Η μάνα του Λιαντίνη!

Η Σπαρτιάτισσα μάνα και ο Φιλόσοφος 

Η Σπαρτιάτισσα μάνα και οι γελοίοι νεοέλληνες

Ξανά δημοτικό συμβούλιο σήμερα (συνέχεια του συμβουλίου της Τρίτης) και ξανά δημοτικό συμβούλιο τη Δευτέρα με θέμα που καίει: τον "Συμπαραστάτη του Δημότη"

.
Το δημοτικό συμβούλιο της Τρίτης τελείωσε στις 2.30 το πρωί χωρίς να έχει καλά-καλά αρχίσει. Θα συνεχιστεί σήμερα Παρασκευή. Και υπάρχει ήδη πρόσκληση για νέο δημοτικό συμβούλιο για τη Δευτέρα που είναι και η τελευταία μέρα (28/2/11) για εκλογή Συμπαραστάτη του Δημότη.
.
Το θέμα αυτό τρελαίνει πολλούς και στην συμπολίτευση που τον προτείνει και στην αντιπολίτευση που τον απορρίπτει. Όχι συλλήβδην βέβαια. Ούτε ΟΛΗ η συμπολίτευση τον θέλει ούτε ΟΛΗ η αντιπολίτευση τον απορρίπτει. Και η σχετική ψηφοφορία θα κρίνει πολλούς και πολλά.
.
Για το συνδυασμό Αναγέννηση η επιλογή Λάλου μοιάζει casus belli για μερικούς και δείγμα ηττοπαθούς συμπεριφοράς για μερικούς άλλους. Όμως υπάρχει και η ανάγκη να προκύψει Συμπαραστάτης του Δημότη. Θα μπορέσει η αντιπολίτευση να αντέξει το βάρος να στερήσει τον δημότη από ένα συμπαραστάτη που θα ήταν σίγουρα υπέρ του;
.
Πάντως το πλεονέκτημα εκείνων που θα στερήσουν τον δημότη από τον θεσμό, είτε είναι η διοίκηση είτε η αντιπολίτευση, είναι ότι ο δημότης δεν ξέρει τι θα χάσει. Καθώς ο θεσμός είναι νέος, ο πολίτης δεν ξέρει πόσο σημαντικός θα ήταν ο "Συμπαραστάτης του Δημότη" για την καθημερινότητά του με αποτέλεσμα να μην διαμαρτυρηθεί γιατί κάποιος του τον στέρησε.
Έτσι όμως, χωρίς πίεση ισχυρή, χωρίς διαμορφωμένη κοινή γνώμη, τα πολιτικά παιχνίδια μπορούν να παίζονται στην πλάτη του, είτε από τη διοίκηση είτε από την αντιπολίτευση που με τον τρόπο που χειρίζονται το θέμα κινδυνεύουν να στερήσουν τον δημότη από ένα φιλολαϊκό θεσμό.
.

Μια από τα ίδια!

.

Χτες το πρωί απεργία, το βράδυ ψηφίσματα για αλληλεγγύη στους μετανάστες και για τη μη συγχώνευση σχολείων και σήμερα πορεία με το ΠΑΜΕ και καφές στο Θησείο.. Ζωή κι αυτή...!

.

Πολύ στα σοβαρά μοιάζει να έχω πάρει τις διαφωνίες μου με τον συνδυασμό μου, την Αναγέννηση Κερατσινίου-Δραπετσώνας. Αναρωτιέμαι αν ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και αυτό να το ονομάζει "γραμμή του συνδυασμού". Δηλαδή ο συνδυασμός είναι απλά η ΠΡΟΣΚΑΙΡΗ πλειοψηφία που κι αυτή δεν τεκμαίρεται πολλές φορές, ή είναι το σύνολο των θέσεων και στάσεων που ΕΧΕΙ ΑΦΗΣΕΙ ΝΑ ΕΝΝΟΗΘΟΥΝ στους ψηφοφόρους του. Δεν λέω που έχει πει στους ψηφοφόρους γιατί τα προγράμματα ξέρουμε ότι μπορούν να τα λενε όλα και ταυτόχρονα να μη λένε τίποτα. Όμως το MOOD του κάθε συνδυασμού είναι κάτι πιο συγκεκριμένο, κι εγώ νομίζω ότι το δικό μας ΣΤΙΓΜΑ είναι αγωνιστικό και διεκδικητικό και όχι συντηρητικό που μετράει το κάθε τι με το κουμπάσο, δηλαδή ότι μας διέπει μια νοοτροπία που βάζει την διεκδίκηση προτεραία της σωφροσύνης. ϊσως κάνω λάθος αλλά αυτό ήξερα ή αυτό πίστευα ότι διακρίνει όλους όσοι αποτελούν αυτόν τον συνδυασμό. Περνάνε βέβαια και τα χρόνια αλλά ....

Να εξηγηθώ:

Πιστεύω ότι γραμμή του συνδυασμού μας, σαν διεκδικητικού σε σχέση με τον ΟΛΠ και προς την κατεύθυνση της βελτίωσης της ποιότητας ζωής στις πόλεις μας, είναι να συνεισφέρουμε στον αγώνα του Δήμου ενάντια στον ΟΛΠ ιδιαίτερα μάλιστα όταν διαφαίνεται ότι ο ΟΛΠ μας αγνοεί α) στον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό του (Β' και Γ' Φάση), β) στις άμεσες ενέργειές του (car terminal) και γ) στις προοπτικές που βάζει για την πόλη (ανάπλαση). Όταν τελικά με την πίεση του δήμου ο ΟΛΠ υποχώρησε και στα τρία παραπάνω ζητήματα, νομίζω πως γραμμή μας δεν είναι να μεμψιμοιρούμε για την επιτυχία μας έστω κι αν κατά τεκμήριο αυτή η επιτυχία χρεώνεται περισσότερο στη διοίκηση. Δεν θεωρώ τον ΟΛΠ εξ ορισμού αντίπαλο αλλά θεωρώ ότι δεν πρέπει να διστάσω να τον αντιμετωπίζω ακόμη και έτσι προκειμένου να κερδίσω κάτι για τον δήμο.

Πιστεύω επίσης ότι "γραμμή μας" είναι ο καθορισμός μιας στρατηγικής που να δίνει ελπίδες νίκης στις επόμενες εκλογές! Χωρίς συμφωνία στην στρατηγική μας για το 2014 (και μέχρι τότε) πιστεύω ότι θα βουτήξουμε εκλογικά και ότι αντί να είμαστε εμείς ο χρισματούχος συνδυασμός στο τέλος μάλλον θα μας υποχρεώσει το ΠαΣοΚ να ζητάμε στέγη στα ψηφοδέλτια του Τζανή. Αυτό είναι κάτι πολύ πιθανό καθώς εξαρτάται κυρίως από τον ίδιο τον Τζανή, θα είναι δηλαδή στο χέρι του να πάρει το χρίσμα ή όχι και να μας υποχρεώσει να διαλύσουμε το μαγαζί αν κρίνει ότι κάτι χρειάζεται από εμάς. Πηγαίνοντας έτσι όπως πάμε εκεί θα καταλήξουμε. Αντιθέτως, εγώ πιστεύω πως χρειαζόμαστε μια στρατηγική νίκης που ξεπερνά το ψιρικοκό της λαϊκής και του γνωστού των γνωστών ή της φυσιολογικής φθοράς μιας διοίκησης που δεν μπορεί παρά να δημιουργεί και κάποιες γκρίνιες. Μάλιστα θεωρώ ότι η στρατηγική που έχω προτείνει είναι Η ΜΟΝΗ που έχει προταθεί και επί πλέον είναι και η μόνη αξιόπιστη. Δεν θεωρώ ότι είναι "γραμμή" μας να βαράμε δεξιά κι αριστερά και όπου λάχει, κινούμενοι βασικά από το παρελθόν και μη βλέποντας σε κάθε μας κίνηση το μέλλον. Δεν θεωρώ ότι γραμμή μας είναι το να βλέπουμε ΠΙΣΩ αναλώνοντας τις δυνάμεις μας στην τακτοποίηση εκρεμμοτήτων, και αναμένοντας το ώριμο φρούτο να πέσει. Αντιθέτως θεωρώ ότι γραμμή μας είναι -πρέπει να είναι- το να βλέπουμε μπροστά αναζητώντας συμμαχίες και προοπτικές

.

Έχω πολλά να πω και να γράψω αλλά επιφυλάσσομαι για το άμεσο μέλλον. Εξ άλλου σύντομα πάλι θα κριθούμε και θα φανεί αν είμαστε ικανοί να κάνουμε αντιπολίτευση ή είμαστε απλά ικανοί να βγάλουμε μια τετραετία χωρίς έρμα και χωρί σκοπό.

Προτιμώ μια επίθεση με το ρίσκο να με τσακίσει ο αντίπαλος αλλά και με κάποια πιθανότητα να νικήσω παρά μια άμυνα συντεταγμένη και συμπαγή που θα με οδηγήσει στον βέβαιο πνιγμό δια της ασφυξίας!

.

Περιμένω και μια απάντηση από τον Ζούπη εν πάσει περιπτώσει! Σε κάποιο μπλογκ θα βρει να γράψει κάτι. Κι ας πουν ότι έχουμε διαφωνίες.... Φυσικά και έχουμε, αυτό έλειπε! Και μου αρέσει να διαφωνώ με τον Ζούπη, τόσο που μερικές φορές μου έρχεται να το κάνω και επίτηδες!

.

ΥΠΕΡ ή ΚΑΤΑ του Μνημονίου; Ας ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα!

Το ΚΚΕ είναι ξεκάθαρο: Όχι στο μνημόνιο, ανατρέψτε την πολιτική που καταστρέφει την εργατική τάξη και το εισόδημα και την αξιοπρέπεια του εργαζόμενου και απειλεί να πάρει πίσω ό,τι κέρδισε η εργατική τάξη τον 20ο αιώνα.
.
Ο Παπανδρέου είναι ξεκάθαρος: Κι εγώ είμαι εναντίον του μνημονίου και θα ήμουν με τους διαδηλωτές, όμως το αποδέχομαι (κοινώς την κάνω γαργάρα) γιατί αλλιώς κινδυνεύει το βιοτικό επίπεδο και οι κατακτήσεις των εργαζομένων και του λαού από την επικείμενη πτώχευση.
.
Ο Στρώς Καν είναι ξεκάθαρος: Κι εγώ, αν ήμουν Έλληνας, είπε, θα διαδήλωνα που μου κόβουν μισθούς και προνόμια, όμως πρέπει να πληρώσετε δίνοντας πίσω τα δανεικά χρήματα με τα οποία ζήσατε τόσο καιρό αλλιώς θα βυθιστείτε σε μεγαλύτερη μιζέρια
.
Υπάρχει λοιπόν κανείς που να είναι με το μνημόνιο;
Γιατί αυτοί που ΚΥΡΙΩΣ εκπροσωπούν τις δυο αντίθετες απόψεις είναι και οι δυο εναντίον του μνημονίου μόνο που το ΚΚΕ λέει "προσέξτε, σας δουλεύουν, δεν θα πάθετε τίποτα χειρότερο, τα χειρότερα βρίσκονται εδώ", ενώ ο Παπανδρέου και ο Στρως Καν λένε: προσέξτε, αν αντιδράσετε και δεν καταπιείτε τα μέτρα θα βρεθείτε σε ακόμη χειρότερη θέση"
Παράλληλα με τον κύριο κορμό του συλλογισμού τους ο καθένας βάζει και τις φραστικές παρενέργειες του πολιτικού του λόγου: Ανυπακοή λέει το ΚΚΕ, σοβαρότητα προτείνει η κυβέρνηση και το ΔΝΤ. Το θέμα όμως δεν είναι ΟΥΤΕ η ανυπακοή, ΟΥΤΕ η σοβαρότητα. Δεν είναι αυτά αντίθετα! Αντίθετες είναι οι ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ για τις συνέπειες που οδηγούν σε διαφορετικές στάσεις.
.

• Η Εκτίμηση που λέει ότι ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ οδηγεί στην αντίδραση κατά του μνημονίου, είτε αυτή η αντίδραση ονομαστεί "ανυπακοή" είτε είναι συμμετοχή σε μια διαδήλωση, είτε ένα ψήφισμα που δηλώνει την αντίθεση στον Καλλικράτη, στις συγχωνεύσεις κλπ.
• Εκτίμηση που λέει ότι ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΙΟ και ο κίνδυνος χρεοκοπίας είναι πραγματικός και ότι από αυτόν θα πληγούν οι φτωχότεροι, οδηγεί σε σιωπηρή αποδοχή του μνημονίου, είτε αυτή η σιωπηρή αποδοχή ονομαστεί "διαφωνία με τα μέτρα" με ταυτόχρονη συμμετοχή στη σχετική διαδήλωση, είτε με ψήφισμα κατά του "Καλλικράτη" αλλά αναγκαστική συμμετοχή στο νέο θεσμό, είτε με ψήφισμα κατά των συγχωνεύσεων αλλά αναγνώριση της ανάγκης για κάποιες οικονομίες κλπ.

.
Ωστόσο υπάρχουν και οι Παρενέργειες. Κάποιοι νομίζουν ότι κάνοντας λαϊκισμό θα κερδίσουν ψήφους στις επόμενες εκλογές, και στον βωμό αυτού του μικροκομματικού συμφέροντος δεν διστάζουν να αντιταχτούν ακόμη και σε μέτρα εκλογίκευσης της κοινωνίας. Κάποιοι άλλοι νομίζουν ότι η σιωπηρή αποδοχή κάποιων πραγμάτων πρέπει να φτάσει στο "σφάξε με αγά μου να αγιάσω" και δεν διστάζουν να αντιταχτούν ακόμα και σε υγιείς αντιδράσεις του κοινωνικού σώματος (αυτές που θα τις επικροτούσαν και ο Παπανδρέου και ο Στρως Καν σύμφωνα με τις δηλώσεις τους).
.
ΝΑ ΤΟ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ:
Έρχεται το Κράτος και λέει: Για να πληρώσουμε τους δανειστές και να μη βρεθούμε σε χειρότερη θέση, θα σας κόψω μισθούς κλπ. Μας κόβει 3.000 ευρώ, ας πούμε, τον χρόνο. Ή μας συγχωνεύει το σχολείο μας με ένα διπλανό. Ή ακριβαίνει το εισιτήριο στα λεωφορεία κλπ. κλπ. Τι κάνουμε εμείς;

• ΣΤΑΣΗ Α':  Λέμε όχι στο κόψιμο του μισθού, διαδηλώνουμε και οδηγούμε την κοινωνική σύγκρουση στα άκρα.
• ΣΤΑΣΗ Β':  Λέμε όχι στο κόψιμο του μισθού, διαδηλώνουμε, αλλά τελικά την κάνουμε γαργάρα αντιλαμβανόμενοι ότι το κόψιμο ήταν αναγκαίο και στις επόμενες εκλογές ξαναψηφίζουμε ΠαΣοΚ
• ΣΤΑΣΗ Γ':  Λέμε ναι στο κόψιμο του μισθού και λοιδορούμε τους διαδηλωτές ως εξτρεμιστές και φυσικά δεν ψηφίζουμε ούτε ΠαΣοΚ αφού πλέον δεν συμφωνούμε ούτε καν με Παπανδρέου και Στρως Καν. Οι κύριοι έχουν βρεθεί ξαφνικά αριστερά μας και αρχίζουμε να μην τους κατανοούμε!

.
Διαλέγετε στάση και παίρνετε!
.
Κανείς δεν είναι με το μνημόνιο λοιπόν; Μα φυσικά ΚΑΝΕΙΣ! Και γιατί διαφωνούν; Γιατί έχουν διαφορετικές απόψεις σχετικά με τις συνέπειες; Και πως εκδηλώνεται αυτή η διαφωνία; Οι μεν αντιδρούν κάθετα ενώ οι δε λένε απλά τη διαφωνία τους. Τη διαφωνία με το κόψιμο των μισθών, με τα σχέδια του ΟΛΠ, με τις συγχωνεύσεις των σχολείων, με τον Καλλικράτη κλπ. Εντάξει, ας μη σπάσουμε βιτρίνες, όχι όμως και να αποφεύγουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους!
.

Υπέροχο babe η Μόνικα ενθουσίασε, ώριμη πλέον, είναι ακόμη πιστσιρίκα αλλά είναι σταρ!

.

Αντιστάθηκε στις εκκλήσεις επί ώρες και δεν είπε το I do που της ζητούσαν επίμονα από κάτω.

Το Over the Hill που την έκανε γνωστή, το ξέρουν πλέον όλοι παρά τον αγγλικό στίχο. Τα πιο πολλά τραγούδια της τα τραγουδάνε πλέον πάρα πολλοί στα αγγλικά, δείγμα ότι τα έχουν ακούσει πολλές πολλές φορές.

Μας είπε μικρές ιστοριες και για το Not young in my youth και για το Fraud όπως επίσης μας είπε και δυο ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ καινούρια τραγούδια που -φυσικά- δεν ξέρω τον τίτλο τους. Το νέο της CD με αυτά μέσα θα είναι φοβερό!

Το ΕΧΙΤ και το AWAY FRON MY LAND είναι οι τραγουδάρες του ΕΧΙΤ και αυτό επιβεβαιώθηκε και χτες. Όπως και το Our love or how we lost it που είναι η απόλυτη μελωδία.

.

Πολλά ευχαριστώ Μόνικα που υπάρχεις!

Σήμερα Μόνικα!

.

Σήμερα η μέρα είναι της Μόνικας.

Το πιο ελληνικό από τα τραγούδια της αφιερωμένο στους σημερινούς αναγνώστες του μπλογκ

Ό,τι καλύτερο έχουμε να παρουσιάσουμε μετά Χατζιδάκη-Θεοδωράκη-Ξαρχάκο-Σαββόπουλο και γενικά εκείνη τη μεγάλη φουρνιά.

Ίσως δεν είναι ακόμη Αγγέλακας ή Μάλαμας μπορεί όμως να γίνει πολύ καλύτερη

Για κάποιους από εμάς, είναι ήδη η πρώτη με διαφορά.

Είναι 25 ετών, μαθηματικός, παναθηναϊκός, μουσικός, όμορφη και ταλεντάρα!

Στις 8.30 στο FUZZ club 

Μόνικα, ας την μάθουμε καλύτερα!

Ανέβασα το άρθρο του 2007 από τα Ευρυτανικά Νέα, ας ανεβάσω και το σημερινό άρθρο-συνέντευξη της Μόνικας από το ΒΗΜΑ όπου λέει πολλά πράγματα για τη ζωή της.
.
Θα μπορούσες να την πεις αγοροκόριτσο. Της αρέσει και παίζει μπάσκετ, της αρέσουν οι βόλτες με το ποδήλατο, θέλει να αγοράσει μοτοσικλέτα για να κάνει ταξίδια αλλά δεν την αφήνουν, εφέτος αγόρασε εισιτήριο διαρκείας του Παναθηναϊκού, της αρέσουν οι παρέες αλλά εξίσου καλά ή και καλύτερα απολαμβάνει τη μοναξιά και την «απομόνωσή» της, και παρ΄ όλο που το τελευταίο διάστημα είναι η πιο γνωστή τραγουδοποιός της γενιάς της (και όχι μόνο), εντούτοις δεν φαίνεται να της καίγεται καρφάκι για την πορεία της στη μουσική. « Αν αύριο σταματούσα τη μουσική,δεν θα στενοχωριόμουν. Δεν έχω άγχος αν θα συνεχίσω στη μουσική ».

Και γιατί να έχει άγχος άλλωστε η Μonika (Χριστοδούλου); Εχει δύο άλμπουμ στο ενεργητικό της («Αvatar» και «Εxit»), επιτυχημένες συναυλίες, απολαμβάνει αυτό που κάνει, έχει την ειλικρίνεια να λέει ότι ήταν τυχερή στο ξεκίνημα της πορείας της, αλλά δεν βγάζει την εικόνα του δημιουργού εκείνου που αν για κάποιον λόγο σβήσουν οι προβολείς που τον φωτίζουν, θα πάθει κατάθλιψη. Απεναντίας. «Δεν θέλω να δω τη μουσική σαν 100% επάγγελμα» σημειώνει στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήμα». « Δηλαδή τώρα που μου δόθηκε η ευκαιρία,πάμε να την αρπάξουμε και να τα αρπάξουμε... Αν είναι να έρθει κάτι θα έρθει, όπως και έγινε... Πιστεύω λίγο στο μοιραίο.Ηδη έχω πάει πάρα πολύ γρήγορα μέχρι τώρα στην πορεία μου... Οπότε εγώ είμαι αυτή που λέω στην εαυτό μου “πάτα και λίγο φρένο”.Θέλω να απολαύσωαυτό το ταξίδι,αυ τή την εμπειρία και όχι να βιάζομαι. Ο,τι είναι να έρθει θα έρθει ».
Μεγάλωσα σε αυτοκινητόδρομο
Αυτό που ήρθε αλλά δεν το απόλαυσε όσο θα ήθελε ήταν το καλοκαίρι. «Στο Αστρος Κυνουρίας,στο εξοχικό των γονιών μου, είναι το καταφύγιο μου, αλλά εφέτος δεν το απόλαυσα όσο ήθελα. Κάθε καλοκαίρι για δύο μήνες εκεί πάω. Φορτώνω τα όργανά μου στο κάμπριο μίνι κούπερ και κατεβαίνω εκεί.Αν δεν πάω στο Αστρος δεν βγάζω τον χειμώνα. Ούτε βγαίνω όμως ούτε κάνω τίποτα εξτρίμ. Και αυτό γίνεται από τότε που ασχολούμαι με τη μουσική. Ξέρεις, το σπίτι μας είναι σαν φαν παρκ.Θα ξυπνήσω το πρωί, θα πάω βόλτα με το ποδήλατο, θα παίξω μπάσκετ, θα κάνω μπάνιο στην πισίνα,τριάντα διαδρομές πέρα- δώθε σαν γυμναστική,μετά θα κάνω γουίν σέρφινγκ,το μεσημέρι θα κοιμηθώ, μετά θα πάμε για φαγητό κλασικά και το απόγευμα είναι όλο μουσική. Στο υπόγειο του σπιτιού. Ολα τα τραγούδια και όλους τους πιλότους εκεί τους έγραψα». Και τον Σεπτέμβριο επιστροφή στην Αθήνα.
Το πέρα- δώθε ακολουθεί τη Μonika από τότε που θυμάται τον εαυτό της. « Λέω ότι μεγάλωσα σε αυτοκινητόδρομο.Εχουμε ακολου θήσει οικογενειακώς τον πατέρα μου σε όσες πόλεις πήγαινε για τη δουλειά του (σ.σ.: είναι γιατρός).Αλλά κάθε Παρασκευή, φεύγαμε οικογενειακώς για να έρθουμε Αθήνα και ξημερώματα Δευτέρας,πάλι πίσω. Τη Δευτέρα,στο σχολείο κοιμόμασταν όρθιοι.Πλάκα είχε ». Η ίδια χαρακτηρίζει τον εαυτό της, « σπασικλάκι και ζόμπι από το πολύ διάβασμα, ήθελα να ήμουν η καλύτερη,σημαία, οι γονείς μου ήταν στο άλλο άκρο. Εχω μεγαλώσει πολύ ελεύθερα. Επειδή ο πατέρας μου έχει κουραστεί πολύ στη ζωή- και σημειώνω ότι είναι το πρότυπό μου,το είδωλό μου-, δεν ήθελαν μαζί με τη μητέρα μου να διαβάζω.Αλήθεια σου λέω, να το πιστέψεις.Διάβαζα και η μάνα μου μου ΄λεγε,“θα στραβωθείς,πήγαινε παίξε, είσαι μικρό κοριτσάκι. Εγώ ήθελα όμως να διαβάσω.Να είχα άριστα “10”, “ 20” και όλοι να λένε να η Μόνικα. Ημουν και σπασικλάκι.Οσο δεν φαντάζεσαι.Ισως από αντίδραση στους γονείς μου.Ελεγα κοίτα γονείς,που μου έλεγαν να μη διαβάσω».
Τα ίδια γίνονται και τώρα που μεγάλωσε και είναι φοιτήτρια στο Μαθηματικό του Πανεπιστημίου Αθηνών. « Είπα στη μητέρα μου ότι πήγα να δώσω ένα μάθημα και μου απάντησε γιατί δεν έκατσα να ξεκουραστώ ». Η Μonika πάντως ξεκουράζεται όχι μόνο με το ποδήλατο και το μπάσκετ, αλλά και με τη μουσική. Δεν μπορεί να μην κάτσει, επί καθημερινής βάσεως, στο πιάνο της και να.... ταξιδέψει. «Ο μουσικός της οικογένειας είναι ο αδερφός μου, ο Θανάσης (σ.σ.: Lumiere Βrother). Εγώ ήμουν περισσότερο του αθλητισμού. Πέντε χρόνια μεγαλύτερος, έφτιαχνε γκρουπ,άκουγα τις μουσικές του στο σπίτι και όταν έφυγε για φοιτητής,δημιουργήθηκε ένα κενό.Πώς θα ακούω τώρα μουσική; Και έπιασα εγώ τα όργανα». Κάπως έτσι άρχισε η πορεία της. Αρχισε να συνθέτει, να γράφει στίχους και μέσω του my space ήρθε η επαγγελματική της ενασχόληση με τη μουσική. « Και να σκεφθείς ότι όταν πρωτοάκουσα το my space,νόμιζα ότι ήταν μπαράκι. Δεν είμαι καθόλου του υπολογιστή. Δεν τα πηγαίνω με αυτούς καθόλου καλά. Ισως και αυτό το κάνω από αντίδραση ».
Θέλει να χαμογελάει, θέλει να μεταδίδει το χαμόγελο αν και τα τραγούδια της μέχρι στιγμής άλλα λένε. « Είμαι μπαλαδόφατσα...Κλάψα....αλλά τι να κάνουμε; Αυτή είμαι, αυτό μου αρέσει... Μπαλάντες, αυτό μου αρέσει να κάνω. Από την άλλη, πιστεύω ότι μερικές φορές υπερβάλω σε αυτά που γράφω.Από μικρή όλα τα έβλεπα δραματικά.Τα έβλεπα όλα σαν ταινία.Επαιρνα φόρα με το ποδήλατο, στούκαρα με το ποδήλατο σε έναν τοίχο για να δωπώς θα είναι αν θα μου συμβεί πραγματικά ». Και αν στουκάρει καλλιτεχνικά τι θα κάνει; « Εγώ,όπως έχεις καταλάβει, ποτέ δεν ήθελα να γίνω μουσικός. Το ένα έφερε το άλλο. Μόνο δύο πράγματα δεν θέλω να χάσω.Το πιάνο μου και την κίνηση. Θέλω συνεχώς να κινούμαι. Δεν μπορώ να εγκλωβιστώ.. Τα καλύτερα κομμάτια μουτα έχω “βγάλει”,τα έχω σκεφθεί εν κινήσει... ».
«ΑΣ ΚΑΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ»
Πώς αντιδρά όμως η ίδια σε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας,ειδικότερα το τελευταίο διάστημα; «Γενικώς είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Από φύση. Ας καταπιεστούμε λίγο, ας δυσκολευτούμε λίγο, αλλά θέλω να πω ότι θα το ξεπεράσουμε...Αν ένα πράγμα με ενοχλεί πάρα πολύ είναι η γκρίνια.Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση και εμένα με επηρεάζει, μπορεί αύριο ο κόσμος να μην έχει τη δυνατότητα να πληρώνει το εισιτήριό του για να έρθει να με δει, ούτε να πουλάω δίσκους, το καταλαβαίνω. Δεν θα κάτσω όμως να γκρινιάξω.Πάντα οι άνθρωποι έβρισκαν τρόπους διεξόδου και επιβίωσης. Ζούσαμε σε μια ψεύτικη ατμόσφαιρα, σε μια ουτοπική ζωή, όλοι ζούσαν με δανεικά και όλοι είχαμε- είχαν καλομάθει και τώρα τους κακοφαίνεται. Αυτό δεν μπορώ να το συγχωρέσω. Δεν μου αρέσει να ζω σε μια Ελλάδα, όπως έχουμε διαβάσει κατά καιρούς, που είναι πρώτη σε πωλήσεις καγέν και από την άλλη δεν έχει να πληρώσει το νοίκι του... Ξέρω ότι δυσκολεύεται και κόσμος που δεν έφταιγε σε τίποτα, αλλά έτσι είναι η κοινωνία. Ολοι όμως είμαστε μέρος μιας κοινωνίας και οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες ομαδικά. Διαφορετικά,ας απομονωθεί ο καθένας και ας είναι μόνος του... Είναι σαν να σου λένε ότι θα καεί ο πλανήτης. Ας καούμε όλοι μαζί. Να είμαστε παρέα.Να χαρούμε ως την τελευταία στιγμή.Είναι προτιμότερο να ζήσουμε πέντε χρόνια γκρινιάζοντας ή δύο χρόνια χαμογελώντας;

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=356824&ct=34&dt=26/09/2010#ixzz1EFLcaKXi

Σήμερα και Αύριο η Μόνικα στο FUZZ CLUB !!!

.

Αντιγράφω από τα ΕΥΡΥΤΑΝΙΚΑ ΝΕΑ της 2ας Μαίου 2007. Η Μόνικα τότε ήταν φοιτήτρια και περνώντας από την Πάτρα είχε έρθει στην Αθήνα. Τα τελευταία εκείνα χρόνια έκανε μουσικές σπουδές στο ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ όπου έμενε, εξ ου και το δημοσίευμα των Ευρυτανικών Νέων.

Ακόμη δεν είχε κυκλοφορήσει ούτε το AVATAR ούτε φυσικά το EXIT

.

Τα δικά μου γραπτά χρονολογούντια από τον Ιανουάριο του 2008 που ξεκίνησα αυτό το μπλόγκ.

.

ΣΗΜΕΡΑ και ΑΥΡΙΟ στο FUZZ.  Εγώ θα πάω αύριο!! 

Όπως έχω ξαναγράψει, ανοιχτή πρόσκληση για όλους στις 8.30 έξω από την πόρτα του FUZZ CLUB (στην Πειραιώς). Η φανταστική ΜΟΝΙΚΑ θα μας δώσει νέες φανταστικές στιγμές. 

Ρεπορτάζ από Ευρυτανικά Νέα 2-5-2007

ΜΟΝΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ: Το κορίτσι που μας ξάφνιασε!

Μεγάλωσε στο Καρπενήσι και στα 21 χρόνια της θεωρείται ήδη μία καταξιωμένη καλλιτέχνης που όλοι μιλάνε για αυτήν
Το όνομά της: Μόνικα Χριστοδούλου, μεγάλωσε στο Καρπενήσι και στα 21 της είναι ήδη γνωστή στον Ελληνικό μουσικό χώρο για την ποιοτική της μουσική, το ήθος της και τις προσδοκίες που υπόσχεται. Κόρη του ορθοπεδικού και διευθυντή της ορθοπεδικής κλινικής στο Καρπενήσι κ. Νικόλαου Χριστοδούλου και της κ. Ηλιοστάλαχτης Χριστοδούλου οι οποίοι δηλώνουν φανατικοί fun της. Συνεντεύξεις της έχουν φιλοξενηθεί στο MAD TV ενώ ο μουσικός παραγωγός θρύλος του ραδιοφώνου Γιάννης Πετρίδης που διατηρεί την εκπομπή Ποπ & Rock στην ΕΡΑ2 από το 1974! την αρχαιότερη μουσική εκπομπή στην Ευρώπη! μιλά με τα καλύτερα λόγια για την Μόνικα Χριστοδούλου.
Οι μεγαλύτρες εφημερίδες της Ελλάδας όπως η Καθημερινή, το "ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ", και πρόσφατα "ΤΑ ΝΕΑ" έχουν παρουσιάσει την δουλειά της σε ολοσέλιδα αφιερώμτα. Την ερχόμενη Κυριακή θα υπάρχει ένα εκτενές αφιέρωμα στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία". Και όλα αυτά πριν ακόμη κυκλοφορήσει τον πρώτο της προσωπικό δίσκο ο οποίος, όπως δήλωσε στα "Ευρυτανικά Νέα" που επικοινώνησαν μαζί της, αναμένεται στα ράφια των δισκοπωλείων τον Σεπτέμβριο. Το άλμπουμ αυτό θα περιλαμβάνει δικά της τραγούδια σε μουσική και στίχους τους οποίους έγραψε η ίδια, ενώ και η ενορχήστρωση είναι δική της. Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει από μία μικρή ανεξάρτητη εταιρεία με την Μόνικα αρνούμενη προς το παρόν να ενδώσει στις προτάσεις που δέχεται από άλλες μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες.
Η μεγάλη διαφορά της από άλλους συνομήλικούς της που ξεκινάνε καριέρα σε τόσο μικρή ηλικία είναι ότι στρέφεται σε ποιοτική μουσική η οποία συνδυάζει post rock και folk μελωδίες σε αγγλικό στοίχο. Όπως δήλωσε η ίδια σε συνεντεύξεις της, έχει δεχτεί επιρροές από καλλιτέχνες όπως είναι ο Χατζιδάκις, ο Μορικόνε, ο Μπομπ Ντίλαν ακόμα και από τους Μπιτλς.
Ασχολείται με τη μουσική από τα 5 της όταν ξεκίνησε τα μαθήματα πιάνου. Αργότερα προτίμησε τον ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας ενώ καθοριστική ήταν η εισαγωγή της στην Φιλαρμονική του δήμου Καρπενησίου όπου έμαθε σαξόφωνο. Για τον λόγο αυτό ευχαριστεί συχνά την καθηγήτριά της. Σήμερα όμως παίζει πολλά άλλα όργανα όπως ακορντεόν και τύμπανα.
Ήταν μέλος του συγκροτήματος του αδερφού της, Θανάση Χριστοδούλου, της μπάντας Serpentine όπου τραγουδούσε και έπαιζε ηλεκτρική κιθάρα ενώ συμμετείχε και σε άλλα συγκροτήματα όπου έπαιζε σαξόφωνο και έκανε φωνητικά.
Η πορεία της όμως ήταν ραγδαία. Μία από τις μεγαλύτερες στιγμές της ήταν η συναυλία στο "Ρόδον" με τους Raining Pleasure το 2002 όταν σε ηλικία 16 ετών αποθεώθηκε από 1.500 άτομα, ενώ ακολούθησαν και άλλες μεγάλες συναυλίες όπως του περασμένου Μαΐου στο "Μικρό Μουσικό Θέατρο" όπου παρουσίασε τα κομμάτια της παίζοντας κιθάρα, τσέλο και πιάνο. Τα τελευταία χρόνια γράφει και συνθέτει μουσική στον υπολογιστή της. Σήμερα παράλληλα με τις μουσικές της δραστηριότητες είναι φοιτήτρια στο Μαθηματικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθήνας και διανύει το 3ο έτος των σπουδών της. Πρώτα όμως παράτησε τις αρχικές της σπουδές στην Πάτρα όπου πέρασε όπως λέει μία φρικτή χρονιά.

Αντιπολίτευση είναι η τέχνη του ανέφικτου ή του ώριμου φρούτου;

.
Τα κείμενα που έγραψα για το πως είδα το δημοτικό συμβούλιο Κερατσινίου-Δραπετσώνας αυτό το λίγο διάστημα που λειτουργεί ο νέος καλλικρατικός δήμος, δημιούργησαν -απ' ότι φαίνεται- πολλές αντιδράσεις. Κάποια μπλογκ έγραψαν, άλλα συγκρατήθηκαν και δεν έγραψαν, πολλές προφορικές γκρίνιες ακούστηκαν και γενικά θεωρήθηκα από κάποιους "προδότης" της παράταξης αφού δεν άσκησα την αναμενόμενη κριτική στη δημοτική αρχή και σε κάποιες θέσεις της παράταξης διαφοροποιήθηκα.
.
Ας τα δούμε ένα-ένα:
Για τη δημοτική αρχή είπα τη γνώμη μου, ότι δηλαδή στον ένα μήνα τα πάει γενικώς καλά. Είπα κάποιο ψέμμα; Οι άνθρωποι είναι κατά πλειοψηφία καινούριοι, έχουν όρεξη, είναι δεμένοι καθώς όλοι βρέθηκαν σε θέσεις που δεν είχαν ονειρευτεί στο παρελθόν, εκφράζονται και εκπροσωπούνται από τον επικεφαλής τους ικανοποιητικά, προοπτικές καλές έχουν, γιατί να μην πηγαίνουν καλά; Δεν έχουν έρθει ακόμα τα προβλήματα, οι τριβές, οι δυσαρέσκειες και τα λοιπά γνωρίσματα της εξουσίας, δεν έχει αρχίσει ακόμα καμιά φθορά, επομένως πάνε καλά. Που είναι το πρόβλημα να το δεχτούμε; Εξ άλλου έτσι θα είμαστε και αξιόπιστοι ώστε  αν αύριο αρχίσουν τις στραβές να μπορούμε να βγούμε για  να το πούμε. Τι έχουμε να φοβηθούμε παραδεχόμενοι την πραγματικότητα;
.
Για την μείζονα αντιπολίτευση είπα επίσης ότι πάει καλά και τόνισα μάλιστα ότι είναι το ουσιαστικό εργαστήρι πολιτικής σκέψης στον δήμο, έστω κι αν δεν έχει εκείνη τις πρωτοβουλίες λόγω της θέσης της. Οι διαφωνίες που προέκυψαν σε θέματα όπως ο ΟΛΠ και η αντίδραση του δήμου στα σχέδια για Car Terminal δεν ήταν αρνητικές για την παράταξη, ίσα-ίσα που την γλίτωσαν από το άγος που θα έφερνε αν είχε λειτουργήσει σαν το μακρύ χέρι του ΟΛΠ στον δήμο, κατηγορία που θα περνούσε εύκολα στην κοινωνία δεδομένου ότι εμείς είχαμε το χρίσμα του ΠαΣοΚ. Ο δήμος κέρδισε από την αντιπαράθεσή του με τον ΟΛΠ και εμείς θα ήμασταν εκτός εξελίξεων αν είχαμε μείνει σε μια στείρα αντιπαράθεση, παρά το γεγονός ότι οι προτάσεις μας ήταν σωστές (πρώτα διάλογος και μετά κινητοποιήσεις) και τελικά αυτές επικράτησαν στην πράξη αφού η διοίκηση έκανε διάλογο με τον ΟΛΠ (έστω και υπό την εντελώς τυπική αιγίδα του ΥΕΝ) και κέρδισε από αυτόν τον διάλογο.
.
Και κάποια γραπτά μου για τον Λάκη (Λάλο) ενόχλησαν. Ρωτάω όμως τους διαφωνούντες: Ανεξάρτητα από την ουσία της αντιπαράθεσης (για την οποία έγραψα και δεν θέλω να ξαναπώ τα ίδια) ποια είναι η πολιτική μας στόχευση για το μέλλον; Και δεν μιλάω τώρα μόνο για τον Λάλο αλλά και για τη Βάνα Δατσέρη, τον Γιάννη  Τσούτσα (του ευχόμαστε και καλή  υγεία με την ευκαιρία), τον Τρέχα και άλλους που δεν γνωρίζω καλά προσωπικά αλλά έχω ακούσει για τις καλές -ιστορικά και ανθρώπινα- σχέσεις τους με στελέχη του δικού μας συνδυασμού. Το ότι πήγαν με τον Τζανή έδωσε αναμφισβήτητα τη νίκη στη σημερινή δημοτική αρχή και μάλιστα δημιούργησε τη διαφορά των 11 μονάδων (πήρε και στελέχη του Μελά και καθήλωσε την προηγούμενη δημοτική αρχή στο 21%).

• Υπό αυτές τις συνθήκες, ποια πρέπει να είναι η πολιτική μας; Να εκδικηθούμε που δεν ήρθαν όλοι αυτοί μαζί μας;
• Υπάρχει στη σκέψη κανενός ότι μόνο η πολιτική προσέγγισης που ενδέχεται σε κάποιο ορατό μέλλον να τους δώσει διέξοδο -αν την χρειαστούν- είναι η μόνη πολιτική που μπορεί να πραγματοποιήσει την ανατροπή του σημερινού σκηνικού;
• Θέλουμε περιχαράκωση και στείρα αντιπολίτευση που μπορεί να μας πάει από το 24 στο 14 %;
• Θα ρισκάρουμε κρατώντας ανοιχτούς τους διαύλους με ανθρώπους που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν (αν υπάρξουν βέβαια συνθήκες κατάλληλες) ρήγματα στη σημερινή δημοτική αρχή;

Αν δεν υπάρξει προσέγγιση και μάλιστα ειλικρινής, δεν έχουμε καμιά ελπίδα, όσο κι αν προσπαθήσουμε να είμαστε η  "δύναμη ευθύνης".
.
Μένω στα δυο ζητήματα (ΟΛΠ και Λάλος) που δημιούργησαν την εντύπωση της διαφωνίας μου με τον συνδυασμό μου. Νομίζω πως είναι και τα δυο θέματα, δείγματα της αλλαγής πορείας που πρέπει να κάνει ο συνδυασμός Αναγέννηση αν θέλει κάποτε να παίξει κυριαρχικό ρόλο στα πράγματα του νέου δήμου. Αλλιώς θα πρέπει να περιμένουμε την εξ ουρανού βοήθεια που θα διαλύσει τον συνδυασμό του Τζανή στα εξ ων συνετέθη  (για λόγους δικής του εσωτερικής ανικανότητας και κακής πολιτικής) και θα μας δώσει τη νίκη χάρισμα στο πιάτο. Και εμείς θα είμαστε εκεί περιμένοντας για να γευτούμε τον καρπό της δικής τους διάλυσης.
Υπάρχει αυτή η λογική, αλλά δεν την βλέπω να επιβεβαιώνεται από την πραγματικότητα. Και προειδοποιώ:
Δεν τα πάει και τόσο άσχημα όσο κάποιοι φανταζόμασταν ο Τζανής. Αντιθέτως, δείχνει να έχει και ορμή και πολιτική συνοχή. Άρα η πολιτική της αναμονής του ώριμου φρούτου που θα πέσει, δεν θα λειτουργήσει. Χρειάζεται μια τακτική που να περιλαμβάνει μια επιθετική πολιτική άλλου τύπου. Αν κάποτε συζητήσουμε πολιτικά σαν παράταξη (εννοώ με όλα μας τα μέλη) θα ήταν καλό να υπάρξει ένας σχετικός προβληματισμός. Αλλιώς πάμε (πολιτικά) ως πρόβατα επί σφαγή!
.
Και κάτι τελευταίο και πολύ σπουδαίο:
Πέμπτη και Παρασκευή η Μόνικα εμφανίζεται στο FUZZ. Έβγαλα εισιτήρια για την Παρασκευή και θα είμαι εκεί. Προσκαλώ και όλο το δημοτικό συμβούλιο αν θέλει.... Εισιτήρια στο Μετρόπολις και αλλού και μόνο 15 ευρώ. Παρασκευή 18/2 στις 8.30 μ.μ. στην πόρτα του FUZZ.

Μια πρώτη κριτική του δημοτικού συμβουλίου μετά από 1 μήνα λειτουργίας

.
Αυτό το δημοτικό συμβούλιο Κερατσινίου-Δραπετσώνας είναι ένα μαύρο χάλι από πλευράς ψυχολογίας. Οι πιο πολλοί εκεί μέσα δεν περνάνε καλά. Άλλοι νιώθουν μόνοι, άλλοι ριγμένοι, άλλοι εκδικητές, άλλοι αδιάφοροι, άλλοι χωρίς ρόλο ... είναι πολλοί οι υποφέροντες. Το πρόβλημα βέβαια είναι η ανομοιογένεια καθώς και το γεγονός ότι η νέα κατάσταση στην τοπική αυτοδιοίκηση δημιουργεί αναστάτωση ακόμα και εκεί όπου η μηχανή του δήμου λειτουργούσε στο ρελαντί.
.
Το ενδιαφέρον για μένα σε αυτό το συμβούλιο, είναι ότι μπήκαν πολύ γρήγορα και σε πρώτη προτεραιότητα τα ζητήματα φυσιογνωμίας της πόλης, και κυρίως η Ανάπλαση, οι ακτές, τα ιστορικά μνημεία, οι πολεοδομικές αρχές κλπ.
Σκόπευα όλα αυτά να τα θίξω ένα-ένα και να τα φέρω στο προσκήνιο, και ξεκίνησα να το κάνω με το Θεμιστόκλειο, το Αφροδίσιο και την Ανάπλαση, θέματα για το οποία μοίρασα κείμενα ώστε να τα φέρω στο προσκήνιο. Όμως η επικαιρότητα βρήκε και άλλους διαύλους και μάλιστα ισχυρότερους για να βάλει τα παρόμοια ζητήματα στο κέντρο των εξελίξεων. Ο ΟΡΣΑ που έφερε θέμα ΓΠΣ (Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου), ο ΟΛΠ που ξεκίνησε μετατροπές στο λιμάνι (Car Terminal) και ξύπνησε τα αντανακλαστικά του δήμου, ο ίδιος ο δήμος που ξεκίνησε με διαπαραταξιακές επιτροπές και αγωνιστική διάθεση, όλα αυτά μαζί έβαλαν στην ημερήσια διάταξη αυτά που είχα στο νου μου να θέσω εγώ από μόνος μου. Από την άποψη αυτή το συμβούλιο για μένα απέκτησε πρόσθετο ενδιαφέρον.
.
Η Διοίκηση πάει σε γενικές γραμμές καλά. Αν και νωρίς ακόμα, κατάφερε να λύσει το καυτό ζήτημα του κολυμβητηρίου, έδειξε γρήγορα ανακλαστικά στα θέματα ΟΛΠ, ΟΡΣΑ κλπ, και δείχνει να μην έχει ανάγκη την περίοδο χάριτος που όλες οι νέες διοικήσεις δικαιούνται. Πρέπει να οργανώσει τα ζητήματα δημοκρατίας και διαφάνειας καλύτερα με την σωστή ενημέρωση της αντιπολίτευσης (εισηγήσεις στα θέματα, παροχή εγγράφων κλπ.) και να προσέξει μη γίνουν γκάφες στην κατανομή του προσωπικού που είναι μια πολύ δύσκολη δουλειά τώρα με την ενοποίηση δύο ανεξάρτητων μέχρι σήμερα οργανισμών.
.
Η μείζων Αντιπολίτευση (συνδυασμός Χρυσού) τα πάει επίσης πολύ καλά. Δεν πρέπει να ξεχνάμε το γεγονός ότι έχει σαν μέλη της πολύ έμπειρους και με ιστορία αυτοδιοικητικούς παράγοντες (οι 6 στους 7 είναι πρώην δήμαρχοι ή υποψήφιοι δήμαρχοι) που στο παρελθόν έχουν πάρει δημόσια θέσεις σε όλα τα ζητήματα, έχουν κρατήσει στάσεις που ακόμα τους δεσμεύουν και επομένως δεν μπορούν εύκολα να αναιρούν τον προηγούμενο εαυτό τους προκειμένου να ομοφωνήσουν επιφανειακά. Παρ' όλα αυτά, η μείζων αντιπολίτευση έχει καταφέρει τελικά να συντονιστεί χωρίς να εμποδιστεί από τη δυσκολία των θεμάτων. Στην αντιμετώπιση του ΟΛΠ παρουσιάστηκε μια προσωρινή διχογνωμία που γρήγορα ξεπεράστηκε και η ομοφωνία που επιτεύχθηκε βοήθησε ουσιαστικά τον δήμο, πράγμα που φάνηκε στη σύσκεψη στο ΥΕΝ μεταξύ Δήμου-ΥΕΝ και ΟΛΠ όπου η κοινή θέση και εμφάνιση του δήμου βοήθησε να κερδηθούν πολλά πράγματα.
.
Στην πραγματικότητα οι διαφορές (δηλαδή οι εναλλακτικές προτάσεις) διοίκησης-αντιπολίτευσης είναι υποσύνολο των διαφορών μεταξύ των μελών του συνδυασμού του κ. Χρυσού, έτσι μπορούμε να πούμε ότι το ουσιαστικό εργαστήρι παραγωγής σκέψης και πολιτικής βρίσκεται στο εσωτερικό αυτού του συνδυασμού. Η Διοίκηση έχει το πλεονέκτημα απλά να μπορεί να δρα, να μετουσιώνει  δηλαδή την παραγωγή αυτή σε δράση με αποτέλεσμα -όποτε το κάνει- να μπλοκάρει τον συνδυασμό του Χρυσού του οποίου κάποιο μέρος θέλει να ακολουθήσει αυτή την δράση θεωρώντας την δική του και κάποιο άλλο αντιδρά προβάλλοντας την εξ ίσου καλή εναλλακτική λύση που έχει να αντιπαραβάλει.
.
Η ελάσσων αντιπολίτευση του κ. Μελά παρά το γεγονός ότι βρέθηκε στην 3η θέση στις εκλογές και στήριξε Χρυσό με όποιες αναταράξεις αυτό της προκάλεσε, και παρά τα επεισοδιακά Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά, αλλά και τις έντονες επιθέσεις Τζανή κατά του προσώπου του κ. Μελά, κατάφερε να διατηρήσει την ψυχραιμία της και να συντελέσει θετικά στις εξελίξεις στο μέτωπο του ΟΛΠ όπου ο δήμος έδωσε σαν οργανισμός την πρώτη του ουσιαστική μάχη.
.
Το ΚΚΕ έκανε ακριβώς αυτό που είχε προγραμματισμένο να κάνει, και το έκανε σωστά. Είπε τις θέσεις του, κατέδειξε τη διαφορά του από τους άλλους και κράτησε τις ίσες αποστάσεις του από όλους. Με τον τρόπο αυτό βέβαια βγαίνει εν μέρει εκτός αυτοδιοικητικού παιχνιδιού, όμως η πολιτική στόχευση του κόμματος που θεωρεί το μείζων (κεντρική πολιτική σκηνή) ως μείζων είναι που κυριαρχεί εδώ. Οι λοιποί εμείς ως γνωστόν έχουμε τοποθετήσει το έλασσον (τοπικό) στη θέση του μείζονος στη συνείδησή μας και έτσι πορευόμαστε!
.

Αυτοί οι άλλοι!

Όταν έχεις προβλήματα και προσποιείσαι ότι δεν τρέχει τίποτα, φυσικό είναι κάποτε να σε τιμωρήσει ο χρόνος που αποκαλύπτει τις αδυναμίες χωρίς έλεος!
Ποιος έχει τα προβλήματα; Μα, φυσικά οι άλλοι!

Όταν είσαι αχταρμάς και αντί διόρθωσης βαυκαλίζεσαι ότι ο απέναντί σου είναι ο αχταρμάς, τότε κάποτε θα το πληρώσεις ακριβά.
Ποιος είναι ο αχταρμάς; μα φυσικά οι άλλοι!

Τι χρειάζονται τα Συμβούλια και Επιτροπές; καλύτερα να επικοινωνείς με χαρτάκια, προσεκτικά γραμμένα έτσι που να μην λένε τίποτε άλλο από το εμείς είμαστε πρώτοι κι εσείς τελευταίοι. Στα συμβούλια και τις επιτροπές πρέπει να μιλάς και η σειρά τότε καθορίζεται αλλιώς.
Ποιοι δεν θέλουν συμβούλια κι επιτροπές; Μα φυσικά οι άλλοι!

Προς τι όλη αυτή η γκρίνα;
Μου την έχουν δώσει αυτοί οι άλλοι!