.
Σήμερα γύρισα στα καρναβάλια της Πάτρας και της Ναυπάκτου. (το σήμερα ισχύει αφού γράφω ώρα 12.08 και θα γραφτεί ημερομηνία 15/2 αλλά ουσιαστικώ γράφω Κυριακή 14/2/2010).
Το κέφι φοβερό κάτω από μια βροχή που ήταν από σταθερή και εκνευριστική μέχρι καταρρακτώδης. Πιτσιρίκα και μεγάλοι χόρευαν και ξέδιναν έχοντας προετοιμαστεί καιρό γι αυτή τη μέρα.
Η εκκλησία των χριστιανών στέκεται μακριά και συνοφρυωμένη με αυτά που βλέπει στα καρναβάλια. Σκέφτομαι την Κέρκυρα που γλεντάει τις αποκρηές όπως αυτοί εδώ στη Πάτρα και στη Ναύπακτο αλλά κάνει και λιτανείες όπως της Μεγάλης Παρασκευής με κατάνυξη. Πόσο διαφορετικές! Μου αρέσει η Μεγάλη Παρασκευή στην Κέρκυρα (και παντού αλλού) όμως δεν μπορώ να μη σημειώσω ότι η διαφορά ανάμεσα στις δυο εκδηλώσεις δεν είναι στην ποιότητα (η κατανυκτική Παρασκευή είναι ανώτερη σαφώ από το κιτς του καρναβαλιού) αλλά στο περιεχόμενο. Η χριστιανική γιορτή είναι γιορτή παραίτησης από τη ζωή (κι ας λένε για ανάσταση, αυτό είναι γι αυτούς η απόδειξη ότι η εδώ ζωή δεν έχει καμιά μα καμιά σημασία), ενώ η γιορτή της αποκρηάς είναι γιορτή της ζωής.
Τα πιτσιρίκια ΠΑΡΙΣΤΑΝΟΥΝ ότι καταλαβαίνουν κάτι από την κατάνυξη αλλά απλά παρευρίσκονται σε μια γιορτή που οι μεγάλοι τη θεωρούν σημαντική, ενώ ΖΟΥΝ και ΞΕΔΙΝΟΥΝ στην άλλη γιορτή της ζωής, στη γιορτή που μέσα από κιτς πολύ και μέσα από χαζοτράγουδα, ωστόσο καταφέρνει να λέει ΝΑΙ στη ζωή και στο ΦΛΕΡΤ και στον έρωτα.
.
Σκέφτομαι ότι ακόμη και οι χαζογιορτές των παγανιστών ήταν πάντα πολύ πιο αληθινές από τις βαθυστόχαστες γιορτές των χριστιανών. Ακόμα και η αμπελοφιλοσοφία στη θέση της φιλοσοφίας είναι καμιά φορά πιο χρήσιμη από την πιο υψηλή κατήχηση.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου