.
Καθώς βλέπω από το ξενοδοχείο μου (το NAFS στην παραλία της Ναυπάκτου) το σχετικά μικρό, γραφικό και πολύ οχυρωμένο λιμανάκι της Ναυπάκτου, δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι εδώ κοντά έγινε μια από τις πιο μεγάλες ναυμαχίες στην ιστορία, ισοδύναμη σχεδόν της Σαλαμίνας ή του Τράφαλγκαρ, με περίπου 35.000 (!!!) νεκρούς εκ των οποίων πάνω από 20.000 ήταν Έλληνες, και η οποία θα μπορούσε να είχε αλλάξει την ιστορία αν είχε τύχει της ανάλογης συνέχειας (εκμετάλλευσης) εκ μέρους των Ισπανών και των Βενετών και του Πάπα που ήταν οι νικητές απέναντι στους Οθωμανούς Τούρκους που την αποφράδα γι αυτούς 7η Οκτωβρίου του 1571 έχασαν σχεδόν ολόκληρο τον στόλο τους αφήνοντας απροστάτευτη ακόμη και την ίδια την πρωτεύουσά τους.
.
Νικητής ο σπουδαίος νεαρός -μόλις 23 ετών- ετεροθαλής αδελφός του βασιλιά της Ισπανίας Φιλίπου και εξώγαμος γιος του μεγάλου αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Καρόλου του Ε', ο Δον Χουάν ο Αυστριακός. Αυτός ο Δον Χουάν (λέγε με και Δον Ζουάν όπως τον ξέρουμε όλοι καλύτερα) ήταν πολύ όμορφος και πολύ ριψοκίνδυνος και πολύ ταλαντούχος νέος. Κατά τη διάρκεια της πλεύσης του στόλου του είχε περάσει από Βαρκελόνη, Τουλόνη, Μασσαλία, Γένοβα, Τσιβιταβέκια, Ρώμη, Νάπολι κλπ. κατακτώντας τις καρδιές όλου του γαλαζοαίματου γυναικόκοσμου της εποχής του με τους τρόπους του, τον χορό του και κυρίως την ομορφιά του. Πάνω στη γαλέρα του, την ώρα της μάχης, είχε μαζί του έναν "στρατιώτη"που ήταν η πανέμορφη Μαρία χορεύτρια του Φλαμέγκο ντυμένη άντρας. Όταν οι δύο στόλοι είχαν παραταχτεί ο ένας απέναντι στον άλλον, ο Δον Χουάν μέσα σε μια αστραφτερή στολή που γυάλιζε εκθαμβωτικά κάτω από τον μεσημεριανό ήλιο, και με τη θάλασσα λάδι, πρώτα προσευχήθηκε σε κάποιους άγιους προστάτες για να του δώσουν τη νίκη και στη συνέχεια χόρεψε μια καντρίλια κάτω από τις επευφημίες των στρατιωτών και της Μαρίας. Οδήγησε με μεγάλο θάρρος και γεναιότητα τον στόλο του, με ναυάρχους τρομερούς άντρες της εποχής του, όπως τους Βενετούς Βενιέρ και Μπαρμπαρίγκο, τον Γενοβέζο Κολούνα, τον Ισπανό Ντόρια, τον φοβερό Ισπανό Ιππότη και κουρσάρο Ρομέγκας και άλλους σε μια εκπληκτική νίκη για πρώτη φορά στην ιστορία επί των αήττητων ως τότε Τούρκων που είχαν κι αυτοί έναν στόλο τεράστιο, λίγο μεγαλύτερο από τον στόλο των δυτικών. Από τις 300 περίπου γαλέρες των Τούρκων που ξεκίνησαν από αυτό εδώ το λιμανάκι που έχω μπροστά μου διέφυγαν μόνο οι 60-70 και γύρισαν στην Κωνσταντινούπολη με επικεφαλής τον Ουλούχ Αλή πασά.
Η καταστροφή των Τούρκων ήταν απόλυτη και δεν ενόχλησαν πια ποτέ στο μέλλον τη δυτική Μεσόγειο που για εκατό τουλάχιστον χρόνια, μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης, περίμενε και φοβόταν την απόβαση των Τούρκων στην ίδια τη Ρώμη, την πολιορκία της ίδιας Βενετίας ακόμα και την απόβασή τους στην Ισπανία ή την επανακατάκτηση της Κόρντοβας. Η νίκη γιορτάστηκε με τυμανοκρουσίες, πολυήμερες γιορτές και τρομερό ενθουσιασμό σε όλο τον χριστιανικό κόσμο, στο Λονδίνο, το Παρίσι, τη Σουηδία, παντού. Ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη του χριστιανικού κόσμου επί των Τούρκων που είχαν να πάθουν τέτοια καταστροφή από το 1402 όταν τους είχε διαλύσει και τους είχε κόψει την φόρα ο Ταμερλάνος με τους Μογγόλους του.
.
Δυστυχώς εκείνη η επιτυχία δεν συνοδεύτηκε από μια επιθετική κίνηση ενάντια στους Οθωμανούς, όπως ήθελε ο Δον Χουάν και όπως παρακαλούσαν πολλοί Έλληνες και Αλβανοί πρόκριτοι και οπλαρχηγοί με γράμματά τους προς τον Πάπα και προς τον Φίλιππο. Ο Ισπανός βασιλιάς είχε προβλήματα στις Κάτω Χώρες και νοιαζόταν για τον χρυσό της Λατινικής Αμερικής περισσότερο από την τύχη των Βαλκάνιων Ελλήνων και Αλβανών που ξεσηκώθηκαν και είχαν να του προσφέρουν στο πιάτο μια νίκη αν αποφάσιζε να στείλει τον νικητή στόλο του με τον Δον Χουάν στον Βόσπορο. 'Ενα ελληνικό κράτος προτεκτοράτο, σαν μια ζώνη ουδέτερη ανάμεσα στην Οθωμανική αυτοκρατορία και τις δυτικές δυνάμεις θα μπορούσε να έχει υπάρξει από μια σωστή επίδειξη δύναμης και μια ανάλογη διαπραγμάτευση. Αντί γι αυτό όμως οι μεν Ισπανοί αποσύρθηκαν οι δε Βενετοί έκλεισαν μια συμφωνία το 1573 με τους Οθωμανούς που τους άφηνε ήσυχους για κάποια χρόνια στην Κρήτη και στο Ιόνιο. Ο Πάπας Πίος ο Ε' που ήταν η ψυχή της Ιερής Αντιτουρκικής Συμμαχίας (SACRA LIGA ANTITURCA) που ήταν και η τελευταία σταυροφορία, πέθανε δυστυχώς κι αυτός το 1572 και έτσι ο ξεσηκωμός των Ελλήνων και των Αλβανών στην Πελοπόννησο, την Ήπειρο, την Αλβανία και τη Ρούμελη έμεινε δίχως συνέχεια.
.
Ήταν μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία για να ελευθερωθεί η Ελλάδα διακόσια πενήντα ολόκληρα χρόνια πριν από το 1821. Μοιάζει απίθανο σε μας που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε την περίοδο της οθωμανικής κατάκτησης σαν μπετόν αρμέ κατάσταση, όμως δεν είναι έτσι.
.
Ετοιμάζω ένα μυθιστόρημα που ξεκινάει με τον Ιάκωβο Ηρακλείδη και συνεχίζεται με τον Δον Χουάν τον αυστριακό. Ο Ιάκωβος Ηρακλείδης ή Βασιλικός ήταν ένας τρομερός Έλληνας με μυθιστορηματική ζωή που ξεκίνησε από τον Πόντο, κατάφερε να διεισδύσει σε όλες τις ευρωπαϊκές αυλές, έφτασε να γίνει φίλος του μεγάλου Γερμανού και φιλέλληνα φιλόσοφου Μελάγχθωνα και να γίνει τελικά ηγεμών της Μολδαβίας το 1561-64 σαν Ιωάννης Ηρακλείδης. Το μυθιστόρημα θα συνεχίζεται με την ζωή του Δον Χουάν που ήταν ο νικητής της ναυμαχίας της Ναυπάκτου και που για τη ζωή του έχουν γραφτεί άπειρα κείμενα, έχουν γίνει όπερες, έργα κινηματογραφικά και θεατρικά και που υπήρξε ήρωας του Καστανέδα και άλλων φιλοσόφων. Εγώ,μέσα από τις μυθιστορηματικές (άρα όχι ιστορικές και κατ' ανάγκη εξ' ολοκλήρου αληθινές) πράξεις τους θα διαπραγματεύομαι την χαμένη ευκαιρία της Ελλάδας να βρει την ανεξαρτησία της από τον 16ο κι όλας αιώνα.
.
Όσο βλέπω το λιμανάκι της Ναυπάκτου εδώ κάτω από το παράθυρό μου και την θάλασσα που έγινε η μεγαλύτερη ναυμαχία των αιώνων, όλο και πιο πολύ πείθομαι να γράψω πάνω σε αυτό το θέμα. Αύριο Καθαρή Δευτέρα θα πάω στο Γαλαξίδι. Άλλη ιστορία ναυτικών αγώνων εκεί. Αλλά ας αφήσουμε το Γαλαξίδι να ρίξουμε ακόμα μια ματιά σε αυτό εδώ το καστρολιμάνι της μεγάλης χαμένης ευκαιρίας των Ελλήνων. Και μετά λένε για την ευκαιρία που έχασα εγώ να πάρω τις προκριματικές του 2006 εξ αιτίας του φόβου των άλλων διεκδικητών μην τυχόν και πάρω το χρίσμα! Εδώ, ο Δον Χουάν έχασε την ευκαιρία να γίνει ο πρώτος βασιλιάς των Ελλήνων εξ αιτίας της διστακτικότητας του αδελφού του!! Τι να λέμε τώρα!
.
Καθώς βλέπω από το ξενοδοχείο μου (το NAFS στην παραλία της Ναυπάκτου) το σχετικά μικρό, γραφικό και πολύ οχυρωμένο λιμανάκι της Ναυπάκτου, δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι εδώ κοντά έγινε μια από τις πιο μεγάλες ναυμαχίες στην ιστορία, ισοδύναμη σχεδόν της Σαλαμίνας ή του Τράφαλγκαρ, με περίπου 35.000 (!!!) νεκρούς εκ των οποίων πάνω από 20.000 ήταν Έλληνες, και η οποία θα μπορούσε να είχε αλλάξει την ιστορία αν είχε τύχει της ανάλογης συνέχειας (εκμετάλλευσης) εκ μέρους των Ισπανών και των Βενετών και του Πάπα που ήταν οι νικητές απέναντι στους Οθωμανούς Τούρκους που την αποφράδα γι αυτούς 7η Οκτωβρίου του 1571 έχασαν σχεδόν ολόκληρο τον στόλο τους αφήνοντας απροστάτευτη ακόμη και την ίδια την πρωτεύουσά τους.
.
Νικητής ο σπουδαίος νεαρός -μόλις 23 ετών- ετεροθαλής αδελφός του βασιλιά της Ισπανίας Φιλίπου και εξώγαμος γιος του μεγάλου αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Καρόλου του Ε', ο Δον Χουάν ο Αυστριακός. Αυτός ο Δον Χουάν (λέγε με και Δον Ζουάν όπως τον ξέρουμε όλοι καλύτερα) ήταν πολύ όμορφος και πολύ ριψοκίνδυνος και πολύ ταλαντούχος νέος. Κατά τη διάρκεια της πλεύσης του στόλου του είχε περάσει από Βαρκελόνη, Τουλόνη, Μασσαλία, Γένοβα, Τσιβιταβέκια, Ρώμη, Νάπολι κλπ. κατακτώντας τις καρδιές όλου του γαλαζοαίματου γυναικόκοσμου της εποχής του με τους τρόπους του, τον χορό του και κυρίως την ομορφιά του. Πάνω στη γαλέρα του, την ώρα της μάχης, είχε μαζί του έναν "στρατιώτη"που ήταν η πανέμορφη Μαρία χορεύτρια του Φλαμέγκο ντυμένη άντρας. Όταν οι δύο στόλοι είχαν παραταχτεί ο ένας απέναντι στον άλλον, ο Δον Χουάν μέσα σε μια αστραφτερή στολή που γυάλιζε εκθαμβωτικά κάτω από τον μεσημεριανό ήλιο, και με τη θάλασσα λάδι, πρώτα προσευχήθηκε σε κάποιους άγιους προστάτες για να του δώσουν τη νίκη και στη συνέχεια χόρεψε μια καντρίλια κάτω από τις επευφημίες των στρατιωτών και της Μαρίας. Οδήγησε με μεγάλο θάρρος και γεναιότητα τον στόλο του, με ναυάρχους τρομερούς άντρες της εποχής του, όπως τους Βενετούς Βενιέρ και Μπαρμπαρίγκο, τον Γενοβέζο Κολούνα, τον Ισπανό Ντόρια, τον φοβερό Ισπανό Ιππότη και κουρσάρο Ρομέγκας και άλλους σε μια εκπληκτική νίκη για πρώτη φορά στην ιστορία επί των αήττητων ως τότε Τούρκων που είχαν κι αυτοί έναν στόλο τεράστιο, λίγο μεγαλύτερο από τον στόλο των δυτικών. Από τις 300 περίπου γαλέρες των Τούρκων που ξεκίνησαν από αυτό εδώ το λιμανάκι που έχω μπροστά μου διέφυγαν μόνο οι 60-70 και γύρισαν στην Κωνσταντινούπολη με επικεφαλής τον Ουλούχ Αλή πασά.
Η καταστροφή των Τούρκων ήταν απόλυτη και δεν ενόχλησαν πια ποτέ στο μέλλον τη δυτική Μεσόγειο που για εκατό τουλάχιστον χρόνια, μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης, περίμενε και φοβόταν την απόβαση των Τούρκων στην ίδια τη Ρώμη, την πολιορκία της ίδιας Βενετίας ακόμα και την απόβασή τους στην Ισπανία ή την επανακατάκτηση της Κόρντοβας. Η νίκη γιορτάστηκε με τυμανοκρουσίες, πολυήμερες γιορτές και τρομερό ενθουσιασμό σε όλο τον χριστιανικό κόσμο, στο Λονδίνο, το Παρίσι, τη Σουηδία, παντού. Ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη του χριστιανικού κόσμου επί των Τούρκων που είχαν να πάθουν τέτοια καταστροφή από το 1402 όταν τους είχε διαλύσει και τους είχε κόψει την φόρα ο Ταμερλάνος με τους Μογγόλους του.
.
Δυστυχώς εκείνη η επιτυχία δεν συνοδεύτηκε από μια επιθετική κίνηση ενάντια στους Οθωμανούς, όπως ήθελε ο Δον Χουάν και όπως παρακαλούσαν πολλοί Έλληνες και Αλβανοί πρόκριτοι και οπλαρχηγοί με γράμματά τους προς τον Πάπα και προς τον Φίλιππο. Ο Ισπανός βασιλιάς είχε προβλήματα στις Κάτω Χώρες και νοιαζόταν για τον χρυσό της Λατινικής Αμερικής περισσότερο από την τύχη των Βαλκάνιων Ελλήνων και Αλβανών που ξεσηκώθηκαν και είχαν να του προσφέρουν στο πιάτο μια νίκη αν αποφάσιζε να στείλει τον νικητή στόλο του με τον Δον Χουάν στον Βόσπορο. 'Ενα ελληνικό κράτος προτεκτοράτο, σαν μια ζώνη ουδέτερη ανάμεσα στην Οθωμανική αυτοκρατορία και τις δυτικές δυνάμεις θα μπορούσε να έχει υπάρξει από μια σωστή επίδειξη δύναμης και μια ανάλογη διαπραγμάτευση. Αντί γι αυτό όμως οι μεν Ισπανοί αποσύρθηκαν οι δε Βενετοί έκλεισαν μια συμφωνία το 1573 με τους Οθωμανούς που τους άφηνε ήσυχους για κάποια χρόνια στην Κρήτη και στο Ιόνιο. Ο Πάπας Πίος ο Ε' που ήταν η ψυχή της Ιερής Αντιτουρκικής Συμμαχίας (SACRA LIGA ANTITURCA) που ήταν και η τελευταία σταυροφορία, πέθανε δυστυχώς κι αυτός το 1572 και έτσι ο ξεσηκωμός των Ελλήνων και των Αλβανών στην Πελοπόννησο, την Ήπειρο, την Αλβανία και τη Ρούμελη έμεινε δίχως συνέχεια.
.
Ήταν μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία για να ελευθερωθεί η Ελλάδα διακόσια πενήντα ολόκληρα χρόνια πριν από το 1821. Μοιάζει απίθανο σε μας που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε την περίοδο της οθωμανικής κατάκτησης σαν μπετόν αρμέ κατάσταση, όμως δεν είναι έτσι.
.
Ετοιμάζω ένα μυθιστόρημα που ξεκινάει με τον Ιάκωβο Ηρακλείδη και συνεχίζεται με τον Δον Χουάν τον αυστριακό. Ο Ιάκωβος Ηρακλείδης ή Βασιλικός ήταν ένας τρομερός Έλληνας με μυθιστορηματική ζωή που ξεκίνησε από τον Πόντο, κατάφερε να διεισδύσει σε όλες τις ευρωπαϊκές αυλές, έφτασε να γίνει φίλος του μεγάλου Γερμανού και φιλέλληνα φιλόσοφου Μελάγχθωνα και να γίνει τελικά ηγεμών της Μολδαβίας το 1561-64 σαν Ιωάννης Ηρακλείδης. Το μυθιστόρημα θα συνεχίζεται με την ζωή του Δον Χουάν που ήταν ο νικητής της ναυμαχίας της Ναυπάκτου και που για τη ζωή του έχουν γραφτεί άπειρα κείμενα, έχουν γίνει όπερες, έργα κινηματογραφικά και θεατρικά και που υπήρξε ήρωας του Καστανέδα και άλλων φιλοσόφων. Εγώ,μέσα από τις μυθιστορηματικές (άρα όχι ιστορικές και κατ' ανάγκη εξ' ολοκλήρου αληθινές) πράξεις τους θα διαπραγματεύομαι την χαμένη ευκαιρία της Ελλάδας να βρει την ανεξαρτησία της από τον 16ο κι όλας αιώνα.
.
Όσο βλέπω το λιμανάκι της Ναυπάκτου εδώ κάτω από το παράθυρό μου και την θάλασσα που έγινε η μεγαλύτερη ναυμαχία των αιώνων, όλο και πιο πολύ πείθομαι να γράψω πάνω σε αυτό το θέμα. Αύριο Καθαρή Δευτέρα θα πάω στο Γαλαξίδι. Άλλη ιστορία ναυτικών αγώνων εκεί. Αλλά ας αφήσουμε το Γαλαξίδι να ρίξουμε ακόμα μια ματιά σε αυτό εδώ το καστρολιμάνι της μεγάλης χαμένης ευκαιρίας των Ελλήνων. Και μετά λένε για την ευκαιρία που έχασα εγώ να πάρω τις προκριματικές του 2006 εξ αιτίας του φόβου των άλλων διεκδικητών μην τυχόν και πάρω το χρίσμα! Εδώ, ο Δον Χουάν έχασε την ευκαιρία να γίνει ο πρώτος βασιλιάς των Ελλήνων εξ αιτίας της διστακτικότητας του αδελφού του!! Τι να λέμε τώρα!
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου