Η θεωρία της άμεσης δράσης από το ΔΡΑΠΕΤΣΙΝΙ

Στο Δραπετσίνι δημοσιεύτηκε μια εμπνευσμένη επιστολή.
Την αναδημοσιεύω. Θα ήθελα να την είχα γράψει εγώ.

Η θεωρία των σπασμένων παραθύρων... Επιστολή 1η

Κύριε Δήμαρχε και δημοτικοί σύμβουλοι
Σήμερα για τρίτη μέρα τα σκουπίδια από τη γειτονιά μας δεν έχουν μαζευτεί! Ξέρω ίσως να φταίει ο ΧΥΤΑ, ίσως να φταίνε οι άλλοι, το θέμα είναι ότι το πρόβλημα υπάρχει.
Η υποχρέωση της δημοτικής αρχής είναι να ξυπνήσει και να κάνει επιτέλους τη δουλειά της- (το ίδιο οφείλει βέβαια να κάνει και η αντιπολίτευση να αναδεικνύει θέματα και να παλεύει για την καθημερινότητα της πόλης, υπάρχει περιθώριο σε δημοτικά συμβούλια που έχουν "ψιλο-αδιάφορα" θέματα προς συζήτηση), άλλωστε για αυτό ζητήσατε με πάθος την ψήφο των πολιτών. Δεν τη ζητήσατε για να διαπιστώσετε τα προβλήματα που δημιούργησαν οι προηγούμενοι και απλώς να τους καταγγείλετε; Τα προβλήματα τα γνωρίζατε, το γενικότερο οικονομικό –πολιτικό κλίμα το ξέρατε, τις λύσεις μας τις είχατε περιγράψει προεκλογικά, τώρα θέλουμε να δούμε το σχέδιο να εφαρμόζεται!
Κάθε μέρα δημιουργούνται μικροί σκουπιδότοποι στις γειτονιές, οι δημόσιοι χώροι (παιδικές χαρές) «μυρίζουν» εγκατάλειψη. Ο δήμος έχει την υποχρέωση να συντηρεί, να επεμβαίνει άμεσα και να αστυνομεύει τα δημοτικά κτίρια-ακίνητα. Στο κάτω κάτω πληρώνουμε για αυτό το πράγμα.
Με την ευκαιρία σας προτείνω να διαβάσετε μια εναλλακτική ιδέα του George Kelling που πριν από χρόνια τη διετύπωσε στο βιβλίο του Fixing Broken Windows τη θεωρία των Σπασμένων Παραθύρων. Η θεωρία λανσαρίστηκε σαν μια εναλλακτική πρόταση στο πρόβλημα της εγκληματικότητας των πόλεων και αποδείχτηκε εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και αποτελεσματική. Εφαρμόστηκε στην Νέα Υόρκη, δεν λέω να κάνετε το ίδιο, αλλά κάποιες επιμέρους προτάσεις αυτής της θεωρίας μήπως μπορέσετε και εφαρμόσετε στον τόπο μας.
Η ιδέα ήταν απλή! Μηδενική ανοχή σε "μικρο εγκλήματα", μικρές καταστροφές σε δημόσιους χώρους και ταυτόχρονη άμεση αποκατάσταση των ζημιών! Να μην μένει ούτε μέρα χώρος με σκουπίδια, με σπασμένα τζάμια, με συνθήματα!
Σύμφωνα με την θεωρία αυτή, αν οι μικρές παρανομίες όπως ο βανδαλισμός, το πέταγμα σκουπιδιών στο δρόμο δεν ελέγχονται τότε αυτό επιτρέπει τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος ανομίας στην τοπική κοινωνία. Σκεφτείτε ένα πεζοδρόμιο. Σε μια γωνιά του μαζεύονται λίγα σκουπίδια. Κανείς δεν τα μαζεύει, και τα σκουπίδια αρχίζουν να γίνονται όλο και περισσότερα. Κάποια στιγμή η γωνιά γίνεται σκουπιδότοπος που ο καθένας πετάει τις σακούλες του.
Μήπως θα πρέπει να ενεργοποιηθούν οι υπάρχουσες υπηρεσίες και να υπάρξει μηδενική ανοχή και σε αυτούς που δεν συμμορφώνονται, αλλά και στις υπηρεσίες του δήμου που δεν κάνουν τη δουλειά τους;
Μήπως είναι η λύση και για κάποιες παιδικές χαρές, που είναι ερείπια και μοιάζουν σαν εγκαταλειμμένες και η συνήθης δικαιολογία είναι αφού σε δυο μέρες θα ξαναγίνει χάλια πως κάνετε έτσι (μας το είπαν ως δικαιολογία);
Μήπως θα πρέπει επιτέλους να ξεκινήσει κάτι, έστω και πιλοτικά σε μια γειτονιά;
Με εκτίμηση DrK
Για τη θεωρία των σπασμένων παραθύρων

Η θεωρία αυτή εφαρμόστηκε επιτυχώς στο Μετρό. Η καθαριότητα εκεί είναι τζάμι!

Δημοτικό Συμβούλιο τη Δευτέρα 2/5/11 με θέματα ψιλοαδιάφορα

Η Πρόσκληση του ΔΣ της Δευτέρας 2//5/11 ώρα 8.30μμ

Στο μπλογκ "ΠΡΩΤΗ ΚΙΝΗΣΗ"

δηλαδή εδώ:   http://protikinisi.blogspot.com/2011/04/2-5-11.html

μπορείτε να βρείτε τα θέματα και τα εισηγητικά τους σε βιντεάκι

που έχει μουσική υπόκρουση ένα κομμάτι των MADREDEUS

Καλή ευκαιρία για συγκλίσεις θέσεων η 2η παρουσίαση της ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΝΑΣΠΛΑΣΗΣ

.
Όπως έχω ξαναγράψει, η ΝΕΑ ΠΡΟΤΑΣΗ που συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο μου "Η δική μας Ανάπλαση" και που προβλέπει ρυμοτόμηση του χώρου της Ανάπλασης με πολεοδόμηση του 13% της έκτασης (περίπου 80 στρέμματα), πάρκο 430 στρεμμάτων και περίπου 60 στρέμματα αθλητικών χώρων, είναι μία πρόταση που αποδεικνύει ότι είναι ΕΦΙΚΤΟ να έχουμε ανάπλαση με μητροπολιτικό πάρκο υψηλού πρασίνου (άνω των 400 στρεμμάτων) και το όλο εγχείρημα να βγάζει σοβαρά κέρδη για τους ιδιοκτήτες γης ώστε να έχουν κίνητρο για να πραγματοποιήσουν την ανάπλαση με τους παραπάνω περιορισμούς.

Η πρότασή μου για Ναυτιλιακό Κέντρο στον χώρο των Λιπασμάτων (σε έκταση 25 στρεμμάτων κοντά στον κάβο Κράκαρη) είναι ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ του τι μπορεί να γίνει εκεί αφήνοντας θετικούς χρηματοοικονομικούς δείκτες (ΙRR >60%, PBP=3,5 έτη, NPV >Ε 250εκ.). Θα μπορούσε να γίνει νοσοκομείο, ήπια ανάπτυξη (εμπόριο, βιοτεχνία;;) κλπ.  κάτι που να φαίνεται ελκυστικό για υποψήφιους αγοραστές μετά από έρευνα αγοράς. Εξ άλλου οι χρήσεις που προτείνω προδιαγράφουν και άλλες δράσεις πέρα από ναυτιλιακό Κέντρο. Ο πίνακας των χρήσεων που πρότεινα στο βιβλίο μου είναι:

Πολιτισμός         15.000τ.μ.    17,6%  του συνόλου των 85,4 στρ.
Έρευνα              3.000         3,5%     "    "         "
Εκπαίδευση          5.000         5,9%     "    "         " Πολυκινηματογράφος  5.000         5,9%     "    "         "
Αναψυχή-Εστίαση     9.000        10,6%     "    "         "
Τεχνολογικό Κέντρο  5.000         5,9%     "    "         "
Ξενοδοχείο         10.000        11,7%     "    "         "
Γραφεία            25.000        29,4%     "    "         "
Εμπορικά            8.400         9,6%     "    "         "
ΣΥΝΟΛΟ             85.400

Εκείνο που κάνει τα ρυμοτομημένα να αποτελούν ναυτιλιακό κέντρο είναι τα 25.000 τ.μ. που προβλέπονται για 50 περίπου ναυτιλιακές επιχειρήσεις με μ.ο. 500 τ.μ. η κάθε μία σε συνδυασμό με το τεχνολογικό κέντρο των 5.000 τ.μ. για καινοτομίες, τους χώρους για έρευνα των 3.000 τ.μ. , τα 5.000 τ.μ. για εκπαίδευση και κατά ένα μέρος τα εμπορικά. Αντί αυτών μπορούν να γίνουν άλλα πράγματα με κάποια παρόμοια κόστη και κάποια παρόμοια έσοδα. Ακόμα και τα ίδια μπορούν να μείνουν και αντί να περικλείουν ένα ναυτιλιακό κέντρο να γίνουν διοικητικό κέντρο ή πολιτιστικό κέντρο ή κάτι άλλο.

Η συζήτηση που θα ακολουθήσει την 2η παρουσίαση του βιβλίου θα βοηθήσει ώστε να υπάρξει κάποια σύγκλιση στις διάφορες θέσεις που διατυπώνονται από εδώ και από εκεί (μερικές φορές ακόμα και από άσχετους με το θέμα) και δημιουργούν συγκρουσιακό κλίμα χωρίς κανένα απολύτως λόγο.
Στην ουσία έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε δυο δρόμους:

1ος δρόμος. Είναι ο δρόμος της Απαλλοτρίωσης με τον οποίο κάνουμε εκεί ό,τι μας αρέσει. Πράσινη ακτή και κήπους, δηλαδή μητροπολιτικό πάρκο 480 στρεμμάτων και 60 στρέμματα αθλητισμού και 30 στρέμματα αναψυχής πολιτισμού.. Αυτό προϋποθέτει όμως ότι το κράτος θα διαθέσει περίπου 800 εκ. ευρώ (από 300 ως 700 με πιθανή τιμή τα 400 εκ. ευρώ) για απαλλοτριώσεις και άλλα τόσα για ανάπλαση του χώρου. Σε συνθήκες τέτοιας κρίσης χρέους αυτό το σενάριο ξεπερνά κάθε φαντασία!

2ος δρόμος. Είναι ο δρόμος της ρυμοτόμησης και πολεοδόμησης ενός μέρους του χώρου. Το ισχύον θεσμικό καθεστώς με συντελεστή δόμησης 0,4 ανά ιδιοκτησία αποδίδει περίπου180.000 τ.μ για οριζόντιες ιδιοκτησίες συνολικά. Στη δική μου πρόταση αρκούν γι αυτό 83,6 στρέμματα. Ο δρόμος αυτός αποδίδει μητροπολιτικό πάρκο υψηλού πρασίνου 430 στρεμμάτων και είναι οικονομικά αποδοτικός για τους ιδιοκτήτες γης άρα εφικτός να διανυθεί.

Καλή διάθεση στην αρχή αλλά δύσκολη η συνέχιση της προσπάθειας της Δημοτικής Αρχής καθώς η λύση κάποιων προβλημάτων γίνεται όλο και πιο δύσκολη αλλά όλο και πιο επιτακτική!

.
Όπως το λέει ο τίτλος της ανάρτησης

Καλή διάθεση στην αρχή αλλά δύσκολη η συνέχιση της προσπάθειας

για πολλά από τα θέματα που πιάνει η Δημοτική Αρχή του Τζανή

Και κυρίως ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΥΘΟΥΝ ορισμένα κατεπείγοντα ζητήματα!

Ο δήμαρχος παραπονέθηκε πρόσφατα σε συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου ότι βιάζονται όσοι τον κριτικάρουν για την αργοπορία σε μερικά θέματα δεδομένου ότι είναι μια διοίκηση 3,5 μόνο μηνών και έχει μαζί με όλα τα άλλα να αντιμετωπίσει την απειρία της και τον Καλλικράτη.
Λογικά όλα αυτά, και γι αυτό κι εγώ συχνά έχω ζητήσει να μην βιάζεται η αντιπολίτευση στην κριτική της, γιατί οι παραπάνω λόγοι είναι πραγματικοί και δικαιολογούν μια πίστωση χρόνου. Έχουμε λοιπόν χρόνο να δούμε τι θα γίνει με τη ΔΕΗ, την Ανάπλαση, το Κέντρο Υγείας, τον ΟΛΠ κλπ. Οι όποιες καθυστερήσεις (στη δράση ή στην ενημέρωση) για μένα δικαιολογημένες. Με τα προβλήματα όμως που κινδυνεύουν να γιγαντωθούν, έχει βρεθεί καμιά λύση;
Εξηγούμαι:

ΠΡΟΒΛΗΜΑ Νο 1: Τι θα γίνει με την καθαριότητα;

Σύντομα συνταξιοδοτούνται καμιά 40-ριά υπάλληλοι του ευρύτερου τομέα της καθαριότητας. ποιοι θα τους αντικαταστήσουν; Έχουν γίνει ενέργειες για εποχιακούς, οχταμηνίτες κλπ.; Προτίθεται η δημοτική αρχή να αφήσει το επίπεδο καθαριότητας να πέσει χαμηλά με δικαιολογία τα προβλήματα στα Λιόσα; Είχα τονίσει ότι ήταν καλή ιδέα οι κάρτες στους κάδους που εξηγούσαν ότι δεν φταίει η δημοτική αρχή αλλά κάποια στιγμή οι κάρτες θα βγουν και τότε θα πρέπει η πόλη να είναι καθαρή. Και για να συμβεί αυτό θα πρέπει να βρεθούν εργαζόμενοι για να την καθαρίσουν ή μηχανισμοί (που δεν ξέρω αν μπορούν να στηθούν) ή να ανέβει η παραγωγικότητα (με νέα μέσα παραγωγής) πράγμα που το βλέπω δύσκολο. Κάτι όμως πρέπει να γίνει και το βάρος πέφτει ολόκληρο στη Διοίκηση, για να μην πω στον δήμαρχο αποκλειστικά.

ΠΡΟΒΛΗΜΑ Νο 2: Τι θα γίνει με τα οικονομικά;

Οι πόροι από την Κεντρική Εξουσία στραγγίζουν, τα δημοτικά τέλη δεν αυξήθηκαν, τα έξοδα δεν μειώθηκαν σχεδόν καθόλου, η δήθεν "καλλικρατική οικονομία" δεν φαίνεται στον ορίζοντα, τα χρέη παραμένουν χρέη, τα ελλείμματα των δύο πρώην δήμων προστέθηκαν και το άθροισμά τους αποτελεί το έλλειμμα του νέου δήμου ... τι θα γίνει με το ζήτημα αυτό; Υπάρχει μια οποιαδήποτε, έστω και ουτοπική, έστω και παλαβή σκέψη για αύξηση εσόδων. Υπάρχει προοπτική μείωσης των δαπανών; Ως πότε παλληκάρια θα ζούμε στα στενά;

ΠΡΟΒΛΗΜΑ Νο 3: Τι θα γίνει με τις προσλήψεις;

Κάπου κάπου, βλέποντας τα γραφεία τύπου, τους συμβούλους, τους βοηθούς των στελεχών κλπ. (δεν ισχύει βέβαια για όλους) αναρωτιέται κανείς αν αυτή η δημοτική αρχή έχει συνειδητοποιήσει πόσο δύσκολοι καιροί έρχονται... Και υπάρχουν οι προσλήψεις που θα γίνουν αναγκαίες για καθαρισμούς, στελέχωση υπηρεσιών κλπ. Και θα υπάρξουν και ανάγκες από νέες δράσεις στο μέλλον. Τι θα γίνει με την μαύρη τρύπα που έχει ανοίξει; Θα την κλείσει ο δήμος έγκαιρα ή ο θα περιμένει να βρεθεί πρώτα στη δύσκολη θέση και μετά θα ψάχνει για διέξοδο;

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Θέλετε και άλλα; Είπαμε, για κάποια υπάρχει δικαιολογημένη πίστωση χρόνου. Για τα παραπάνω όμως δεν υπάρχει χρόνος. Αν στραβώσουν τότε όλα θα πάνε στραβά και μια δημοτική αρχή που ξεκίνησε πολλά υποσχόμενη θα πάει κατά διαβόλου. Γι αυτό πρέπει επειγόντως να βρει λύσεις!
Αναρωτιέμαι όμως αν έχει συνειδητοποιήσει η δημοτική αρχή (σαν σύνολο) τα προβλήματα ή μήπως το κάθε ένα μέλος της ψάχνει με (καλές έστω προθέσεις) να φέρει σε πέρας τη μικρή αποστολή που του έχει ανατεθεί ενώ τα μεγάλα προβλήματα χρονίζουν χωρίς κανείς να τα αναλαβάνει.

ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΗΣ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

Το παρακάτω φτιάχτηκε για το Μπλογκ της ΠΡΩΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ αλλά το βάζω και εδώ γιατί η μουσική του Rodrigo Leao στο είναι θεϊκή και ταιριάζει με μια εβδομάδα των Παθών!

Μεγάλη Εβδομάδα των Χριστιανών, Ο Απρίλης, ο μήνας ο σκληρός του Έλιοτ, Ο θάνατος και η αναγέννηση του Διόνυσου των Ελλήνων, ο θάνατος της Δραπετσώνας που ψυχορραγεί σιγά-σιγά κάτω από τον Ραγκουσιανό Καλλικράτη
Καιρός για τη ΜΗΤΕΡΑ ΨΥΧΗ του Ροντρίγκο Λεάο

ΔΕΥΤΕΡΑ 9 ΜΑΪΟΥ 2011 στις 8μ.μ στο Δημαρχείο Δραπετσώνας γίνεται η (2η) παρουσία (ση) του βιβλίου μου Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗ. Στόχος η ΣΥΖΗΤΗΣΗ επί του θέματος και η ΕΚΚΙΝΗΣΗ μιας ΔΡΑΣΗΣ

Η παρακάτω πρόσκληση γίνεται από τους

Λάκη Ιγνατιάδη και Γιώργο Παπαδάκη

σε συνεννόηση φυσικά μαζί μου, για την 2η παρουσίαση του βιβλίου

«Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗ»

τη ΔΕΥΤΕΡΑ 9 ΜΑΪΟΥ 2011, στις 8μμ

στην αίθουσα ΔΣ του Δήμου Δραπετσώνας

 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

 

Τον Σεπτέμβριο του 2010 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Γιώργου Τσιρίδη « Η δική μας Ανάπλαση »
Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, το πνεύμα της Ανάπλασης εξέπεμψε την ιδέα να γίνει μία παρουσίαση του βιβλίου, στη Δραπετσώνα.

• Τον Απρίλιο του 2011, μετά από περιπετειώδη περιπλάνηση στο αχανές, το σήμα ελήφθη από τους κατάλληλους ανθρώπους, την ώρα του καφέ. Αυτοί συμφώνησαν με το συγγραφέα να κάνουν μία σύντομη παρουσίαση του βιβλίου.
• Συμφώνησαν επίσης πως το σημαντικό είναι να γίνει κατόπιν μία καλή συζήτηση. Μία συζήτηση της οποίας το ζητούμενο θα είναι η διαμόρφωση κοινών θέσεων για το χώρο των 600 στρεμμάτων, το χώρο δηλαδή της τέως βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας – Κερατσινίου. Είναι ηλίου φαεινότερο πως, αν θέλουμε ο χώρος αυτός να αξιοποιηθεί προς το συμφέρον μας, αν επιθυμούμε επιλογές και έργα προσανατολισμένα στο κοινό καλό, τότε έχουμε ανάγκη από ένα καλά επεξεργασμένο σχέδιο/πρόταση για την τελευταία ελεύθερη περιοχή του Δυτικού Πειραιά. Σχέδιο που θα είναι ένα ισχυρό όπλο και στα χέρια μας και στα χέρια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Και αυτό το σχέδιο μπορεί να γίνει ακαταμάχητο, μόνο αν διαμορφωθεί μέσα από ένα δημόσιο διάλογο όλων όσων αγωνιούν για το παρόν και μέλλον της πόλης μας.

Επειδή λοιπόν όλοι, λίγο πολύ, έχουμε συνείδηση ότι η περιοχή αυτή είναι

η τελευταία ευκαιρία όλου του Δυτικού Πειραιά για ένα καλύτερο αύριο,

σας προσκαλούμε, με αφορμή το βιβλίο για την Ανάπλαση,

να συμμετάσχετε κι εσείς σ’ αυτή τη συζήτηση.

τη ΔΕΥΤΕΡΑ , 9 Μαΐου 2011, στις 8 μ.μ.

θα σας περιμένουμε, στην αίθουσα

των Δημοτικών Συμβουλίων του Δημαρχείου Δραπετσώνας,

Η συμμετοχή σας σε αυτήν τη συζήτηση και χαρά θα μας φέρει και θα είναι τιμή μας.

Οι οικοδεσπότες

Γιώργος Παπαδάκης Λάκης Ιγνατιάδης

 

Info: Την τριετία 1980 - 1982, και την διετία 1989-90 οι Ιγνατιάδης Λ, Παπαδάκης Γ , Τσιρίδης Γ, ήταν συνεκδότες της Δραπετσωνίτικης εφημερίδας « ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΑ». Ένας μόνιμος στόχος της εφημερίδας αυτής, που ήταν και αίτημα των συνεχών πιέσεων και αγώνων της πλειονότητας των κατοίκων, ήταν να φύγουν τα εργοστάσια από την περιοχή της Δραπετσώνας. Με το κλείσιμο και των Λιπασμάτων, το 1999, ο στόχος τελικά πραγματοποιήθηκε.

Από το 2001 έως και το 2009, οι τρεις προαναφερθέντες, ήταν δραστήρια μέλη της πάλαι ποτέ «ΠΑΜΠΕΙΡΑΪΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ για την ΑΝΑΠΛΑΣΗ» Η επιτροπή αυτή, ήταν η πρώτη στον ευρύτερο Πειραιά που εξέφρασε το αίτημα για τη δημιουργία, στο χώρο αυτό, και ενός Μητροπολιτικού πάρκου υψηλού πρασίνου και εργάστηκε με ένταση γι’ αυτό καθώς και για την έξοδο της Δραπετσώνας και του Κερατσινίου στη θάλασσα. Οι στόχοι αυτοί, θέλουμε να ελπίζουμε πως με τις προσπάθειες όλων μας, σύντομα θα επιτευχθούν.

 

Αφιέρωμα στον Tim Buckley

Ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούσια EVER
"Φαντασμαγορία για δυο" λέγεται
Ο Τιμ Μπάκλεϋ ήταν στη δεκαετία του '80 ο ΔΙΚΟΣ μου τραγουδιστής, μου άρεσε όπως περίπου μου αρέσει τώρα η Μόνικα. Δυστυχώς είχε πεθάνει από το 1975, σε ηλικία 28 χρονών, από τι άλλο; υπερβολική δόση.
Κρίμα για εμάς.
Αυτός έζησε μέσα σε ένα παραμύθι και απλά κάποια μέρα δεν ξύπνησε από αυτό.
-------------------------------------
Και μια και αρχίσαμε με TIM BUKLEY ας βάλουμε και ένα καταπληκτικό κομμάτι του που δείχνει όχι μόνο την ικανότητά του να ερμηνεύει και να γράφει τραγούδια αλλά και το συναίσθημα που βγάζει μέσα από όλα αυτά. SWEET SURRENDER λοιπόν, ήτοι "γλυκιά παράδοση". Έχουν γραφτεί πολλά τραγούδια με τον ίδιο πιασάρικο τίτλο, αλλά όλα ΩΧΡΙΟΥΝ μπροστά στο αριστούργημα που θα ακούσετε αν πατήσετε το κουμπάκι πάρα κάτω.

--------------------------------------------------

Ο θάνατος του TIM BUCKLEY είπαμε οφειλόταν σε υπερβολική δόση ηρωίνης. Έζησε όλη του τη ζωή στα άκρα, διακινδυνεύοντας συνεχώς με ταχύτητες, με ακραίες καταστάσεις, ποτά, ναρκωτικά κλπ., ώσπου τον βρήκε το τέλος στα 28 του.

Για τους "ευχάριστους δρόμους" τους PLEASANT STREETS είχε γράψει (προφητικά) ένα τραγούδι που αξίζει α το ακούσουμε. Το βιντεάκι που ακολουθεί το πήρα από το You Tube (όπως και τα παραπάνω). Γράφω και τα λόγια και μπορείτε να τα διαβάσετε ακούγοντας το τραγούδι. 

You dont remember what to say / You dont remember what to do

You dont remember where to go  / You dont remember what to choose
You wheel, you steal, you feel, you kneel down
All the stony people  /  Walking round in christian licorice clothes
I cant hesitate  /  And I cant wait  /  For pleasant street
The sunshine reminds you of concreted skies
You thought you were flying but you opened your eyes
And you found yourself falling back to yesterdays lies
Hello, pleasant street, you know shes back again
You wheel, you steal, you feel, you kneel down
All the stony people   / Walking round in christian licorice clothes
I cant hesitate  / And I cant wait  /  For pleasant street
At twilight your lover comes to your room
Hell spin you, hell weave you round his emerald loom
And softly youll whisper all around his ear
Sweet lover, I love pleasant street
I wheel, I steal, I feel my way down to kneel
All the stony people  /  Walking round in christian licorice clothes
I cant hesitate  /  And I cant wait  /  For pleasant street
You dont remember what to say  /  You dont remember what to do
You dont remember which way to go  /  You dont remember who to choose
You wheel, you steal, you feel, you kneel down
--------------------------
Και μια και συνεχίσαμε με TIM BUCKLEY ας πούμε μερικά ακόμη γι αυτόν και για τον JEFFREY BUCKLEY.

Τραγική μοίρα και για τον γιο του, έναν υπέροχο τραγουδιστή, τον JEFF BUCKLEY με πολύ καλή επίσης φωνή (όχι όπως του πατέρα του βέβαια) και εμφάνιση λες και ήταν αντίγραφό του. Ο JEFF έγραφε τραγούδια κι αυτός που έμοιαζαν με του ΤΙΜ και ήταν πολύ συμπαθής αλλά άτυχος!
ΠΕΘΑΝΕ κι αυτός στα τριάντα του χρόνια (!!!) το 1995 σε ένα τραγικό δυστήχημα (κολυμπούσε με τα ρούχα και τον χτύπησε περαστικό ταχύπλοο)
Ναι, ο πατέρας στα 28 και ο γιος στα 30!!! Φοβερό!
---------------
ONCE I WAS...
Παρακάτω ένα καταπληκτικό τραγούδι (από τα καλύτερα για μένα) του ΤΙΜ BUCKLEY
Περιττεύει να πω ότι το τραγούδι έχει στίχο ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ.



Once I was a soldier  /  And I fought on foreign sands for you

Once I was a hunter /  And I brought home fresh meat for you
Once I was a lover  / And I searched behind your eyes for you
And soon there'll be another  / To tell you I was just a lie
And sometimes I wonder /Just for a while /Will you remember me
And though you have forgotten
All of our rubbish dreams
I find myself searching
Through the ashes of our ruins
For the days when we smiled
And the hours that ran wild
With the magic of our eyes
And the silence of our words
And sometimes I wonder /Just for a while /Will you remember me

Πολύ φασαρία για το τίποτα στα δημοτικά συμβούλια τα οποία έχουν καταντήσει βαρετά

.
Φασαρία χωρίς λόγο γίνεται συχνά στα δημοτικά συμβούλια του νέου δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας. Αντεγκλήσεις για ασήμαντα θέματα, επιθέσεις της δημοτικής αρχής κατά των πρώην δημάρχων κυρίως (Μελά, Χρυσού, Χάσκα) και επιθέσεις της αντιπολίυτευσης εναντίον του ο,τιδήποτε κάνει η δημοτική αρχή. Ο Τζανής λέει ότι η αντιπολίτευση είναι "του κώλου" (και δεν το λέει με το κανονικό όνομα άλλά "των γλουτών") και η αντιπολίτευση τον εγκαλεί (κι αυτόν και τον Χρονόπουλο) σαν να είναι ανίδεοι και λάθος σε όλα. Θα μου πεις ότι αυτή είναι η δουλειά της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης χρόνια τώρα.... Ίσως και να έχει δίκιο όποιος το ισχυριστεί. Ποια διοίκηση δεν ήταν αλλαζονική και ποια αντιπολίτευση δεν ήταν άδικη; Από όσο ξέρω καμμια μέχρι τώρα, ούτε στη Δραπετσώνα ούτε στο Κερατσίνι ούτε και πουθενά αλλού. Σε κάποιους δήμους παίζουνε και ξύλο, αλλού μηνύονται κατά συρροή και άλλα τέτοια όμορφα και χαριτωμένα! Γιατί να αλλάξει η κατάσταση τώρα;
.
Μιλάω γενικά αλλά ξέρω ότι όλοι θα το πάρουν ειδικά για να με κατηγορήσουν πάλι ότι δεν είμαι δίκαιος, δεν είμαι πιστός, δεν είμαι πειθαρχημένος, είμαι εγώ ο αλλαζόνας, κλπ. κλπ. και θα μου αποδώσουν και διάφορες προθέσεις. Ε, τι να κάνουμε, αυτός είμαι!

Δελτίο τύπου της Αναγέννησης: ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΑΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ ΤΖΑΝΗ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ της Δημοτικής Κίνησης "ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ" 14-04-2011

Στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου που έγινε στις 12-4-2011 χάνοντας την ψυχραιμία του μετά από όχι και ιδιαίτερα έντονη αντιπαράθεση με στελέχη της αντιπολίτευσης, χαρακτήρισε την αντιπολίτευση ως «αντιπολίτευση των γλουτών» προκαλώντας αμηχανία στα στελέχη του αλλά και την δικαιολογημένη αντίδραση του συνόλου της αντιπολίτευσης.
Η πρωτοφανής αυτή δήλωση του κ. Λουκά Τζανή υποδηλώνει αμετροέπεια, έπαρση και κυρίως ασέβεια στο θεσμό της αντιπολίτευσης. Ταυτόχρονα δυναμιτίζει την ομαλή λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου για την οποία είναι κύριος υπεύθυνος μαζί με τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου.
Η στάση αυτή ήταν το αποκορύφωμα μιας σειράς εξαιρετικά δυσάρεστων στιγμών που ζούμε τελευταία στο Δημοτικό συμβούλιο, όπως η υβριστική συμπεριφορά απέναντι σε πρώην δημάρχους, η ειρωνική στάση απέναντι σε συμβούλους με μεγάλη πορεία στην αυτοδιοίκηση, η χρήση απρεπών φράσεων προς αντιπάλους, η άρνηση να συζητηθούν κορυφαία θέματα στο δημοτικό συμβούλιο (ΔΕΗ, ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ κ.λπ.) για τα οποία έχει κάνει επαφές και για τα οποία αναφέρθηκε στις λαϊκές συνελεύσεις.
Θα πρέπει όμως να γνωρίζει ότι τα στελέχη της Δημοτικής Κίνησης «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ» και πιστεύουμε και οι υπόλοιπες παρατάξεις της αντιπολίτευσης δεν θα παρασυρθούν από την τακτική του Λουκά Τζανή, δηλαδή της πλήρους υποβάθμισης και απαξίωσης του Δημοτικού Συμβουλίου. Τακτική με την οποία είμαστε βέβαιοι ότι δεν συμφωνεί και μεγάλο μέρος των συμβούλων της παράταξής του.

Ο Επικεφαλής της Δημοτικής Κίνησης «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ» Αλέξανδρος Χρυσός

Σχόλια για το πρόβλημα των σκουπιδιών που από ό,τι φαίνεται θα μας πνίξουν τα προσεχή χρόνια.

.
Αντιγράφω ένα μέρος από σημερινή δημοσίευση στο μπλογκ του Μάνου. Αντιγράφω ολόκληρο το κομμάτι που αφορά στην αποκομιδή σκουπιδιών. Μετά έχει προτάσεις γενικές, εξετάζει το πρόβλημα της κερατέσς κλπ. Όποιος θέλει μπορεί να τα διαβάσει στη διεύθυνση ΜΑΝΟΣ που υπάρχει στα διπλανά Links.
Το τμήμα που μας ενδιαφέρει είναι αυτό:

σκουπίδια... πάλι

Το πρόβλημα της αποκομιδής και της διαχείρισης των σκουπιδιών, αρχίζει αργά αλλά σταθερά να γίνεται εφιάλτης.
Όχι στο δήμο μας. Όχι μόνο στο δήμο μας. Σε όλους τους δήμους.
Ο ΧΥΤΑ Φυλής, πέρα από το γεγονός ότι είναι κορεσμένος, ως δυο χρόνια ζωής του δίνουν ακόμη, αποτελεί ήδη πολεμική ζώνη. Όταν δεν συγκρούονται μεταξύ τους οι «ομάδες ανασκαφών» που ψάχνουν οτιδήποτε θα μπορούσε να πωληθεί, κάποιος θα βρεθεί κάτω από τις ερπύστριες των μηχανημάτων για να συνθλιβεί και να αρχίσουν νέες συγκρούσεις.
Όταν δεν κλείνει λόγω των συνηθισμένων αφορμών που αφορούν στις διεκδικήσεις των εργαζομένων, κλείνει γιατί υπάρχει πόλεμος, ανταλλαγεί πυροβολισμών, συγκρούσεις ομάδων, θάνατοι ρακοσυλλεκτών.
Και όσο η οικονομική κρίση σπρώχνει περισσότερους ανθρώπους στο περιθώριο, τόσο η χωματερή θα γίνεται μήλο της έριδος μεταξύ τους. Ένα πεδίο επιβίωσης, που ενδεχομένως για κάποιους να είναι και πεδίο πλουτισμού. Δεν υπάρχει, και πως άλλωστε, ένδειξη για το ύψος του τζίρου που δημιουργεί η περισυλλογή χρήσιμων αντικειμένων μέσα από τα άχρηστα σκουπίδια.
Το υψηλό ενδιαφέρον όμως επενδυτών για την ανακύκλωση, μπορεί να δημιουργήσει υπόνοιες για το ύψος αυτού του τζίρου που σήμερα είναι στα σπάργανα, στα χέρια συμμοριών.
Ένα το κρατούμενο λοιπόν.
Τι θα κάνουμε σε λίγο με τα σκουπίδια μας που θα μένουν στους δρόμους επειδή δεν θα υπάρχει μέρος να μεταφερθούν; Επειδή η διαχείριση τους δεν θα είναι εφικτή;
Η αποκομιδή, είναι το άλλο πρόβλημα.
Χρόνια τώρα, πολλές τετραετίες και με πολλές διαφορετικές δημοτικές αρχές, ο τρόπος ήταν σταθερός. Προσλήψεις συμβασιούχων, έκτακτων κλπ. Μόλις άρχιζε να δημιουργείται πρόβλημα, ο κάθε δήμαρχος προσλάμβανε κόσμο και κουτσά στραβά έκανε τη δουλειά του.
Ο προσλήψεις απαγορεύτηκαν Οι συμβασιούχοι ολοκληρώνουν τις συμβάσεις χρόνου που έχουν και δεν επαναπροσλαμβάνονται ούτε αντικαθίστανται Απλώς φεύγουν, αφήνοντας κενό. Ο επαναπροσδιορισμός του τρόπου εργασίας ώστε να εξοικονομηθούν δυνάμεις, ο ίδιος όγκος σκουπιδιών να μαζευτεί από λιγότερο προσωπικό με άλλα λόγια, απλώς καθυστερεί την ορμή καθόδου, την πορεία προς το μαύρο μας το χάλι.
Με τον τρόπο που έχουμε συνηθίσει να παρακολουθούμε την αποκομιδή, δεν υπάρχει περίπτωση να δούμε καλλίτερη καθαριότητα.
Δυστυχώς, σταθερά θα βλέπουμε να χειροτερεύει η κατάσταση, παρ’ όλο που πληρώνουμε ένα σκασμό λεφτά σε ανταποδοτικά δημοτικά τέλη.

Τι καταλαβαίνουμε από όλα αυτά;
Με δεδομένο ότι ο Μάνος περνάει κάθε φορά με λεπτό και χειρουργικό τρόπο τις θέσεις ή τα προβλήματα της δημοτικής αρχής, το συμπέρασμα είναι ότι:
Δεν υπάρχει περίπτωση να δούμε καλλίτερη καθαριότητα!

Δυστυχώς, σταθερά θα βλέπουμε να χειροτερεύει η κατάσταση!
 
Πρώτο δικό μας σχόλιο ήταν η υπογράμμιση των δύο τελευταίων προτάσεων.
Δεύτερο δικό μας σχόλιο: Πολύ καλή και έξυπνη κίνηση οι ταμπέλες πάνω στους κάδους που πληροφορούσαν ότι για το σκουπιδομάνι έφταιγαν τα Λιόσια. Όμως μετά τις ταμπέλες θα πρέπει να μαζεύονται τα σκουπίδια. Αυτό απ' ό,τι φαίνεται από τα σχόλια του Μάνου είναι κάπως δύσκολο!

Για τη Δραπετσώνα, μια ακόμη φορά!

Ρέκβιεμ

ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΟΛΗΣ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ-ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

Παρ’ όλο που έχω εκφράσει κατ’ επανάληψη τη θέση μου ότι το μέγα λάθος της κατάργησης των Δήμων Δραπετσώνας και Κερατσινίου μόνο με την επανασύσταση τους ως αυτοτελών οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης μπορεί να επανορθωθεί, ωστόσο θέλω έγκαιρα να παρέμβω σε ένα θέμα που ίσως ανακινηθεί στο μέλλον.
Είναι το θέμα της ενδεχόμενης μετονομασίας του νέου καλλικρατικού δήμου Κερατσινίου-Δραπετώνας με ένα ενιαίο όνομα.
Ο δήμαρχος κ. Λ.Τζανής, χωρίς να έχει ευθέως αναφερθεί στο ζήτημα της ενδεχόμενης μετονομασίας, έχει κατά καιρούς αναφέρει το αρχαίο όνομα της περιοχής του Κερατσινίου που ήταν Δήμος Θυμητάδων (ή Θυμαιταδών). Να πληροφορήσουμε εδώ ότι αυτός ο δήμος περιελάμβανε περιοχές του Κερατσινίου και του Περάματος (από την ΕΥΔΑΠ και τον λιμένα Φωρών μέχρι το Ικόνιο και πέρα από αυτό) και δεν άγγιζε τη Δραπετσώνα η οποία ήταν τμήμα του Δήμου Πειραιά (λιμήν Κανθάρου) και του Τετρακώμου Ηρακλείου και η ίδια είχε την ονομασία «Ηετιώνεια», λόγω της ομώνυμης Πύλης του Κονώνειου τείχους, ή «Τραπεζών» επειδή ήταν τόπος γεμάτος «Τράπεζες», αρχαίους τάφους ηρώων που θάβονταν έξω από τα τείχη των πόλεων. Κατά συνέπεια η ενδεχόμενη ονομασία του νέου δήμου σε «Θυμητάδες» θα απέκλειε τη Δραπετσώνα και θα έδινε κακόηχα παράγωγα όπως «Θυμαιταδίτες» και «Θυμαιταδίτισσες» για τους κατοίκους ενώ και η έκφραση «μένω στους Θυμητάδες» δεν ακούγεται όμορφα στα μέρη μας, όσο ίσως θα ακουγόταν αν ήμασταν κάπου αλλού π.χ. κοντά στην Κεφαλονιά ή την Αργολίδα.
Θα πρότεινα δυο θαυμάσια ονόματα για τον ενιαίο δήμο, το «Ηετιώνεια» και το «Τραπεζών», αν αυτά δεν χαρακτήριζαν περισσότερο τη Δραπετσώνα και πολύ λιγότερο το Κερατσίνι. Έτσι τα αντιπαρέρχομαι και αυτά.
Καλό όνομα μου φαίνεται το «Δήμος Καραϊσκάκη», με παράγωγα «διαμένω στου Καραϊσκάκη» ή «στον Καραϊσκάκη» αν και τα παράγωγα για τους κατοίκους «είμαι Καραϊσκακιώτης» ή «είμαι Καραϊσκακιώτισσα» δεν ακούγονται πολύ καλά. Υπάρχει όμως το γεγονός ότι ο Καραϊσκάκης έδρασε και στους δυο δήμους και πέθανε εδώ κοντά, και το όνομα παραπέμπει περισσότερο στην μεγαλύτερη κοινότητα εκ των δύο που είναι το Κερατσίνι, το οποίο μάλιστα είχε τον Καραϊσκάκη σήμα και σημαία του.
Καλό όνομα επίσης μου φαίνεται το «Ταμπούρια». Κι αυτό είναι περισσότερο Κερατσινιώτικο καθώς τα Ταμπούρια είναι γειτονιά του Κερατσινίου, όμως είναι σαφώς ένα τοπωνύμιο, έχει ιστορικότητα, εκφράζει το μαχητικό πνεύμα των δύο περιοχών μας και μπορεί να εκφράσει τους δυο πρώην δήμους. Το όνομα «Δήμος Ταμπουρίων» ακούγεται όμορφα ως εύηχο, το «μένω στα Ταμπούρια, στη γειτονιά τάδε» ακούγεται επίσης καλό και οι χαρακτηρισμοί «Ταμπουριώτης» και «Ταμπουριώτισσα» είναι συνηθισμένοι στο αυτί ως ήδη προϋπάρχοντες.

7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011
Γ.ΤΣΙΡΙΔΗΣ

Για τη γενοκτονία των Ποντίων

Αναδημοσιεύω άρθρο του Σταύρου Λυγερού από το μπλογκ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ online Δεν συμφωνώ με τον Σταύρο Λυγερό σε πολλές απόψεις του, σέβομαι όμως το γεγονός ότι γνωρίζει αρκετά πράγματα που δεν ξέρει ο πολύ κόσμος καθώς και το γεγονός ότι τις απόψεις του τις εκδίδει σε βιβλία, εκτός από τα άρθρα που γράφει. Παραθέτω λοιπόν τη γνώμη του για τη Γενοκτονία των Ποντίων ώστε όσοι θέλουν να πληροφορηθούν για το θέμα να έχουν αυτή την πληροφόρηση στη διάθεσή τους.

Γράφει ο Ν. Λυγερός.
http://www.elliniki-gnomi.eu/archives/14855

Στην εφήμερη ζωή μας σπάνια ξέρουμε αν ένας αγώνας αξίζει. Παλεύουμε από ανάγκη δίχως να γνωρίζουμε αν υπάρχει ένα αξιολογικό στοιχείο που αποδεικνύει με έναν αντικειμενικό τρόπο την ορθολογία της στάσης μας. Η αναγνώριση της γενοκτονίας ανήκει σε αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις όπου η ανθρωπιά αγγίζει άμεσα την ανθρωπότητα. Ο αγώνας αυτός έχει αξία ανεξάρτητα από τους αγωνιστές του. Όταν ένας ολόκληρος λαός έπεσε θύμα της απανθρωπιάς, είναι η ίδια η ανθρωπότητα που πληγώθηκε. Το ίδιο ισχύει και για τη γενοκτονία των Ποντίων. Δεν είναι μόνο ένα τοπικό πρόβλημα που αφορά μια μειονότητα. Ο Πόντος ως ελληνικό στοιχείο και ως ακριτική οντότητα του πολιτισμού μας είναι μια από τις ιδιομορφίες που χαρακτηρίζει την πολλαπλότητά μας. Συνεπώς δεν πρέπει να απομονώσουμε το Ποντιακό ούτε ως ιστορικό γεγονός ούτε ως στρατηγικό στόχο. Αντιθέτως πρέπει να ενσωματώσουμε την τεχνογνωσία που έχουμε στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το παράδειγμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων είναι και ενδεικτικό και αποτελεσματικό διότι οι ενδιάμεσοι στόχοι που επιτεύχθηκαν δεν οφείλονται σε κρατικούς θεσμούς μα σε lobbies. Όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνώρισε τη γενοκτονία των Αρμενίων το 1987, η Αρμενία ως κράτος ανεξάρτητο δεν υπήρχε ακόμα. Άρα το κρατικό πλαίσιο δεν είναι απαραίτητο και κατά συνέπεια δεν αποτελεί μια δικαιολογία της αδράνειας. Το παράδειγμα της ευρωπαϊκής αναφοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πρόβλημα της Ίμβρου το 2004 είναι θεαματικό διότι πολλοί Έλληνες θεωρούσαν ότι ήταν μόνο και μόνο μια από τις χαμένες πατρίδες. Όμως το πιο αποτελεσματικό παράδειγμα στο προσωπικό επίπεδο είναι ο πρόσφατος κυπριακός αγώνας στον τομέα των μαζικών προσφυγών εναντίον της Τουρκίας. Διότι σε αυτό το επίπεδο κάθε πρόσφυγας συμβάλλει στην έμμεση απελευθέρωση της πατρίδας του μετατρέποντας ένα ηθικό και ανθρώπινο πρόβλημα σε ένα που μπορεί να χαρακτηριστεί ως οικονομικό και στρατηγικό. Μέσω της στρατηγικής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων οι Κύπριοι απέδειξαν ότι η οικονομία μπορεί να ερμηνευτεί ως η δυναμική της ηθικής. Συνολικά όλα αυτά τα ιστορικά παραδείγματα αποτελούν στην ουσία τα βασικά στοιχεία ενός στρατηγικού mix που με συντονισμένες κινήσεις αποδεικνύει ότι είναι ένα ισχυρό όπλο στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ειδικά στο θέμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ποντίων. Οι Πόντιοι δεν είναι μόνοι σε αυτόν τον αγώνα της αναγνώρισης διότι και άλλοι λαοί υπέφεραν και υποφέρουν ακόμα από το διαχρονικό στρατιωτικό καθεστώς της Τουρκίας. Έχουν όμως και εμπειρίες και επιτυχίες σε δύσκολες υποθέσεις και αυτές πρέπει να τις χρησιμοποιήσουμε δυναμικά μέσα σε ένα στρατηγικό πλαίσιο όπου το συναισθηματικό και παραδοσιακό στοιχείο δεν επαρκούν. Αυτός ο αγώνας πρέπει να οργανωθεί και σε ατομικό επίπεδο με τις προσφυγές αλλά και μέσω εξειδικευμένων lobbies στο ομαδικό επίπεδο.