ΚΙ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑ ΤΗΝ ΤΗ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ ΠΟΥ ΤΗ ΧΑΝΕΙΣ!

.
ΜΕ ΤΗ ΘΛΙΜΜΈΝΗ ΜΟΥΣΙΚΉ ΤΟY WIM MERTENS ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑΜΕ ΤΗ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ ΠΟΥ ΑΠΟ 1-1-2011 ΧΑΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΗΣ -ΠΟΥ ΜΕ ΚΟΠΟ ΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ ΤΟ 1950- ΚΑΙ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ... ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ(!!!) ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ-ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ
.

.
ΖΕΥ ΠΑΤΕΡ, ΟΥ ΤΙΣ ΣΕΙΟ ΘΕΩΝ ΟΛΩΤΕΡΟΣ ΑΛΛΟΣ
ΟΥΚ ΕΛΕΑΙΡΕΙΣ ΑΝΔΡΑΣ, ΕΠΗΝ ΔΗ ΓΕΙΝΕΑΙ ΑΥΤΟΣ
ΜΙΣΓΕΜΕΝΑΙ ΚΑΚΟΤΗΤΙ ΚΑΙ ΑΛΓΕΣΙ ΛΕΥΓΑΛΕΟΙΣΙ
ΟΔΥΣΣΕΙΑ (Υ.201)
.
Πατέρα Δία, θεός άλλος κανείς δεν είναι πιο ολέθριος από σένα
Δεν συμπονάς τους ανθρώπους, που εσύ ο ίδιος δημιούργησες,
Αλλά τους βυθίζεις βαθιά μέσα στα βάσανα και τον πόνο
.

Η ΙΘΑΚΗ του ΚΑΒΑΦΗ από Σην Κόννερυ με Βαγγέλη παπαθανασίου

.
Προσφορά αισθητική
.

Έτοιμο και το 3ο βιβλίο

.
* Μετά την "Ιστορία της Δραπετσώνας", που συνέγραψα σε συνεργασία με τον Γιώργο Χατζόπουλο (πρώτος εκείνος ετοίμασε το άλμπουμ και δεύτερος εγώ συμπλήρωσα την συγγραφή με τα κείμενα) και το οποίο ακόμα δεν έχει εκδοθεί, και
* μετά την "δική μας Ανάπλαση" που εκδόθηκε τον Σεπτέμβρη του 2009
* τελείωσα ουσιαστικά τη συγγραφή του 3ου μου βιβλίου που είναι Μυθιστόρημα με τίτλο "Η αργυρή εποχή των ανθρώπων" και που τώρα διαβάζεται από επιμελητή, διορθώνεται και θα πάει προς έκδοση προσεχώς.
.
Απλά το χαίρομαι πολύ και το αναγγέλω νωρίς-νωρίς!
.
Το 4ο (όπως το έχω σκεφτεί) θα είναι πολύ δύσκολο αλλά ελπίζω να το ξεκινήσω σύντομα.
.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΧΑΣΑΜΕ! και ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν πήγαμε καθόλου καλά!

.Χάσαμε λοιπόν στις εκλογές του Νοέμβρη. Στις 7/11 (πρώτη Κυριακή) πήραμε σχεδόν 24%, ποσοστό πολύ μικρό για Κερατσίνι Δραπετσώνα όπου το ΠαΣοΚ φτάνει σε ποσοστά το 45% περίπου και στον δεύτερο γύρο πήραμε 43% χάνοντας με 14% διαφορά από τον Τζανή. Θα έλεγα ότι η ήττα ήταν συντριπτική, δεδομένου μάλιστα ότι τα ποσοστά αυτά είναι όχι μόνο πολύ μικρά αλλά και ... ωραιοποιημένα λόγω της πολύ μεγάλης αποχής. Αν δούμε τα πραγματικά νούμερα, τους απόλυτους αριθμούς ψήφων, θα αντιληφθούμε ότι υπήρξε ΜΕΙΩΣΗ ψήφων σε σχέση με το 2006. Πραγματικά, τότε, το άθροισμα Αναγέννησης-ΑΔΗΚ και Πρώτης Κίνησης (που τώρα κατέβαιναν μαζί) στη Δραπετσώνα ήταν 3.026 ψήφοι ενώ τώρα ο συνδυασμός Αναγέννηση πήρε 2.971 ψήφους, δηλαδή 55 ψήφους ΛΙΓΩΤΕΡΕΣ από το 2006. Ακόμα και στον Β' γύρο, το 2006 ο Χρυσός είχε μαζέψει έναντι του Χρονόπουλου 4.562 ψήφους ενώ τώρα πήρε έναντι του Τζανή (δηλαδή Χρονόπουλου και πάλι) 3.449 ψήφους δηλαδή 1.013 ψήφους λιγότερες. Και αυτά στη Δραπετσώνα όπου υποτίθεται ότι πήγαμε καλά, στο Κερατσίνι απλά πατώσαμε καθώς περάσαμε μόλις για 100 ψήφους το ΚΚΕ κι έτσι βγήκαμε τρίτοι και όχι τελευταίοι! Δυστυχώς για μας ήταν μια ήττα συντριπτική.
.
Προσωπικά εγώ πήγα καλά. Μάζεψα 944 ψήφους στη Δραπετσώνα και 1.481 συνολικά. Σαν Πρώτη Κίνηση το 2006 είχα μαζέψει 704 ψήφους, ενώ τώρα σε μια μεγαλύτερη δεξαμενή ψήφων με προοπτική εξουσίας (που δεν υπήρχε το 2006) μάζεψα περισσότερους χωρίς να είμαι σε κανένα σύστημα αλληλοϋποστήριξης με άλλους συνυποψήφιους της πρώην Αναγέννησης-ΑΔΗΚ. Το δικό μου σύστημα αλληλοϋποστήριξης πλην της Πόπης Ευφραιμίδου (που ήταν υποψήφια και στην Πρώτη Κίνηση) αποτελείτο από τους Κωτίδη και Μυλωνά που βρίσκονταν στη λίστα του Κερατσινίου αλλά και τους Τρέχα, Κάβουρα και Παπαϊσιδώρου στο τοπικό συμβούλιο. Εκλεχτήκαμε εγώ πρώτος στο δημοτικό συμβούλιο και ο Τρέχας πρώτος στο τοπικό συμβούλιο ενώ οι Κωτίδης Μυλωνάς και Κάβουρας θα εκλέγονταν αν νικούσε ο συνδυασμός μας.
.
Σημασία δεν έχει η εκλογή στο συμβούλιο όσο η εκλογή του συνδυασμού στη διοίκηση, κι αυτό δυστυχώς δεν επετεύχθη. Έτσι θα είμαστε στα έδρανα της αντιπολίτευσης κι αυτό θα μου συμβεί για τρίτη τετραετία στη συνέχεια, ύστερα από τέσσερις τετραετίες στη διοίκηση, μία με τον Χατζόπουλο και τρεις με τον Χρονόπουλο.
Θα προσπαθήσω να προωθήσω -και από τη θέση που βρίσκομαι- το θέμα της Ανάπλασης της Βιομηχανικής Ζώνης. Θα προσπαθήσω επίσης να ξεκινήσω το θέμα της απελευθέρωσης της Δραπετσώνας από τον σφιχτό εναγκαλισμό του Κερατσινίου που απειλεί να την πνίξει. Και παράλληλα θα προσπαθήσω για τα αυτονόητα, δηλαδή την εφαρμογή του προγράμματος με το οποίο κατέβηκα στις εκλογές και για τον έλεγχο της διοίκησης που θα ασκεί την εξουσία.
.
Καλή τύχη σε όλους.
.

Ο λόγος που έβγαλα σήμερα στο σχολείο για την επέτειο του Πολυτεχνείου

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, επέτειος του 2010

Σε κάθε επέτειο, όταν μου ζητούσαν να εκφωνήσω τον πανηγυρικό, έψαχνα να βρω το βαθύτερο νόημά της, την ουσία του εορτασμού, για να το μεταφέρω στους ακροατές, να το μεταδώσω με ακρίβεια, να ανανεώσω –αν θέλετε- τα διδάγματά του. Σήμερα το πρωί θα εκφωνούσα έναν ακόμα πανηγυρικό στο σχολείο, όπως κάθε χρόνο την 17η Νοέμβρη αλλά και στις άλλες εθνικές επετείους.

Προσπάθησα λοιπόν να ξαναθυμηθώ ποιο ήταν το νόημα αυτής της ημέρας. Μου ήρθαν στο νου τα βασικά συνθήματα για ψωμί, παιδεία ελευθερία, για ακαδημαϊκές ελευθερίες, για μια λαϊκή εξέγερση που σήμανε το τέλος μια δικτατορίας, για το μεγάλο γεγονός οι πολλοί να ξεπερνούν ο καθένας το δικό του εγώ και να διαχέονται μέσα σε ένα μεγάλο εμείς, για τον ηρωισμό των παιδιών, των φοιτητών, για το έπος μιας γενιάς και λοιπά και λοιπά. Όλα σωστά αλλά όλα μη ικανοποιητικά. Κάτι δεν καθόταν καλά, κάτι δεν με έπειθε πως αυτά τα λόγια θα έδιναν με τρόπο σωστό και πλήρη το νόημα της μέρας. Και σκέφτηκα να ψάξω λίγο περισσότερο μέσα μου.

Γιατί μέσα μου; Γιατί είμαι κι εγώ ένας από εκείνους τους τύπους που τους λένε γενιά του Πολυτεχνείου. Λόγω ηλικίας βασικά… Το 1973 ήμουν 20 χρονών και τριτοετής στη φυσικομαθηματική σχολή. Ήμουν ακριβώς η γενιά του πολυτεχνείου και βρέθηκα στο επίκεντρο των γεγονότων. Στις καταλήψεις, στη πρώτη και τη δεύτερη Νομική, στη πορεία της Φυσικομαθηματικής, στο Πολυτεχνείο. Οι σκέψεις και τα συναισθήματά μου –δεν μπορεί- θα ήταν σκέψεις και συναισθήματα όλων των συνομηλίκων μου, των συμφοιτητών μου, της γενιάς μου. Αρκούσε να ψάξω μέσα μου και θα έβρισκα το ακριβές νόημα του Πολυτεχνείου. Έκανα λοιπόν μια ενδοσκόπηση. Και αναβίωσα εκείνο το βράδυ, στα κάγκελα του Πολυτεχνείου, μες στους καπνούς και τις φωτιές, υπό τον ήχο των όπλων.

Θυμήθηκα κάποια Τασία με την οποία ήμουν ερωτευμένος. Θυμήθηκα τη μάνα μου και τον πατέρα μου που μου έλεγαν «μην πας εκεί» αν και ήταν αριστεροί. Θυμήθηκα ακόμη και ένα μεγαλύτερο φίλο μου, που δεν ζει πια, που μου έλεγε «κωλόπαιδο, μην πας!». Όλο το βράδυ έβλεπα σφαίρες, τραυματισμένους να τους φέρνουν μέσα στο πρόχειρο ιατρείο που είχε στηθεί, ακόμα και ένα σκοτωμένο είδα, κι εγώ σκεφτόμουν την Τασία που σας είπα προηγουμένως, που μου έλειπε και που θα την ήθελα κοντά μου. Όμως το πιο σπουδαίο ήταν που είχα μιαν έντονη αίσθηση πως ζούσα την Ιστορία την ίδια τη στιγμή που αυτή γραφόταν. Ο δικός μου μικρόκοσμος κι η ιστορία της Ελλάδας συγχρωτίζονταν αρμονικά και ταυτόχρονα μέσα μου.

Μετά σκέφτηκα πως ήμουν τυχερός που έζησα αυτές τις στιγμές. Εσείς, οι σημερινοί μαθητές μου, δεν θα τις ζήσετε ίσως ποτέ με τον τρόπο αυτό και με την ένταση εκείνη, γιατί εσείς ποτέ δεν θα βυθιστείτε στη μιζέρια η οποία είχε προηγηθεί του πολυτεχνείου. Δεν θα ζήσετε –ευτυχώς για σας- τη γελοιότητα μιας δικτατορίας που επειδή δεν μπορούσες να την αντιμετωπίσεις ένιωθες γελοίος και μικρός κι εσύ μαζί της. Και τότε θυμήθηκα πως ζούσαν οι Έλληνες εκείνη την αλήστου μνήμης επταετία. Χωρίς να μπορούν να μιλούν ενάντια στο καθεστώς, επί ποινή καταδίκης μιας ολόκληρης ζωής, χωρίς να έχουν το δικαίωμα να διαβάσουν ελεύθερα μια εφημερίδα, χωρίς να διαλέγουν αυτούς που θα τους κυβερνούσαν, χωρίς κανένα δικαίωμα και μόνο με υποχρεώσεις. Γελοία συνθήματα όπως το «Ελλάς ελλήνων χριστιανών» και το «Πατρίς θρησκεία οικογένεια» είχαν μετατραπεί σε εφιάλτες, χωρίς σινεμά, χωρίς τραγούδι, χωρίς έκφραση, χωρίς τις στοιχειώδεις ελευθερίες της ζωής. Και οι νεοέλληνες υπέμεναν επί 6 ολόκληρα χρόνια αυτό τον ζυγό σχεδόν αγόγγυστα. Δουλοπρεπείς και μικροί, προτιμούσαν να σκύβουν το ανάστημά τους για να περάσει η θύελλα παρά να αντιμετωπίσουν θαρραλέα τη σαπίλα και τον αυταρχισμό. Σκέφτηκα πόσο πολύ ντρεπόμουν για όλα αυτά, πόσο ντρεπόμουν που ήμουν Έλληνας. Να ανέχομαι τη βλακεία να με κυβερνά και να σκύβω το κεφάλι από φόβο. Θυμήθηκα τη ντροπή που ένιωθα για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Και θυμήθηκα επίσης, πως εκείνο το βράδυ, στο Πολυτεχνείο, ξέπλενα επιτέλους αυτή τη ντροπή.

Οι Έλληνες κάποτε ήταν ένας περήφανος, λαός. Είπαν «όχι στους Πέρσες» στο Μαραθώνα, είπαν «μολών λαβέ» στις Θερμοπύλες, λάτρεψαν θεούς με ασύγκριτη ομορφιά και γέννησαν τις επιστήμες, τη φιλοσοφία, την τραγωδία, τη δημοκρατία μελετώντας καλύτερα και βαθύτερα από κάθε άλλον λαό την έννοια της ζωής και του θανάτου. Κάποτε όμως υποτάχτηκαν στη Ρώμη, αργότερα στην Τουρκιά, κι έφτασε ο νεοέλληνας να είναι ευνουχισμένος από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα εκείνου του αρχαίου λαού που έζησε στα χώματα που πατάμε σήμερα, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια κατά τη διάρκεια του βίου και την περιφρόνηση του θανάτου τη στιγμή που η πορεία αυτού του βίου έφτανε στο τέλος της. Την χαρά την ώρα της ζωής και την ήρεμη λύπη την ώρα του θανάτου. Και τα δυο αυτά χαρακτηριστικά των Ελλήνων, μας λείπουν σήμερα και μας έλειψαν αποφασιστικά στη διάρκεια των πρώτων έξη χρόνων της επταετίας.

Τους σημερινούς νεοέλληνες μας έκοψαν από τις πραγματικές παραδόσεις μας. Μας γέμισαν με φόβους, μας πότισαν με την νοοτροπία του δούλου και του καραγκιόζη και μας πέταξαν ένα ξερό κομμάτι ψωμί για να διέλθουμε τον βίο μας σε αυτό το αμερικάνικο παγκόσμιο σύστημα που κυβερνά τον κόσμο. Μας έμαθαν μόνο να σταυροκοπιόμαστε και να καίμε λιβάνια. Και κάθε φορά που απαιτήσαμε λίγο από τα δικαιώματά μας ή δείξαμε πως μπορούμε να σηκώνουμε κεφάλι για να πούμε ένα καινούριο «όχι» μας έβαλαν να το πληρώνουμε ακριβά. Με εμφύλιο πληρώσαμε το «όχι» στον Τούρκο κατακτητή, με εμφύλιο πληρώσαμε και το «όχι» στον Γερμανο-ιταλό φασίστα. Όμως αυτή η γενιά που έζησε τους εξευτελισμούς της λειψής μεταπολεμικής δημοκρατίας, βρήκε τον δικό της Μαραθώνα, βρήκε τις δικές της Θερμοπύλες. Είπε ένα μαζικό «όχι» στους δικτάτορες, στην εσωτερική κατοχή, στα τανκς στην αστυνομία και την χωροφυλακή και έσωσε την τιμή των Ελλήνων.

Θυμήθηκα τότε ποιο ήταν το κυρίαρχο συναίσθημα εκείνο το βράδυ. Δίπλα από τους κρότους των όπλων, που πυροβολούσαν ασταμάτητα, δίπλα από τα καπνογόνα, τις φωτιές, τα μαντίλια στο πρόσωπο, τον φόβο και το μούδιασμα του πολιορκημένου που δεν ξέρει τι μέρα θα του ξημερώσει, δίπλα από όλα αυτά υπήρχε μια άγρια χαρά. Ήμασταν κι εμείς λαός ελεύθερων ανθρώπων. Ήμασταν εκείνη τη στιγμή ο γαλλικός Μάης, ήμασταν η εξέγερση των αμερικανών φοιτητών στο πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ, είχαμε πάψει να είμαστε η ψωροκώσταινα, ξαναμπαίναμε θριαμβευτικά στον χώρο των πολιτισμένων και δημοκρατικών χωρών της φαντασίας μας, δίναμε στα όνειρά μας την εκδίκηση που αναζητούσαν.

Το Πολυτεχνείο το έκανε μια γενιά όπως εσείς, οι σημερινοί μαθητές και αυριανοί φοιτητές, μια γενιά όμοια με τη δική σας. Εκείνη την γενιά του ’60 και του ’70 την είχαν πήξει στο ψέμα και την είχαν κάνει να ντρέπεται που λεγόταν νέα ελληνική γενιά. Εκείνους, εμάς δηλαδή, την δική μου ηλικία, μας έπηξαν στο φούμαρο και ένα βράδυ τους τα τρίψαμε στη μούρη. Στη Νομική, στη Φυσικομαθηματική, στο Πολυτεχνείο, έγιναν κάποιες εξεγέρσεις για τις οποίες αξίζει κανείς να ζει. Εσάς νεαροί μαθητές μου, σας πήζουν στην ανία και στην αποβλάκωση. Μόνο που δεν το κάνει μια παρέα φασίστες που, στο κάτω-κάτω, εύκολα τους βλέπεις και εύκολα ή δύσκολα μπορείς και τους πετροβολάς. Το κάνει μια ολόκληρη παγκοσμιοποιημένη καπιταλιστική κοινωνία, και το κάνει ύπουλα, μέσα από διαφημίσεις για κινητά και μπιχλιμπίδια, μέσα από μια κουλτούρα που θεοποιεί το στυλ και δεν δίνει δεκάρα για την ουσία των πραγμάτων. Σας μετατρέπουν σιγά αλλά σταθερά σε ένα ανθρώπινο πελτέ και το κάνουν κρυφά και γλυκά ώστε να μην γίνεται αντιληπτό. Δίπλα στα λιβανιστήρια και τα σταυρουδάκια σας βάζουν χαλκάδες στη μύτη και τριπάκια στις φλέβες. Όμως κάποτε θα πέσουν κι εδώ οι μάσκες και θα πείτε κάποτε κι εσείς το δικό σας «όχι».

Το δικό σας Πολυτεχνείο θα είναι μια άλλου τύπου επανάσταση. Δεν θα σας υποδείξω εγώ ούτε τον τρόπο, ούτε τα μέσα. Όταν όμως θα πραγματοποιήσετε κι εσείς τη δική σας εξέγερση, θα δώσετε την ώθηση που χρειάζεται η νεοελληνική κοινωνία μας για να πάει μπροστά. Κι εσείς θα ζήσετε κάτι που θα αξίζει για μια ζωή. Σας το εύχομαι και θα είμαι συμπαραστάτης, κι εγώ κι όλοι όσοι ζήσαμε τότε εκείνη την εμπειρία. Καλό αγώνα!

Χάσαμε! Η νέα τετραετία είναι του Λουκά Τζανή!

Χάσαμε λοιπόν. Με 57% έναντι 43%. Διαφορά μεγάλη!
.
Ο Λουκάς Τζανής είναι ο νέος δήμαρχος Κερατσινίου και Δραπετσώνας.
Ευχόμαστε στη νέα δημοτική αρχή καλή επιτυχία
Από την πλευρά μου θα βοηθήσω ώστε στον δήμο να παραχθεί θετικό έργο αν και η κύρια ευθύνη για αυτό ανήκει στην διοίκηση και τον νέο δήμαρχο.
Υπάρχουν και οι δυσκολίες που προκύπτουν από την εφαρμογή του "Καλλικράτη" και πρέπει να ξεπερασστούν ομαλά.
.
Η μείζων αντιπολίτευση στον νέο δήμο θα αποτελείται από τους Αλ. Χρυσό, Γ.Τσιρίδη, Ξ.Φωτίου, Χρ. Μυργιαλή, Γ.Χάσκα, Ζ.Ζούπη και Θ.Μιχαλαργιά. Η λοιπή αντιπολ΄θτευση θα απουτελείται από τον Φώτη Μελά και 4 συμβούλους του και τον Ηλ.Πατίδη και ακόμη τρεις του συνδυασμού του.
Από τη Δραπετσώνα θα μετέχουν στο συμβούλιο οι
Κ.Χροννόπουλος (Λ.Τζανής)
Γ.Τσιρίδης (Αλ.Χρυσός)
Ξ.Φωτίου (Αλ.Χρυσός)
Θ.Μιχαλαργιάς (Αλ.Χρυσός)
Ε.Μπαρμπαγιάννη (Φ.Μελάς)
Γ.Πετρίδης (Ηλ.Πατίδης)
Ο Αλ. Χρυσός είναι Κερατσινιώτης και Δραπετσωνίτης εξ ίσου.
.
Προεκλογικά είχα δεσμευτεί σε φίλους και ψηφοφόρους μου, σε περίπτωση εκλογής μου στο νέο συμβούλιο, να προωθήσω τουλάχιστον τα εξής ζητήματα:
Εφαρμογή του προγράμματος της Αναγέννησης
Έλεγχος της διοίκησης όποια κι αν ήταν αυτή
Ανάπλαση της Βιομηχανικής Ζώνης Δραπετσώνας Κερατσινίου
Εκκίνηση διαδικασιών απελευθέρωσης της Δραπετσώνας από το Κερατσίνι
.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ. Προσπάθεια για τη νίκη την Β' Κυριακή

.
Ο πρώτος γύρος έληξε με νικητή τον Τζανή.
Τα ποσοστά στρογγυλευμένα είναι:
ΤΖΑΝΗΣ 35,19%, ΧΡΥΣΟΣ 23,83%, ΜΕΛΑΣ 21,62%, ΠΑΤΙΔΗΣ 19,36%
.
Τα ποσοστά του Β’ Γύρου ξεκινούν από το 35% έναντι 24% με το υπόλοιπο 40% να είναι τρίτος κριτής, παρατηρητής και κατά περίπτωση εκλέκτορας.
Το 35,19%-23,83% σημαίνει κατ' αρχήν 59,6% έναντι 40,4%. Δηλαδή αν όλοι οι άλλοι πάνε εκδρομή και ξαναπάνε στις κάλπες μόνο οι οπαδοί του Τζανή και του Χρυσού ψηφίζοντας ξανά τα ίδια, τότε το σκορ θα είναι 60-40%
.
Οι δεξιοί κατά πλειοψηφία θα ψηφίσουν Χρυσό. Όλοι; Μάλλον όχι όλοι αλλά αρκετοί. Στη δική μας παράταξη (του Χρυσού) ελπίζουμε ότι και 2 στους 3 του Μελά να πάνε Χρυσό θα είναι αρκετοί για να καλύψουν το μεγαλύτερο μέρος της διαφοράς.
Οι αριστεροί θα ψηφίσουν ξανά Πατίδη. Όλοι; Όχι βέβαια αλλά ούτε και πολλοί. Και μόνο το ένα πέμπτο των ψηφοφόρων του Πατίδη να κινηθούν σε κλίμα αντί-Τζανή, τότε η διαφορά θα υπερκαλυφθεί. Είναι απίθανα όλα αυτά; Καθόλου! Γι αυτό στον Χρυσό ελπίζουμε στην ανατροπή. Με βάση τα νούμερα, με βάση ένα κλίμα που υπάρχει αλλά κυρίως με βάση τις ελπίδες μας.
Ο Τζανής έχει απέναντί του πολύ κόσμο, και στην αριστερά αλλά -κυρίως- στη δεξιά. Το ποσοστό 60-40 επομένως θα μειωθεί. Θα ανατραπεί; Αυτό θα το δούμε την Κυριακή.
.
Επ' ευκαιρία, πάντως, να ευχαριστήσω τους Δραπετσωνίτες και Κερατσινιώτες συνδημότες που με τίμησαν με την ψήφο τους. Μάζεψα περίπου 1.000 ψήφους στη Δραπετσώνα χάρη στην ολόπλευρη κινητοποίηση των φίλων μου και περίπου 500 ψήφους στο Κερατσίνι, περισσότερους των οποίων στον Άγιο Ευθύμη όπου είναι η οικογένειά μου. Τους ευχαριστώ όλους θερμά.
.

.
ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣ

ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
Γιώργος Τσιρίδης.
.
Πρόεδρος της ΠΡΩΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ και υποψήφιος δήμαρχος Δραπετσώνας το 2002 και 2006
Μαθηματικός από το Πανεπιστήμιο Αθηνών
Μεταπτυχιακό στη Ναυτιλία από το Πανεπιστήμιο Πειραιώς
Συγγραφέας του βιβλίου «Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗ» για την βιομηχανική ζώνη Δραπετσώνας-Κερατσινίου
Κατά καιρούς Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου, Αντιδήμαρχος κλπ. και δημοτικός σύμβουλος στη Δραπετσώνα από το 1982

Η επιστολή μου που περιέχεται στο προσωπικό προεκλογικό φυλλάδιο που θα εκδώσω

.
Φίλες και φίλοι,

Μέσα στο 2010 έγιναν κοσμογονικές αλλαγές στον τοπική αυτοδιοίκηση της χώρας μας. Μεταξύ άλλων είδαμε και την πόλη που οι πατεράδες μας ανάστησαν το 1950 ξεχωρίζοντάς την από τον Πειραιά να συγχωνεύεται με το Κερατσίνι σε ένα μεγάλο δήμο 100.000 κατοίκων περίπου.
Από τη νέα αυτή κατάσταση πρέπει να δούμε τα θετικά που υπάρχουν και τις ευκαιρίες που ξετυλίγονται μπροστά μας. Ο νέος μεγάλος δήμος μπορεί να κάνει πολλά για να αλλάξει τη ζωή μας προς το καλύτερο και να μας ανακουφίσει, έστω και λίγο, από τις τρομερά δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε. Μερικές από τις αναγκαίες δράσεις είναι:

 Η ανάπλαση της βιομηχανικής ζώνης, για Μητροπολιτικό Πάρκο 400 στρεμμάτων, αναψυχή, πολιτισμό και ανάπτυξη που φέρνει θέσεις εργασίας,

 Το πράσινο που πρέπει να υπερδιπλασιαστεί για να κάνει τη ζωή μας καλύτερη και η καθημερινότητα πρέπει να προσεχτεί από τα σκουπίδια και τις λακκούβες μέχρι τα οδοστρώματα και τα πεζοδρόμια

 Η προσφορά υπηρεσιών στον Πολίτη σε όλους τους τομείς, την εξυπηρέτηση του δημότη, την κοινωνική πολιτική, τον αθλητισμό, την παιδεία, τη φροντίδα της οικογένειας, τον πολιτισμό κλπ.

 Είναι η ώρα, να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες που ανοίγονται και να υλοποιήσουμε ένα πρόγραμμα που θα μας κάνει να νιώθουμε περήφανοι για την πόλη που ζούμε.
.
ΟΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ

 ΑΝΑΠΛΑΣΕΙΣ
Η ανάπλαση της βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας-Κερατσινίου είναι αυτή τη στιγμή το σπουδαιότερο ζήτημα της πόλης καθώς από αυτό εξαρτώνται πολλά, η περιβαλλοντική μας αναβάθμιση, ο εξωραϊσμός της πόλης μας, η ανάσα πρασίνου, η καταπολέμηση της ανεργίας, η άθληση, η ψυχαγωγία, ο αθλητισμός, η απόλυτη καλυτέρευση της ζωής μας.
Φανταστείτε το Γκάζι και το Φλοίσβο και ένα κέντρο ψυχαγωγίας και πολιτισμού, μαζί με ήπιες δράσεις που θα προσφέρουν δουλειές, σε ένα περιβάλλον με 430 στρέμματα υψηλού πρασίνου και 120 στρέμματα αθλητικού κέντρου. Μια άλλη Δραπετσώνα και ένα άλλο Κερατσίνι, ένα ονειρικό τοπίο για μας και τα παιδιά μας. Αυτό θα πει «ανάπλαση» και στην υπόθεση αυτή είναι έγκλημα κάθε καθυστέρηση.
Παράλληλα πρέπει να προχωρήσουν και οι αναπλάσεις στο Καστράκι, αλλά και στη ΔΕΗ, στο Ικόνιο, στου Καχραμάνογλου, στο Σχιστό, στο νεκροταφείο ανάστασης και να αναδασωθεί το όρος Αιγάλεω.

 ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ- ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ
Τα οικονομικά όλων των δήμων σε συνθήκες οικονομικής κρίσης είναι προβληματικά και ένα συμμάζεμα όπως αυτό που έγινε στη Δραπετσώνα τα τελευταία χρόνια είναι ξανά αναγκαίο. Παράλληλα, το πρόγραμμα «Καλλικράτης» προωθεί σημαντικές αλλαγές που για να πραγματοποιηθούν ο δήμος πρέπει να διοικηθεί με σύνεση, καθαρότητα και εντιμότητα. Χρειάζεται γνώση και αποφασιστικότητα και δεν χωρούν πειράματα. Ο Αλ. Χρυσός και οι συνεργάτες του έχουν να επιδείξουν έργο σημαντικό στον τομέα αυτό και ως εκ τούτου είναι η καλύτερη εγγύηση για τη σωστή διαχείριση του νέου «καλλικρατικού» δήμου.
.
Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ
Ο κυριότερος συντελεστής για την επιτυχία μιας δημοτικής αρχής είναι ο επικεφαλής δήμαρχος. Από τη δική του ικανότητα να διοικήσει και να επικοινωνήσει σωστά με τους δημότες αλλά και τους συνεργάτες του εξαρτώνται πολλά.
Δική μας πρόταση για δήμαρχος του νέου δήμου είναι ο Αλέξανδρος Χρυσός, που είναι ήδη μια τετραετία δήμαρχος στη Δραπετσώνα και συνεπώς είναι δοκιμασμένος και με ίχνη ολοφάνερα σε όλους τους τομείς της πόλης. Τα ίχνη αυτά λένε πως ο Αλ. Χρυσός είναι ένας καθ όλα επιτυχημένος δήμαρχος που τίμησε την εντολή που του δόθηκε το 2006 και εξ ίσου καλά μπορεί να τιμήσει τη νέα εντολή του 2010 για τον νέο και ακόμη μεγαλύτερο δήμο Κερατσινίου-Δραπετσώνας.
Είναι ένα πρόσωπο καθαρό και έντιμο, είναι εργατικός και αξιόπιστος, έχει την ικανότητα να συνθέτει και να παίρνει από τους συνεργάτες του το μέγιστο των δυνατοτήτων τους.

Υπήρξα αρκετά χρόνια συνεργάτης του σε κοινό συνδυασμό αλλά και αντίπαλός του στις προκριματικές εκλογές του 2006 και μπορώ να διαβεβαιώσω ότι πρόκειται για έναν πολύ ευγενικό άνθρωπο, εργατικό, μετρημένο στα λόγια και στις υποσχέσεις, συνεργάσιμο και ικανό να διαχειριστεί με διαφάνεια και εντιμότητα το δημοτικό χρήμα. Είναι ένας δήμαρχος που τον χρειάζεται η πόλη και ιδιαίτερα στις νέες συνθήκες όπου δύο δήμοι συνενώνονται, υπηρεσίες αλλάζουν και οι οικονομικές συνθήκες απαιτούν νοικοκυροσύνη και σεβασμό του πολίτη και της δημόσιας περιουσίας.
.
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ-ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

Αλέξανδρος Χρυσός Υποψήφιος δήμαρχος
Γιώργος Τσιρίδης Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος

Το πρώτο μου βιβλίο είναι γεγονός. Η "Δική μας Ανάπλαση" παρουσιάστηκε χτες στο "Α.Σαμαράκης" στο Κερατσίνι

Το βιβλίο περιλαμβάνει
* Μια μυθιστορηματική εξιστόρηση των γεγονότων της 35-ετίας 1975-2010
* Μια σημερινή πρόταση διεξόδου γύρω από το μεγάλο θέμα της τέως βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας-Κερατσινίου

Όπως λέει και ο υπότιτλος του βιβλίου αυτή είναι και η τελευταία ελπίδα του Πειραιά για ένα καλύτερο αύριο.
.
Παρόντες ήταν και με τίμησαν εμένα και το βιβλίο οι εξής επίσημοι:
* Ο υπουργός Ναυτιλίας κ. Γιάννης Διαμαντίδης,
* ο αντιπρόεδρος της Βουλής κ. Γρηγόρης Νιώτης,
* ο βουλευτής Πειραιά κ. Δημήτρης Καρύδης,
Μηνύματα μου έστειλαν οι βουλευτές Δημήτρης Λιντζέρης και Μανώλης Μπετενιώτης που δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν ο ένας γιατί είναι τραυματισμένος και κληνήρης και ο άλλος γιατί είχε να προεδρεύσει στη Βουλή σε επιτροπή (για το Βατοπέδι).
Παρόντες επίσης ο δήμαρχος Δραπετσώνας κ. Αλ. Χρυσός που μίλησε κι όλας στην εκδήλωση και οι πρώην δήμαρχοι Κερατσινίου και Κορυδαλλού κ.κ. Γιώργος Χάσκας και Στέφανος Χρήστου
* Υπήρχαν και πολλοί άλλοι επώνυμοι όπως ο Πρόεδρος των Ποντίων κ. Ποιμενίδης κλπ. αλλά και πλήθος φίλων και βιβλιόφιλων που γέμισαν το θέατρο. Γιώργος Χατζόπουλος, Τάσος Μαυροφιδόπουλος, Ζαχαρίας Ζούπης, Ξένια Φωτίου, Ειρήνη Μαρούπα, Σταύρος Κυραμαργιός, Θοδωρής Μιχαλαργιάς, Μιχάλης Ασημόπουλος, Βασίλης Ταουξής, Ντίνος Γουρουντής, Γιώργος Αλβανός, Γιώργος Πετρίδης, Κώστας Τρέχας και ένα σωρό άλλοι διακριθέντες στους τομείς της κοινωνίας, της πολιτικής, της επιστήμης κλπ. ήταν παρόντες. Και φίλοι πολλοί, ο Πάνος, η Δήμητρα, ο Δημήτρης και η Βάσια, η Κική και η Μαρία, ο Σταύρος, συνάδελφοι από το σχολείο, πρώην συμμαθητές, οι φίλοι μου από τον Δήμο (που οργάνωσαν και κράτησαν και την εκδήλωση),όλοι θα άξιζαν να αναφερθούν αλλά ήταν 130 παρόντες αυτοί που μέτρησα σε μια στιγμή και ο κατάλογος θα μακρύνει. Τους ευχαριστώ όλους που ήρθαν και τίμησαν κι εμένα και το βιβλίο μου και μου άρεσε που άκουσαν επί 1,5 περίπου ώρα ομιλητές ή ερωταποκρίσεις χωρίς να φύγει κανείς, ούτε για τσιγάρο (πλήν 2-3 εξαιρέσεων βέβαια)

.
Την παρουσίαση έκαναν οι καθηγητές του Πανεπιστημίου Πειραιά κ. Κώστας Χλωμούδης και Θοδωρής Πελαγίδης, ο επί 20-ετία δήμαρχος Κερατσινίου κ. Δημήτρης Σαράφογλου και ο συγγραφέας κ. Θωμάς Σίδερης..
Το βιβλίο έχει 360 σελίδες και στο οπισθόφυλλό του αναφέρει τα εξής:
«Βιομηχανική ζώνη Δραπετσώνας- Κερατσινίου:
Το μαλακό υπογάστριο του Πειραιά. Ως το 1975 τα εργοστάσια ήταν οι απόλυτοι κυρίαρχοι του τοπίου αλλά και των ψυχών των κατοίκων της γύρω περιοχής που έβρισκαν σε αυτά μαζικά εργασία και επομένως μέσα για την δύσκολη επιβίωση. Η πόλη άρχισε να διεκδικεί την ανάκτηση των ακτών της από το 1989 όταν διατυπώθηκε για πρώτη φορά το σχέδιο και αίτημα για τη δική μας ανάπλαση.
Μια εκπληκτική δεκαετία 1991-1999 πέτυχε τρέχοντας με καταιγιστικούς ρυθμούς την εδραίωση του οράματος το 1993 με τη δημιουργία της Πρότυπος ΚΤΑΕ, το 1997 με την θεσμοθέτηση πολεοδομικών αρχών και το 1999 με το κλείσιμο του εργοστασίου Λιπασμάτων μετά από 90 χρόνια λειτουργίας.
Ύστερα ήρθε η κόπωση και η εποχή της αδράνειας. Για να φτάσουμε στο αδιέξοδο όταν μετά τις φωτιές του 2007 οι συνειδήσεις άλλαξαν και οι δρόμοι των θεσμικών φορέων και των πολιτών χώρισαν. Οι ακραίοι της «τσιμεντοποίησης» και οι ακραίοι της «πράσινης ακτής» απειλούν να στείλουν την ανάπλαση «δέκα χρόνια πίσω».
Το βιβλίο αυτό του Γ.Τσιρίδη, που ήταν και ο ίδιος πρωταγωνιστής στις εξελίξεις της περιόδου 1975-2010, έρχεται για να δώσει το μήνυμα ότι η ελπίδα συνεχίζει να υπάρχει και το όραμα της δικής μας ανάπλασης είναι ακόμα ζωντανό»
.
Ο Θοδωρής Πελαγίδης, καθηγητής στο πανεπιστήμιο Πειραιά γράφει:
"Το βιβλίο του Γιώργου Τσιρίδη είναι ένα σπάνιο ντοκουμέντο μιας ολόκληρης περιοχής, μιας ολόκληρης εποχής. Ξεκίνησε ως μεταπτυχιακή διπλωματική που επέβλεψα στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς αλλά γρήγορα εξελίχθηκε από ένα λεπτομερές και αναλυτικό δοκίμιο σε ένα γενικότερο και συνολικότερο όραμα για την ανάπλαση και την ανάπτυξη μιας ολόκληρης πόλης. Η ανάκτηση του θαλασσίου μετώπου της, για την οποία αγωνιά, γράφει και τεκμηριώνει ο Τσιρίδης, είναι στην πραγματικότητα η ανάκτηση του δημόσιου χαρακτήρα της πόλης, η ανάκτηση του μέλλοντός της".

Μεθαύριο Τετάρτη παρουσιάζω το πρώτο μου βιβλίο!!!

.
Μεθαύριο Τετάρτη 6/10/2010 στις 7 μ.μ. ξεκινάω τη νέα μου καριέρα, ως συγγραφέας.
Παρουσιάζω το βιβλίο μου με τίτλο «Η δική μας Ανάπλαση»
στο πολιτιστικό κέντρο Αντώνης Σαμαράκης στο Κερατσίνι
.
Το βιβλίο για την Ιστορία της Δραπετσώνας ακόμα δέχεται την φιλολογική επιμέλεια της Ένωσης Ποντίων. Κάποτε θα παρουσιαστεί κι αυτό.
.

Μια απάντηση σε σχόλια του κειμένου μου για τους υποψηφίους σε Κερατσίνι-Δραπετσώνα

.
Με αφορμή το ρεπορτάζ για τις δημοτικές εκλογές σε Κερατσίνι-Δραπετσώνα που μου αποδόθηκε (όχι άδικα) και για την αποστροφή στο τέλος αυτού του ρεπορτάζ "Επειδή ψάχνετε για τα φαβορί, αυτά θα τα πούμε από αύριο που θα έχει βγει και η επίσημη στήριξη του ΠαΣοΚ για την οποία ερίζουν ο Χρυσός και ο Κανείς" όπου η φράση "Χρυσός ή Κανείς" παρερμηνεύτηκε ότι ονομάζει Κανένα τον Λάλο, τον Σαλαλέ, τον Ζούπη, τη Χρύσα κλπ., τους άλλους διεκδικητές δηλαδή, αναγκάζομαι να πω τα παρακάτω:
.
1.- Ο πρώτος Κανείς στην ιστορία ήταν ο Οδυσσέας. Από την άποψη αυτή, αν κανείς θεωρηθεί Κανείς τότε ισοδυνάμως είναι και Οδυσσέας, επομένως θα βρει στο τέλος την Ιθάκη του!
.
2.- Αυτό που έγραφε το ρεπορτάζ που μου αποδόθηκε είναι ότι στο ΠαΣοΚ ουσιαστικά έπαιζαν δυο γραμμές, να δώσουν το Χρίσμα (Στήριξη) στον Χρυσό ή να μη το δώσουν σε κανένα. Η πρώτη επιλογή βοηθούσε στη συσπείρωση του ΠαΣοΚ, η δεύτερη στην έμμεση ενίσχυση του Τζανή. Δυστυχώς για τον Χρήστο (τον Σαλαλέ) κάποιοι στο ΠαΣοΚ τον έχουν κομμένο ακόμα κι αν η κοινωνία (με εμένα να συμπεριλαμβάνομαι σε αυτήν) ή τα τοπικά στελέχη τον προτείνουμε πανηγυρικά, όπως όταν προτάθηκε για βουλευτής. Καθώς το ΠαΣοΚ είχε αφαιρέσει από το τελευταίο γκάλοπ που έκανε τους Ζούπη, Χρύσα και Λάλο και είχε αφήσει μόνο Χρυσό και Σαλαλέ, και με δεδομένο ότι το ΠαΣοΚ χωρίς να εξηγεί τους λόγους και χωρίς να έχει δίκιο είχε κομμένο τον Χρήστο από καιρό, έμεναν σαν επιλογές το Χρίσμα στο Χρυσό ή Χρίσμα σε Κανένα. Αυτό ήταν το Χρυσός ή Κανείς και αυτή ήταν η γνώμη μου που εξέφρασα στο κείμενο που -ορθώς- μου αποδίδεται.
.
3.- Η ερμηνεία ότι με το «Κανείς» υποβίβαζα ή υποτιμούσα φίλους μου και ανθρώπους που εκτιμώ και θα μπορούσα να είμαι άνετα υπό την ηγεσία τους αν έρχονταν αλλιώς τα πράγματα είναι αυθαίρετη και συκοφαντική για το πρόσωπό μου. Βεβαίως δεν έχει στόχο εμένα αλλά τον Αλ. Χρυσό που στο κάτω-κάτω δεν έχει καμιά σχέση με το δημοσίευμα. Υποτίθεται ότι για να γράφουν τέτοια όπως το "Κανείς" οι συνεργάτες του Χρυσού άρα ο τύπος έχει καβαλήσει το καλάμι και διακατέχεται από έπαρση άρα δεν μας κάνει. Λάθος κι αυτό! Γιατί ο Χρυσός μας κάνει! Και θα αποδειχτεί όχι μόνο ικανός να πάρει τον δήμο αλλά και να παρουσιάσει σε αυτόν τον νέο Δήμο ένα έργο που δικαιούται να γευτεί και το Κερατσίνι.
.

ΜΕΛΑΣ ΦΩΤΗΣ- ΤΖΑΝΗΣ ΛΟΥΚΑΣ - ΠΑΤΙΔΗΣ (ΚΚΕ)- και ΑΛ.ΧΡΥΣΟΣ υποψήφιοι δήμαρχοι για τον νέο καλλικρατικό δήμο Κερατσινίου-Δραπετσώνας

.
ΜΕΛΑΣ ΦΩΤΗΣ. Πήρε ήδη το χρίσμα της Νέας Δημοκρατίας και ως δήμαρχος Κερατσινίου τη στιγμή αυτή σαν πλεονέκτημά του τον μηχανισμό του δήμου αλλά σαν μειονέκτημά του την κόπωση του εκλογικού σώματος και τη φθορά της εξουσίας.
Στη Δραπετσώνα υποψήφιοι στο ψηφοδέλτιό του θα είναι οι Ε.Μπαρμπαγιάννη )ήταν υποψήφια στη Δραπετσώνα το 2006), Β.Κριεζής (συνεργάτης του Ι.Τραγάκη), ο Κ.Αργύρης (γραμματέας του ΠαΣοΚ Δραπετσώνας σήμερα!!!!), ο Β.Φώτης (δημοτικός σύμβουλος του Χρονόπουλου σήμερα) κλπ.
.
ΤΖΑΝΗΣ ΛΟΥΚΑΣ. Θα κατέβει σαν ανεξάρτητος. Είχε 15% στο Κερατσίνι το 2006 αλλά αυτή τη στιγμή τα γκάλοπ τον φέρνουν πρώτο με 23% περίπου. Έχει σαν πλεονέκτημα το γεγονός ότι δεν έχει φθορά αλλά σαν μειονέκτημα μια πολυσυλλεκτικότητα που ξεπερνά το μέτρο και γίνεται πρόβλημα.
Στη Δραπετσώνα υποψήφιοι στο ψηφοδέλτιό του θα είναι οι Χρονόπουλος, Κωνσταντινίδης (υποψήφιοι δήμαρχοι το 2006, Κατσαντώνης (υποψήφιος το 2002), Αξυπόλητος, Νοδαράκης, Αλεξίου κλπ.
.
ΠΑΤΙΔΗΣ. Υποψήφιος του ΚΚΕ που φέτος ονομάζει όλα τα ψηφοδέλτια σε όλη την Ελλάδα με κοινό όνομα και τους δίνει κοινό πρόγραμμα, κομματικοποιώντας απολύτως την παρουσία τους στις αυτοδιοικητικές εκλογές
Στη Δραπετσώνα υποψήφιος θα είναι ο Γ.Πετρίδης και άλλοι.
.
ΧΡΥΣΟΣ ΑΛΕΚΟΣ. Δήμαρχος Δραπετσώνας με ένα μηχανισμό στα χέρια του και πλεονέκτημα το έργο του αλλά μεινοέκτημα τη μικρή σχετικά αναγνωρισιμότητά του στον μεγάλο δήμο που είναι το Κερατσίνι. Επειδή θα είναι πιθανότατα και ο υποψήφιος του ΠαΣοΚ από αύριο, το μειονέκτημά του θα εξαλειφθεί.
Στη Δραπετσώνα υποψήφιοι θα είναι οι Ξ.Φωτίου (υποψήφια το 1998, Γ.Τσιρίδης (υποψήφιος δήμαρχος το 2002 και 2006), Β.Τριανταφυλλίδης (του συνδυασμού του Μπεάζογλου), Κ.Πεταβρατζής, Σ.Κυραμαριός, Θ.Μιχαλαριάς, Σ.Λαγουδάκης, Ι.Τσιλάβης, Σ.Σιδηρόπουλος, Κ.Τρέχας, Γ.Μυλωνάς, Μ.Παπαδόπουλος, Μ.Κάβουρας (οι 4 τελευταίοι του συνδυασμού του Χρονόπουλου) κλπ.
.
Επειδή ψάχνετε για τα φαβορί, αυτά θα τα πούμε από Πέμπτη που θα έχει βγει και η επίσημη στήριξη του ΠαΣοΚ για την οποία ερίζουν ο Χρυσός και ο Κανείς Άλλος.

Μέσα ή τέλη Σεπτέμβρη η έκδοση του βιβλίου ΅Η δική μας Ανάπλαση

.
Ο τυπογράφος τελικά έλειπε τον Αύγουστο και μάλλον αύριοι-μεθαύριο θα αρχίσει να τυπώνει. Θέλουμε και 10 μέρες περίπου, με μια ακόμα καθυστέρηση θα φτάσουμε στα τέλη Σεπτέμβρη. Τότε θα είναι έτοιμο το βιβλίο τελικά.

ΤΕΛΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΘΑ ΤΥΠΩΘΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΛΑΣΗ

.
Το πρώτο μου βιβλίο θα είναι τελικά αυτό για την Ανάπλαση της Βιομηχανικής Ζώνης. Το άλλο, εκείνο που έγραψα πρώτο, συμπληρώνοντας την απίστευτα καλή δουλειά του Γιώργου Χατζόπουλου, σχετικά με την Ιστορία της Δραπετσώνας, έμπλεξε στα "ποντιακά" γρανάζια και καθυστερεί.
Προδημοσίευση του βιβλίου "Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗ" έχω κάνει, αναρτώντας εδώ το κεφάλαιο "Η ΝΕΑ ΠΡΟΤΑΣΗ" που πιάνει περίπου 40 από τις 370 που πιάνει συνολικά.
Οι τελευταίες διορθώσεις γίνονται αυτές τις μέρες και κατά τις 20 Αυγούστου πάει τυπογραφείο.
Αυτό το χαίρομαι πολύ.
Ελπίζω το 2ο βιβλίο (θα έχει δύο συγγραφείς, εμένα και τον Γ. Χατζόπουλο) να κυκλοφορήσει μέσα στο 2010 γιατί για το 2011 ετοιμάζω ένα 3ο βιβλίο που αυτό θα είναι μυθιστόρημα.

Πιθανές ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό

.
Νέος πολιτικός φορέας ετοιμάζεται στη Βουλή μετά τις τελευταίες εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και την ουσιαστική διάσπασή του. Ήδη ανξερτητοποιήθηκαν οι τέσσερις βουλευτές της Ανανεωτικής Πτέρυγας, Φώτης Κουβέλης, Γρηγόρης Ψαριανός, Νίκος Τσούκαλης και Θανάσης Λεβέντης. Βλέπουν προς την πλευρά της Σοφίας Σακξοράφα προκειμένου να γίνουν πέντε και να αποτελούν ομάδα με δικαιώματα στη Βουλή.
Μετά την εξέλιξη αυτή η περίπτωση συνεργασίας Ανανεωτικών και Πράσινων-Οικολόγων γίνεται πλέον ορατή. Πραγματικά οι 4 ανεξάρτητοι βουλευτές δήλωσαν ότι δεν θα έχουν επαφές με το ΠΑΣΟΚ αλλά δεν απέκλεισαν τη συνεργασία με τους Οικολόγους Πράσινους.
Ξεκαθάρισαν βέβαια ότι δεν έχουν γίνει επαφές αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι ενδιαφέρονται για την πολιτική οικολογία και το συζητούσαν για ευρύτερη συνεργασία εδώ και χρόνια αλλά δεν το επέτρεπε η σύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ.
Μια τέτοια συνεργασία θα μπορέσει να ελκύσει δυσαρεστημένους ΠαΣοΚους που έβλεπαν τον ΣΥΡΙΖΑ σαν αριστερίστικο σχήμα αλλά δεν βλέπουν καθόλου με τον ΄πιδιο τρόπο ούτε τους ανανεωτικούς του ΣΥΝ ούτε τους οικολόγους.
.

Ο Αλ. Χρυσός διεκδικεί να είναι υποψήφιος δήμαρχος του νέου δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας με χρίσμα και στήριξη ΠαΣοΚ

.
Με τις ρυθμίσεις του νέου νόμου Καλλικράτη, η συμμετοχή Δραπετσωνιτών στο νέο δημοτικό συμβούλιο Κερατσινίου-Δραπετσώνας θα είναι ελάχιστη. Αν δεν είναι δήμαρχος ο Αλ. Χρυσός η Δραπετσώνα εξαφανίζεται στη χοάνη ενόε νέου μεγάλου δήμου στον οποίο το Κερατσίνι κυριαρχεί πληθυσμιακά και επομένως και πολιτικά.
.
Οι υποψήφιοι για τη θέση του δημάρχου Κερατσινίου Δραπετσώνας από πλευράς ΠαΣοΚ θα είναι -όπως φαίνεται μέχρι τώρα- κάποιοι εκ των Αλέκου Χρυσού, Κανέλου Λάλου, Χρήστου Σαλαλέ, Ζαχαρία Ζούπη και Χρύσας Μυργιαλή.
.
Τα πλειονεκτήματα του Αλ. Χρυσού προκειμένου να πάρει το χρίσμα του ΠαΣοΚ καταγράφτηκαν στο μπλογκ της Πρώτης Κίνησης. Τα επαναλμβάνω κι εδώ:

* Έχει το καταστατικό (Πασοκικό καταστατικό) πλεονέκτημα ότι είναι χρισματούχος δήμαρχος του ΠαΣοΚ που πρέπει -φυσιολογικά- να υπάρχει κάτι εναντίον του για να του αφαιρεθεί το χρίσμα και κάτι τέτοιο δεν υπάρχει.
* Έχει το πολιτικό πλεονέκτημα ότι η θητεία του στη Δραπετσώνα είναι επιτυχημένη και μπορεί να ισχυριστεί ότι το μοντέλο αυτό της επιτυχίας θέλει να εφαρμόσει και στον νέο μεγαλύτερο δήμο.
* Έχει το πλεονέκτημα να είναι "καινούριο" και "καθαρό" όνομα στον χώρο που δεν έχει προλάβει να κουράσει και μπορεί να παλέψει δυνατά τον δήμαρχο Κερατσινίου κ. Μελά
* Είναι ουσιαστικά Κερατσινιώτης αφού στο Κερατσίνι μένει, εκεί έχει το δικό του γραφείο, και ήταν υπάλληλος στον Δήμο Κερατσινίου 33 χρόνια. Μπορεί να έγινε δήμαρχος στη Δραπετσώνα, έχει όμως όλα τα τυπίκά και ουσιαστικά γνωρίσματα του Κερατσινιώτη, και μάλιστα λόγω της εργασίας του (προϊστάμενος πολεοδομίας, τεχνικών έργων του δήμου κλπ.) γνωρίζει το Κερατσίνι πολύ καλά.
.
Λέγεται ότι το ΠαΣοΚ θα αποφασίσει για τους υποψηφίους του στους μεγάλους δήμους σύντομα, στις αρχές Ιουλίου.

Η Μόνικα έφτιαξε καινούριο CD καταπληκτικό, καλύτερο από το ΑVATAR!!

.
Ναι, είναι αλήθεια, η Μόνικα ξαναγύρισε και χτυπά με ένα καινούριο CD το EXIT που είναι καταπληκτικό, απ' όσο κατάλαβα από τα 4-5 τραγούδια που άκουσα.
Στις 16 Ιουνίου παίζει στο Θέατρο Λυκαβητού.
Μπορείτα να ακούσετε τα τραγούδια της στο myspace στη διεύθυνση http://www.myspace.com/monikarides
.

Στη μνήμη του ξαδέλφου μου Γιώργου Τσιρίδη που μας άφησε πριν λίγο

.

Οι 3 "Γιώργος Τσιρίδης" που έμειναν αφού ο 4ος έφυγε (όπως και ο 5ος πριν μερικά χρόνια)
.
Ο παππούς μου λεγόταν Γιώργος Τσιρίδης, κι έκανε αρκετά παιδιά. Όσα επέζησαν έκαναν και από ένα πρωτότοκο γιο που τον ονόμασαν Γιώργο. Έτσι είμαστε 5 πρώτα ξαδέλφια με το όνομα Γιώργος Τσιρίδης. Ο ένας, ο γιος του Χαράλαμπου, έφυγε νωρίς. Ο άλλος φέυγει σήμερα. Είνει ο γιος του Κώστα Τσιρίδη, που αγωνίσηκε από μικρό παιδί κατά της δικτατορίας του Μεταξά, κατά των Ιταλών στην Εθνική Αντίσταση κατά των Γερμανών και γλίτωσε παρά τρίχα τον εμφύλιο. Ο γιος του, Γιώργος Τσιρίδης ασχολήθηκε με τα δημοτικά εκτιθέμενος ως υποψήφιος του ΚΚΕ στο Κερατσίνι. Ήταν ένα πολύ καλό παιδί που η οικογένειά του τον έχασε πρόωρα και τον θρηνεί. Η γυναίκα του, οι δυο του κόρες, η μάνα του και η αδελφή του, οι πεντε γυναίκες του, βρέθηκαν δίπλα του το τελευταίο διάστημα της αρρώστειας που τον οδήγησε στο τέλος. Ήταν γενναίος μέχρι τελευταία στιγμή και περήφανος. Τον χαίρομαι γι αυτό και τον χαιρετώ. Στο καλό ξάδελφε. Όλοι είμαστε μελλοθάνατοι. Και σε 100 χρόνια από τώρα δεν θα ζει σχεδόν κανείς από όλους αυτούς που κατοικούν σημερα τον πλανήτη.
.

Συγκέντρωση Ανεξαρτησίας: Καλή αλλά ... θα θέλαμε καλύτερη!

.
Μια καλή συγκέντρωση έγινε με πρωτοβουλία της δημοτικής αρχής χτες Τρίτη 13 Απριλίου για να διαδηλωθεί η διάθεση της Δραπετσώνας να παραμείνει ανεξάρτητη και να μη συνενωθεί με το Κερατσίνι (ούτε τον Πειραιά εννοείται).
.
Μίλησε ο Δήμαρχος, μίλησαν και η Ευγενία Μπαρμπαγιάννη και η Ξένια Φωτίου και είπαν τα επιχειρήματα υπέρ της ανεξαρτησίας. Χαιρετισμό και μάλιστα με επιχειρήματα υπέρ της αυτοτέλειας του δήμου έστειλε ο Μητροπολίτης Πειραιά.
.
Ήταν μια μεγάλη συγκέντρωση αλλά εμείς τη θέλαμε πιο μεγάλη καθώς το θέμα που τίθεται είναι "ύπαρξη ή ανυπαρξία" και θα έπρεπε να συγκινεί πεισσότερους δημότες.
.
Την επόμενη φορά που θα γίνει συγκέντρωση (μακάρι να μη χρειαστεί) θα πρέπει να είναι απόφαση ολόκληρου του δημοτικού συμβουλίου και να μιλήσουν όλες οι παρατάξεις.
Το θέμα ξεπερνά τις εσωκομματικές διαφορές και πρέπει να το αντιμετωπίσουν όλοι ενωμένοι.
.

Ε, δεν είναι και η καλύτερη λύση για μας να καταργηθεί η Δραπετσώνα!

.
Το πιθανώτερο είναι ότι θα μας φάνε λάχανο!
.
Όλοι οι "χάρτες" του Ραγκούση μας έχουν τελειωμένους. Παλαιότερα μας "συγχώνευαν" στον Πειραιά, τώρα, οι πιο επίκαιροι χάρτες (δες προχτές στο Έθνος) μας στριμώχνουν κάτω από το Κερατσίνι.
Την άλλη Τρίτη (ή Πέμπτη) θα οργανωθεί από τον Δήμο μεγάλη διαμαρτυρία για αυτή τη συνένωση. Καλό είναι να είμαστε όλοι εκεί. Και να οργανωθούμε ώστε κι αν ακόμα μας "συνενώσουν" με το ζόρι, τουλάχιστον να ξεκινήσει η αντίσταση άμεσα και να μπει το αίτημα της νέας ανεξαρτησίας γρήγορα.
.

Περί Τρισέ, Μέρκελ και Σαρκοζί, δηλαδή "Παπανδρέου Κατάβασις"!!

Στο μπλογκ της Πρώτης Κίνησης ανέβασα το παρακάτω που μου άρεσε αρκετά και το ανεβάζω κι εδώ, στο κάτω-κάτω εδώ είναι το δικό μου μπλογκ!
.
ΤΙΤΛΟΣ:
.
Είπε ο Τρισέ τον Νοέμβρη ότι δεν θα δέχεται ελληνικά ομόλογα το 2011 κι άρχισε η κρίση. Είπε ο Τρισέ πριν 3 μέρες ότι θα τα δέχεται και τελείωσε!!!
.
Είναι βέβαιο ότι δεν μας δουλεύουν;
.
ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΡΙΣΕΩΣ 1η:
Όταν ο Τρισέ είπε ότι δεν θα δέχεται η Κεντρική τράπεζα ελληνικά ομόλογα το 2011 το είπε μόνος του ή κατόπιν συνεννόησης με τους Μέρκελ και Σαρκοζί;
Και τώρα που είπε ότι, εντάξει, θα τα δέχεται και το 2011 το είπε μόνος του ή σε συνεννόηση με Μέρκελ και Σαρκοζί;
Όσοι απαντήσουν "ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ" συνεχίζουν τη συζήτηση σε άλλο μπλογκ. Όσοι σκέφτονται ότι "ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ, ΣΥΝΕΝΝΟΗΜΕΝΟΙ ΗΤΑΝΕ" συνεχίζουν στην ερώτηση Νο 2:
.
ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΡΙΣΕΩΣ 2η:
Όταν συνεννοήθηκαν να ξεκινήσουν την κρίση και να ξεπατώσουν την Ελλάδα και τον πρωθυπουργό της, το έκαναν εν ψυχρώ ή μήπως τους είχε τσατίσει ο Παπανδρέου με τις συνεχείς ομιλίες του στα φόρουμ της σοσιαλιστικής διεθνούς ότι η Ελλάδα θα ξεπεράσει την παγκόσμια κρίση με συνταγή σοσιαλιστική της πράσινης ανάπτυξης και όχι με την περιοριστική πολιτική του νεοφιλελευθερισμού;
Δηλαδή τους τη βάρεσε ξαφνικά η Ελλάδα ή μήπως τους τη βάρεσε ο πρωθυπουργός της που ήθελε με τα δικά τους λεφτά (δανεικά) να φτιάξει ένα μοντέλο ανάπτυξης που θα ξεφτίλιζε τις δικές τους συνταγές; Μήπως ενοχλήθηκαν που ο Παπανδρέου, ενώ δεν είναι πιο έξυπνος από αυτούς πήγε να τους πιάσει κώτσους και να τους τρίψει με τα δικά τους λεφτά στη μούρη τις αποδείξεις ότι έχουν άδικο να θέλουν περιοριστική πολιτική;
Όσοι απαντήσουν ότι δεν τους τσάτισε ο Παπανδρέου και το έκαναν εν ψυχρώ, ας προχωρήσουν σε άλλο μπλογκ.
Όσοι θεωρούν ότι αυτή η εκδοχή, δηλαδή να εκνευρίστηκαν από τον Πρόεδρο της σοσιαλιστικής διεθνούς που ήθελε να τους τρίψει στη μούρη τη συνταγή του χρησιμοποιώντας τα δικά τους λεφτά, συνεχίζουν στην ερώτηση κρίσεως Νο3.
.
ΕΡΩΤΗΣΗ κρίσεως 3η:
αύριο η συνέχεια!
.
Στο μπλογκ της Πρώτης Κίνησης το κείμενο σταματάει στο σημείο αυτό. Εδώ συνεχίζουμε:
.
ΕΡΩΤΗΣΗ κρίσεως 3η:
Και γιατί σταματήσανε τώρα;
Όποιος νομίζει ότι τον λυπηθήκανε και μας λυπηθήκανε κι εμάς ας πάει σε κανένα άλλο μπλογκ να συνεχίσει τη κουβέντα. Όποιος νομίζει πως θέλουν να τον τσιρτσιρίσουν σιγά-σιγά και να του βγάλουν τα νύχια ένα προς ένα και να του κόψουν τα μπαλάκια και να τον βουτήξουν σε ζεματιστό λάδι και μετά να ξεκουραστούν ώσπου να σκεφτούν το επόμενο μαρτύριο μπορεί να συνεχίσει στην ερώτηση Νο 4.
.
ΕΡΩΤΗΣΗ κρίσεως 4η:
Τι μέλλει γενέσθαι;
Θα υποφέρουμε πολύ! Θα σταματήσουν για λίγο να νομίσουμε ότι καταλάγιασε το κακό και μετά θα μας υποβαθμίσει ξανά και η Moody's και θα πει ο Τρισέ ότι τα πράγματα άλλαξαν προς το χειρότερο και πρέπει να το ξανασκεφτούμε. Ο Παπανδρέου θα πει πάλι πως θα λύσουμε μόνοι μας τα προβλήματά μας και θα κόψει άλλο ένα 20% από τα δώρα μειώνοντάς τα έτσι στο 50% ενώ θα κόψει τα επιδόματα κατά 3% ακόμη για να τα στρογγυλέψει στο 15%. Θα του ζητήσουνε να ελευθερώσει τις απολύσεις και θα το κάνει βγάζοντας και ένα νόμο που να απαγορεύει το 50% του 13ου και 14ου μισθού και στον ιδιωτικό τομέα για λόγους δικαιοσύνης. Και όταν θεωρήσουνε ότι αρκούν αυτά για το ξεφτιλίκι Νο 2 θα ξαναδώσει ο Τρισέ το πράσινο φως στα ελληνικά ομόλογο για ένα χρόνο ακόμη. μετά θα φτιάξουν την επιτροπή αξιολόγησης των κρατών του Ευρωγκρούπ και θα δουν ότι η αξιολόγηση της Ελλάδας είναι υπό το μηδέν. Θα τον βάλουν να παρακαλάει να μείνουμε στο ευρώ και θα βάλουν και τον Στρος Καν να του συμπαραστέκεται και να μεσολαβεί για να μη διώξουν την Ελλάδα. Όταν θα τελειώσει και το ξεφτιλίκι Νο 3 θα κάνουν πάλι ένα διάλλειμα. Αν μέχρι τότε χάσει ο Σαρκοζί και ξεκουμπιστεί η Μέρκελ μπορεί να ανασάνει ο Παπανδρέου και να ανασάνουμε κι εμείς. Αν όχι, τα κεφάλια μέσα και πάμε για τη νέα φάση της ξεφτίλας. Δεν θα ησυχάσουν μέχρι να τον δουν να χάνει τις εκλογές. πράγμα που το βλέπω δύσκολο γιατί οι Έλληνες θα πάρουν χαμπάρι τι τρέχει και θα μουλαρώσουν όπως κάνουν πάντα όταν τους πατάς τον κάλο. Οπότε δεν μπορώ να προβλέψω τη συνέχεια....
.
ΕΡΩΤΗΣΗ κρίσεως 5η:
Μπορεί να τη μαντέψει κανένας άλλος;

Για την 25η Μαρτίου

ΤΙ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ!

Τι γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου; Τη γέννηση του νέου Ελληνικού Έθνους, την ίδρυση του νέου Ελληνικού Κράτους, την αφύπνιση του Ελληνισμού μετά από 1967 ολόκληρα χρόνια σκλαβιάς. Από το 146 πχ που οι Ρωμαίοι πέρασαν τον Ισθμό καταστρέφοντας την Κόρινθο και κατέκτησαν την Ελλάδα, μέχρι το 1821 μΧ δεν υπήρχε στον κόσμο ανεξάρτητο ελληνικό κράτος.
Οι Ρωμαίοι κατακτήθηκαν από τον ελληνικό πολιτισμό, οι βυζαντινοί έζησαν μέσα σε ένα ελληνικό περιβάλλον κυρίως λόγω γλώσσας, οι Οθωμανοί επέτρεψαν στο μιλιέτ των Ορθοδόξων (που το αποτελούσαν βασικά Έλληνες) να αυτοδιοικηθεί, όμως όλες αυτές οι μορφές ύπαρξης του ελληνισμού δεν ήταν πλήρεις και δεν ήταν ανεξαρτησία.
Για τέτοια ανεξαρτησία μπορούμε να μιλάμε μόνο πριν το 146 πχ και μόνο μετά το 1821 μΧ. Τα 1967 χρόνια όμως δεν ήταν αρκετά για να θάψουν οριστικά εκείνο που υπήρξε ουσία του ελληνισμού και που πραγματικά έδωσε τα φώτα του πολιτισμού στην οικουμένη.
Η αττική τραγωδία, ό,τι ευγενέστερο γνώρισε η λογοτεχνία και το θέατρο (Ησίοδος, Όμηρος, Αισχύλος, Ευριπίδης, Σωκράτης, Πλάτων, Αριστοτέλης, Ηράκλειτος, Παρμενίδης, Πυθαγόρας, Αναξαγόρας, Αρχιμήδης, Ιπποκράτης κλπ. μια ατελείωτη σειρά φιλοσόφων, λογοτεχνών, επιστημόνων, μαθηματικών αστρονόμων, γιατρών) κάθε είδος γνώσης υπηρετήθηκε από εκείνο το ένδοξο έθνος των Ελλήνων που προσπάθησαν να το εξαφανίσουν από προσώπου γης. Ο Αϊνστάϊν, ο Νεύτωνας, ο Γαλιλαίος, ο Λάϊμπνιτς, ο Χώκινς, ο Φρόϋντ, ο Δαρβίνος, όλοι οι μεγάλοι επιστήμονες μαζί των τελευταίων 4-5 αιώνων της δυτικής επιστήμης δεν μπορούν να συναγωνιστούν εκείνους τους αρχαίους διανοητές γιατί εκείνοι δεν δίδαξαν απλά τη γνώση αλλά τη συνέδεσαν με την ελευθερία και με την ευτυχία του ανθρώπου. Και είχαν μεγάλους υπερασπιστές τον Λεωνίδα, τον Θεμιστοκλή, τον Επαμεινώνδα, τον Αλέξανδρο, μια σειρά στρατηλάτες αλλά και πολιτικούς όπως τον Περικλή, τον Σόλωνα, τον Κλεάνθη, τον Λυκούργο, που συνέδεαν την ελευθερία με τον ελληνισμό, θεμελίωσαν την έννοια του πολίτη και του ανθρωπισμού.
Το έθνος μας δυστυχώς κατατροπώθηκε από μια λαίλαπα ρωμαϊκής βαρβαρότητας και χριστιανικού φανατισμού και σχεδόν εξαφανίστηκε τον 6ο αι. όταν οι «μεγάλοι» της Ιστορίας μας Κωνσταντίνος, Θεοδόσιος και Ιουστινιανός κι ένα σωρό άλλοι όμοιοί τους έκλεισαν τις σχολές, απαγόρευσαν κάθε τι ελληνικό, γκρέμισαν αγάλματα και ναούς, προσπάθησαν να εξαφανίσουν κάθε τι που θύμιζε Ελλάδα χαρακτηρίζοντάς το ειδωλολατρία και αίρεση. Κι όμως η φιλοσοφία άντεξε μέσα σε πνεύματα ανήσυχα, ικανά να σκεφτούν, -χάρισμα που δεν το είχε ο λαός- που κράτησαν άσβεστη τη μνήμη του γένους των Ελλήνων. Μιχαήλ Ψελλός, Άννα Κομνηνή, Πλήθων Γεμιστός, κυρίως αυτός, Βησσαρίων, Παλαιολόγοι προσπάθησαν να ανασυστήσουν το ελληνικό ιδεώδες αλλά οι συνθήκες ήταν σκληρές. Οι ελληνική συνείδηση που αναπτύχθηκε τον 12ο-15ο αι. θάφτηκε και πάλι κάτω από τον σκοταδισμό μιας άλλης ισοπέδωσης, της ισλαμικής αυτή τη φορά που πήρε τη σκυτάλη από τη χριστιανική.

ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ

Προσπάθειες για επανάσταση έγιναν πολλές, ξεκινώντας άλλοτε από τη Χιμάρα και το Αργυρόκαστρο κι άλλοτε από τον Μωριά και τη Μάνη. Εξεγέρσεις που άλλοτε έκαναν επίκληση στη Βενετία κι άλλοτε στη Ρωσία, όλες όμως προδίδονταν και κατέληγαν μέσα σε ποταμούς δακρύων και αίματος. Ώσπου κάποιοι νέοι μεγάλοι Έλληνες σκέφτηκαν πως το έθνος των ελλήνων έμεινε στο σκοτάδι επί αιώνες μόλις του στέρησαν τη γνώση και το απέκοψαν από τις παραδόσεις του. Έτσι ξεκίνησαν ένα νέο Διαφωτισμό.
ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ
Άρχισαν να γράφουν. Μεταφράσεις των αρχαίων, λογοτεχνία ποίηση υψηλού επιπέδου, ιστορία, γεωγραφία, μαθηματικά, χημεία, μια νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια έγινε το όπλο της αφύπνισης. Το μήνυμα της Γαλλικής Επανάστασης πέρασε ατόφιο για να στηρίξει αυτό το ξύπνημα του λαού.
Ονόματα λαμπρά. Ευγένιος Βούλγαρης, Ιώσηπος Μοισιόδαξ, Νικηφόρος Θεοτόκης, Δημητράκης Καταρτζής, Θεόφιλος Καΐρης, Κωνσταντίνος Κούμας και πρώτη εξέχουσα μορφή ανάμεσα σε όλους ο Αδαμάντιος Κοραής. Και μεγάλοι εθνεγέρτες ποιητές και συγγραφείς όπως Ανδρέας Κάλβος, Διονύσιος Σολωμός, Ανώνυμος Έλλην και ο μεγάλος των μεγάλων Ρήγας Φεραίος, πάλεψαν να μάθουν τον λαό, να ξυπνήσουν την ελληνική συνείδηση κι έδωσαν φοβερές μάχες με τον αστυνομικό μηχανισμό των Οθωμανών και τον ιδεολογικό μηχανισμό συντήρησης του Πατριαρχείου, τους μηχανισμούς που επιδίωκαν να μην αλλάξει τίποτα. Αφορίστηκαν, κυνηγήθηκαν, έδωσαν τη ζωή τους και πρέπει να τους τιμάμε ισότιμα με τους ήρωες της επανάστασης.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Η Επανάσταση του ’21 είχε οργανωτή τη ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, μια συνωμοτική εταιρεία πατριωτών που οργάνωσαν το ξεκίνημα του αγώνα. Οι ελευθερόφρονες Έλληνες των βουνών και μαζί τους οι Αλβανοί και οι Βλάχοι, θεωρώντας τους εαυτούς τους ως ελληνικά φύλλα, ξεσηκώθηκαν με το σύνθημα Ελευθερία ή Θάνατος. Και φτιάχτηκε μια νέα Ελλάδα. Όχι η ίδια με αυτή που οραματίστηκαν οι δημιουργοί της. Όμως έτσι γίνεται πάντα. Κάτι ξεστρατίζει στον δρόμο και τα όνειρα δεν ολοκληρώνονται.
Η Επανάσταση επέτυχε αφού η Ελλάδα έγινε ένα ανεξάρτητο κράτος και πήρε και πάλι μια θέση στην κοινωνία των Εθνών. Δεν ολοκληρώθηκε όμως ακόμη. Φτιάχτηκε ο νεοέλληνας, δεν δημιουργήθηκε όμως εκ νέου ο Έλληνας.
Στηριγμένη στη Χριστιανική Δύση και μπροστά στην απειλή μιας Ισλαμικής Ανατολής, η κρατική οντότητα που πήρε το όνομα Ελλάς άρχισε να μεταφέρει στα παιδιά των Ελλήνων τα ίδια ψέματα με τα οποία τρέφονταν για 20 αιώνες. Το Κράτος αυτό μαθαίνει στα παιδιά των Ελλήνων πως είναι γιοι του Αβραάμ ενώ είναι γιοι του Δευκαλίωνα, τους μαθαίνει να φοβούνται το σώμα τους και τον έρωτα και τη φύση ενώ οι Έλληνες χαίρονται το σώμα τους, τον έρωτα και τη φύση. Τους μαθαίνει να φοβούνται τα θεία ενώ οι Έλληνες είναι δημιουργοί οι ίδιοι των θεών τους και δεν φοβούνται κανένα. Τους μαθαίνει τις δέκα και μετά τις εκατόν δέκα εντολές ενώ οι έλληνες στηρίζονται στη λογική και απεχθάνονται τις προσταγές. Τους μαθαίνει να είναι δούλοι ενώ οι Έλληνες είναι ελεύθεροι.

Και να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Η Έλληνες είναι φυλή και πολιτισμός, αίμα και σώμα και στάση ζωής. Δεν είναι όμως ένα DNA και μια ομάδα αίματος. Ο λαός των Ελλήνων προήλθε από ένα χωνευτήρι και σήμερα και πάλι ένα χωνευτήρι είναι. Ολόκληρη η Βαλκανική είναι Ελλάδα και ολόκληρη η Ελλάδα είναι Βαλκανική. Οι Αλβανοί έχουν πλησιέστερο DNA με τους αρχαίους Έλληνες από ό,τι οι νεοέλληνες, ιδιαίτερα οι Μικρασιάτες, όπως εγώ. Οι Θράκες, οι Ιλλυριοί, οι Μακεδόνες, ήταν όλοι αδέλφια ή ξαδέλφια με τους Έλληνες και σήμερα ακόμα είναι. Το αίμα τους είναι και δικό μας αίμα. Εκείνο όμως που ξεχωρίζει τον Έλληνα από τον ξένο είναι η πολιτιστική του ταυτότητα, οι παραδόσεις του, τα χούγια του. Κι αυτά τα χούγια είναι κοινά σε ολόκληρο το βαλκανικό και δυτικό μικρασιατικό χώρο, όπως και στη Νότια Ιταλία. Ο μεγάλος Αλβανός συγγραφέας Ισμαήλ Κανταρέ σε μια υπέροχη πραγματεία του για τον Αισχύλο δείχνει πως οι τραγωδίες των αρχαίων ελλήνων δεν ήταν παρά τα ίδια καθημερινά δράματα της βεντέτας, της τιμής και της μπέσας, της φατρίας και της οικογένειας που βιώνουν ακόμα ατόφια στα βουνά της Αλβανίας αλλά και στη Σαμαρίνα, στα βουνά της Πελοποννήσου, της Κρήτης, της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Θράκης, του Κοσόβου, του Αίμου.
Και μια επισήμανση εδώ. Ο μεγάλος Ρήγας Φεραίος οραματίστηκε μια ελεύθερη Ελληνική Δημοκρατία όλων των Βαλκανικών λαών και οι περίφημοι χάρτες του ολόκληρα τα Βαλκάνια απεικόνιζαν. Ο Ανώνυμος της Ελληνικής Νομαρχίας παρακινεί τον Έλληνα ραγιά αλλά και τον Βούλγαρο και τον Σέρβο να αποτινάξουνε μαζί τα δεσμά της δουλείας του Σουλτάνου και του Βυζαντίου –όπως ονομάζει τον Πατριάρχη-. Δεν είναι επομένως η Ελλάδα και ο ελληνισμός ζήτημα DNA. Είναι φυλή με την έννοια των παραδόσεων και του πατροπαράδοτου οικογενειακού πολιτισμού, και είναι πολιτιστική ταυτότητα που έχει σαν προμετωπίδα την αγάπη για την ελευθερία, την φύση και τον έρωτα. Που φτιάχνει θεούς τα ποτάμια και τα βουνά και τα ρυάκια και που τραγουδάει τον καημό του θανάτου και της αναπόφευκτης μοίρας των πάντων να έχουν αρχή και τέλος χωρίς να ξορκίζει τον θάνατο με παραμύθια και να υπόσχεται παράδεισους που οδηγούν νέους στη τζιχάντ και στις αυτοκτονικές τρομοκρατικές επιθέσεις.

Γι αυτούς τους λόγους η Επανάσταση δεν ολοκληρώθηκε. Έφτιαξε ελληνικό κράτος, δεν έφτιαξε Ελλάδα.
Κι αν ο 19ος αιώνας των προπαππούδων μας ήταν ο αγώνας της επιβίωσης και της μεγάλης ιδέας, αν ο 20ος αιώνας ήταν ο αιώνας όπου δόθηκε η μάχη για να πάρει το κράτος μια θέση στον αναπτυγμένο κόσμο και στη δημοκρατική κοινωνία, τώρα ο 21ος αιώνας είναι ο αιώνας της αφύπνισης. Κι αυτό το φορτίο πέφτει στις πλάτες των σημερινών νέων και των παιδιών τους και των εγγονών τους. Αυτοί πρέπει να φτιάξουν μια Ελλάδα καινούρια, αντάξια του εαυτού της και του αρχαίου κλέους, μια Ελλάδα που δεν θα είναι δούλη κανενός ξένου, ούτε ανθρώπου ούτε θεού, περήφανη για το παρελθόν της και γεμάτη αγάπη για τα παιδιά της. Κι αυτό θα γίνει με το να γίνονται συνεχώς όλο και περισσότεροι οι Έλληνες που θα συνειδητοποιούν τι σημαίνει ελληνισμός και πόσο διαφορετικός είναι από το σημερινό παγκόσμιο χάλι.
Να φτιάξουν την Ελλάδα του Νίκου Πουλαντζά, του Ανδρέα Κάλβου, του Οδυσέα Ελύτη, του Δημήτρη Λιαντίνη, του Μίκη Θεοδωράκη, του Αλέκου Παναγούλη, του Άγγελου Σικελιανού, την Ελλάδα της Υπατίας, της μεγάλης Ελληνίδας μαθηματικού του 4ου αιώνα που μαρτύρησε για τα ελληνικά ιδεώδη και στη οποίας τη μνήμη αφιερώνεται αυτό εδώ

Εύχομαι να έρθει σύντομα αυτή η μέρα!
Γ.Τ.

Η 25η Μαρτίου πλησιάζει. Θα πει κανείς ποτέ μια αλήθεια για την επανάσταση;

.
Ξέρει κανείς ότι ο Αθανάσιος Διάκος μόνο διάκος ή ιερωμένος δεν ήτανε; Ότι ήταν ένας τύπος που θα τον έλεγες εύκολα αλήτη, που ήταν στην πραγματικότητα ένας έλληνας με τα όλα του, ακομπλεξάριστος, άθεος, γεμάτος αγάπη για τη ζωή και την ελευθερία, που τον κηνυγούσε κάθε λογής εξουσία και που έγινε "διάκος" για να κρυφτεί σε ένα μοναστήρι, που τα έδωσε όλα για τον αγώνα, ακόμα και μεταφέροντας ψέμματα προκειμένου να εμπνεύσει και να πείσει τους Μανιάτες και τους Μαυρομιχαλέους να μπουν και να ξεκινήσουν τον αγώνα; Τα ξέρει κανείς όλα αυτά;
.
Ξέρει κανείς ότι η ελληνική επανάσταση έμοιαζε σε κάποιες φάσεις σαν δύο εμφύλιοι πόλεμοι; Ο ένας ήταν αλβανο-αλβανικός όταν Αλβανοί των Τούρκων (τουρκαλβανοί) πολεμούσαν εναντίον Αλβανών των Ελλήνων (Σουλιώτες, Υδραίοι, Σπετσιώτες, Λαλιώτες, Αρβανίτες κλπ.) και ο άλλος ήταν ελληνο-ελληνικός όταν έλληνες του φαναριώτικου κράτους πολεμούσαν στους δυο εμφυλίους που έγιναν εναντίον των ελλήνων των βουνών και των κάμπων.
.
Ξέρει κανείς ότι ο Ανώνυμος Έλλην που έγραψε τη "Νομαρχία" θεωρούσε μεγαλύτερο εχθρό τον Τούρκο και δεύτερο μεγαλύτερο το Βυζάντιο (την εκκλησία και το Φανάρι). Και ο Ρήγας στο Θούριο ύμνησε τον πόλεμο της απελέυθέρωσης ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ από τον δυνάστη Σουλτάνο. Μέλη της επανάστασης που οραμαιζόταν ήταν οι Έλληνες-Ρωμιοί, οι Βούλγαροι, οι σλαυομακεδόνες, οι Σέρβοι, οι Αβανοί, οι Ρουμάνοι, ακόμα και οι Τούρκοι που καταπιέζονται κι αυτοί από τον Σουλτάνο. Οι αναφορές και του Ανωνύμου και του Φεραίου ήταν η αρχαιότητα και ο Περικλής, ο Θεμιστοκλής, ο Επαμεινωνδας, ο Αριστοτέλης κλπ. και όχι ο Ιουστινιανός
.
Και είναι κι άλλα πολλά.
.

Ας του φύγει η μανία του Ραγκούση να καταργήσει τη Δραπετσώνα και τις παρόμοιες "Δραπετσώνες".

.
Η μανία του Ραγκούση να καταργήσει τη Δραπετσώνα είναι παροιμιώδης! Έχει μεταδώσει αυτή του την πεποίθηση σε ένα ευρύ περίγυρο Κερατσινιωτών και Πειραιωτών που βλέπουν το δήμο Δραπετσώνας σα λάφυρο πολέμου. Τους φαντάζομαι (ειδικά τους Κερατσινιώτες) να βγαίνουν τα βράδια μετά το δημοτικό συμβούλιο σε κάποιο πατσατζίδικο και αφού μαλώσουν και διαφωνήσουν άλλη μια φορά για τα δικά τους θέματα, να συμφωνούν εν τέλει για την κατάκτηση της Δραπετσώνας, να συμφιλιώνονται και να αγαλλιάζουν με την ιδέα. Και πριν γυρίσουν σπίτι να περνούν με κάνα δυο αυτοκίνητα από τη Δραπετσώνα, 3 ή 4 το βράδυ αργά, και να κοιτάζουν τα μέρη μας ρίχνοντας ιδέες: "Εδώ να φέρουμε τη τεχνική μας υπηρεσία", "εδώ να κάνουμε ένα πολιτιστικό κέντρο", "εδώ ρε μ... χρειάζεται ένα αναψυκτήριο", "ένα μπαρ καλύτερα!" "να πίνουμε το ποτό μας σαν άνθρωποι μια τέτοια ώρα ή και το μεσημέρι", "εδώ να κάνουμε μια αίθουσα εκδηλώσεων" κλπ. Και κεφάτοι μετά από αυτά να πηγαίνουν για τα κανονικά τους όνειρα.
.
Στη Δραπετσώνα έχουν πάρει κάποια μέτρα για να αποτρέψουν το ενδεχόμενο αυτό:
.
* Το δημοτικό συμβούλιο έχει πάρει ομόφωνη απόφαση για τη μη συνένωση της Δραπετσώνας με άλλο δήμο.
Υπήρξε και η απειλή ότι αν επιδιωχθεί από το Υπουργείο Εσωτερικών κάτι τέτοιο θα γίνει δημοψήφισμα για την κινητοποίηση του κόσμου.
.
* Η δημοτική αρχή κυκλοφόρησε ανακοίνωση με την οποία προτρέπει τους δημότες να συγκεντρώσουν υπογραφές ενάντια σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο
Μαζεύτηκαν ήδη κάποιες χιλιάδες υπογραφών από φορείς, σχολεία, εκκλησίες, ΚΑΠΗ κλπ. Η σχετική εκστρατεία θα ενταθεί τις επόμενες μέρες
.
* Η ΤΟ ΠαΣοΚ κάνει τη Δευτέρα στις 7μμ. στο δημαρχείο ανοιχτή συγκέντρωση να διαδηλώσει την αντίθεσή της σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
.
Υπάρχει μια αποφασιστικότητα για κινητοποιήσεις μέχρι τα άκρα. Αν όμως βγει το σχέδιο του Ραγκούση με χάρτες που θα μας ενώνουν με το Κερατσίνι ίσως είναι πια αργά. Θα πρέπει η μεγάλη φασαρία να γίνει τώρα, αυτό το δεκαήμερο το πολύ.
Η διοίκηση σκέφτεται να κάνει μια ανοιχτή συγκέντρωση δημοτών. Αυτό θα είναι πολύ θετικό. Ο Κώστας Τρέχας έριξε μιαν ιδέα: Να μαζευτούν υπογραφές που να ειδοποιούν τους τοπικούς βουλευτές ότι αν ψηφίσουν κατάργηση της Δραπετσώνας δεν θα ξαναπάρουν σταυρό. Καλή ιδέα!
.
Πάντως η πιθανότητα να βγάλεi σχέδιο που να καταργεί τη Δραπετσώνα δεν μου φαίνεται πολύ μεγάλη. Το θέλει πολύ αλλά δεν νομίζω να το τολμήσει γνωρίζοντας ότι θα έχει πολλές αντιδράσεις, όχι μόνο από τη Δραπετσώνα αλλά και από άλλους δήμους. Το πιο εύκολο γι αυτόν είναι να αφήσει τους "δικούς" του 370 δήμους και να προτείνει τους 380 του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης της ΚΕΔΚΕ που έχει πάρει και σχετική ομόφωνη απόφαση έγκρισης. Και στους 380 του ΙΤΑ η Δραπετσώνα μένει ανεξάρτητη. Ελπίζω να το κάνει για να αποφύγουμε τις υστερικές κραυγές και τις φασαρίες. Στο κάτω-κάτω έχουν τόσα προβλήματα στη κυβέρνηση, θέλουν να ανοίξουν κι άλλο μέτωπο;
.

Κάποια ρητά της γιάφκας, αποσπάσματα της καινής διαθήκης!

.
Στη γιάφκα του σχολείου μου αναρτούμε που και που μερικά ρητά ή άλλα ενδιαφέροντα κομμάτια ποικίλης ύλης. Μια τέτοια ανάρτηση θα παραθέσω εδώ. Και επειδή μπορεί κανείς να παραξενευτεί πως μου ήρθε τώρα να αναρτήσω κομμάτια από την καινή διαθήκη, εξηγούμαι ότι αυτό οφείλεται στο ότι αφ' ενός διαβάζω τελευταία (για μια ακόμη φορά) την "αντιγνώση" της Λιλής Ζωγράφου και, αφ' ετέρου, έκανα σήμερα και μια κουβέντα με ένα φίλο μου που πέθανε πρόσφατα η μάνα του και μου έλεγε κομμάτια από τον Εκκλησιαστή της παλαιάς διαθήκης.
Μετά από αυτά, τι άλλο να περιμένει κανείς από εμένα;
.
Τα αποσπάσματα της καινής διαθήκης, από τα ευαγγέλια μάλιστα είν αι τα εξής:
1ο απόσπασμα (από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο Κεφάλαιο Κ’ στίχοι 34,35):

Είπεν αυτοίς ο Ιησούς` οι υιοί του αιώνος τούτου γαμούσι και εκγαμίζονται` οι δε καταξιωθέντες του αιώνος εκείνου τυχείν και της αναστάσεως της εκ νεκρών ούτε γαμούσιν ούτε γαμίζονται.

2ο Απόσπασμα (από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο Κεφάλαιο ΙΘ’ στίχοι 26,27):

Λέγω γαρ υμίν ότι παντί τω έχοντι δοθήσεται, από δε του μη έχοντος και ό έχει αρθήσεται απ’ αυτού. Πλην τους εχθρούς μου εκείνους τους μη θελήσαντάς με βασιλεύσαι επ’ αυτούς, αγάγετε ώδε και κατασφάξατε αυτούς έμπροσθέν μου.

Αυτά για σήμερα.

Αποκρηές και Καρναβάλια!

.
Σήμερα γύρισα στα καρναβάλια της Πάτρας και της Ναυπάκτου. (το σήμερα ισχύει αφού γράφω ώρα 12.08 και θα γραφτεί ημερομηνία 15/2 αλλά ουσιαστικώ γράφω Κυριακή 14/2/2010).
Το κέφι φοβερό κάτω από μια βροχή που ήταν από σταθερή και εκνευριστική μέχρι καταρρακτώδης. Πιτσιρίκα και μεγάλοι χόρευαν και ξέδιναν έχοντας προετοιμαστεί καιρό γι αυτή τη μέρα.
Η εκκλησία των χριστιανών στέκεται μακριά και συνοφρυωμένη με αυτά που βλέπει στα καρναβάλια. Σκέφτομαι την Κέρκυρα που γλεντάει τις αποκρηές όπως αυτοί εδώ στη Πάτρα και στη Ναύπακτο αλλά κάνει και λιτανείες όπως της Μεγάλης Παρασκευής με κατάνυξη. Πόσο διαφορετικές! Μου αρέσει η Μεγάλη Παρασκευή στην Κέρκυρα (και παντού αλλού) όμως δεν μπορώ να μη σημειώσω ότι η διαφορά ανάμεσα στις δυο εκδηλώσεις δεν είναι στην ποιότητα (η κατανυκτική Παρασκευή είναι ανώτερη σαφώ από το κιτς του καρναβαλιού) αλλά στο περιεχόμενο. Η χριστιανική γιορτή είναι γιορτή παραίτησης από τη ζωή (κι ας λένε για ανάσταση, αυτό είναι γι αυτούς η απόδειξη ότι η εδώ ζωή δεν έχει καμιά μα καμιά σημασία), ενώ η γιορτή της αποκρηάς είναι γιορτή της ζωής.
Τα πιτσιρίκια ΠΑΡΙΣΤΑΝΟΥΝ ότι καταλαβαίνουν κάτι από την κατάνυξη αλλά απλά παρευρίσκονται σε μια γιορτή που οι μεγάλοι τη θεωρούν σημαντική, ενώ ΖΟΥΝ και ΞΕΔΙΝΟΥΝ στην άλλη γιορτή της ζωής, στη γιορτή που μέσα από κιτς πολύ και μέσα από χαζοτράγουδα, ωστόσο καταφέρνει να λέει ΝΑΙ στη ζωή και στο ΦΛΕΡΤ και στον έρωτα.
.
Σκέφτομαι ότι ακόμη και οι χαζογιορτές των παγανιστών ήταν πάντα πολύ πιο αληθινές από τις βαθυστόχαστες γιορτές των χριστιανών. Ακόμα και η αμπελοφιλοσοφία στη θέση της φιλοσοφίας είναι καμιά φορά πιο χρήσιμη από την πιο υψηλή κατήχηση.
.

Μια προδημοσίευση από το βιβλίο "Η δική μας Ανάπλαση"

.
Ένα κομμάτι από το βιβλίο που γράφω με τίτλο "Η δική μας Ανάπλαση" προδημοσιεύω και περιμένω κρίσεις, σχόλια, αντιδράσεις. Το κομάτι αυτό είναι από το πρώτο μέρος, όπου περιγράφεται γενικά το πρόβλημα και περισσότερο δίνει το κλίμα μιας εποχής όπου το περιβάλλον δεν ήταν πρώτη προτεραιότητα στην πόλη μας, για λόγους σοβαρούς, δηλαδή λόγους επιβίωσης.
.
Τα φουγάρα που πετούσαν καπνό, οξέα και σκόνη, με σωματίδια τοξικά μολυσματικά και ρυπογόνα, πετούσαν ταυτόχρονα και «κέρδος χρόνου», χάριζαν την αναγκαία ανάσα για να ανασυγκροτηθούν και να αναπνεύσουν για λίγο οι νέοι οικιστές έτσι ώστε να ξεκινήσουν τον αγώνα για να φτιάξουν από την αρχή τη ζωή τους. Όσο δύσκολο κι αν ήταν να μπεις στο ένα ή το άλλο εργοστάσιο, ωστόσο για τον Δραπετσωνίτη υπήρχε πάντα η ελπίδα πως θα τα καταφέρει αν επέμενε, και στο κάτω-κάτω της γραφής, αν δεν μπορούσε ο ίδιος, θα τα κατάφερνε ο γείτονας και ο παρακάτω της άλλης γειτονιάς και θα έμενε η δουλειά του γείτονα, δηλαδή κάποια δουλειά γυρολόγου, επισκευαστή, αυτοσχέδιου μηχανικού, χτίστη κλπ. σε αυτόν. Έτσι όλοι θα έβγαζαν μεροκάματο.
Πάνω από την πόλη εξείχαν οι καμινάδες. Των Λιπασμάτων, του Τσιμεντάδικου, των γυψάδικων, της ΔΕΗ, του ταμπάκικου, όλων των μικρών και μεγάλων εργοστασίων και βιοτεχνιών που ξερνούσαν στον ουρανό τα αέρια απόβλητα και στη θάλασσα τα λύματά τους. Ο μαύρος ουρανός και η κόκκινη θάλασσα έγιναν το σήμα κατατεθέν μιας περιοχής που κάποτε ήταν σαν κήπος, σαν παράδεισος. Και οι άνθρωποι μέσα σε αυτό το καμίνι πέθαιναν από κάθε είδους αρρώστια. Μέχρι να παραδώσουν όμως το πνεύμα ζούσαν εργαζόμενοι. Και τα παιδιά μπορούσαν να ελπίζουν.
Έτσι όμως κανείς δεν μπορούσε, δεν είχε την όρεξη, το κουράγιο, την άνεση να σκεφτεί το περιβάλλον και την κακοποίησή του. Εξ άλλου δεν ήταν μακριά ο καιρός όπου τα φουγάρα και ο μαύρος καπνός πάνω από την πόλη σήμαιναν πολιτισμό, σήμαιναν πρόοδο. Αν το Μάντσεστερ και το Μπέρμιγχαμ στην Αγγλία φημίζονταν για τις καμινάδες τους, η Δραπετσώνα περηφανευόταν κι αυτή για τις δικές της καμινάδες. Η γη δεν είχε καμιά αξία αν δεν μπορούσε να βγάζει το ψωμί, τον άρτο τον επιούσιο, και για μια τέτοια γη ή θάλασσα κανείς δεν έδινε δεκαράκι. Το φωτοστέφανο της δόξας τυλιγόταν στον αναμφισβήτητο νικητή, τον ευεργέτη, τον τροφοδότη, τα εργοστάσια και την όλο και πιο εντατική λειτουργία τους. Η Δραπετσώνα δεν ήταν παρά ένα κουφάρι πάνω στο οποίο απλωνόταν η βιομηχανική παραγωγή, από το οποίο ξεζουμίζονταν οι εργάτες και οι φυσικοί πόροι και το οποίο όφειλε σε τακτά διαστήματα, σχεδόν καθημερινά, να προσφέρει θυσία στο Μινώταυρο τα καλύτερα νιάτα, την υγεία των πολιτών της που αρρώσταιναν και πέθαιναν με ρυθμούς αφύσικα υψηλότερους από οποιαδήποτε άλλη αστική περιοχή.
Αυτό ήταν το κλίμα προπολεμικά και αυτό το ίδιο τροπάρι συνεχίστηκε και μετά τον πόλεμο, ιδιαίτερα τη δεκαετία του ’50 και του ’60 όταν η Ελλάδα αναστέναζε στα καφενεία της αναδουλειάς και στα γραφεία που έδιναν βίζα για μετανάστευση στην Αυστραλία και τη Γερμανία. Κι εδώ πρώτη προτεραιότητα η καθημερινότητα και το ψωμί-ψωμάκι. Το πακέτο τα τσιγάρα ήταν για πολλούς πολυτέλεια και η Ελλάδα που μόλις είχε βγει από έναν εμφύλιο δεν είχε μάτια για τίποτε άλλο από την επιβίωση.
Εξ άλλου και το πολιτικό κλίμα ήταν βαρύ. Η αμφισβήτηση και του πιο μικρού και αδιάφορου τμήματος του κατεστημένου μπορούσε να σε χαρακτηρίσει «αριστερό» ή «κομμουνιστή και αναρχικό». Η εφημερίδα «Τα Νέα» ήταν ακόμα κι αυτή λόγος για να χαρακτηριστεί κανείς μη εθνικόφρων και συνοδοιπόρος ενώ την «Αυγή» την έπαιρναν μόνο οι ήδη σημαδεμένοι από το καθεστώς και χαρακτηρισμένοι σαν εκτός συστήματος που δεν είχαν παρακάτω να πάνε και σε τίποτε να ελπίζουν. Από την άλλη ο Μποδοσάκης, ο Τσάτσος, τα αφεντικά των εργοστασίων ήταν η κυβέρνηση πίσω από την κυβέρνηση. Όλοι ήξεραν ότι αυτοί κατηύθυναν τις τύχες της Ελλάδας και ότι οι κυβερνήτες και οι υπουργοί πολλές φορές ήταν μαριονέτες στα χέρια τους. Εδώ ολόκληρο εμφύλιο είχαν προκαλέσει και συντηρήσει τόσα χρόνια, εκμεταλλευόμενοι και την επιθυμία του κόσμου για μια αλλαγή, προκειμένου να μπορούν να λυμαίνονται τις αμερικανικές βοήθειες χωρίς έλεγχο και με πλήρη αδιαφάνεια που δήθεν ήταν επιβεβλημένη λόγω των «εκτάκτων» περιστάσεων.
Μέσα σε αυτό το κλίμα ποιος θα αμφισβητούσε τον πατριωτισμό των βιομηχάνων και δεν θα κινδύνευε να χαρακτηριστεί αριστερός και αναρχικός παίρνοντας πόδι από τη δουλειά και αποκλειόμενος δια παντός από όσες «θέσεις» ήλεγχε το δημόσιο, είτε ήταν θέση δημόσιου υπαλλήλου, είτε απλού φαντάρου. Οι ευεργέτες του έθνους, εκτός από την θηλιά που τύλιγαν γύρω από τον λαιμό των πεινασμένων κρατώντας τους για πάντα πεινασμένους, είχαν και μια πραγματική θηλιά της κρεμάλας να κρέμεται κάπου στο βάθος σαν φόβητρο για όποιον τολμούσε να μιλήσει αλλιώτικα και να κατηγορήσει τους ταγούς του έθνους σαν καταστροφείς της πόλης και του φυσικού τοπίου, της υγείας και του πνεύματος των ανθρώπων.
Τα θριαμβεύοντα εργοστάσια έτρωγαν τις σάρκες της πόλης και την υγεία των κατοίκων της, όμως ήταν για πολλά χρόνια κυρίαρχα του τοπίου και σήμα κατατεθέν της περιοχής. Η βιομηχανική ζώνη με το φτηνό εργατικό δυναμικό και τις κάκιστες συνθήκες ζωής άρχισε να ξυπνά σιγά-σιγά από τότε που ζήτησε την ανεξαρτησία της(3) και ειδικότερα από τότε που την κατέκτησε, το 1950(4). Μπήκαν πρώτα στην Πολιτεία τα ζητήματα υγείας, καθαριότητας, κατοικίας, στοιχειώδους καλλωπισμού της πόλης και –με ένα διάλειμμα στη σιωπή της δικτατορίας- άρχισαν να τίθενται και τα ζητήματα ποιότητας ζωής και ποιότητας του περιβάλλοντός της. Μέχρι να γίνει όμως αυτό η Δραπετσώνα έχυνε το αίμα και τον ιδρώτα των κατοίκων της στα καζάνια και τις υψικαμίνους των τσιμέντων, των υαλουργείων, των λιπασμάτων, των ταμπάκικων, των γυψάδικων και όλων των άλλων βιομηχανιών που είχαν βρει στον τόπο αυτό συνθήκες εξυπηρετικές με το άφθονο και φτηνό εργατικό δυναμικό που πάσχιζε για να πετύχει την επιβίωση, ενώ σε όποια φωνή έμοιαζε να αντιστέκεται υπήρχε η καταστολή και η βία της εξουσίας για να την κάνει να σωπάσει πότε με δικαστήρια, πότε με εξορίες και πότε με απλή τρομοκράτηση. Ο καπιταλισμός στην Ελλάδα δεν ήταν και τόσο καθαρή υπόθεση τα χρόνια που προηγήθηκαν, αν βέβαια υπήρξε τέτοιος πουθενά αλλού και σε κάποια άλλη περίοδο της ιστορίας.

Πείτε μου καλή τύχη στη νέα μου καριέρα: Ελπίζω το καλοκαίρι να είμαι ήδη συγγραφέας 2 βιβλίων.

.
Η συγγραφή της Ιστορίας της Δραπετσώνας, με τον τίτλο "Από τον Πόντο και τη Μικρασία στον Πειραιά, εδώ... στη Δραπετσώνα" έχει προχωρήσει αρκετά. Πιστεύω πως λίγο μετά το Πάσχα θα εκδοθεί. Θα είμαι συγγραφέας κι εγώ μαζί με τον πρώτο-αρχικό συγραφέα αυτού του βιβλίου Γιώργο Χατζόπουλο.
.
Γύρω στο καλοκαίρι ελπίζω πως θα έχω τελειώσει (και ίσως εκδώσει) και το δεύτερο βιβλίο μου που θα έχει τον τίτλο "Η δική μας Ανάπλαση". Έχω πάρα πολλά στοιχεία, ονόματα, ημερομηνίες, γεγονότα και λεπτομέρειες που -νομίζω πως- αξίζει να καταγραφούν. Βρίκσομαι στη σελίδα 62 (στο προσχέδιο βέβαια) και χρονολογικά στην περιγραφή των γεγονότων του καλοκαιριού του 1993. Κάπου στη μέση της διαδρομής που ξεκινά από το 1980 και φτάνει στο 2010.
.
Έχω σκέψεις και για ένα τρίτο βιβλίο μέσα στην τρέχουσα ή την επόμενη χρονιά.
.

Καλή Χρονιά σε όλους! Μετράμε κι όλας 10 χρόνια μέσα στον εικοστό πρώτο αιώνα!!

ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΤΟ 2010 ΝΑ ΔΕΙ ΤΗ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΕΝΗ ΚΑΙ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΟΥΣΑ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΘΕΙ ΩΣ ΔΗΜΟΣ
ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΟ ΤΗΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΤΑΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΙ ΜΙΑ ΔΥΝΑΤΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ