμο στον Ευαγγελισμό
.
Ο Πάνος είναι η ψυχή της γιάφκας στο σχολείο όπου εργάζομαι. Τον περιμένουν όλοι σαν Μεσία. Ήταν (και είναι) ο αρχηγός και ο φιλόσοφος της γιάφκας και η απουσία του είναι έντονη. Του εύχομαι περαστικά και του χαρίζω ένα τραγουδάκι (δυο τραγουδάκια για την ακρίβεια μαζί με αρκετές φωτογραφίες).
.
Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009
Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009
Ο φίλος μας ο ΚΩΣΤΑΣ ο ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ ετελείωσε.
.
Μετά από μια ταλαιπωρία αρκετών μηνών στους οποίους έζησε υπό παράλυση σχεδόν σαν σε κώμα, ο Κώστας ο Αντωνάκης ο φίλος μας δεν υπάρχει πια. Πέθανε χτες το πρωί στις 8 από ανακοπή στο νοσοκομείο. Από το καλοκαίρι στη Σέριφο όπου έπαθε το επεισόδιο (εγκεφαλικό-ά που τον άφησε-αν σχεδόν νεκρό) ήταν προδιαγεγραμμένη η πορεία του αλλά τελευταία πήγαινε κάπως καλύτερα και υπήρχαν κάποιες ελπίδες. Ήταν αμυδρές έτσι κι αλλιώς κι εξανεμίστηκαν χτες το πρωί
.
Ο Κώστας μου έδωσε δύο υπερπολύτιμα πράγματα στη ζωή μου:
Στο στρατό, (1978) μου έδωσε τους Τροπικούς του Αιγόκερω και του Καρκίνου του Χένρυ Μίλλερ. Τα βιβλία αυτά είναι ακόμα σπίτι του, τα είδα χτες παρατεταγμένα μαζί με άλλα του Χένρυ Μίλλερ. Και όταν λέω τα είδα, εννοώ τα ίδια αυτά βιβλία που είχα στον στρατό με τα ιδιαίτερα εξώφυλα.
Το άλλο του δώρο ήταν το 1987 όταν μου ενεχείρισε μια κασέτα με το Till the end of Time του Στέφαν Μίκους. Γι αυτό το δεύτερο τον ευγνωμονώ ακόμα περισσότερο
.
Για τα δυο πολύτιμα δώρα του, τώρα που φεύγει, του αφιερώνω αυτό το βιντεάκι με το κομμάτι του Rodrigo Leao το "Immortal" από το Alma Mater.
.
Μετά από μια ταλαιπωρία αρκετών μηνών στους οποίους έζησε υπό παράλυση σχεδόν σαν σε κώμα, ο Κώστας ο Αντωνάκης ο φίλος μας δεν υπάρχει πια. Πέθανε χτες το πρωί στις 8 από ανακοπή στο νοσοκομείο. Από το καλοκαίρι στη Σέριφο όπου έπαθε το επεισόδιο (εγκεφαλικό-ά που τον άφησε-αν σχεδόν νεκρό) ήταν προδιαγεγραμμένη η πορεία του αλλά τελευταία πήγαινε κάπως καλύτερα και υπήρχαν κάποιες ελπίδες. Ήταν αμυδρές έτσι κι αλλιώς κι εξανεμίστηκαν χτες το πρωί
.
Ο Κώστας μου έδωσε δύο υπερπολύτιμα πράγματα στη ζωή μου:
Στο στρατό, (1978) μου έδωσε τους Τροπικούς του Αιγόκερω και του Καρκίνου του Χένρυ Μίλλερ. Τα βιβλία αυτά είναι ακόμα σπίτι του, τα είδα χτες παρατεταγμένα μαζί με άλλα του Χένρυ Μίλλερ. Και όταν λέω τα είδα, εννοώ τα ίδια αυτά βιβλία που είχα στον στρατό με τα ιδιαίτερα εξώφυλα.
Το άλλο του δώρο ήταν το 1987 όταν μου ενεχείρισε μια κασέτα με το Till the end of Time του Στέφαν Μίκους. Γι αυτό το δεύτερο τον ευγνωμονώ ακόμα περισσότερο
.
Για τα δυο πολύτιμα δώρα του, τώρα που φεύγει, του αφιερώνω αυτό το βιντεάκι με το κομμάτι του Rodrigo Leao το "Immortal" από το Alma Mater.
.
Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009
Απόψεις περί Μακεδονίας και ΦΥΡΟΜ.
.
Μπήκα σε ένα site με συζητήσεις για τη Μακεδονία-ΦΥΡΟΜ όπου συνέντησα και κάποιους πολύ λογικούς γείτονες σλαβομακεδόνες. Έγραψα ένα κείμενο που δεν δημοσιεύτηκε τελικά στο site χωρίς ακόμα να ξέρω το γιατί (ίσως γίνει αύριο). Για να μη χαθεί, και μια και το είχα κρατήσει σε ένα δικό μου φάκελο, το δημοσιεύω εδώ ώστε να το δω γραμμένο και στο δικό μου μπλογκ.
.
Είναι στα Αγγλικά αλλά δεν είναι δύκσολα μεταφράσιμο νομίζω. Το παραθέτω:.
.
It is a very interesting conversation between you guys. I want to be a part of it, if you allow me.
I was born in Piraeus and my parents are "romios" (means roman citizen) from Pontos and Constantinopole-Instabul. Therefore, I am Greek. I don't know how much of my DNA is greek, I don’t know whether I am more greek than the so-called slav-macedonian "informed reader" or the greek-macedonian "serres macedonia" or the others, but I am member of a state who declares itself "Hellenic" and I speak the greek language in its modern version.
I wonder if there is something that prevents slav-macedonian to feel "greeks" the same way that I feel. Many slavs, as well as vlachs, albanians etc. have been members of that "greek identity" because of their entry in the Greek State. Our heroes of the revolution of 1821 are mostly Albanians, our great donors are Vlachs etc.
Rigas Ferraios' and Anonymos' dream in 1800 was to built a “greek nomarchia" (meaning democratic state of law) based not on DNA and race but in a voluntary entry of the Balkan peoples in a descent, right and democratic state which could use the name "Greek-Hellenic" in order to express the passion for freedom and just.
Is it -still nowadays- possible for such an idea to flourish?
Albanians, Slavs (especially the southern ones) Thracks (and Bulgarians of course) are so similar to each other that I cannot understand all these disputes among them. Even the Turks of the west are quite similar with all the other balkans. What divides these peoples is religion (muslems and christians) and "ethnic" ideas of the 19th and 20th centuries. I hope that in the new era modern historians and intellectuals will take over and lead those brother-peoples to a new view of the history and "national" identity. Greek heritage belongs to the world, and much more belongs to the peoples of Balkan. The modern "greeks" have to admit that they have not a privilege to that heritage and the other balkans should forgive the first balkans of the early 19th century who liberated a small country and themselves from the Ottomans by using this heritage and later tried to have an exclusive use of that history.
I repeat :
Greece (ancient Greece of cause and its heritage, democracy, philosophy, science, speech, way of life, passion for logic for freedom etc.) and "Greeks" (Periklis, Leonidas, Themistokles, Alexandros, Filippos, Sokrates, Aristotelees, Pythagoras, Epaminondas, etc.) belong to humanity, and particularly all these belong to the Balkan peoples, because we live here, we are closer to them than any other people in the world, we have the same habits, the same mood, the same fears with them, because we are the closest relatives to them. Let us all be Greeks, either Macedonians, either Romans, either Albanians, or any other particular "race" in that blessed place of the world which we happen to live in.
I don’t mean to participate in one common state called Greece (may be in the future it could be a Balkan state). I speak about the greek identity, not the modern one which sometimes is really disgusting, but the universal-ecumenical one, which consists of all those ideas and persons I mentioned before.
.
Αυτά και βλέπουμε. Σε όποιον σχολιάσει θα απαντήσω.
Μπήκα σε ένα site με συζητήσεις για τη Μακεδονία-ΦΥΡΟΜ όπου συνέντησα και κάποιους πολύ λογικούς γείτονες σλαβομακεδόνες. Έγραψα ένα κείμενο που δεν δημοσιεύτηκε τελικά στο site χωρίς ακόμα να ξέρω το γιατί (ίσως γίνει αύριο). Για να μη χαθεί, και μια και το είχα κρατήσει σε ένα δικό μου φάκελο, το δημοσιεύω εδώ ώστε να το δω γραμμένο και στο δικό μου μπλογκ.
.
Είναι στα Αγγλικά αλλά δεν είναι δύκσολα μεταφράσιμο νομίζω. Το παραθέτω:.
.
It is a very interesting conversation between you guys. I want to be a part of it, if you allow me.
I was born in Piraeus and my parents are "romios" (means roman citizen) from Pontos and Constantinopole-Instabul. Therefore, I am Greek. I don't know how much of my DNA is greek, I don’t know whether I am more greek than the so-called slav-macedonian "informed reader" or the greek-macedonian "serres macedonia" or the others, but I am member of a state who declares itself "Hellenic" and I speak the greek language in its modern version.
I wonder if there is something that prevents slav-macedonian to feel "greeks" the same way that I feel. Many slavs, as well as vlachs, albanians etc. have been members of that "greek identity" because of their entry in the Greek State. Our heroes of the revolution of 1821 are mostly Albanians, our great donors are Vlachs etc.
Rigas Ferraios' and Anonymos' dream in 1800 was to built a “greek nomarchia" (meaning democratic state of law) based not on DNA and race but in a voluntary entry of the Balkan peoples in a descent, right and democratic state which could use the name "Greek-Hellenic" in order to express the passion for freedom and just.
Is it -still nowadays- possible for such an idea to flourish?
Albanians, Slavs (especially the southern ones) Thracks (and Bulgarians of course) are so similar to each other that I cannot understand all these disputes among them. Even the Turks of the west are quite similar with all the other balkans. What divides these peoples is religion (muslems and christians) and "ethnic" ideas of the 19th and 20th centuries. I hope that in the new era modern historians and intellectuals will take over and lead those brother-peoples to a new view of the history and "national" identity. Greek heritage belongs to the world, and much more belongs to the peoples of Balkan. The modern "greeks" have to admit that they have not a privilege to that heritage and the other balkans should forgive the first balkans of the early 19th century who liberated a small country and themselves from the Ottomans by using this heritage and later tried to have an exclusive use of that history.
I repeat :
Greece (ancient Greece of cause and its heritage, democracy, philosophy, science, speech, way of life, passion for logic for freedom etc.) and "Greeks" (Periklis, Leonidas, Themistokles, Alexandros, Filippos, Sokrates, Aristotelees, Pythagoras, Epaminondas, etc.) belong to humanity, and particularly all these belong to the Balkan peoples, because we live here, we are closer to them than any other people in the world, we have the same habits, the same mood, the same fears with them, because we are the closest relatives to them. Let us all be Greeks, either Macedonians, either Romans, either Albanians, or any other particular "race" in that blessed place of the world which we happen to live in.
I don’t mean to participate in one common state called Greece (may be in the future it could be a Balkan state). I speak about the greek identity, not the modern one which sometimes is really disgusting, but the universal-ecumenical one, which consists of all those ideas and persons I mentioned before.
.
Αυτά και βλέπουμε. Σε όποιον σχολιάσει θα απαντήσω.
Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009
Μόνικα Χριστοδούλου το FRAUD σε βιντεάκι
.
Στο μέλλον ανεβάζω βιντεάκια σε movie maker κι όχι σε βιντεάκια του κινητού που δεν έχουν καλή απόδοση συον ήχο (ο Rodrigo Leao σφάχτηκε σε αυτά τα βιντεάκια). Ξεκινάω λοιπόν με τη Μόνικα και το Fraud, ένα πολύ λυρικό κομμάτι της. Θα ανεβάσω και μερικά του Rodrigo Leao για να τα ακούσει όποιος θέλει με καλό ήχο.
.
Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009
Η συναυλία του Rodrigo Leao ακυρώθηκε
.
Δυστυχώς, η συναυλία του Rodrigo Leao στο Μέγαρο Μουσικής ακυρώθηκε.
.
Δυστυχώς, η συναυλία του Rodrigo Leao στο Μέγαρο Μουσικής ακυρώθηκε.
.
Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009
Ο Rodrigo Leao στο Μέγαρο Μουσικής
.
.
Ένας από τους πιο αγαπημένους μου μουσικούς (με Wim Mertens, Stefan Micus, Monika, Preisner κλπ) ο Πορτογάλος RODRIGO LEAO ρχεται την Κυριακή στο Μέγαρο Μουσικής και θα πάω να τον δω.
Για να μη γράφω πολλά δικά μου, αντιγράφω για τον Rodrigo Leao από το site "e-go.gr" που γράφει σήμερα τα εξής:
.
O Rodrigo Leao των Madredeus στο Μέγαρο Παριζιάνικες μυρωδιές, αργεντίνικες φιγούρες και κλασικές συνθέσεις με minimal αισθητική. Ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες που έχει να επιδείξει η Πορτογαλία, ο Rodrigo Leao, καλλιτέχνης διεθνούς εμβέλειας έρχεται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την Κυριακή 8 Νοεμβρίου. Η καριέρα του Rodrigo Leao ξεκινάει το 1982 με την ίδρυση του ροκ γκρουπ, Setima Legiao με τους οποίους κυκλοφόρησε τρεις δίσκους. Λίγο αργότερα - το 1985 - θα γνωρίσει τους Pedro Ayres Magalhaes και Herois do Mar με τους οποίους θα αποφασίσει να ξεκινήσει μία νέα περιπέτεια με διεθνή απήχηση: τους Madredeus, το συγκρότημα που έκανε την πορτογαλική μουσική, αλλά και τον ίδιο ευρύτερα γνωστούς. Ειδικά στην Ελλάδα, οι Madredeus υπήρξαν ένα από τα πιο δημοφιλή γκρουπ της δεκαετίας του ‘90. Από μπασίστας στους Setima Legiao, ο Leao ξεκίνησε να παίζει πλήκτρα στους Madredeus και με την ιδιότητα του κιμπορντίστα πορεύτηκε ως μουσικός και στήριξε την μετέπειτα (λαμπρή) καριέρα του. Με τους Madredeus ηχογράφησε 5 δίσκους δίνοντας, με τις συνθέσεις του, διεθνή ώθηση στο γκρουπ. Παράλληλα, ξεκίνησε να γράφει μουσική για ταινίες γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία ειδικότερα μετά τη συνεργασία του με τον Wim Wenders στο soundtrack της ταινίας Lisbon Story, ενώ έχει ήδη κυκλοφορήσει τις πρώτες δύο προσωπικές του δουλειές (Ave Mundi Luminar, Mysterium) σε συνεργασία με την χορωδία δωματίου Vox Ensemble. Στη διάρκεια των προσωπικών του άλμπουμ ο Leao δεν σταματάει να πειραματίζεται και να ανιχνεύει το tango, την bossa nova, τον μινιμαλισμό, την κλασική μουσική, την pop. Ο ίδιος λέει ότι «στη μουσική μου θα βρεις τον μινιμαλισμό του Michael Nyman, το tango και την γαλλική μουσική.» Το 2004, έρχεται ο καλύτερος, κατά τους περισσότερους, δίσκος της καριέρας του, το Cinema στον οποίο συμμετέχουν οι Beth Gibbons (Portishead), Rosa Passos και Ryūichi Sakamoto. Το άλμπουμ βρίσκεται στην πρώτη θέση των πωλήσεων και το περιοδικό Billboard το κατατάσσει στα καλύτερα της χρονιάς. Το 2009, ο Rodrigo Leao επιστρέφει με το άλμπουμ "A Mae" στο οποίο συνεργάζεται με τον Neil Hammond των Divine Comedy, τον Stuart Staples των Tindersticks και τον Melingo, γνωστός και ως πρέσβης του σύγχρονου tango στην Αργεντινή. Είναι δύσκολο να περιγράψουμε με μία λέξη τη μουσική του Leao, καθώς πρόκειται για ένα μαγικό μείγμα που περιλαμβάνει κινηματογραφικές σκηνές του Bresson, παριζιάνικες μυρωδιές, αργεντίνικες φιγούρες και κλασικές συνθέσεις με σύγχρονη minimal αισθητική. Δεν είναι τυχαίο που ο Pedro Almodovar αναφέρθηκε στον Rodrigo Leao λέγοντας ότι πρόκειται για «έναν από τους πιο εμπνευσμένους συνθέτες του κόσμου.» Μαζί με τους Vieira Ana (φωνή), Piedade Celina (ακορντεόν), Tupikova Viviena (βιολί), San Payo Luis (ντραμς), Aires Luis (μπάσο), Silva Bruno (βιόλα), Pereira Marco (τσέλο) ή αλλιώς τους Cinema Ensemble, ο Rodrigo Leão (συνθεσάιζερ) συνεργάζεται τόσο στο studio όσο και στη σκηνή. Δισκογραφία: Ave Mundi Luminar (1993) Mysterium (1995) Theatrum (1996) Alma Mater (2000) Passion (2003) Cinema (2004) O Mundo (2006) Portugal, Um Retrato Social (2007) A Mãe (2009) More Info: www.rodrigoleao.pt // www.myspace.com/rodrigoleo
.
Ένας από τους πιο αγαπημένους μου μουσικούς (με Wim Mertens, Stefan Micus, Monika, Preisner κλπ) ο Πορτογάλος RODRIGO LEAO ρχεται την Κυριακή στο Μέγαρο Μουσικής και θα πάω να τον δω.
Για να μη γράφω πολλά δικά μου, αντιγράφω για τον Rodrigo Leao από το site "e-go.gr" που γράφει σήμερα τα εξής:
.
O Rodrigo Leao των Madredeus στο Μέγαρο Παριζιάνικες μυρωδιές, αργεντίνικες φιγούρες και κλασικές συνθέσεις με minimal αισθητική. Ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες που έχει να επιδείξει η Πορτογαλία, ο Rodrigo Leao, καλλιτέχνης διεθνούς εμβέλειας έρχεται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την Κυριακή 8 Νοεμβρίου. Η καριέρα του Rodrigo Leao ξεκινάει το 1982 με την ίδρυση του ροκ γκρουπ, Setima Legiao με τους οποίους κυκλοφόρησε τρεις δίσκους. Λίγο αργότερα - το 1985 - θα γνωρίσει τους Pedro Ayres Magalhaes και Herois do Mar με τους οποίους θα αποφασίσει να ξεκινήσει μία νέα περιπέτεια με διεθνή απήχηση: τους Madredeus, το συγκρότημα που έκανε την πορτογαλική μουσική, αλλά και τον ίδιο ευρύτερα γνωστούς. Ειδικά στην Ελλάδα, οι Madredeus υπήρξαν ένα από τα πιο δημοφιλή γκρουπ της δεκαετίας του ‘90. Από μπασίστας στους Setima Legiao, ο Leao ξεκίνησε να παίζει πλήκτρα στους Madredeus και με την ιδιότητα του κιμπορντίστα πορεύτηκε ως μουσικός και στήριξε την μετέπειτα (λαμπρή) καριέρα του. Με τους Madredeus ηχογράφησε 5 δίσκους δίνοντας, με τις συνθέσεις του, διεθνή ώθηση στο γκρουπ. Παράλληλα, ξεκίνησε να γράφει μουσική για ταινίες γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία ειδικότερα μετά τη συνεργασία του με τον Wim Wenders στο soundtrack της ταινίας Lisbon Story, ενώ έχει ήδη κυκλοφορήσει τις πρώτες δύο προσωπικές του δουλειές (Ave Mundi Luminar, Mysterium) σε συνεργασία με την χορωδία δωματίου Vox Ensemble. Στη διάρκεια των προσωπικών του άλμπουμ ο Leao δεν σταματάει να πειραματίζεται και να ανιχνεύει το tango, την bossa nova, τον μινιμαλισμό, την κλασική μουσική, την pop. Ο ίδιος λέει ότι «στη μουσική μου θα βρεις τον μινιμαλισμό του Michael Nyman, το tango και την γαλλική μουσική.» Το 2004, έρχεται ο καλύτερος, κατά τους περισσότερους, δίσκος της καριέρας του, το Cinema στον οποίο συμμετέχουν οι Beth Gibbons (Portishead), Rosa Passos και Ryūichi Sakamoto. Το άλμπουμ βρίσκεται στην πρώτη θέση των πωλήσεων και το περιοδικό Billboard το κατατάσσει στα καλύτερα της χρονιάς. Το 2009, ο Rodrigo Leao επιστρέφει με το άλμπουμ "A Mae" στο οποίο συνεργάζεται με τον Neil Hammond των Divine Comedy, τον Stuart Staples των Tindersticks και τον Melingo, γνωστός και ως πρέσβης του σύγχρονου tango στην Αργεντινή. Είναι δύσκολο να περιγράψουμε με μία λέξη τη μουσική του Leao, καθώς πρόκειται για ένα μαγικό μείγμα που περιλαμβάνει κινηματογραφικές σκηνές του Bresson, παριζιάνικες μυρωδιές, αργεντίνικες φιγούρες και κλασικές συνθέσεις με σύγχρονη minimal αισθητική. Δεν είναι τυχαίο που ο Pedro Almodovar αναφέρθηκε στον Rodrigo Leao λέγοντας ότι πρόκειται για «έναν από τους πιο εμπνευσμένους συνθέτες του κόσμου.» Μαζί με τους Vieira Ana (φωνή), Piedade Celina (ακορντεόν), Tupikova Viviena (βιολί), San Payo Luis (ντραμς), Aires Luis (μπάσο), Silva Bruno (βιόλα), Pereira Marco (τσέλο) ή αλλιώς τους Cinema Ensemble, ο Rodrigo Leão (συνθεσάιζερ) συνεργάζεται τόσο στο studio όσο και στη σκηνή. Δισκογραφία: Ave Mundi Luminar (1993) Mysterium (1995) Theatrum (1996) Alma Mater (2000) Passion (2003) Cinema (2004) O Mundo (2006) Portugal, Um Retrato Social (2007) A Mãe (2009) More Info: www.rodrigoleao.pt // www.myspace.com/rodrigoleo
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)