.
Μέσα σε ένα κλίμα δυσάρεστο, με τον θάνατο του Κώστα Αντωνάκη και το εμφραγμα του φίλου μου Πάνου (Χρονόπουλου) γράφω αυτό το σημείωμα. Ο Πάνος μου έλεγε προ δύο ετών ότι νιώθει πως τον τριγυρίζει ένας καρκίνος που θα τον αποτελειώσει. Πάλεψε το πρόβλημα και το ξεπέρασε με τους δικούς του τρόπους.
Πριν μια βδομάδα, κι αφού πίναμε καφέ στο Απρόοπτο, έφυγε για Θησείο και εκεί ένιωσε άσχημα. Τον πρόλαβαν φίλοι και γνωστοί και το έμφραγμα που είχε αντιμετωπίστηκε με κάτι στενθ (κάπως έτσι τα λένε). Έμεινε στην εντατική μέχρι χτες και τώρα παραμένει σε κανονικό θάλαμο στον Ευαγγελισμό
.
Ο Πάνος είναι η ψυχή της γιάφκας στο σχολείο όπου εργάζομαι. Τον περιμένουν όλοι σαν Μεσία. Ήταν (και είναι) ο αρχηγός και ο φιλόσοφος της γιάφκας και η απουσία του είναι έντονη. Του εύχομαι περαστικά και του χαρίζω ένα τραγουδάκι (δυο τραγουδάκια για την ακρίβεια μαζί με αρκετές φωτογραφίες).
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου