Μάσκες

Πάντα φοράμε μια μάσκα,
κάποιο προσωπείο που ποτέ δεν είναι το ίδιο,
αλλά που αλλάζει ανάλογα με τον ρόλο
που παίζει καθένας μας στη ζωή του:
του καθηγητή, του εραστή, του διανοούμενου,
του απατημένου συζύγου, του ήρωα,
του στοργικού αδερφού.
Όμως τι προσωπείο μπορεί να’ χει κανείς,
ή τι προσωπείο μας έχει απομείνει,
όταν ζούμε μέσα στην έσχατη μοναξιά,
κι όταν ξέρουμε ότι κανείς μα κανείς
δε μας βλέπει, δε μας ακούει, δε μας ελέγχει,
δε μας ζητά τίποτα, δε μας παρακαλεί,
δε μας διατάζει, δε μας επιτίθεται;

. ERNESTO SABBATO
«Περί Ηρώων και Τάφων»
Εκδόσεις Εξάντας 1986 σελ.254