Θα πρέπει να δοθεί αγώνας για τη διατήρηση του αυτοδιοίκητου της Δραπετσώνας

.
Είναι γνωστά τα σχέδια που υπάρχουν και η μανία του υπουργού Εσωτερικών κ.ΡΑΓΚΟΥΣΗ να περάσει οπωσδήποτε τη διοικητική μεταρρύθμιση (Καποδίστριας 2) στην οποία μάλιστα προβλέπει ότι η Δραπετσώνα θα ενταχθεί σε ένα Δήμο μαζί με τον Πειραιά και τον Ρέντη ή μαζί με το Κερατσίνι και το Πέραμα. Όπως κι αν έχει το πράγμα η αυτονομία της πόλης θα καταργηθεί 60 χρόνια μετά την κατάκτησή της με αγώνες,
.
Ο Δήμος πρέπει σύσσωμος να αντιδράσει. Και το δημοτικό συμβούλιο πρέπει να μπει μπροστά σε αυτή την προσπάθεια, με τη Διοίκηση μάλιστα του Δήμου επικεφαλής. Ο,τιδήποτε άλλο θα είναι προδοσία.
.
Ποιος θα μας πιστέψει ότι το κάνουμε για το καλό της πόλης κι όχι για τα μικροσυμφέροντά μας (ως πολιτικοί); Ας ελπίσουμε ότι θα πείσουμε πολλούς.

ΤΟ ΑΦΡΟΔΙΣΙΟ ΣΥΖΗΤΗΘΗΚΕ ΣΤΟ Δ.Σ., ΟΜΩΣ ΑΠΟΥΣΙΑΖΕ ΑΠΟ ΤΑ ΕΙΣΗΓΗΤΙΚΑ

.
Το θέμα "Θεμιστόκλειο" συζητήθηκε στο Δ.Σ. και ήμουν παρών, όμως το θέμα του Αφροδίσιου για το οποίο είχα κάνει 4-σέλιδη εισήγηση και είχα ζητήσει να μοιραστεί στους συμβούλους απουσίαζε από τον φάκελο με τα εισηγητικά. Ενημέρωσα προφορικά βέβαια και έκανα θέμα το Αφροδίσιο όμως αυτό χάθηκε κάτω από το κυρίως θέμα που ήταν η χρηματοδότηση της μελέτης για το Θεμιστόκλειο και η ενημέρωση ήταν ελλιπής.
.
Θα ξαναστείλω το κείμενο με την ενημέρωση στο συμβούλιο. Αυτή τη φορά θα επβλέψω ώστε να φτάσει σε όλους, συμπολίτευση και αντιπολίτευση.
.
Έχω δημοσιεύσει πρόσφατα αυτή την επιστολή προς τους συμβούλους που δεν δόθηκε όπως θα έπρεπε στα χέρια τους στη τελευταία συνεδρίαση του ΔΣ. Ξαναθυμίζω μερικά σημεία της:
.
ΠΡΩΤΗ ΚΙΝΗΣΗ
Γ.ΤΣΙΡΙΔΗΣ
Δραπετσώνα, 9 Δεκεμβρίου 2009

Προς το Δημοτικό Συμβούλιο
Θέμα προς συζήτηση: Το «ΑΦΡΟΔΙΣΙΟ» στο ΚΑΣΤΡΑΚΙ

Κύριε Πρόεδρε, κύριε Δήμαρχε
Αγαπητοί κυρίες και κύριοι δημοτικοί σύμβουλοι

Με την επιστολή μου αυτή θέλω να θέσω το θέμα του ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΥ, ενός αρχαίου ναού που υπήρχε στο Καστράκι, ανάμεσα στο Απρόοπτο και την Ηετιώνεια Πύλη, στη θέση όπου ο Δήμος έχει ξεκινήσει από το 1996 μιαν Ανάπλαση που καθυστερεί.
Στη θέση αυτή υπήρχε στην Αρχαιότητα ένας ναός, το Αφροδίσιο.
Για την επιβεβαίωση αυτής της θέσης αναφέρω τα εξής:
Στο Κονώνειο τείχος, στην Ηετιώνεια Πύλη, βρέθηκαν δύο επιγραφές που τις αναφέρει στο βιβλίο του ο γνωστός Έφορος της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας Πειραιά κ. Σταϊχάουερ στο βιβλίο του. Οι επιγραφές αυτές γράφουν τα εξής:
1η:
«ΕΠ’ ΕΥΒΟΥΛΙΔΟ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΑΠΌ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΑΡΞΑΜΕΝΟΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΆ ΤΟ ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΝ ΕΠΙ ΔΕΞΙΑ ΕΞΙΟΝΤΙ Γ[Η]ΗΗΓ[Δ]ΔΔΔΔ ΜΙΣΘΩΤΗΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΒΟΙΩΤΙΟΣ ΑΥΤΉ ΠΡΟΣΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΛΙΘΩΝ»
2η:
«ΕΠΙ ΔΙΟΦΑΝΤΟ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΣΚΙΡΟΦΟΡΙΩΝΟΣ ΜΗΝΟΣ ΕΣ ΤΑ ΚΑΤ’ ΗΜΕΡΑΝ ΕΡΓΑ ΖΕΥΓΕΣΙ ΤΟΥΣ ΛΙΘΟΥΣ ΑΓΟΥΣΙ ΜΙΣΘΟΣ/ ΗΓ[Δ] Δ/ΣΙΔΗΡΙΩΝ ΜΙΣΘΟΣ Γ[Δ]»
Στην 1η επιγραφή αναφέρεται σαφώς ότι εκτελέστηκαν κάποιες εργασίες –κατασκευές (επισκευές πιθανώς) που έγιναν στο τείχος κοντά στο Αφροδίσιο.
Με βάση αυτό το απ’ ευθείας ανασκαφικό εύρημα αλλά και από περιγραφές αυτόπτων μαρτύρων περιηγητών της αρχαίας εποχής, γνωρίζουμε ότι δίπλα στην Ηετιώνεια Πύλη βρισκόταν το Ιερό της Αφροδίτης, το Αφροδίσιο.
Αναφορές στο Αφροδίσιο γίνονται στον Αριστοφάνη (στο έργο του «Ειρήνη»), στον Παυσανία κλπ. Οι αναφορές των αρχαίων αποδίδουν την ίδρυση του Αφροδίσιου είτε στον Θεμιστοκλή για την νίκη στη Σαλαμίνα, είτε στον Κόνωνα για τη νίκη του στην Κνίδο (στα παράλια της Μικράς Ασίας) όπου υπήρχε περίφημος ναός της Αφροδίτης. Πιθανό είναι να προϋπήρχε ναός της Αφροδίτης που ενισχύθηκε με αφορμή αυτές τις νίκες.
Πάντως δεν βρέθηκε κανένα θεμέλιο του ναού ως τώρα πράγμα που δείχνει ότι οι καταστροφείς του (στους πρώτους τέσσερις μΧ αιώνες) το εκθεμελίωσαν για να το κάνουν να μην φαίνεται καν η ύπαρξή του. Κάποια πιθανά ερείπια που έχουν απομείνει τα σημειώνει ο κ. Σταϊχάουερ που έκανε την ανασκαφή της Ηετιώνειας Πύλης.
Η μη ύπαρξη βαριών κατασκευών πάντως ενισχύεται από το γεγονός ότι τα Ιερά της Αφροδίτης ήταν συνήθως κήποι. Αν είναι έτσι, τότε η περιοχή αυτή της σημερινής Δραπετσώνας θα πρέπει να ήταν τότε ένας παράδεισος. Τα Αφροδίσια ήταν τόποι ιεροί που χρησίμευαν και για θεραπευτικούς σκοπούς για όσους δεν μπορούσαν να βρεθούν σε πραγματικά φημισμένους χώρους όπως οι Δελφοί, η Σαμοθράκη κλπ. Και το τοπίο μέσα και γύρω από τον Ναό ήταν πάντα φροντισμένο ώστε να είναι θαυμάσιο και να βοηθά στους προσερχόμενους να ηρεμήσουν και να βρεθούν κοντά στους θεούς, δηλαδή τη φύση.
Με την επιβλητική Ηετιώνεια Πύλη, τους μεγαλοπρεπείς τύμβους και τραπεζώνες (τάφους- μνημεία ηρώων) ερείπια των οποίων υπήρχαν διάσπαρτα μέχρι πρόσφατα σε όλη την περιοχή, και με το λιμάνι από τη μια και τα στενά της Σαλαμίνας από την άλλη, η Δραπετσώνα πρέπει να ήταν μια υπέροχη πόλη-τοποθεσία στην αρχαιότητα
.............................
...............................
Δραπετσώνα, 9 Δεκεμβρίου 2009

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΡΙΔΗΣ

Με καθυστέρηση 2 χρόνων, η πρόταση για το Θεμιστόκλειο έφτασε επιτέλους στο Δημοτικό Συμβούλιο και ψηφίστηκε ομόφωνα!

.
Η πρόταση για το Θεμιστόκλειο έφτασε χτες το βράδι επί τέλους στο δημοτικό συμβούλιο Δραπετσώνας και ψηφίστηκε ομόφωνα.
.
Θυμίζω ότι η πρόταση αυτή κατατέθηκε από εμένα ως επικεφαλής του συνδυασμού "ΠΡΩΤΗ ΚΙΝΗΣΗ" αρχικά τον Νοέμβρη του 2007 κατόπιν στις 9 Οκτωβρίου 2008 και για 3η φορά στις 2 Απριλίου 2009.
.
Στην συζήτηση που έγινε στη συνεδρίαση του ΔΣ και στην οποία έλαβα μέρος, βρήκα την ευκαιρία να ενημερώσω για το Θεμιστόκλειο και το Αφροδίσιο και να τονίσω πόσο σημαντικό είναι να ενδιαφερθούμε γι αυτά τα θέματα.
Το φοβερό ήταν πως κάποιοι (άλλοι εξ αυτών μίλησαν κι άλλοι απλά άκουσαν) είχαν ακόμα την εντύπωση πως ίσως και να μην ήταν τελικά εκεί ο Τάφος του Θεμιστοκλή αλλά ένας ... φάρος!! Δεν μου φάνηκε παράξενο μια κι εγώ ο ίδιος κάποτε ήμουν σε αμφιβολία αν είναι τάφος ή φάρος!!!
.
Τρομερό!!! Αυτό που με γκαιμπελίστικο τρόπο προσπάθησαν να περάσουν τα Λιπάσματα στα 90 χρόνια λειτουργίας τους, ότι εκεί δεν είναι αρχαιολογικός χώρος αλλά ένας πρώην φάρος, έχει ακόμα ακροατές. Από που κι ως που φάρος εκεί;;; Και ποιος τον έφτιαξε; Οι Βενετοί ή οι Εγγλέζοι; Ανοησίες και τρομερές ψευτιές που δυστυχώς όταν διοχετεύονται επί τόσα χρόνια μπορεί και να έχουν πέραση ακόμα και σήμερα.
.
Η πρόταση πέρασε, η Διοίκηση το έχει ήδη βάλει σαν τίτλο στο Τεχνικό Πρόγραμμα και στον Προϋπολογισμό και θα πρέπει σύντομα να έρθει στην Δημαρχιακή η εισήγηση για την ανάθεση με διαγωνισμό.
.
Εννοείται ότι θα παρακολουθώ το θέμα και θα ενημερώνω για ό,τι χρειαστεί.

Ιστορία της Δραπετσώνας

.
Το μεγάλο κατά τη γνώμη μου έργο της συγγραφής της ιστορίας της Δραπετσώνας, με τον τίτλο ή υπότιτλο "από τον Πόντο και τη Μικρασία, εδώ στον Πειραιά, στη Δραπετσώνα" ολοκληρώνεται σίγά-σιγά. Ήδη έχει πάρει την οριτστική του μοργή, έχουν γραφτεί όλα τα κεφάλαια εκτός από ορισμένα άρθρα και έχει γίνει και η βασική σχεδίαση της σελιδοποίησής του. Χρειάζονται διορθώσεις, τίτλοι στις φωτογραφίες, συμπλρώματα κλπ. και μετά τυπογραφείο. Μέσα στο 2010, γύω στο Πάσχα, πιστεύω ότι θα έχει εκδοθεί αν δεν υπάρξει κανένα απρόοπτο (που δεν το βλέπω να υπάρξει πρόβλημα)
.
Ένα μέρος από την εισαγωγή του βιβλίου που περιγράφει λίγο το αντικείμενο του έργου:
.
Το βιβλίο αυτό περιέχει την εξιστόρηση του βίου κάποιων ανθρώπων και των γεγονότων που συνέβησαν σε κάποιους τόπους. Οι άνθρωποι είναι οι σημερινοί Δραπετσωνίτες και οι τόποι είναι τα μέρη που αυτοί οι άνθρωποι κατοίκησαν τώρα και στο παρελθόν. Γιατί οι άνθρωποι αυτοί, στη συντριπτική τους πλειοψηφία διήλθαν μια διαδρομή που αξίζει να καταγραφεί. Κάτοικοι και γεννήματα τόπων ιστορικών για τον Ελληνισμό, στον Πόντο και τη Μικρασία, ακόμα και στα νησιά του Αιγαίου, ξεριζώθηκαν και μετακινήθηκαν βίαια προς άλλες κατευθύνσεις. Και ήρθαν εδώ, στον Πειραιά και την αρχαία Ηετιώνεια ή αλλιώς την Τραπεζώνα των μεσαιωνικών και νεώτερων χρόνων, όπου με πολλές δυσκολίες επέζησαν και δημιούργησαν μια νέα πατρίδα, τη αγαπημένη τους Δραπετσώνα.
.

Το ΑΦΡΟΔΙΣΙΟ στο ΚΑΣΤΡΑΚΙ πρέπει να ανδειχτεί και αυτό.

Σα συμπλήρωμα στη πρόταση που έχω κάνει εδώ και 3 χρόνια (την έχω επαναλάβει 3 φορές με επιστολές προς το Δημοτικό Συμβούλιο, μία επιστολή κάθε χρόνο περίπου) έστειλα σήμερα μια νέα επιστολή με στόχο την ανάδειξη του ζητήματος του ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΥ.
Για όποιον δε γνωρίζει το θέμα, δημοσιεύω την επιστολή που έστειλα στο ΔΣ που είναι απολύτως κατατοπιστική.
.
Δραπετσώνα, 9 Δεκεμβρίου 2009

Προς το Δημοτικό Συμβούλιο
Θέμα προς συζήτηση: Το «ΑΦΡΟΔΙΣΙΟ» στο ΚΑΣΤΡΑΚΙ

Κύριε Πρόεδρε, κύριε Δήμαρχε
Αγαπητοί κυρίες και κύριοι δημοτικοί σύμβουλοι

Με την επιστολή μου αυτή θέλω να θέσω το θέμα του ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΥ, ενός αρχαίου ναού που υπήρχε στο Καστράκι, ανάμεσα στο Απρόοπτο και την Ηετιώνεια Πύλη, στη θέση όπου ο Δήμος έχει ξεκινήσει από το 1996 μιαν Ανάπλαση που καθυστερεί.
Στη θέση αυτή υπήρχε στην Αρχαιότητα ένας ναός, το Αφροδίσιο.
Για την επιβεβαίωση αυτής της θέσης αναφέρω τα εξής:
Στο Κονώνειο τείχος, στην Ηετιώνεια Πύλη, βρέθηκαν δύο επιγραφές που τις αναφέρει στο βιβλίο του ο γνωστός Έφορος της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας Πειραιά κ. Σταϊχάουερ στο βιβλίο του. Οι επιγραφές αυτές γράφουν τα εξής:
1η:
«ΕΠ’ ΕΥΒΟΥΛΙΔΟ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΑΠΌ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΑΡΞΑΜΕΝΟΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΆ ΤΟ ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΝ ΕΠΙ ΔΕΞΙΑ ΕΞΙΟΝΤΙ Γ[Η]ΗΗΓ[Δ]ΔΔΔΔ ΜΙΣΘΩΤΗΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΒΟΙΩΤΙΟΣ ΑΥΤΉ ΠΡΟΣΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΛΙΘΩΝ»
2η:
«ΕΠΙ ΔΙΟΦΑΝΤΟ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΣΚΙΡΟΦΟΡΙΩΝΟΣ ΜΗΝΟΣ ΕΣ ΤΑ ΚΑΤ’ ΗΜΕΡΑΝ ΕΡΓΑ ΖΕΥΓΕΣΙ ΤΟΥΣ ΛΙΘΟΥΣ ΑΓΟΥΣΙ ΜΙΣΘΟΣ/ ΗΓ[Δ] Δ/ΣΙΔΗΡΙΩΝ ΜΙΣΘΟΣ Γ[Δ]»

Στην 1η επιγραφή αναφέρεται σαφώς ότι εκτελέστηκαν κάποιες εργασίες –κατασκευές (επισκευές πιθανώς) που έγιναν στο τείχος κοντά στο Αφροδίσιο.
Με βάση αυτό το απ’ ευθείας ανασκαφικό εύρημα αλλά και από περιγραφές αυτόπτων μαρτύρων περιηγητών της αρχαίας εποχής, γνωρίζουμε ότι δίπλα στην Ηετιώνεια Πύλη βρισκόταν το Ιερό της Αφροδίτης, το Αφροδίσιο.
Αναφορές στο Αφροδίσιο γίνονται στον Αριστοφάνη (στο έργο του «Ειρήνη»), στον Παυσανία κλπ. Οι αναφορές των αρχαίων αποδίδουν την ίδρυση του Αφροδίσιου είτε στον Θεμιστοκλή για την νίκη στη Σαλαμίνα, είτε στον Κόνωνα για τη νίκη του στην Κνίδο (στα παράλια της Μικράς Ασίας) όπου υπήρχε περίφημος ναός της Αφροδίτης. Πιθανό είναι να προϋπήρχε ναός της Αφροδίτης που ενισχύθηκε με αφορμή αυτές τις νίκες.
Πάντως δεν βρέθηκε κανένα θεμέλιο του ναού ως τώρα πράγμα που δείχνει ότι οι καταστροφείς του (στους πρώτους τέσσερις μΧ αιώνες) το εκθεμελίωσαν για να το κάνουν να μην φαίνεται καν η ύπαρξή του. Κάποια πιθανά ερείπια που έχουν απομείνει τα σημειώνει ο κ. Σταϊχάουερ που έκανε την ανασκαφή της Ηετιώνειας Πύλης.
Η μη ύπαρξη βαριών κατασκευών πάντως ενισχύεται από το γεγονός ότι τα Ιερά της Αφροδίτης ήταν συνήθως κήποι. Αν είναι έτσι, τότε η περιοχή αυτή της σημερινής Δραπετσώνας θα πρέπει να ήταν τότε ένας παράδεισος. Τα Αφροδίσια ήταν τόποι ιεροί που χρησίμευαν και για θεραπευτικούς σκοπούς για όσους δεν μπορούσαν να βρεθούν σε πραγματικά φημισμένους χώρους όπως οι Δελφοί, η Σαμοθράκη κλπ. Και το τοπίο μέσα και γύρω από τον Ναό ήταν πάντα φροντισμένο ώστε να είναι θαυμάσιο και να βοηθά στους προσερχόμενους να ηρεμήσουν και να βρεθούν κοντά στους θεούς, δηλαδή τη φύση.
Με την επιβλητική Ηετιώνεια Πύλη, τους μεγαλοπρεπείς τύμβους και τραπεζώνες (τάφους- μνημεία ηρώων) ερείπια των οποίων υπήρχαν διάσπαρτα μέχρι πρόσφατα σε όλη την περιοχή, και με το λιμάνι από τη μια και τα στενά της Σαλαμίνας από την άλλη, η Δραπετσώνα πρέπει να ήταν μια υπέροχη πόλη-τοποθεσία στην αρχαιότητα
Ωστόσο οι καταστροφές των Σύλλα, Αλάρχιχου κλπ. συμπληρωμένες από τη δράση των Τούρκων και του ΟΛΠ στη συνέχεια, εξαφάνισαν το Αφροδίσιο.
Στα νεώτερα χρόνια, όπως χάθηκαν τα ερείπια και απομεινάρια των τύμβων που υπήρχαν στην περιοχή γύρω από το Καστράκι και τη γέφυρα Αγίου Διονυσίου, έτσι χάθηκαν και τα ερείπια του Αφροδίσιου. Διαδοχικές επεμβάσεις στον χώρο δίπλα στην Ηετιώνεια Πύλη, δηλαδή στον χώρο που σήμερα αξιοποιείται από τον Δήμο σαν χώρος πρασίνου, επεμβάσεις που βεβαίως έγιναν ΠΡΙΝ πάρει ο Δήμος τον χώρο από τον ΟΛΠ, κάλυψαν τα ίχνη του σπουδαίου αρχαίου ναού.
Η πρώτη εκσκαφή έγινε πριν τον Πόλεμο προκειμένου να φτιαχτεί ο σιδηροδρομικός σταθμός Λαρίσης αλλά και για το λιμάνι. Εκεί που είναι τώρα οι γραμμές ήταν πιθανότατα το Αφροδίσιο.
Ό,τι απέμεινε, θαμμένο στη γη, το κατέστρεψε η δεύτερη εκσκαφή που έγινε το 1988-89 από τον ΟΛΠ για τη δημιουργία ενός σούπερ μάρκετ των εργαζομένων του και άλλες εγκαταστάσεις. Η αρχαιολογική υπηρεσία έδωσε τότε την άδεια στον ΟΛΠ για την εκσκαφή και αυτό μας κάνει να πιστεύουμε ότι η μεγάλη καταστροφή πρέπει να είχε ήδη συντελεστεί κατά την εκσκαφή του ΟΣΕ ή κατά τις εκσκαφές του ΟΛΠ πριν τον Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ίδιο το Κράτος δια μέσου των οργανισμών του κατέστρεψε την ιερή αρχαία κληρονομιά.
Θυμίζω ότι ο αείμνηστος Γιώργος Μαρκόπουλος είχε θέσει το 1997 το θέμα του Αφροδίσιου όταν ο Δήμος είχε πάρει το Καστράκι από τον ΟΛΠ, προσπάθησε μάλιστα να αναζητήσει αρχαία ευρήματα εκεί για να προκαλέσει το ενδιαφέρον της αρχαιολογικής υπηρεσίας. Δυστυχώς όμως δεν είχε βρει παρά σύγχρονες τσιμεντένιες κολώνες καθώς τα όποια αρχαιολογικά απομεινάρια είχαν ήδη εξαφανιστεί με την ολοσχερή ανασκαφή του ΟΛΠ του 1988-89.
Σήμερα δεν μπορεί πια να γίνει πλήρης αποκατάσταση του Αφροδίσιου. Μπορεί όμως να δημιουργηθεί ένα μνημείο στον χώρο αυτό που να δείχνει το «που και το πώς» για αυτό το σπουδαίο ιερό της αρχαιότητας.
.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ
Μέσα στον χώρο που προορίζεται για πράσινο και αναψυχή μπορεί να γίνει μια μικρή μουσειακή αναπαράσταση του Αρχαίου Ναού. Γνωρίζουμε πως έμοιαζε πολύ με το Αφροδίσιο της Κνίδου και έτσι μπορούμε να έχουμε μιαν αναπαράσταση σε σχέδια ή μια τρισδιάστατη εικόνα και είναι θετικό το γεγονός ότι αυτή η αναπαράσταση μπορεί να εγκατασταθεί στον χώρο που μετατρέπεται από τον Δήμο σε πάρκο αναψυχής και πρασίνου, αφού και στα Αφροδίσια της αρχαιότητας το χαρακτηριστικό τους ήταν οι κήποι πρασίνου που τα περιέβαλαν.
Σε ένα περίοπτο σημείο, όπου θα φιλοξενηθούν και οι πλάκες (ή αντίγραφά τους) που βρέθηκαν στην Ηετιώνεια, θα διατηρούσαμε τη μνήμη αυτού του σπουδαίου αλλά χαμένου πια αρχαίου ναού και θα δείχναμε στους Δραπετσωνίτες, Πειραιώτες αλλά και επισκέπτες, Έλληνες και Ξένους το τι υπήρχε εκεί και πως περίπου ήταν, μετριάζοντας με τον τρόπο αυτό κάπως την μεγάλη απώλεια.
.
Η πρόταση αυτή γίνεται στο βιβλίο που είναι προς έκδοση από την Ένωση Ποντίων και αφορά στην Ιστορία της Δραπετσώνας (σαν οδοιπορικό από τον Πόντο και τη Μικρασία στα χώματα της πόλης μας), και όλο το παραπάνω θα μπορούσε να θεωρηθεί μια προδημοσίευση.
Ωστόσο το ενδιαφέρον μου δεν είναι φιλολογικό. Νιώθω πως πρέπει κάτι να κάνουμε σαν κληρονόμοι ενός χώρου που κάποτε υπήρξε μοναδικός στην ιστορία της ανθρωπότητας και του πολιτισμού. Και σε ό,τι μας αναλογεί, πρέπει νομίζω να δράσουμε με σεβασμό στην ιστορία και στην ιστορική μνήμη. Μάλιστα τώρα που ακούγονται σενάρια για την εξαφάνιση του Δήμου σαν αυτόνομου και αυτοδιοίκητου οργανισμού, νιώθω πως ακόμη περισσότερο πρέπει να ασχοληθούμε με ζητήματα ιστορίας και μνήμης, είτε αρχαίας είτε πιο πρόσφατης.

Προτείνω λοιπόν να συμπεριλάβουμε στην προτεινόμενη απόφαση για την ανάδειξη του μνημείου Θεμιστοκλή και την ανάδειξη του μνημείου του Αφροδίσιου.
Χωρίς να αλλάξουμε προϋπολογισμό και με μια επέκταση του τίτλου της προς ανάθεση προμελέτης για διαμόρφωση του χώρου μπορούμε να προχωρήσουμε καθώς για το αφροδίσιο δεν μπορεί κι ούτε χρειάζεται να γίνει αναφορά στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο αφού αυτό έχει ήδη αποφανθεί για τον χώρο ότι δεν περιέχει πια αρχαιολογικά ευρήματα.
Να σημειώσω ότι η επέκταση του τίτλου της προμελέτης έτσι που να περιλαμβάνει και το Αφροδίσιο αντί του Θεμιστόκλειου μόνο, δίνει την ευκαιρία και τη δυνατότητα να αναζητήσουμε χρηματοδότηση από τον ΟΛΠ αφού και ο χώρος τον αφορά αλλά και γιατί ο ΟΛΠ είναι ένας από τους κύριους υπεύθυνους για την εξαφάνιση των ιχνών που είχαν απομείνει μετά τις καταστροφές της αρχαιότητας.
Πιστεύω πως το δημοτικό συμβούλιο θα αποδεχτεί την πρόταση κατά την ημέρα συζήτησης του θέματος του Θεμιστόκλειου για το οποίο εξ άλλου έχει γίνει ήδη σχετική πρόβλεψη στο Τεχνικό Πρόγραμμα και τον Προϋπολογισμό του 2010.
Η παρούσα επιστολή ελπίζω πως θα χρησιμέψει όχι μόνο για την ελαφρά τροποποίηση της αναμενόμενης απόφασης για το Θεμιστόκλειο αλλά και για την ενημέρωσή σας πάνω στο σπουδαίο αυτό ζήτημα της πόλης που όλοι αγαπάμε.

Δραπετσώνα, 9 Δεκεμβρίου 2009

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΡΙΔΗΣ

Ο Πάνος Χρονόπουλος ξεπέρασε τον κίνδυνο

.
Μέσα σε ένα κλίμα δυσάρεστο, με τον θάνατο του Κώστα Αντωνάκη και το εμφραγμα του φίλου μου Πάνου (Χρονόπουλου) γράφω αυτό το σημείωμα. Ο Πάνος μου έλεγε προ δύο ετών ότι νιώθει πως τον τριγυρίζει ένας καρκίνος που θα τον αποτελειώσει. Πάλεψε το πρόβλημα και το ξεπέρασε με τους δικούς του τρόπους.
Πριν μια βδομάδα, κι αφού πίναμε καφέ στο Απρόοπτο, έφυγε για Θησείο και εκεί ένιωσε άσχημα. Τον πρόλαβαν φίλοι και γνωστοί και το έμφραγμα που είχε αντιμετωπίστηκε με κάτι στενθ (κάπως έτσι τα λένε). Έμεινε στην εντατική μέχρι χτες και τώρα παραμένει σε κανονικό θάλαμο στον Ευαγγελισμό
.
Ο Πάνος είναι η ψυχή της γιάφκας στο σχολείο όπου εργάζομαι. Τον περιμένουν όλοι σαν Μεσία. Ήταν (και είναι) ο αρχηγός και ο φιλόσοφος της γιάφκας και η απουσία του είναι έντονη. Του εύχομαι περαστικά και του χαρίζω ένα τραγουδάκι (δυο τραγουδάκια για την ακρίβεια μαζί με αρκετές φωτογραφίες).
.

Till the End of Time - Ο Κώστας Αντωνάκης έφυγε!

Ο φίλος μας ο ΚΩΣΤΑΣ ο ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ ετελείωσε.

.
Μετά από μια ταλαιπωρία αρκετών μηνών στους οποίους έζησε υπό παράλυση σχεδόν σαν σε κώμα, ο Κώστας ο Αντωνάκης ο φίλος μας δεν υπάρχει πια. Πέθανε χτες το πρωί στις 8 από ανακοπή στο νοσοκομείο. Από το καλοκαίρι στη Σέριφο όπου έπαθε το επεισόδιο (εγκεφαλικό-ά που τον άφησε-αν σχεδόν νεκρό) ήταν προδιαγεγραμμένη η πορεία του αλλά τελευταία πήγαινε κάπως καλύτερα και υπήρχαν κάποιες ελπίδες. Ήταν αμυδρές έτσι κι αλλιώς κι εξανεμίστηκαν χτες το πρωί
.
Ο Κώστας μου έδωσε δύο υπερπολύτιμα πράγματα στη ζωή μου:
Στο στρατό, (1978) μου έδωσε τους Τροπικούς του Αιγόκερω και του Καρκίνου του Χένρυ Μίλλερ. Τα βιβλία αυτά είναι ακόμα σπίτι του, τα είδα χτες παρατεταγμένα μαζί με άλλα του Χένρυ Μίλλερ. Και όταν λέω τα είδα, εννοώ τα ίδια αυτά βιβλία που είχα στον στρατό με τα ιδιαίτερα εξώφυλα.
Το άλλο του δώρο ήταν το 1987 όταν μου ενεχείρισε μια κασέτα με το Till the end of Time του Στέφαν Μίκους. Γι αυτό το δεύτερο τον ευγνωμονώ ακόμα περισσότερο
.
Για τα δυο πολύτιμα δώρα του, τώρα που φεύγει, του αφιερώνω αυτό το βιντεάκι με το κομμάτι του Rodrigo Leao το "Immortal" από το Alma Mater.
.

Ένα βιντεάκι από το κινητό μου.
Η Μόνικα στο "to no avail"
.

Απόψεις περί Μακεδονίας και ΦΥΡΟΜ.

.
Μπήκα σε ένα site με συζητήσεις για τη Μακεδονία-ΦΥΡΟΜ όπου συνέντησα και κάποιους πολύ λογικούς γείτονες σλαβομακεδόνες. Έγραψα ένα κείμενο που δεν δημοσιεύτηκε τελικά στο site χωρίς ακόμα να ξέρω το γιατί (ίσως γίνει αύριο). Για να μη χαθεί, και μια και το είχα κρατήσει σε ένα δικό μου φάκελο, το δημοσιεύω εδώ ώστε να το δω γραμμένο και στο δικό μου μπλογκ.
.
Είναι στα Αγγλικά αλλά δεν είναι δύκσολα μεταφράσιμο νομίζω. Το παραθέτω:.
.
It is a very interesting conversation between you guys. I want to be a part of it, if you allow me.
I was born in Piraeus and my parents are "romios" (means roman citizen) from Pontos and Constantinopole-Instabul. Therefore, I am Greek. I don't know how much of my DNA is greek, I don’t know whether I am more greek than the so-called slav-macedonian "informed reader" or the greek-macedonian "serres macedonia" or the others, but I am member of a state who declares itself "Hellenic" and I speak the greek language in its modern version.
I wonder if there is something that prevents slav-macedonian to feel "greeks" the same way that I feel. Many slavs, as well as vlachs, albanians etc. have been members of that "greek identity" because of their entry in the Greek State. Our heroes of the revolution of 1821 are mostly Albanians, our great donors are Vlachs etc.
Rigas Ferraios' and Anonymos' dream in 1800 was to built a “greek nomarchia" (meaning democratic state of law) based not on DNA and race but in a voluntary entry of the Balkan peoples in a descent, right and democratic state which could use the name "Greek-Hellenic" in order to express the passion for freedom and just.
Is it -still nowadays- possible for such an idea to flourish?
Albanians, Slavs (especially the southern ones) Thracks (and Bulgarians of course) are so similar to each other that I cannot understand all these disputes among them. Even the Turks of the west are quite similar with all the other balkans. What divides these peoples is religion (muslems and christians) and "ethnic" ideas of the 19th and 20th centuries. I hope that in the new era modern historians and intellectuals will take over and lead those brother-peoples to a new view of the history and "national" identity. Greek heritage belongs to the world, and much more belongs to the peoples of Balkan. The modern "greeks" have to admit that they have not a privilege to that heritage and the other balkans should forgive the first balkans of the early 19th century who liberated a small country and themselves from the Ottomans by using this heritage and later tried to have an exclusive use of that history.
I repeat :
Greece (ancient Greece of cause and its heritage, democracy, philosophy, science, speech, way of life, passion for logic for freedom etc.) and "Greeks" (Periklis, Leonidas, Themistokles, Alexandros, Filippos, Sokrates, Aristotelees, Pythagoras, Epaminondas, etc.) belong to humanity, and particularly all these belong to the Balkan peoples, because we live here, we are closer to them than any other people in the world, we have the same habits, the same mood, the same fears with them, because we are the closest relatives to them. Let us all be Greeks, either Macedonians, either Romans, either Albanians, or any other particular "race" in that blessed place of the world which we happen to live in.
I don’t mean to participate in one common state called Greece (may be in the future it could be a Balkan state). I speak about the greek identity, not the modern one which sometimes is really disgusting, but the universal-ecumenical one, which consists of all those ideas and persons I mentioned before.
.
Αυτά και βλέπουμε. Σε όποιον σχολιάσει θα απαντήσω.

Μόνικα Χριστοδούλου το FRAUD σε βιντεάκι

.
Στο μέλλον ανεβάζω βιντεάκια σε movie maker κι όχι σε βιντεάκια του κινητού που δεν έχουν καλή απόδοση συον ήχο (ο Rodrigo Leao σφάχτηκε σε αυτά τα βιντεάκια). Ξεκινάω λοιπόν με τη Μόνικα και το Fraud, ένα πολύ λυρικό κομμάτι της. Θα ανεβάσω και μερικά του Rodrigo Leao για να τα ακούσει όποιος θέλει με καλό ήχο.
.

Η συναυλία του Rodrigo Leao ακυρώθηκε

.
Δυστυχώς, η συναυλία του Rodrigo Leao στο Μέγαρο Μουσικής ακυρώθηκε.
.

Ο Rodrigo Leao στο Μέγαρο Μουσικής

.
.
Ένας από τους πιο αγαπημένους μου μουσικούς (με Wim Mertens, Stefan Micus, Monika, Preisner κλπ) ο Πορτογάλος RODRIGO LEAO ρχεται την Κυριακή στο Μέγαρο Μουσικής και θα πάω να τον δω.
Για να μη γράφω πολλά δικά μου, αντιγράφω για τον Rodrigo Leao από το site "e-go.gr" που γράφει σήμερα τα εξής:
.
O Rodrigo Leao των Madredeus στο Μέγαρο Παριζιάνικες μυρωδιές, αργεντίνικες φιγούρες και κλασικές συνθέσεις με minimal αισθητική. Ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες που έχει να επιδείξει η Πορτογαλία, ο Rodrigo Leao, καλλιτέχνης διεθνούς εμβέλειας έρχεται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την Κυριακή 8 Νοεμβρίου. Η καριέρα του Rodrigo Leao ξεκινάει το 1982 με την ίδρυση του ροκ γκρουπ, Setima Legiao με τους οποίους κυκλοφόρησε τρεις δίσκους. Λίγο αργότερα - το 1985 - θα γνωρίσει τους Pedro Ayres Magalhaes και Herois do Mar με τους οποίους θα αποφασίσει να ξεκινήσει μία νέα περιπέτεια με διεθνή απήχηση: τους Madredeus, το συγκρότημα που έκανε την πορτογαλική μουσική, αλλά και τον ίδιο ευρύτερα γνωστούς. Ειδικά στην Ελλάδα, οι Madredeus υπήρξαν ένα από τα πιο δημοφιλή γκρουπ της δεκαετίας του ‘90. Από μπασίστας στους Setima Legiao, ο Leao ξεκίνησε να παίζει πλήκτρα στους Madredeus και με την ιδιότητα του κιμπορντίστα πορεύτηκε ως μουσικός και στήριξε την μετέπειτα (λαμπρή) καριέρα του. Με τους Madredeus ηχογράφησε 5 δίσκους δίνοντας, με τις συνθέσεις του, διεθνή ώθηση στο γκρουπ. Παράλληλα, ξεκίνησε να γράφει μουσική για ταινίες γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία ειδικότερα μετά τη συνεργασία του με τον Wim Wenders στο soundtrack της ταινίας Lisbon Story, ενώ έχει ήδη κυκλοφορήσει τις πρώτες δύο προσωπικές του δουλειές (Ave Mundi Luminar, Mysterium) σε συνεργασία με την χορωδία δωματίου Vox Ensemble. Στη διάρκεια των προσωπικών του άλμπουμ ο Leao δεν σταματάει να πειραματίζεται και να ανιχνεύει το tango, την bossa nova, τον μινιμαλισμό, την κλασική μουσική, την pop. Ο ίδιος λέει ότι «στη μουσική μου θα βρεις τον μινιμαλισμό του Michael Nyman, το tango και την γαλλική μουσική.» Το 2004, έρχεται ο καλύτερος, κατά τους περισσότερους, δίσκος της καριέρας του, το Cinema στον οποίο συμμετέχουν οι Beth Gibbons (Portishead), Rosa Passos και Ryūichi Sakamoto. Το άλμπουμ βρίσκεται στην πρώτη θέση των πωλήσεων και το περιοδικό Billboard το κατατάσσει στα καλύτερα της χρονιάς. Το 2009, ο Rodrigo Leao επιστρέφει με το άλμπουμ "A Mae" στο οποίο συνεργάζεται με τον Neil Hammond των Divine Comedy, τον Stuart Staples των Tindersticks και τον Melingo, γνωστός και ως πρέσβης του σύγχρονου tango στην Αργεντινή. Είναι δύσκολο να περιγράψουμε με μία λέξη τη μουσική του Leao, καθώς πρόκειται για ένα μαγικό μείγμα που περιλαμβάνει κινηματογραφικές σκηνές του Bresson, παριζιάνικες μυρωδιές, αργεντίνικες φιγούρες και κλασικές συνθέσεις με σύγχρονη minimal αισθητική. Δεν είναι τυχαίο που ο Pedro Almodovar αναφέρθηκε στον Rodrigo Leao λέγοντας ότι πρόκειται για «έναν από τους πιο εμπνευσμένους συνθέτες του κόσμου.» Μαζί με τους Vieira Ana (φωνή), Piedade Celina (ακορντεόν), Tupikova Viviena (βιολί), San Payo Luis (ντραμς), Aires Luis (μπάσο), Silva Bruno (βιόλα), Pereira Marco (τσέλο) ή αλλιώς τους Cinema Ensemble, ο Rodrigo Leão (συνθεσάιζερ) συνεργάζεται τόσο στο studio όσο και στη σκηνή. Δισκογραφία: Ave Mundi Luminar (1993) Mysterium (1995) Theatrum (1996) Alma Mater (2000) Passion (2003) Cinema (2004) O Mundo (2006) Portugal, Um Retrato Social (2007) A Mãe (2009) More Info: www.rodrigoleao.pt // www.myspace.com/rodrigoleo

Πρόταση για Ναυτιλιακό Κέντρο στα Λιπάσματα και Ενιαίο Μητροπολιτικό Πάρκο 450 στρεμμάτων

.
Η πρόταση για δημιουργία Ναυτιλιακού Κέντρου με Ενιαίο Μητροπολιτικό Πάρκο στην τέως βιομηχανική ζώνη που διατύπωσα αρχικά από το καλοκαίρι του 2007 σαν λύση στο διαφαινόμεν ο αδιέξοδο, και διατύπωσα στη συνέχεια επίσημα από τον Απρίλιο του 2008 στη συνεδρίαση της Παμπειραϊκής Επιτροπής και στο Διαδίκτυο, βλέπω ότι δεν προχωράει.
Μέχρι στιγμής, παρά κάποιες σχετικές συζητήσεις μου με αρμόδιους και μη, η πρόταση δεν έχει γίνει ένθερμα αποδεκτή από κανένα φορέα.
Σκέφτηκα λοιπόν να την προχωρήσω μόνος μου.
Την έκανα ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ για το Πανεπιστήμιο Πειραιά όπου κάνω Μεταπτυχιακό στη Ναυτιλία. Ήδη την παρέδωσα στον αρμόδιο καθηγητή κ. Θ.Πελαγίδη και αναμένω την έγκριση που θα σημαίνει ταυτόχρονα και την ολοκλήρωση αυτού του Μεταπτυχιακού.
.
Υ.Γ.: Κάποια στιγμή θα την ανεβάσω και στο διαδίκτυο, σε αυτό το μπλογκ.

Η Ειρήνη Μαρούπα τα πήγε τελικά πολύ καλά!

.
Η υποψήφια του ΠαΣοΚ στη Β' Πειραιά Ειρήνη Μαρούπα τα πήγε τελικά πόλύ καλά στις εκλογές της Κυριακής.
Στη Δραπετσώνα βγέηκε 4η μετά τους Νιώτη, Διαμαντίδη, Λιντζέρη που δεν παίζονταν.
Στη Β' Πειραιά βγήκε 6η μετά τους τρεις βουλευτές και τους Χρήστου, Ξυλούρη που επίσης δεν παίζονταν. Πρώτη από τους υπόλοιπους με 12.000 σχεδόν ψήφους, μπορεί κανείς να πει ότι είχε πλήρη επιτυχία στους πραγματικούς στόχους της.
Το μέλλον είναι δικό της. Αρκεί να δείξει υπομονή και επιμονή!
.

Κριτική για το AVATAR της Μόνικας Χριστοδούλου

Από το MIC το μουσικό PORTAL όπου είχε δημοσιευτεί το 2006 συνέντεξη της Μόνικας, όταν ακόμα ήταν απλό μέλος του συγκροτήματος που έπαιζε ο αδελφός της. Η κριτική είναι για το CD που έβγαλε η Μόνικα πέρσι (2008) το AVATAR
.
Monika
Avatar(Archangel)
Ελληνικά
Οποιοσδήποτε υπογράφει συμφωνίες με το σύστημα προ πάντων ας γνωρίζει ότι χρειάζεται να φυλάγεται: σπάνια τα κέρδη μοιράζονται. Κι αυτή η αφόρητη πίεση για καινούργια πρόσωπα, άφθαρτα να τα γεμίσεις γρατσουνιές σ' ένα δίμηνο, είναι που ωθεί στο να μπαίνουν πριν την ώρα τους ονόματα στο απυρόβλητο και πριν την ώρα τους τραγούδια στο πάνθεον. Έτσι όμως στερείται απ' τους νέους δημιουργούς ένας πολύτιμος κύκλος (τους διαγράφεται δια παντός είναι το κατά λέξη), κύκλος έξω από καθετί βιολογικός. Μιλάω για την ωριμότητα που έρχεται αβίαστα, τη step-by-step ενηλικίωση. Κι αυτή η διαγραφή μπορεί να τους τινάξει τα μυαλά, αν δε μάθουν να την αντέχουν, αν δεν είναι υποψιασμένοι για τα χειρότερα. Ξέρετε πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει το να έχεις δώσει περισσότερες συνεντεύξεις από συναυλίες; Και δε θα σου το πει κανένας, στο χάζι τους στο εξώφυλλο του "Ταχυδρόμου" θα μείνουν...

Την Μόνικα Χριστοδούλου την πρωτογνώρισα λάιβ με τους Serpentine. Χαίρομαι που πορεύτηκε έτσι, που από τόσο νωρίς δημιουργεί προηγούμενα κι αφήνει ανεπαίσθητα μια κληρονομιά που ούτε κι αυτή ξέρει σήμερα (όπως και πολλοί άλλοι) το πόσο βαριά είναι και μέχρι πού θα φτάσουν οι ρίζες της. Πριν προχωρήσω, να βάλω εδώ μια παρακινδυνευμένη εκτίμηση: αν διαλέξω αποκλειστικά πέντε παραγωγές από Έλληνες που βγήκαν φέτος εντός συνόρων, προσθέσω και το "Avatar" και στείλω το πακέτο σε μερικά labels του εξωτερικού που έχω υπόψη μου, πιο σίγουρο είναι να μου απαντήσουν γι' αυτό παρά για τις υπόλοιπες. Είναι που η Μόνικα σου προσφέρει σ' αυτά τα 13 τραγούδια έναν αναγεννησιακό συναισθηματισμό που σου 'ρχεται κατάστηθα. Κι αυτό το καταλαβαίνουν όλοι και παντού με τον ίδιο τρόπο, όπως με τον ίδιο τρόπο το εκτιμούν. Το "Avatar" όπως ακριβώς εκδόθηκε τελικά είναι ένας δίσκος βγαλμένος από μια ψυχή καθαρή. Έχει ξανασυμβεί αυτό με το ντεμπούτο κάποιου. Στην πορεία, αναπόφευκτα νοθεύει τις αντιδράσεις η λογική κι αυτή η διαύγεια παύει να υπάρχει, θολώνει, επιβάλλονται ανατροπές δυσκολότερες για να την βγάλεις ξανά μπροστά, ανάλογες μ' αυτές που προσπάθησε κι η Polly Jean Harvey με τους μπαλανταδόρικους ήχους του "White Chalk". Όλα αυτά είναι σαφώς πιο σημαντικά απ' ό,τι οι συμμετοχές του Martin Wenk των Calexico και του Ian Caple (ή του όποιου άλλου, έρχεται και το μέλλον), που δικαίως δε γίνονται βιτρίνα του άλμπουμ με στίκερ ή όπως αλλιώς.

Είναι πράγματι εντυπωσιακό που μπορεί αυτή η νέα κοπέλα να βγάζει τόσες επιρροές εδώ, έχοντας περάσει μόλις τα είκοσι, οι οποίες είναι ένα γινόμενο: η ηλικία της επί το δύο για συντελεστή. Κι όντως πίσω απ' όλα αυτά διακρίνει κανείς μια εξυπνάδα και μια ευφράδεια στην επικοινωνία, στην αμεσότητα της γλώσσας, που κάνει χρήσιμα όλα τα σημεία της στίξης, ώστε ακόμη και μια βαθύτερα μελαγχολική δήλωση όπως αυτή στο "I'm Not Young In My Youth" να ακούγεται ως μια που απαιτείται να τη σεβαστείς απλά και καλύτερα σωπαίνοντας.

Το "Avatar" δεν έχει υποστεί -όπως και κάθε δίσκος που έχει ακόμη τη μυρωδιά του κοπτηρίου πάνω του- την αναμέτρηση με το χρόνο, την παλαιότητα ως πρόσθετο σύμμαχο, για να πει κανείς ότι μ' αυτό ανακάλυψε τα όριά του, κατάλαβε μέχρι που ο ίδιος είναι. Αυτά είναι υπερβολές, κι ως τέτοιες δεν θα τις πάρεις μαζί σου. Εκτός ενός ανθρώπου, ωστόσο. Γιατί αυτό το σετ έκανε σίγουρα την ίδια την Μόνικα να βρει μέχρι πού μπορεί να φτάσει και πόσο μπορούν να σπρωχθούν οι γραμμές της. Σε κάθε τραγούδι δίνει, και μένει κάθε φορά λιγότερη. Φωνάζοντας ότι σε μια υγιή σχέση, όλοι κι όλα έχουν ατέλειες...

Μάνατζερ δεν είμαι, αλλά μπορώ να της πω να μην υποκύψει στα ενδεχόμενα και να αφήσει το δεύτερο άλμπουμ της στην καινούργια δεκαετία... Και την επόμενη φορά ας αξιολογήσει την κατάσταση ώστε να μη ντύσει ξανά το cd της μ' ένα εξώφυλλο που δεν του ταιριάζει, αφήνοντας ουσιαστικό νοηματικό gap...

Στο τέλος του 2008, ίσως κι απ' την αδράνεια όλων όσων γράφτηκαν, αλλού ή κι εδώ ακόμη, το "Avatar" θα είναι στα τοπ των ανασκοπήσεων της χρονιάς. Μπορώ να σας πω ότι έτσι θα ήταν κι αν δεν υπήρχε η υποψία της αδράνειας που προανέφερα, και να κάνω έτσι το πιο ουσιαστικό ξεσκαρτάρισμα των όσων έχετε διαβάσει μέχρι σήμερα. Σε μια τριετία μάλιστα τα πιο μεγάλα απ' τα τραγούδια του, κι είναι μπόλικα, θα ενέχουν ήδη εκείνη την ακριβοθώρητη κλασικότητα ώστε θ' αρχίζουν να τα διασκευάζουν κιόλας. Σχεδόν... (8,5)

Πάνος Πανότας

Ο φίλος μας Κώστας Α. πάει καλύτερα.

.
Μίλησα με την Α. πρώην γυναίκα του φίλου μας Κ. που το καλοκαίρι στη Σέριφο έπαθε ένα κλακάζ στο κεφάλι (για 4 απανωτά ισχαιμικά επεισόδια μίλησαν οι γιατροί) και που μεταφέρθηκε επειγόντως με ελικόπτερο στο "Π.Γεννηματάς" όπου και παραμένει εδώ και 4 μήνες. Η Α. είναι συνέχεια δίπλα του και μας είπε λεπτομέρειες.
.
50 χρονών, οπαδός της όσο γίνεται φυσικής ζωής, αγιογράφος και ζωγράφος, ωραίος και άνετος για πολλές δεκαετίες, ο φίλος μας Κ. έχασε τη ζωή μέσα από τα μάτια του ξαφνικά και έκανε μια βόλτα στις πηγές του Αχέροντα πριν ανανήψει. Τώρα είναι καλύτερα και -από ό,τι κατάλαβα- σε λίγο θα είναι εντελώς καλά και θα θυμάται το γεγονός σαν σε όνειρο. Το "σε λίγο" που είπα ίσως πάρει μήνες ακόμα και χρόνια, αλλά το τέλος θα είναι καλό, αυτό είναι απολύτως βέβαιο. Όλα μέσα στο μυαλό μας είναι και το μυαλό του Κ. είναι μια χαρά και ικανό να τον επαναφέρει χωρίς προβλήματα.
.
Απλά ευχόμαστε ταχεία ανάρρωση.
.

Μια συνέντευξη της Μόνικας Χριστοδούλου που δόθηκε πριν από 3 χρόνια! Το παιδί είναι εκπληκτικό. Νιώθω τυχερός που την έχω ακούσει!

.
Η παρακάτω συνέντευξη δόθηκε στις 15 Νοεμβρίου του 2006!!! Από τότε αυτό το έξυπνο μουτράκι έδειχνε τι επρόκειτο να μας βγει. Παραθέτω τη συνέντευξη ως έχει από το music portal MIC
.

.
Θα μπορούσα να βάλω και για τίτλο: ανακαλύψαμε την Ελληνίδα Lilly Allen (αλλά όχι πρώτοι). Άλλωστε αν την ρωτούσαμε "είσαι η Ελληνίδα Lilly Allen" ...κάπως έτσι θα μας απαντούσε. Οι απαντήσεις δεν είναι τίποτε άλλο από παγίδευση στον τρόπο που τίθενται οι ερωτήσεις, αν θυμάμαι καλά. Οπότε η Monika δεν είναι όντως η Ελληνίδα Lilly Allen.
.
Αν ναι, ας τρέξει να κρυφτεί το κορίτσι από την ξινισμένη οργή των Dread Astaire. Τούτα τα παλικάρια, ως ξεθωριασμένες ροκ γεροντοκόρες βρήκαν την ευκαιρία (στο τελευταίο τεύχος του Σονικ) να κράξουν τους Mary And The Boy, την κατ' αυτούς σεξουαλική μιζέρια που εκφράζουν και μαζί όσους τους δίνουν μαγαζιά για να εμφανίζονται και όσους γράφουν στα περιοδικά για αυτούς... ένα μικρό κοριτσάκι θα λυπηθούν; Καλά εσείς αφού έχετε δικό σας έντυπο ρε παιδιά, τι σκάτε; Σκάστε να πούμε και πάτε να υποστηρίξετε το δεξιοτεχνικό σας rock 'n' roll; Εμείς γουστάρουμε να παραμυθιαζόμαστε με piano punk ταξιαρχίες και άλλες αηδίες να πούμε... είμαστε πίσω! Τα εύσημα μου στους Astyplaz, που ως γνήσιοι goth ευπατρίδεις δικαιολόγησαν με σκωπτική ανωτερότητα μέχρι και την παρουσία του Δ. Κοργιαλά στην ελληνική... ποπ σκηνή. Ποιο από τα δύο γκρουπ να προέρχεται από την "γκρινιάρα" Σαλονίκη άραγε;
.
Για τη Monika λέγαμε νομίζω; Η οποία είναι δεν είναι είκοσι χρονών, είναι δεν είναι από την Αθήνα και συμμετέχει και δεν συμμετέχει σε μια από τις καλύτερες indie ποπ μπάντες της χώρας, που αν ήμασταν στα mid-90s είμαι σίγουρος ότι ο Μπάμπης θα τους είχε ήδη δισκογραφήσει στη Lazy Dog (και έπειτα θα τον κράζανε και θα τον σέρνανε στα δικαστήρια!). Για τους Serpentine πρόκειται που πρέπει επειγόντως να κυκλοφορήσουν δίσκο. Για τη Monika λέγαμε λοιπόν... που καίτοι είκοσι χρονών γράφει επικίνδυνα ραγισμένα τραγούδια για γκόμενους που δεν την παίρνουνε τηλέφωνο και δεν τη θέλουν πια και δεν τους αρέσει πια, αλλά απ' ότι κατάλαβα δεν πηγαίνουν να μαζέψουν τα cd τους από το σπίτι της να τελειώσει οριστικά η ρημάδα η σχέση. Επίσης παίζει σαξόφωνο για τους Μέντα, που ποτέ δεν αξιώθηκα να βάλω να ακούσω τον δίσκο τους και ντρέπομαι για αυτό!
.
Τις μουσικές της η Monika τις γεμίζει με πνευστά και έγχορδα και με ακόμη περισσότερα πνευστά. Και ψάχνει για ακόμη περισσότερα έγχορδα. Και η ίδια παίζει σαξόφωνο (το είπαμε αυτό!). Και παρότι την πάτησε και αναφέρει στις επιρροές της τον απεχθή σε εμένα Jeff Buckley της δίνω πολλά credits για το ότι αναφέρει παράλληλα τη Madonna και τους Pianο Magic. Μέσα σε όλα αυτά έγραψε ένα από τα δέκα καλύτερα τραγούδια για το 2005 και αυτό είχε να συμβεί με ελληνικό όνομα από τότε που είχανε κυκλοφορήσει οι Closer το In The Market. Είναι το Over The Hill που λέγαμε...

Η Gracetone recordings (από τη Σαλονίκη, που στο μέλλον θα την σέρνει στα δικαστήρια η Monika) ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπά φοβερά εφτάιντσα που έχει κυκλοφορήσει, μόλις έβγαλε στη φόρα και το split-single (τι ωραίες έννοιες- συγκινητικές) της Monika με τον lo-fi-στα Chris Setel. Μπράβο σε όλους! We are coming with you όντως!

Σε τρεις γραμμές : η Monika έχει ασυνείδητα ρημαγμένη ευαισθησία στη φωνή της, επιλέγει σοφά να στήνει κλισαρισμένα στιχάκια και να μην αλλάζει ακόρντα στα κομμάτια της και όταν κάνει μπάντα θα την βάλουμε με το ζόρι να διασκευάσει το Hazel των Cocteau Twins!

Την Κυριακή που μας έρχεται, αφού εδραιώσουμε τον ΠΑΟΚ στην πρώτη τετράδα του πρωταθλήματος και βάλουμε πλώρη για πορεία Champions League, θα πάμε στο Residents για να ακούσουμε την Monika που θα παίξει live με τα βιολιά, τα τσέλα και τις κιθάρες της και ύστερα θα κοιμηθούμε ήσυχοι καθώς συνδυάσαμε ισόποσα την καφρίλα με την ευαισθησία. Η είσοδος είναι ελεύθερη ασφαλώς. Να πιείτε πολλά ποτά για να έχει λεφτά ο Χριστιανάκης να κάνει συναυλίες, καθώς διαφορετικά δε μας βλέπω καλά.
.

.
Ιδού και τι απάντησε η Monika στις ερωτήσεις-παγίδα που της έθεσα:

Mic: Liz Fraser ή Liz Phair (και για ποιο λόγο );
.
Monika: Liz Frazer, φυσικά... (Γιατί δε ξέρω ποια είναι η Liz Phair) (σ.σ. νέα γενιά σου λέει μετά...)
.
Mic: Είσαι πραγματικά thrown away από τους Serpentine, όπως αναφέρουν στο site τους; Οικογενειακές- περιουσιακές διαφορές με τον αδερφό σου να φανταστώ...
.
Monika: Αυτό λένε στο site τους; Βασικά, ο καβγάς συνήθως ξεκινούσε για ένα οικόπεδο στο Άστρος, στη συνέχεια περνούσε στο επίπεδο τρόπου ζωής του καθενός τύπου "Πώς μιλάς έτσι;", "Τι είναι αυτά που φοράς;", "Πάλι ξενυχτήσαμε εχθές;" και κάτι τέτοια, ε, και στο τέλος άρχιζαν οι παρατηρήσεις για τον τρόπο που τραγουδάω ή χρησιμοποιώ το delay όπου σ' εκείνο το σημείο απαιτούνταν η εκκένωση του κτιρίου, μη σου πω και του τετραγώνου λόγω των υψηλών τονικοτήτων της φωνής μου όταν τσακώνομαι.. Δε θέλεις να φανταστείς πόσο πολύ φωνάζω όταν τσαντίζομαι... Η αλήθεια όμως είναι ότι αν δεν είχα παίξει στους Serpentine, δε θα ήξερα ούτε για δείγμα να κάνω αυτά που κάνω σήμερα. Οι Serpentine με σύστησαν στην εναλλακτική σκηνή και πρέπει να το σέβομαι αυτό. Άλλωστε είναι και οι τρεις τόσο ταλαντούχοι που θα ήταν προσβολή να τους περιφρονώ.
.
Mic: Είναι ο Γιώργος Κατσαρός ένας από τους δέκα καλύτερους σαξοφωνίστες στην Ελλάδα ή πρόκειται για έναν ακόμη αστικό μύθο της μεταπολίτευσης; Εσύ πως οδηγήθηκες στο σαξόφωνο;
.
Monika: Τι να σου πω βρε πουλάκι μου; Δεν έχω άποψη πάνω σ΄ αυτό. Το σαξόφωνο μου άρεσε γιατί είχε εντυπωσιακό σχήμα. (σ..σ. ουδέν σχόλιο!) Ήθελα να μάθω ένα πνευστό και σκεφτόμουν την τρομπέτα και το σαξόφωνο. Στη Φιλαρμονική έτυχε να υπάρχει κενή θέση μόνο για σαξόφωνο οπότε δεν είχα επιλογή. Με τον καιρό το αγάπησα πολύ αυτό το όργανο. (σ.σ. κάνεις και εύκολα στρατό, που λέει και ο Γιοκαρίνης)
.
Mic: Ποιος ήταν ο πρώτος μαθηματικός εν Ελλάδι, που τα παράτησε και το έριξε στις ακουστικές κιθάρες και τις μοναχικές μπαλάντες; (αυτό είναι απλά τεστ γνώσεων). Ο δεύτερος;
.
Monika: Πρώτους και δεύτερους δε ξέρω να σου πω αλλά γνωρίζω ότι ο Ξενάκης και τα αδέλφια Μικρούτσικου ήταν Μαθηματικοί που βρήκαν διέξοδο στη μουσική. Τα παραδείγματα είναι κάπως εκτός κλίματος αλλά τι να κάνουμε.. (σ.σ. Βαγγέλης Γερμανός ήταν η σωστή απάντηση!)
.
Mic: Το τραγούδι I'm Not Young In My..., που έχεις ανεβάσει στο site σου στο MySpace φέρει κάτι από mainstream ερωτικές μπαλάντες των 80s (τύπου Total Eclipse Of The Heart) ή είναι ιδέα μου;
.
Monika: Μόνο φέρνει; Μάτι βγάζει. Το κομμάτι αυτό είναι το καταστάλαγμα των επιρροών που κουβαλάω από την εφηβεία, όταν ερωτεύτηκα, όταν ξάπλωνα στο κρεβάτι κοιτάζοντας το απέραντο κενό ακούγοντας Whitney Houston, Gloria Gaynor, Jewel και άλλα τέτοια. Παλαιότερα ήμουν της θεωρίας να εκφράζω τα συναισθήματα μου ή τις σκέψεις μου με αρκετά έμμεσο τρόπο έτσι ώστε ο ακροατής να μπορεί να πλάθει διάφορες εκδοχές του τι εννοώ. Μια μέρα ένιωσα ότι ήθελα να φτιάξω ένα κομμάτι στο οποίο θα τα λέω όλα ξεκάθαρα. Τίποτα πρωτότυπο στη μουσική ή ακραίο στη φωνή ή αμφίβολο στους στίχους. Ένα απλό ερωτικό τραγούδι.
.
Mic: Στις επιρροές σου αναφέρεις το ρεμπέτικο. Για εξηγήσου λοιπόν... (Επίσης είναι ο Βαγγέλης Κορακάκης ο τελευταίος πραγματικός Έλληνας ρεμπέτης ή είναι και αυτό μύθος;)
.
Monika: Να "ξηγηθώ" στα ίσα δε μπορώ. Αυτό που μπορώ όμως να δηλώσω είναι ότι το σάουντρακ της ταινίας "Ρεμπέτικο" περιέχεται στους τοπ 10 δίσκους μου. Έχω επηρεαστεί από τον τρόπο παιξίματος των εγχόρδων στη ρεμπέτικη μουσική γι' αυτό και σε κάποια κομμάτια μου έχω βάλει μπαγλαμαδάκι. Το μπουζούκι ή το μαντολίνο έχουν φοβερούς ήχους. Το ρεμπέτικο για μένα είναι η ποστ ροκ έκφραση της ελληνόφωνης μουσικής. (σ.σ. ούτε κουβέντα για τον Κορακάκη;)
.
Mic: Εσύ, οι Mary And The Boy, οι Bolek & Lolek και όλοι οι υπόλοιποι unsigned σταρ του My Space, που εμφανίζεστε όλο και πιο συχνά και κερδίζετε όλο και πιο ενθουσιώδεις κριτικές, αισθάνεστε ότι αποτελείται μια κάποιου είδους "σκηνή" για τα εναλλακτικά ελληνικά 00s ή απέχει ακόμη το πράγμα από κάτι τέτοιο;
.
Monika: Δε νομίζω ότι δύο-τρία συγκροτήματα αρκούν για να δημιουργήσουν μια ολόκληρη "σκηνή". Ο όρος αυτός έχει σημαντικά ευρεία έννοια και δε θα 'πρεπε γενικά να χρησιμοποιείται τόσο εύκολα, πόσο μάλλον σε μία χώρα που τώρα χτίζει τις προοπτικές για κάτι τέτοιο. Η όποια εναλλακτική σκηνή στην Ελλάδα βρισκόταν πάντα σε δεύτερη μοίρα και αυτό που πάνε να καταφέρουν αυτά τα συγκροτήματα είναι να εξισορροπήσουν κάπως τα ακούσματα μιας πλειοψηφίας. Οι κριτικές σαφώς και βοηθούν πάρα πολύ. Πιστεύω ότι θα έπρεπε να γράφονται περισσότερες κριτικές για τα ελληνικά σχήματα διότι αυτά είναι που χρειάζονται καθοδήγηση. Οι κριτικές σου δείχνουν τι πρέπει να συνεχίσεις να κάνεις και τι όχι και αν υπάρχουν θετικά σχόλια τότε βρίσκεις έδαφος για να τολμήσεις ακόμα περισσότερο...
.
Mic:Θα φτιάξεις δική σου μπάντα ή σκοπεύεις να το συνεχίσεις alone & dethroned;
.
Monika: Η αλήθεια είναι ότι έχω κουραστεί να παίζω μουσική στο σπίτι. Μου έχει λείψει πάρα πολύ η αίσθηση της μπάντας. Έχω πολλά καινούργια κομμάτια και θα ήθελα μουσικούς για να τα ενορχηστρώσουμε και να πηγαίνουμε σε στούντιο να παίζουμε ασταμάτητα. Αυτή τη περίοδο μόνο αυτό μ' ενδιαφέρει..
.
Mic: Ποιο ήταν το καλύτερο πράγμα που έχεις διαβάσει/ ακούσει για τη μουσική σου;
.
Monika: Κάποιος μου είχε γράψει : "Έχω πάθει σοκ, δε φαντάζεσαι. Ξεπαρθένεψες την ψυχή μου. Είμαι άλλος άνθρωπος. Είμαι ευτυχισμένος παράφορα. Είμαι ένας τυχερός άνθρωπoς που σε ακούω. Ευχαριστώ..." . Εκείνο το βράδυ ένιωσα ότι μπορεί αυτό που κάνω τελικά να αξίζει το κόπο.
.
Mic: Ποιο είναι το καλύτερο τραγούδι που γράφτηκε, ηχογραφήθηκε και λατρεύτηκε ποτέ;
.
Monika: Μεγάλες κουβέντες... Σήμερα θα σου απαντήσω το "Hey Jude". (σ.σ. Ε όχι και Beatles! H σωστή απάντηση τη μέρα της συνέντευξης ήταν το Domingo των Yello!)
.
Mic: Οι Fratelis είναι η χειρότερη brit pop μπάντα όλων των εποχών ή καλά κρατούν ακόμη τα σκήπτρα οι Kula Shaker;
.
Monika: Δε ξέρω εγώ από τέτοια, βρε...... Οι Kula Shaker μου είχαν κινήσει το ενδιαφέρον κάποτε, αλλά.. Fratelis;
.
Mic: Ποια άλλη γυναικεία φωνή (πέρα από τη δική σου) θα ερμήνευε καλύτερα και από εσένα το Over The Hill;
.
Monika: Χα! Καλό κι αυτό...Ίσως η PJ Harvey. Μπορεί να το ερμήνευε πολύ διαφορετικά αλλά σίγουρα θα είχε πολύ ενδιαφέρον.
.
Mic: Υπάρχει περίπτωση να γίνεις η πρώτη παγκοσμίως καλλιτέχνιδα που θα μας πει έστω και έναν κακό λόγο για τον Anthony (από τους ...and the Johnsons);
.
Monika: Εντάξει, δε μπορεί να τα έχει και όλα τέλεια αυτός ο Άντονυ... Καλός, χρυσός ή μάλλον απίστευτος αλλά... μήπως το παρακάνει μερικές φορές με τόσες ψηλές και τρίλιες; Τι άλλο να πω;
.
Mic: Είδα ότι ψάχνεις για βιολιστή... έχω φτάσει μέχρι Α' ανωτέρα προ αιώνων, αλλά έχω να παίξω πάνω από δέκα χρόνια. Πληρώ τις προϋποθέσεις για συμμετοχή στη μπάντα;
Monika: Ακόμα και να έχεις ξεχάσει τι σημαίνει η ντο ματζόρε είσαι ευπρόσδεκτος.
.
Mic: Θα δεχόσουν να κάνεις μια mini εμφάνιση στο πάρτι του Mic στην Αθήνα στο Decadence και αν ναι για ποιο λόγο εκτός του ότι σου αρέσει να παίζεις ζωντανά;
.
Monika: Έχω ήδη 2 λαιβ που πρέπει να ετοιμάσω, επομένως ένα τρίτο θα ήταν ίσως υπερβολή. Τι λες; (Αχ, θα με φάει το σύστημα εμένα, το βλέπω...) Θα μπορούσα όμως να κρατήσω τη πρόσκληση για το μέλλον;;
.
Ασφαλώς και ισχύει η πρόσκληση για το μέλλον. Απλά περιμέναμε να μας πεις καμιά καλή κουβέντα για το Mic μωρέ με την τελευταία ερώτηση... είπαμε ερωτήσεις παγίδα!
.

15/11/2006
Άρης Καραμπεάζης

Ένα βιντεάκι από τη Σαμοθράκη.

.
.
.
Το Ιερό των Μεγάλων Θεών στη Σαμοθράκη συνεχίζει να συγκινεί πολύ κόσμο ακόμη και σήμερα. Του αποδίδουν και ιδιότητες που εγώ τουλάχιστον δεν τις διαπίστωσα. Αλλά ο κόσμος έτσι είναι... ακόμα και σήμερα, ειδικά σήμερα...
.
Η Νίκη της Σαμοθράκης λείπει από τον φυσικό της χώρο. Την πήραν οι Γάλλοι τον 19ο αιώνα, φυσικά επί Τουρκοκρατίας....
.
Δεν πειράζει. Στο Παρίσι, στο Λούβρο, η Νίκη της Σαμοθράκης όπως και η Αφροδίτη της Μήλου ήταν έργα ισοδύναμα με τη Τζοκόντα σε επισκεψιμότητα. Ας είναι εκεί. Όπως και τα μάρμαρα της Ακρόπολης. Γιατί να έρθουν εδώ; Ας υπάρχουν στο Βρεττανικό Μουσείο να τα βλέπουν εκατομύρια άνθρωποι κάθε χρόνο. Αυτή τη στιγμή αυτό το χρειαζόμαστε περισσότερο. Αργότερα, όταν θα έχουν αλλάξει τα πράγματα, θα μπορούν να βρουν τα εδώ μάρμαρα και τα χαμένα τους και διασκορπισμένα παντού μέλη.
.

Μουσείο Ακρόπολης. Να πάτε!

.
Στα 5,5 χρόνια που η Νέα Δημοκρατία είναι στην εξουσία, το μόνο ΚΑΛΟ που έκανε, εφάμιλλο των πεπραγμένων Σημίτη (Μετρό, Ρίο Αντίριο, Ολυμπιακοί, Ενοποίηση αρχαιολογικών χώρων, Αττική οδός κλπ.) είναι το Μουσείο της Ακρόπολης. Αξιόλογο, προσεγμένο, σε κάνει να νιώθεις περήφανος που είσαι Έλληνας.
.
Να πάτε. Εκθέματα που όσο ήταν ΠΑΝΩ στην Ακρόπολη, στον Παρθενώνα, δεν μπορούσες ούτε να τα δεις ούτε να μάθεις γι αυτά ή από αυτά. Τώρα όλα σου προσφέρονται μπροστά στα μάτια σου, με πληροφορίες, με χωροταξικά άψογη τοποθέτηση και δίπλα ακριβώς, κάτω από την σκιά σχεδόν της ίδιας της Ακρόπολης, του Ιερού Βράχου. Το νιώθεις ότι είναι ΙΕΡΟΣ. Όχι εκκλησία με καμπαναριό, αλλά ΙΕΡΟΤΗΤΑ, αυτό αποπνέει η Ακρόπολη, η χαμένη ωραία αρχαία Ελλάδα, η θρησκεία της (που τελικά το βλέπεις πόσο πολύ θρησκεία της φύσης ήταν) η πνμευματικότητά της.
.
Να πάτε. Είσοδος ΤΖΑΜΠΑ (ή σχεδόν τζάμπα) κυλικείο με υπέροχο κατάλογο σχεδόν τζάμπα, το μουσείο είναι το πιο ωραίο και φτηνό ρεστωράν ή καφετέρια της πόλης.
.΄
Χτες ήταν η δεύτερη φορά που το επισκέφτηκα. Θα το ξανακάνω όσο πιο σύντομα γίνεται.
.

Αφιερώνω ένα τραγούδι της φανταστικής Μόνικας Χριστοδούλου στους ευαίσθητους φίλους μου

Δείτε τη Μόνικα σε ένα φανταστικό τραγούσι της στο youtube Μπορείτε δίπλα σε αυτό να βρείτε και άλλα υπέροχα κομμάτια της Η διεύθυνση είναι:
.
.
.
Κι ένα τραγούδι του Robert Fisher της ψυχής των WILLARD GRANT COSPIRACY
.

http://www.youtube.com/watch?v=tlZ7nyfeBmc

Ειρήνη Μαρούπα, υποψήφια του ΠαΣοΚ με εκλογικό κέντρο στα (πρώην) γραφεία της Πρώτης Κίνησης!

.
Περί Ειρήνης Μαρούπα, στο μπλογκ "Η Δραπετσώνα Σήμερα" αναφέρονται τα εξής:
.
"Η Ειρήνη Μαρούπα, νέα υποψήφια του ΠαΣοΚ στη Β' Πειραιά, έχει ως κεντρικό πολιτικό της γραφείο τα γραφεία που στο διάστημα 2001-2006 είχε η Πρώτη Κίνηση και την Παρασκευή 25/9 κάνει εγκαίνια. Και μόνο εξ αυτού του λόγου η Πρώτη Κίνηση (ο επικεφαλής της για την ακρίβεια) θα βρίσκεται στο πλευρό της Ε.Μαρούπα, πόσο μάλλον που εκτός από αυτό, η νέα υποψήφια είναι και σύζυγος του γνωστού Δραπετσωνίτη πετυχημένου δικηγόρου Βασίλη Ταουξή και είναι και η ίδια εξαιρετικά συμπαθής. Ως πρωτοεμφανιζόμενη έχει σχετικά λίγες πιθανότητες εκλογής, ως νέα, ωραία και δυναμική υποψήφια όμως, αν ταιριάξει τα χαρίσματά της αυτά και με την υπομονή, θα είναι σίγουρα βουλευτής (κι όχι απλά υποψήφια) σε χρόνο λιγότερο από μια δεκαετία από σήμερα".
.
Φυσικά και θα στηρίξω την Ειρήνη Μαρούπα. Της εύχομαι να βγει αν και για τις 4 Οκτώβρη 2009 αυτό είναι λιγάκι χλωμό. Οι προοπτικές της όμως είναι πραγματικά πολύ καλές. Για 4 χρόνια (περίπου) θα έχει το δικαίωμα να γυρνάει σε όλες τις εκδηλώσεις και τις δημόσιες συναθροίσεις και θα μπορεί να απευθύνεται σε μεγάλα ακροατήρια με την ιδιότητα του υποψήφιου βουλευτή ΠαΣοΚ Β' Πειραιά. Και μόνο αυτό το γεγονός μπορεί να της ανεβάσει σημαντικά τη δημοτικότητα και να την κάνει πολύ γνωστή, ενώ σήμερα είναι από άγνωστη έως "κάπου την έχω ξαναδεί" (στην TV).
.
Ωστόσο η ευκαιρία αυτών των εκλογών δεν πρέπει να χαθεί. Μια καλή παρουσία θα της δώσει πολλούς πόντους καθώς θα συζητηθεί σε ευρύτατο ακροατήριο. Θα είναι ένα καλό ξεκίνημα. Και δεν έχει τίποτε να χάσει. Αν πάει καλά, θα κάνει ντόρο, αν πάει άσχημα, θα της μείνει η συμμετοχή και το δικαίωμα να εμφανίζεται ως πολιτευτής και να προβάλει την παρουσία της όλα αυτά τα ερχόμενα 4 χρόνια.
Καλή Επιτυχία!
.

Χειρότερο από το να κλέβεις μια Τράπεζα είναι να ιδρύεις μια Τράπεζα.

.
Από την "Όπερα της Πεντάρας" του Μπέρτολντ Μπρεχτ:
.
Στην τελικό απολογισμό της ζωής του πάνω στην ηλεκτρική καρέκλα ο εγκληματίας Μακ-Γκη μεταξύ άλλων λέει:
"Χειρότερο από το να κλέβεις μια Τράπεζα είναι να ιδρύεις μια Τράπεζα"
.
Κατά τ' άλλα ο Μπρεχτ αυτός είναι. Πάντα με πολύ πολύ πολύ λεπτό και αδιόρατο χιούμορ. πάντα με πολύ πολύ πολύ απλοϊκή φιλοσοφία, πάντα με αποφθέγματα και με ένα αλλοπαρμένο ύφος που χρειάζεται κουλτουριάρηδες για να το αντέξουν. Πάντα too much σε όλα του.
.

Πολλά μπιζ για Αγνή Μπάλτσα και Ξαρχάκο απόψε στο Ηρώδειο

Σε μια από τις καλύτερες συναυλίες που έχουν γίνει στον ελληνικό χώρο, η Αγνή Μπάλτσα σαν σολίστ και ο Σταύρος Ξαρχάκος σαν διευθυντής της κρατικής ορχήστρας ερμήνευσαν κι έπαιξαν Χατζηδάκη, Ξαρχάκο, Θεοδωράκη, Τσιτσάνη και μάγεψαν όσους βρέθηκαν στο Ηρώδειο απόψε το βράδυ.
.

.
Στη φωτογραφία το Ηρώδειο καθώς γεμίζει σιγά-σιγά
.
Η συναυλία ήταν φυσικά σλοντ άουτ κι επαναλαμβάνεται -νομίζω- την Πέμπτη. . Η Μπάλτσα είναι φανταστική φωνάρα. Αν και θα προτιμούσα την "Κατερίνη" του Θεοδωράκη με τον Καλογιάννη και το Πρακτορείο του Ξαρχάκου με τη Σωτηρία Λεονάρδου, οι ερμηνείες της Αγνής Μπάλτσα και η φωνή της ήταν υπέροχες και ασύληπτες για τα συνηθισμένα μέτρα. Κάποιες στιγμές ήταν μαγικές.
.
.
.
Το βιντεάκι είναι με το κινητό και από μακριά οπότε δεν είναι καλό, όμως δίνει λίγο το κλίμα του τέλους. Το νυν και αεί το είχε πει η Μοσχολιού καταπληκτικά αλλά εδώ ήταν κάτι άλλο. Όπως και το "πέτρα την πέτρα¨της Μοσχολιού (Ξαρχάκος) που η Αγνή Μπάλτσα το είπε σχεδόν μαγικά.
.

Σχολείο ξανά, ένας Παπανδρέου ξανά, ... μια νέα χρονιά ξανά!

.
Αρχίσανε ξανά τα σχολεία. Με την αρχή της νέας χρονιάς όπως αυτή έπρεπε να είναι στα μέσα Σεπτέμβρη, τότε που πραγματικά κλείνει (μαζί με το καλοκαίρι) ο προηγούμενος χρόνος, οι δραστηριότητές του και οι διακοπές για την ξεκούραση από τις δράσεις του φθινοπώρου, του χειμώνα και της άνοιξης. Δεν ξέρω πότε αποφασίσανε να βάλουνε την αρχή του χρόνου την 1η Ιανουαρίου, αλλά το 15 Σεπτέμβρη μου φαίνεται ασυγκρίτως πιο σωστό. Όπως τελειώνει η εβδομάδα με το Σαββατοκύριακο (και η μέρα με τον ύπνο και η ζωή με τα γεράματα και τον θάνατο), έτσι θα έπρεπε να τελειώνει η χρονιά με το διάστημα της ξεκούρασης και της αποχαύνωσης, το καλοκαίρι. Εξ άλλου επί της ουσίας όλα αρχίζουν τώρα σαν να ξεκινάει τώρα η νέα χρονιά. Όχι ημερολογιακά αλλά από πλευράς ουσίας δραστηριοτήτων. Επανέρχεται ο κόσμος στις πόλεις από τις εξοχές όπου δεν ασχολιότανε ούτε με τα κοινά ούτε με τίποτα (πέρα από τον εαυτό του) και αρχίζουν η νέα σχολική χρονιά, η νέα περίοδος στα μαγαζιά, οι νέες προτάσεις για μελέτες, εργασίες, δράσεις κλπ. Τώρα αρχίζουν τα σινεμά (ραντεβού τον Σεπτέμβρη έλεγαν πάντα στις αφίσες τους), τώρα μαζεύονται τα περσινά και τα καλοκαιρινά και βγαίνουν τα καινούρια (ή ανανεωμένα) ρούχα, τώρα ανοίγουν τα νέα κρασιά, κλπ. κλπ.
Αρχές (ή καλύτερα: μέσα) Σεπτέμβρη, αρχίζει η νέα χρονιά!
.
Με την ευκαιρία της νέας χρονιάς άρχισε και το σχολείο. Την Παρασκευή έγινε ο "αγιασμός". Πότε θα πάψει άραγε αυτός ο αναχρονισμός και η καταπιεστική επιβολή της "επικρατούσας" θρησκείας πάνω στα παιδιά των ελλήνων; Θα κάνει άραγε κάτι γι αυτό το ΠαΣοΚ; Για να τον δούμε τον Γιώργο στο θέμα αυτό....!
.
Αλλάζει και η κυβέρνηση! Η αλήθεια είναι ότι ο Καραμανλής κατάφερε να αντέξει τέσσερα χρόνια πετώντας μπούρδες που σε άλλη, πιο έξυπνη χώρα, δεν θα κατάφερναν να τον κρατήσουν στην εξουσία ούτε 2 χρόνια. Με την "απογραφή" έπρεπε ήδη να τον έχουν φτύσει όλοι και με τα ομόλογα έπρεπε να τον έχουν ήδη κλείσει και μέσα. Αυτός όμως πρόλαβε να ζήσει το ολοκαύτωμα όλης της Ελλάδας και παρ' όλα αυτά να ξαναβγεί. Μπράβο ρε συνέλληνες! Θα μου πεις τι έρχεται μετά; ο Γιώργος! Λες να μας βγει καλός; Μου θυμίζει Φόρεστ Γκαμπ. Ο οποίος, σημειωτέον, τα κατάφερε! Μακάρι!
.
Νιώθω να γεννιέται και να ενδυναμώνει ένα κίνημα υπέρ του ελληνισμού. Όλο και πιο πολλοί μαθαίνουν για την πραγματική ταυτότητα του "Έλληνα" (όχι του σημερινού, του αληθινού εννοείται). Όλο και πιο πολλοί αποφασίζουν -αφού τους έτυχε να κατοικοεδρεύουν στην περιοχή όπου κάποτε έδρασε αυτός ο υπέροχος Έλληνας- να τιμήσουν κι αυτοί το όνομα που φέρουν μιλώντας κάπως πιο ελεύθερα για τη δουλεία που έχει επιβληθεί και για την καταστροφή που έγινε στο παρελθόν από τις δυνάμεις του σκοταδισμού και του μεσαίωνα. Μυθωδία με επικλήσεις στον Δία, δωδεκαθεϊστές που αναβιώνουν τελετές, σάϊτ πολλά που αποκαλύπτουν αλήθειες έστω και με λίγο φανατικό και ερασιτεχνικό τρόπο αλλά με το αναγκαίο πάθος και θάρρος, τελετή έναρξης των Ολυμπιακών με έμφαση στην αρχαιότητα, πολλά και συνεχόμενα ανεβάσματα τραγωδιών και κωμωδιών, Μουσεία, Θέατρα που αναδεικνύονται κλπ. Μια δραστηριότητα που δεν υπήρχε παλιά και που αμφισβητεί ευθέως την κρατούσα τάξη που για δυο χιλιάδες χρόνια σχεδόν έχει καθίσει πάνω στον ελληνισμό κι έχει βγάλει στο περιθώριο την ομορφιά για να την αντικαταστήσει με τον φόβο.
.

Και σήμερα Μόνικα, παρά την επιμονή ορισμένων στις εκλογές!

Με τη χτεσινή εξαγγελία εκλογών από τον Καραμανλή ασχολούνται όλοι σήμερα.
.
Εμένα όμως μου έχει κολλήσει η Μόνικα, όπως και η Μυθωδία του Παπακωνσταντίνου που άκουγα εχτές διαβάζοντας και τους στίχους ταυτόχρονα.
.
Το σχετικό link για τους στίχους της μυθωδίας είναι http://neoellhn.gr/library/assets/mythodea.pdf .
.
Σχετικά βίντεο του έργου με στίχους βρίκει κανείς στο: http://www.akazoo.gr/videos/e23ca774-7c72-4c95-81fa-f707f49b3f54/
.
Επίσης
.
http://www.youtube.com/watch?v=ElMRpXUy3h4
.
Ένα ακόμη βιντεάκι (δυστυχώς κακοτραβηγμένο κι αυτό με το τηλέφωνο και από κάπως μακριά) είναι το παρακάτω:
.

.
Και βέβαια τραγούδια της Μόνικας ΚΑΝΟΝΙΚΑ θα βρείτε στο myspace στη δική της σελίδα στη διεύθυνση
.
http://www.myspace.com/monikarides
.

Υπέροχη Μόνικα χτες στην Ελευσίνα!

Υπέροχη συναυλία! Υπέροχο φεγγάρι Φανταστική Μόνικα Σ' ευχαριστούμε κορίτσι μου Είμαι ευτυχήςε που το έζησα! Το βιντεάκι δεν έχει καλή ποιότητα, είναι όμως φρέσκο, χτεσινό, και περιλαμβάνει ένα από τα δυο καινούρια τραγούδια της που έφτιαξε το καλοκαίρι -όταν μαύριζε στις παραλίες- και τα τραγούδησε χτες.

Καλό Χειμώνα;;; μμππρρρρρ!!!!

.
Τελειώσανε οι διακοπές, επάνοδος στα συνήθη. Για πόσους ακόμη -πλην εμού- συμβαίνει αυτές τις μέρες το ίδιο; Σε πολλούς, ε; Ε, ναι,... είναι αναπόφευκτο! Σαν τον θάνατο, που είναι αναπόφευκτος μετά τη γέννηση!!!
.
Κέρκυρα, Σκαφιδιά (Πύργος), Χαλκιδική (Σταυρός, Ολυμπιάδα) Θεσσαλονίκη, Αλεξανδρούπολη, Σαμοθράκη. Αλλού μία μόνο, αλλού περισσότερες διανυκτερεύσεις, αυτά τα μέρη ήταν οι φετινοί σταθμοί των διακοπών μου.
.
Στη Σαμοθράκη είδα το Ιερό των Μεγάλων Θεών. Στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου ένα εκκλησάκι στη σκιά ενός πλατύφυλου δέντρου. Άραγε το έκτισε εκείνος που έκοψε το κεφάλι και τα χέρια της Νίκης της Σαμοθράκης;
.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΘΝΙΚΟΙ

.
Το παρακάτω κείμενο είναι συνέντευξη των Ελλήνων Εθνικών που αντιπροσωπεύουν και αποδέχονται την αρχαία ("πατρώα" ή καλύτερα εθνική) ελληνική θρησκεία.
Η συνέντευξη δόθηκε στο Κολωνάκι-Press τον Νοέμβριο του 2008 και δίνει πλήθος χρήσιμων πληροφοριών για ένα θέμα που αφορά σε όλους μας.
Αφορά στην ταυτότητα του Έλληνα, στον αυτο-προσδιορισμό μας, στην ιστορία και τον πολιτισμό μας, στον τρόπο του σκέπτεσθαι αλλά και του δραν, στο παρελθόν και στο μέλλον μας, στον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας διαχρονικά αλλά και στη σημερινή εποχή. Έχει μάλιστα μεγάλη σχέση και με το σύνολο των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας που είναι προβλήματα έλλειψης ταυτότητας (εξωτερική πολιτική, παιδεία κλπ) ή έλλειψης κοινωνικής συνείδησης (π.χ. αναπτυξιακά, περιβαλλοντικά, οικονομικά ζητήματα). Για το πως σχετίζονται τα σημερινά προβλήηματα με τον αυτοπροσδιορισμό μας μπορούμε να τα πούμε αργότερα. Τώρα θέλησα να δώσω μιαν εικόνα αυτής της ταυτότητας που δεν είναι και πολύ γνωστή ή δημοφιλής στις μέρες μας. Ως εκ τούτου θεώρησα καλό να αντιγράψω αυτή τη συνέντευξη-αυτοπαρουσίαση των Ελλήνων Εθνικών και να την παρουσιάσω και εδώ.
Ακολουθεί το κείμενο όπως το πήρα από την σχετική ιστοσελίδα

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΥΣΕΕ ΣΤΟΝ Β. ΦΑΣΟΥΛΑ ΤΟΥ KOLONAKI-PRESS.COM
07 Νοε 2008
ΠΗΓΗ:http://www.kolonaki-press.com/krimmeni-koinonia.html

ΤΙΤΛΟΣ "Κρυμμένη Κοινωνία"

Συνέντευξη στον Βασίλη Φασούλα

Το Κ-Ρ ανοίγει, χωρίς γραφικότητες και διάθεση προσβλητικών αστεϊσμών, ένα μεγάλο όσο και καλά κρυμμένο κεφάλαιο: την θρησκευτική και πνευματική επαναφορά πολλών ανθρώπων στην «παλαιά εντόπια θρησκεία». Ποιοί είναι οι βαθύτεροι λόγοι αυτής της "αποστασίας" από τον ελληνορθόδοξο πόλο; Το Ύπατο Συμβούλιο Ελλήνων Εθνικών, η πιο δυναμική ομάδα ανάμεσα στους αναβιωτές των παλαιών τρόπων δίδει την δική της "αιρετική" εκδοχή για πολλά "ανέγγιχτα" ζητήματα του νέου ελληνισμού.

Για αυτή την «κρυμμένη κοινωνία» μιλά στο «Κ-P» ο γραμματέας του Ύπατου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών Βλάσης Ρασσιάς.

Κ-Ρ: Μπορείτε να μας δώσετε κάποιες πληροφορίες για το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών; Πότε ιδρύθηκε, τι ιδεολογίας άνθρωποι το απαρτίζουν, ποίου μορφωτικού επιπέδου, που εδρεύει, αν συνεργάζεσθε ή έχετε επαφή με άλλους φορείς αναβιώσεως της εθνικής θρησκείας ή με ξένους παγανιστικούς κύκλους;

Ε.Ε.: Ένα λεπτό, γιατί οι ερωτήσεις σας δεν είναι και λίγες (γέλια). Το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών ή, για όσους προτιμούν τα αρκτικόλεξα Υ.Σ.Ε.Ε., ιδρύθηκε στην Αθήνα το 1997, μετά από σχεδόν δεκαετείς επαφές, συζητήσεις, ζυμώσεις και διαδικασίες μεταξύ των πρώτων ομάδων Εθνικών που εμφανίσθηκαν δημόσια στην χώρα μας, οι οποίες κατέληξαν στις 9 Σεπτεμβρίου 1995 σε μια πανελλήνια συγκέντρωση στον νότιο Όλυμπο με θέμα τον εφεξής καλύτερο συντονισμό των δραστηριοτήτων μας. Γι' αυτόν ακριβώς τον συντονισμό, ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1997 το Ύπατο Συμβούλιό μας, τις ημέρες ακριβώς που άγνωστοι φανατικοί χριστιανοί κατέστρεψαν το πολύ σημαντικό για εμάς Ιερό στον «Διόνυσο» της Αττικής.

Για την δεύτερη και τρίτη ερώτησή σας θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ταυτότητα των μελών μας δεν είναι φυσικά ενιαία, όπως άλλωστε και κάθε φέτα που κόβει κανείς από την νεοελληνική κοινωνία, ωστόσο, λόγω της ιδιαιτερότητάς μας (αφού εκ των πραγμάτων είμαστε άνθρωποι που έχουμε κατορθώσει, κυρίως μέσω της καλλιέργειάς μας, να ξεφύγουμε από την κρατούσα θρησκεία και ιδεολογία), η συντριπτική πλειοψηφία ανήκει πολιτικά στον δημοκρατικό χώρο και έχει ανώτερη ή ανώτατη εκπαίδευση.

Για τις επόμενες ερωτήσεις σας, από την ίδρυσή του κιόλας το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών κάλεσε τις ομοειδείς (αυτόχθονες, προχριστιανικές, Εθνικές) Θρησκείες της Ευρώπης, όπως λ.χ. Ασατρού, Ρωμαϊκή, Κελτική κλπ, σε διάλογο, συνεργασία και αλληλοϋποστήριξη, τον δε επόμενο χρόνο (1998) συμμετείχε στην ίδρυση του Παγκοσμίου Συνεδρίου Εθνικών Θρησκειών (World Congress of Ethnic Religions - W.C.E.R.) με έδρα το Βίλνιους της Λιθουανίας, αργότερα δε, το 2004, φιλοξένησε στην χώρα μας με μεγάλη μάλιστα επιτυχία το 7ο Συνέδριο του W.C.E.R. Σε ό,τι αφορά τώρα την συνεργασία μας με άλλες μικρές αρχαιόφιλες ομάδες, αυτή πραγματοποιείται με βάση την ποιότητα, το ήθος και το έργο που έχει η κάθε μία τους να επιδείξει, Αυτονόητο είναι ότι δεν συνεργαζόμαστε με ομάδες που είτε προάγουν την χυδαιότητα ή τον φθόνο για τους καλυτέρους τους, είτε προωθούν δεισιδαιμονικές ή μαγικές παρερμηνείες της Ελληνικής Θρησκείας, είτε τέλος προβάλλουν διάφορες εντελώς απαράδεκτες απόψεις για μία δημοκρατική κοινωνία, όπως λ.χ ρατσισμό, ομοφοβία και άλλα αντίστοιχα.

Κ-Ρ.: Έχετε υπολογίσει ή είναι εις γνώσιν σας κάποια στατιστικά στοιχεία επίσημα ή μη περί των συμπαθούντων ή και ακολουθούντων την αρχαία θρησκεία στην Ελλάδα;

Ε.Ε.: Ο κόσμος, ιδίως στην επαρχία όπου η Εκκλησία και οι μηχανισμοί της ασκούν όχι μόνο πνευματική αλλά και κατά κυριολεξία οικονομική τρομοκρατία, είναι πολύ φοβισμένος, συνεπώς δεν υπάρχει η ελάχιστη έστω δυνατότητα μίας κανονικής και έγκυρης καταμέτρησης. Όπως και να έχει πάντως, οι πραγματικοί και ενεργοί θρησκευτές της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας είναι σίγουρα πολύ λιγότεροι των 400.000 γενικώς ειπείν Ελληνολατρών, τους οποίους πριν από 2 - 3 περίπου χρόνια «μέτρησε» μέσω των πληροφοριοδοτών της η ίδια η Εκκλησία. Εμείς εικάζουμε, και εννοώ το ρήμα που χρησιμοποιώ, ότι ο συνολικός αριθμός των ενεργών θρησκευτών σε όλη την Ελλάδα, τόσο εκείνων που ανήκουν σε οργανωμένες κινήσεις όσο και των ανέντακτων ή απομονωμένων που είναι οι περισσότεροι, ανέρχεται σε μερικές δεκάδες χιλιάδες άτομα (40.000 - 50.000 είναι ένα πιθανό νούμερο), στο μέτρο που μόνο γύρω από εμάς είναι συσπειρωμένα περίπου 2.000 άτομα και γύρω από όλες τις υπόλοιπες ομάδες περίπου 1.000.

Κ-Ρ: Προτιμάτε τον όρο «εθνική» ή «πατρώα» θρησκεία, τι σας εκφράζει περισσότερο;

Ε.Ε.: Εάν το έθνος μας ήταν ελεύθερο και συνεχές ως προς την τήρηση των παραδόσεών του και οι δύο όροι θα ήσαν πέρα για πέρα κατάλληλοι, όμως εδώ δεν έχουμε πια εθνική κανονικότητα, αφού η παράδοσή μας έχει βίαια σπάσει εδώ και αιώνες και σήμερα οι πατέρες των περισσότερων εξ ημών είναι χριστιανοί. Προτιμούμε λοιπόν τον πρώτο όρο («Εθνική») για να περιγράψουμε την Θρησκεία μας ως ένα αντιληπτικό και εκφραστικό σύστημα μέσα από το οποίο μπορεί να αυτοπροσδιορισθεί κάποιος ως «Έλληνας», όχι φυσικά με την έννοια του υπηκόου ενός κράτους που για τους δικούς του λόγους θέλει να λέγεται «Ελληνικό», αλλά με την έννοια του φορέα μίας πολύ συγκεκριμένης κοσμοθέασης και ενός συγκεκριμένου έθους που όχι μόνον λέγονται, αλλά κυρίως ήσαν είναι και θα είναι, Ελληνικά.

Κ-Ρ: Αποδέχεστε τον όρο «παγανιστές»;

Ε.Ε.: Ο όρος καθεαυτός δεν είναι κακός, αφού στα λατινικά σημαίνει τον κάτοικο της υπαίθρου. Κακή χρήση του όμως έχουν κάνει οι χριστιανοί, τόσο των πρώτων αιώνων της κυριαρχίας τους (υπονοώντας ότι δήθεν όποιος δεν εγκατέλειπε την εθνική του Θρησκεία ήταν χωριάτης, απολίτιστος), όσο και του σήμερα (όπου λόγω της αμορφωσιάς του μεγάλου πλήθους η έννοια ταυτίζεται με αλλόκοτες δοξασίες ή νεο-θρησκείες). Είμαστε «παγανιστές» μόνο στο μέτρο που ο όρος «Εθνικοί» μεταφράζεται στα αγγλικά ως «pagan», κατά τα λοιπά η Ελληνική Εθνική Θρησκεία είναι η κατεξοχήν μη-παγανιστική, αφού ολοκληρώθηκε κυρίως μέσα από την αρχαιοελληνική πόλη.

Κ-Ρ: Πολλοί διατείνονται ότι οι πεποιθήσεις σας είναι κεκρυμμένη έκφραση ελληνοκεντρισμού ή εθνικισμού, τι αποκρίνεστε σε όλα αυτά;

Ε.Ε.: Ο Γκαμπριέλ Μαρσέλ είχε πει το ωραίο ότι «ο καθένας είναι ελεύθερος να μην καταλαβαίνει τι του γίνεται» και όντως, ο καθένας έχει το δικαίωμα, αλλά και την ευθύνη συνάμα, να καταλαβαίνει ή να προσποιείται πως καταλαβαίνει ό,τι τον βολεύει. Ο ομιλών έχει γράψει από το 1996 το βιβλίο «Έθνος, Εθνισμός, Εθνοκράτος, Εθνικισμός», στο οποίο ξεκαθαρίζει μια σειρά από έννοιες και καταδεικνύει την αβυσσαλέα διαφορά ανάμεσα στην προχριστιανική φυσική και θετική εθνική ταυτότητα (εθνισμός) και την αρρωστημένη που ορίζεται μόνο μέσα από την αντιπαλότητα κάποιων οπαδών μονοθεϊστικών οικουμενικών Θρησκειών προς κάποιους άλλους (εθνικισμός). Η πρώτη ανήκει στον ηττημένο για την ώρα πολυθεϊστικό κόσμο των διαλεκτικών σχέσεων και η δεύτερη στον πρόσκαιρα κυρίαρχο μονοθεϊστικό κόσμο της σκληρής απολυτότητας. Αυτονόητο είναι πως εμείς οι Εθνικοί, ως πολυθεϊστές, δεχόμαστε την πολυμορφία όχι μόνο των βιολογικών μορφών, αλλά και των μορφών κουλτούρας, πολιτισμού και, φυσικά, θρησκευτικής έκφρασης και φιλοσοφικής αναζήτησης και θεωρούμε πρωταρχικό καθήκον του ψυχικά υγιούς ανθρώπου τον διαρκή πόλεμο ενάντια σε ό,τι απειλεί να καταργήσει αυτή την πολυμορφία και να ομογενοποιήσει την ανθρωπότητα κάτω από μία υποτιθέμενη «μοναδική αλήθεια» και κάτω από έναν υποτιθέμενο «μοναδικό Θεό».

Κ-Ρ: Σας ενδιαφέρει η γονιδιακή σας συνάφεια με τα αρχαία γένη της περιοχής όπου κατοικούν οι σύγχρονοι Έλληνες; Θα είχατε τις ίδιες πεποιθήσεις εάν ο Φαλμεράυερ είχε επαληθευθεί από την σύγχρονη επιστήμη;

Ε.Ε.: Επειδή δεν μπορούμε να μιλάμε με υποθέσεις και στο μέτρο που ο Φαλμεράυερ δεν επαληθεύθηκε από την σύγχρονη επιστήμη, αλλά και στο μέτρο που κανένα έθνος στην Ιστορία δεν έμεινε «καθαρό» από προσμίξεις, όπως επίσης και στο μέτρο που είναι γενικώς αποδεκτό ότι η οποιαδήποτε πολυπληθής ομάδα ανθρώπων έχει μία ισχυρή ικανότητα που λέγεται «αφομοιωτική», θεωρούμε ανόητη όλη την σχετική συζήτηση. Τα «έθνη» δημιουργούνται από και στηρίζονται σε αυτό που λέμε «κοινό έθος», κοινή δηλαδή πολιτισμική εκδήλωση και αξιακό σύστημα. Την γονιδιακή συνάφεια με τους αρχαίους προγόνους μας την έχουμε, όμως αυτό πέραν του απλώς να μας κολακεύει ελάχιστα δίνει λύση στο μεγάλο πρόβλημα του γενιτσαρισμού, δηλαδή στο να έχει κάποιος που αγωνίζεται για να αποκαταστήσει την εθνική του παράδοση εχθρούς πρωτίστως τους ίδιους του τους ανθρώπους. Είναι ένα πρόβλημα που δημιουργήθηκε ιστορικά με τον εκχριστιανισμό και συνεχίστηκε με τον εξισλαμισμό, δύο μεθόδους συστηματικής καταστροφής της ταυτότητας των λαών και χρησιμοποίησης των ίδιων των μελών τους για να ακυρώνεται στο μέλλον κάθε προσπάθεια επιστροφής «στα πάτρια». Πρόκειται για το τρομερό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που οι εθνολόγοι των τελευταίων δεκαετιών όρισαν επιτέλους ως «εθνοκτονία».

Κ-Ρ: Η αρχαία ελληνική θρησκειολογία σήμερα είναι επίκαιρη πιστεύετε; Με μία αυτοκριτική διάθεση ποιοι είναι οι κοινωνικοί, πνευματικοί ψυχολογικοί και συνειδησιακοί λόγοι που σας ώθησαν ή ωθούν ανθρώπους πάσης ηλικίας να πυκνώνουν το ρεύμα της αναβιώσεως της παλαιάς ελληνικής θρησκείας; Είναι μόδα ή είναι ειμαρμένη η επαναφορά των παλαιών τρόπων;

Ε.Ε.: Για εμάς τα πάντα είναι κυκλικά και συνεπώς απλώς επιστρέφουμε στην υγιά περίοδο της ανθρωπότητας, όποιος το κάνει αυτό από ...; «μόδα», ή από ο,τιδήποτε άλλο ανάλογο, απλώς δεν καταλαβαίνει τι του γίνεται, αλλά αυτό είναι δικό του πρόβλημα. Εμείς τιμούμε έμπρακτα τα όσα τιμούσαν οι πρόγονοί μας πριν την επικράτηση του Χριστιανισμού, ακολουθούμε το δικό τους αξιακό σύστημα και υπηρετούμε τις πολιτικές αρετές που εκείνοι ανέδειξαν, με πρώτη όλων την Δικαιοσύνη.

Για εμάς ο άνθρωπος είναι ένα έλλογο και πολιτικό ον, ικανό για το καλύτερο όσο και για το χειρότερο, αναλόγως του βαθμού Αρετής που αυτό κατέχει. Για εμάς η θρησκευτική εκδήλωση δεν είναι απελπισμένη κίνηση για υποτιθέμενη σωτηρία επίσης υποτιθέμενων ατομικών ψυχών, αλλά εκδήλωση που συνέχει την κοινότητα (την «πόλη» στην αρχαιότητα) και αποτελεί την αυτονόητη ευχαριστία των θνητών προς τους αθάνατους για το μεγάλο δώρο της ζωής.

Κ-Ρ: Περιγράψτε μας το πλαίσιο των θρησκευτικών σας δοξασιών. Είναι αληθές ότι πιστεύετε στην ύπαρξη 12 θεών του Ολύμπου; Τι είναι Θεότητα και τι θρησκευτικότητα για εσάς και ποια η στάση σας έναντι στον μονοθεϊσμό. Πιστεύετε στην γραμμική εξέλιξη της ανθρώπινης θρησκευτικότητος και αν ναι μήπως η επαναφορά των αρχαίων δοξασιών είναι οπισθοδρόμηση;

Ε.Ε.: Εξακολουθείτε να κάνετε ερωτήσεις... «κατά ριπάς» (γέλια). Εμείς, όπως και οι πρόγονοί μας, αντιλαμβανόμαστε τον Κόσμο («στολίδι» κατ' εκείνους) ως την μοναδική, αιώνια, άκτιστη και αυτοθεσμιζόμενη πραγματικότητα, που δεν την δημιούργησε κανένα εξωτερικό της αίτιο (πόσο μάλλον ένας εξωκοσμικός «Θεός», που συν τοις άλλοις είναι και ...; «πρόσωπο»). Οι Θεοί μας είναι εσωκόσμιες και μη προσωπικές ταξιθετικές οντότητες, που υπηρετούν την υποχρεωτική πολυμορφία και πλήθυνση, με λίγα λόγια την Δημοκρατία στους Ουρανούς, καθώς και τον Ορθό Λόγο ως βασικό συστατικό της Ουσίας του σύμπαντος. Δεχόμαστε την ύπαρξη εκείνου που μπορεί να λεχθεί «Κακό» μόνο «κατά παρακολούθηση» του Αγαθού και ποτέ αυτόνομα, δεν αναγνωρίζουμε δυϊστικές υποτιθέμενες αντιμαχίες «καλών θεών» και «διαβόλων», δεν αποδεχόμαστε κανενός είδους δαιμονοποίηση της γνώσης, της ελευθερίας ή του ερωτισμού.

Ως προς τον λεγόμενο «μονοθεϊσμό», θέλοντας και μη, ως έχοντες δεχθεί επίθεση εδώ και αιώνες, αισθανόμαστε αντιμέτωποι. Οι κατασκευαστές του λεγόμενου «μονοθεϊσμού» εδώ και 2.600 χρόνια έχουν κηρύξει πόλεμο ενάντια στα έθνη, ενάντια δηλαδή στην πολυμορφία της ανθρωπότητας. Είπαμε ήδη πιο πάνω και επαναλαμβάνουμε και εδώ ότι, αφού δεχόμαστε την πολυμορφία των μορφών κουλτούρας, πολιτισμού και, φυσικά, θρησκευτικής έκφρασης και φιλοσοφικής αναζήτησης, θεωρούμε πρωταρχικό καθήκον μας την πάλη ενάντια σε ό,τι απειλεί να καταργήσει αυτή την πολυμορφία. Είπαμε επίσης παραπάνω ότι η δική μας θέαση του χρόνου και της Ιστορίας είναι κυκλική. Για εμάς ο «μονοθεϊσμός» αποτελεί απλώς μία βέβηλη παρένθεση στην σχέση της ανθρωπότητας με το στοιχείο του «Ιερού» και του «Θείου». Η επαναφορά της υγιούς κοσμοθέασης είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη για την έξοδο της ανθρωπότητας από τον βάλτο που βρίσκεται τώρα.

Κ-Ρ: Μπορείτε να μας ενημερώσετε για τυχόν έθιμα που τηρείτε, γιορτές σας, τρόπους εκδηλώσεως της λατρείας σας, αν ιερουργείτε γάμους και κηδείες αν έχετε εκ του νόμου δυνατότητα και άδεια προς τούτα κοκ;

Ε.Ε.: Η Εθνική Ελληνική Θρησκεία βεβαίως και έχει τις εορτές της και τις λατρευτικές εκδηλώσεις της και τελούμε φυσικά και ονοματοδοσίες και γάμους και κηδεύσεις (αν και για εμάς δεν αποτελούν «μυστήρια», όπως θέλει να παρουσιάζει τις αντίστοιχες δικές του ο Χριστιανισμός), ωστόσο το ελληνικό νομικό πλαίσιο περί θρησκειών είναι απαράδεκτα βυζαντινό, δηλαδή μεσαιωνικό και αναγνωρίζει υπόσταση μόνον στην Ορθόδοξη Εκκλησία, στους Εβραίους και στους Μουσουλμάνους της «μουφτείας». Όλοι οι άλλοι, συμπεριλαμβανομένων ακόμη και των Ρωμαιοκαθολικών χριστιανών είναι για το Ελληνικό Κράτος ανύπαρκτοι σε επίπεδο «κοινωνικού» θρησκευτικού δικαιώματος. Όπως καταλαβαίνετε, οι δικές μας ονοματοδοσίες, γάμοι και κηδεύσεις δεν αναγνωρίζονται αυτομάτως από το κράτος και άρα υποχρεωτικά έρχονται ως θρησκευτικά συμπληρώματα των πολιτικών αντιστοίχων τους.

Στην ιστοσελίδα μας www.ysee.gr, έχουμε εδώ και αρκετά χρόνια αναρτήσει ένα βασικό σχεδίασμα των τριών τυπικών για ονοματοδοσία, γάμο και κήδευση, ώστε να μπορούν να βασίζονται σε αυτά ή και να τα υιοθετήσουν αυτούσια όλοι όσοι επιθυμούν. Όσοι πάλι θέλουν την αμεσότερη δική μας βοήθεια, τότε την τελετή πραγματοποιεί ο ειδικός ιεροπρακτικός θίασος του Υπάτου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών, η «Δελφύς».

Κ-Ρ: Είστε εν τέλει ανεγνωρισμένη θρησκεία; Είστε μία από τις εκ Συντάγματος γνωστές θρησκείες της Ελλάδος; Τι κινήσεις έχετε κάμει για την αναγνώρισή σας και την καθιέρωσή σας ως «γνωστό δόγμα εν Ελλάδι; Αντιμετωπίζετε προβλήματα ή έχετε προστριβές με την Ορθόδοξη Εκκλησία; Η στάση της επίσημης ελληνικής πολιτείας απέναντί σας ποια είναι;

Ε.Ε.: Πάλι με ρωτάτε... «κατά ριπάς» (γέλια). Για τις πρώτες σας ερωτήσεις ήδη έχουμε απαντήσει πιο πάνω. Απαντώντας μάλιστα το επίσημο κράτος στο από 7 Μαϊου 2006 Υπόμνημά μας προς τις ελληνικές πολιτειακές και πολιτικές αρχές για την Θεσμική Αναγνώριση της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας, ομολόγησε εγγράφως ότι στην Ελλάδα δεν υφίσταται καν διαδικασία για αναγνώριση κάποιας Θρησκείας. Όπως το ακούτε! Πέραν αυτού όμως, το λεγόμενο «ατομικό» θρησκευτικό μας δικαίωμα είναι απολύτως σεβαστό μετά το 1997, όταν η Ελλάδα υποχρεώθηκε να το αναγνωρίσει με τον νόμο 2462 / 1997, ο οποίος επικύρωσε στις 21.2.1997 το «Διεθνές Σύμφωνο για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, κ.λπ.», που αποτελεί υπερνομοθετικό Δίκαιο.

Το μοναδικό πρόβλημά μας με την Πολιτεία είναι συνεπώς η ανυπαρξία του «κοινωνικού» θρησκευτικού δικαιώματός μας, δηλαδή η ανυπαρξία νομικής αλλά και θεσμικής αναγνώρισης της Θρησκείας μας με συνακόλουθη απονομή τιμής. Ενώ όμως εκεί εξαντλούνται τα προβλήματά μας με την Πολιτεία, σοβαρότατα προβλήματα έχουμε από το «βαθύ Κράτος» και εκκλησιαστικό και περιεκκλησιαστικό παρακράτος των θεοκρατών, που δρα με κάθε κακοήθεια όπως το κάθε κακομαθημένο αυταρχικό σύστημα που νοιώθει να ραγίζει από όλες τις πλευρές.

Κ-Ρ: Θεωρείτε ότι έχετε το δικαίωμα να ιερουργείτε ακόμη και σε ένα μνημείο της παγκόσμιας κληρονομίας όπως η Ακρόπολη; Αν ναι, τι σας κάνει να το πιστεύετε αυτό;

Ε.Ε.: Για εμάς είναι αυτονόητο ότι έχουμε κάθε δικαίωμα να ιερουργούμε σε ιερούς τόπους της Θρησκείας μας, άλλωστε η μνημειοποίηση ενός λατρευτικού χώρου ως γνωστόν δεν ακυρώνει την λατρευτική του φύση για την διατήρηση της οποίας πρέπει να είναι εγγυημένη η πρόσβαση των θρησκευτών, όπως τονίζει ο Ο.Η.Ε. στα άρθρα 12 και 13 της διακήρυξής του «Περί των Δικαιωμάτων των αυτοχθόνων πληθυσμών».

Με βάση τα παραπάνω, από το 2004 κάναμε αρκετές δημόσιες ιεροπραξίες σε προχριστιανικά Ιερά (στο Σούνιο, τους Δελφούς, το Αμφιαράειο, το Ολυμπιείο Αθηνών) με έγγραφες άδειες από τις αρμόδιες Αρχές έπειτα από κατάθεση σχετικών αιτήσεων. Εγκαταλείψαμε όμως την όλη πρακτική όταν, με αστεία αφορμή την ανεύθυνη συμπεριφορά μιας άσχετης με εμάς μικροομάδας, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο βρήκε την ευκαιρία να απαγορεύσει αδιακρίτως «στους πάντες» την πρόσβαση για λατρευτικούς λόγους. Εμάς δεν μας ενδιαφέρει μία ατελείωτη αντιπαράθεση με το Ελληνικό Κράτος, που ούτως ή άλλως αποδεδειγμένα φοβάται τους θεοκράτες και ενώ θέλει μεν να λέγεται «Ελληνικό», από την άλλη γέρνει δουλικά τον αυχένα μπροστά σε αλαζόνες χρυσοστόλιστους ρασοφόρους και λειψανοθήκες. Όταν κάποτε ξεφοβηθεί και αποφασίσει επιτέλους τον διαχωρισμό Κράτους - Εκκλησίας, τότε θα αξίζει να συζητήσουμε μαζί του. Μέχρι τότε περισσότερο το λυπόμαστε για το άσχημο αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει.

Κ-Ρ: Ποια τα αισθήματά σας όσον αφορά την σχέση ορθοδοξίας - ελληνισμού; Αναγνωρίζετε ότι εν τέλει συνέπλευσαν αδιαιρέτως στα χρόνια της οθωμανικής κατακτήσεως; Τι είναι το Βυζάντιο αναφορικά με τον ελληνικό χώρο στα μάτια και την νόησή σας; Μία Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με επίσημη αυτοκρατορική θρησκεία, ένα συναρπαστικό μεσαιωνικό κοσμοπολίτικο ελληνοχριστιανικό μόρφωμα, κάτι παντελώς αλλότριο σε έναν μητροπολιτικό ελληνισμό αλλοτριωμένο ήδη από την μάχη στις Κυνός Κεφαλές το 197 πΧ, τι εν τέλει; Είναι ξένο ή οικείο σε εσάς;

Ε.Ε.: Η Ορθοδοξία, και ο Χριστιανισμός γενικότερα, έχουν τόση σχέση με τον Ελληνισμό, όση έχει και το σκοτάδι με το φως. Είναι πράγματα ασυμβίβαστα και εντελώς αντίθετα, οι μόνοι που επιμένουν να τα ενώνουν αλχημικά είναι οι θεοκράτες και η προπαγάνδα τους, αν και ούτε τους εαυτούς τους δεν έχουν πείσει εάν κρίνουμε από τα αναθέματα κατά των Ελλήνων που εξακολουθούν να ρίχνουν κάθε «Κυριακή της Ορθοδοξίας» μέσα στις εκκλησίες τους. Το ότι ο Χριστιανισμός έκλεψε 5 - 10 πράγματα από την Γραμματεία μας για να στηρίξει ηθικο-φιλοσοφικά τον εαυτό του, αυτό δεν τον κάνει σώνει και καλά «ελληνικό». Ο «ελληνοχριστιανισμός» και τα σχετικά είναι καλά μόνο για εσωτερική κατανάλωση, να τα λένε μεταξύ τους οι χριστιανοί και να καμαρώνουνε ότι κάτι είναι τελοσπάντων και αυτοί. Για εμάς τα περί «ελληνοχριστιανισμού» κανονικά θ' αποτελούσαν αστειότητες. Όμως δυστυχώς είμαστε καταδικασμένοι να τ' αντιμετωπίζουμε καθημερινά ως καθεστωτικό και εναντίον μας λόγο (αφού τρόπον τινά είμαστε υπόδουλοι).

Για το δήθεν «ελληνίζον» πολυεθνικό Βυζάντιο πάλι ή για την δήθεν «υποστήριξη» των θεοκρατών προς τους υπόδουλους πληθυσμούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έχουν γραφεί βιβλία επί βιβλίων και τα παραμύθια αυτά έχουν πλέον χρεοκοπήσει. Το Βυζάντιο ήταν σκληρά ανθελληνικό, σκοταδιστικό και αντιδημοκρατικό, η δε Εκκλησία συνεργάστηκε με τον σουλτάνο για την διατήρηση των αμοιβαίων τους δούλων σε καθεστώς αποβλάκωσης και υποταγής. Δεν θα πούμε για τους αφορισμούς κατά των αγωνιστών του 21, δεν θα πούμε για το μίσος των θεοκρατών κατά όσων απλώς χρησιμοποιούσαν την λέξη «ελευθερία», δεν θα πούμε για την επαίσχυντη «Πατρική Διδασκαλία» με την οποία ζητούσαν θρασύτατα από τους ραγιάδες να παραμείνουν σκλάβοι... τι καλύτερο πειστήριο αυτής της αισχρής συνεργασίας Οθωμανών και Εκκλησίας από τα φιρμάνια που σείουν σήμερα προκλητικά οι θεοκράτες για να εξασφαλίσουν τα ανύπαρκτα ιδιοκτησιακά δικαιώματά τους σε τεράστιες εκτάσεις της ελληνικής γης;

Κ-Ρ: Κάποιοι κύκλοι εξισώνουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία με την Ανατολική Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) όσον αφορά τα δεινά που επέφερε στον ελληνισμό. Συμφωνείτε με αυτήν την άποψη; Μήπως η πίστη στον Χριστό έστω κατά ιστορική ειρωνεία διετήρησε τα όποια ψήγματα του ελληνισμού ενωμένα ώστε σήμερα η Ελλάδα να οφείλει την εθνική - ιστορική - γλωσσική -συνειδησιακή της συνέχεια στην ορθόδοξη πίστη;

Ε.Ε.: Θα πρέπει κάποτε να σταματήσουμε με αυτές τις ανοησίες ή προπαγανδιστικές ακροβασίες. Η πίστη στον Χριστό διατήρησε τον Χριστιανισμό και μόνον αυτόν, τόσο ανάμεσα στους Ρωμιούς, όσο και ανάμεσα στους Σέρβους, τους Αλβανούς, τους Βουλγάρους κ.ο.κ. Την Ελληνικότητα την κράτησαν μέσα από τους αιώνες οι ίδιοι οι Έλληνες, ιδίως οι Πελοποννήσιοι και οι Ηπειρώτες, πολύ συχνά στρεφόμενοι ενάντια στους Βυζαντινούς, όπως ο Λέων Σγουρός στις αρχές του 13ου αιώνα και ενάντια στους Οθωμανούς, όπως οι «στρατιότι» της Πελοποννήσου και ο Ακροκόνδυλος ή Κορκόδειλος Κλαδάς, και την νέα εθνική συνείδηση έφεραν οι διαφωτιστές με πρώτον τον Κοραή, το όνομα του οποίου ακούνε σήμερα οι βυζαντινόφρονες και βγάζουν σπυριά. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι οι έννοιες «έθνος» και «πατρίδα» επέστρεψαν στην Ιστορία με τους Ιακωβίνους και την Γαλλική Επανάσταση, ενώ την ίδια εποχή ο ορθόδοξος (φαναριώτης) Δ. Καταρτζής κατακεραύνωνε τις προσπάθειες των μορφωμένων της εποχής του να επαναφέρουν τα ήθη, τις πεποιθήσεις, τις αντιλήψεις, αλλά και το όνομα των υποτίθεται «ειδωλολατρών» Ελλήνων. Θυμάμαι απ' έξω τα λόγια του: «το 'χουν τιμή τους να επιγράφονται Έλληνες, πράγμα ανάξιο σ' έναν Ρωμιό χριστιανό».

..................................
Αυτά για τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ" που μέσα σε συνθήκες γενικής αμάθειας και χαμηλού δημόσιου ήθους προσπαθούν να ξυπνήσουν στους "Έλληνες" ένα τρόπο ζωής που δείχνει να είναι οριστικά παρελθόν. Πρόκειται για τον ελληνικό τρόπο ζωής, όχι με την έννοια του "βλάχικου γάμου" και του τουριστικου φολκλόρ αλλά με την αρχαιοελληνική του μεγαλοπρέπεια. Αυτόν που περιγράφεται στις τραγωδίες, αυτόν που μας υπενθύμισε ο Λιαντίνης πριν φύγει, αυτόν που βρίσκει κανείς πια σήμερα μόνο σε βουνοκορφές, είτε γεωγραφικές (π.χ. Πίνδος, Κρήτη) είτε πνευματικές (π.χ. Κάλβος, Καβάφης, Λιαντίνης)
.

ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΙΑΝΤΙΝΗ

.
Διαβάζω στην ιστοσελίδα http://liantinis.gr που έχει φτιαχτεί για τον Λιαντίνη (και όχι μόνο). Η ιστοσελίδα φιλοδοξεί να αποτελέσει χώρο όπου θα κυκλοφορούν ρεύματα σκέψης σχετικά με όλα εκείνα με τα οποία ασχολήθηκε ο Λιαντίνης

Γράφουν λοιπόν:

Το 2008, είναι η χρονιά που συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τον αυτοθέλητο θάνατο του Δημήτρη Λιαντίνη. Για όσους άγγιξε η σκέψη του, τούτη η χρονιά δεν συνιστά μια απλή επέτειο. Είναι η απόδειξη ότι ενώ όλα περνούν από δίπλα μας και χάνονται στο χρόνο, ο λόγος του μεγάλου αυτού Έλληνα στοχαστή αντιστέκεται στη φθορά του.

Ο Λιαντίνης, δέκα χρόνια μετά, είναι ακόμα παρών.
Παρών, σε ένα υπόγειο κοινωνικό ρεύμα που σωπαίνει, αλλά διαμαρτύρεται

Το κείμενο στο site κλείνει ως εξής:

Δέκα χρόνια είναι λίγα μπροστά σε αυτά που θα σφραγίσει ο Λιαντίνης με το έργο του. Είναι νωρίς ακόμα για επετειακές εκδηλώσεις με επίσημο μανδύα. Οι σημερινοί καιροί αλλού κοιτούν.

Εκείνο που θα ήθελε ο Λιαντίνης είναι να βοηθήσει ο καθένας, όσο μπορεί και όπου μπορεί, να φτάσει ο λόγος του. Και αν φτάσει ο λόγος του, θα ‘χει φτάσει ταυτόχρονα η φωνή της Ελλάδας: ο Σολωμός, ο Καβάφης, ο Παπαδιαμάντης, ο Σεφέρης, ο Κάλβος, ο Μακρυγιάννης, ο Μυριβήλης και τόσοι άλλοι. Και κοντά με αυτούς, οι παγκόσμιες κορυφές στις τέχνες και τις επιστήμες. Από τον Ηράκλειτο και τον Αριστοτέλη μέχρι το Νίτσε και το Ντοστογιέφσκι.

Αυτός είναι ο Λιαντίνης. Ένας πυρήνας γνώσης και αρετής.

Ας βοηθήσουμε όλοι να εκραγεί.

Υπάρχουν στο site αποσπάσματα από βιβλίο που έγραψε ένας δημοσιογράφος για τον Λιαντίνη, υπάρχει χώρος συζήτησης και -όπως ισχυρίζονται αυτοί που το έφτιαξαν- θα είναι το site μια πηγή πολλών κειμένων, βίντεο και υλικού γενικά γύρω από τον Λιαντίνη και τις θεωρίες με τις οποίες ασχολήθηκε, τον ελληνισμό κλπ.

.
Μια και έγραψα για τον Λιαντίνη, ας δημοσιεύσω και μερικά πράγματα που γράφονται γι αυτόν στο διαδίκτυο.
Το παρακάτω απόσπασμα το βρήκα στο site http://www.blackstate.gr/Alyta/Liantinis.htm
Λέει το "ρεπορταζ":
.
Πέπλο μυστηρίου συνεχίζει να καλύπτει την περίεργη και αινιγματική εξαφάνιση του καθηγητή της φιλοσοφικής ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΑΝΤΙΝΗ.
Η επικρατούσα άποψη είναι ότι ο καθηγητής Λιαντινης αυτοκτόνησε θέλοντας με αυτό τον μακάβριο τρόπο να διαμαρτυρηθεί για την κατάντια του Ελληνισμού. “ φεύγω αυτοθέλητα και η τελευταία μου πράξη έχει το νόημα της διαμαρτυρίας για το κακό που ετοιμάζουμε εμείς οι ενήλικες για της νέες γενεές ” ειχε γράψει επί λέξη σε ένα γράμμα που άφησε στην κόρη του Διοτίμα λίγο πριν χαθούν τα ιχνη του.

Όμως κάποιοι πιστεύουν ότι το γράμμα αυτό ήταν παραπλανητικό και υποστηρίζουν ότι ο Λιαντίνης ζει.

Πρόκειται πραγματικά για μια πολλή παράξενη ιστορία που συνεχώς το μυστήριο της βαθαίνει καθώς όλο και πιο νέα στοιχεία έρχονται στο φως της δημοσιότητας περιπλέκοντας περισσότερο την υπόθεση.

Ο καθηγητής και ο μέγας Αλέξανδρος

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Δημήτρης Λιαντίνης γεννήθηκε στην Λακωνία την ίδια ημερομηνία (23 Ιουλίου ) που ειχε γεννηθεί και ο μέγας Αλέξανδρος κάτι που ο καθηγητής τόνιζε συχνά με υπερηφάνεια σε συζητήσεις μεταξύ των αρχαιολατρών φίλων του.

Και αυτό γιατί ο καθηγητής Λιαντίνης ήταν πραγματικά ένας λάτρης του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και ειχε δημιουργήσει γύρο του ένα κύκλο ατόμων που είχαν κάνει τρόπο ζωής τα αρχαιοελληνικά ιδεώδη. Ήταν μάλιστα και μέλος του σωματίου “Οδύσσεια” που επιδιώκει να καθιερώσει την καύση των νεκρών στην Ελλάδα όπως και στην αρχαιότητα . Πολλοί συνδέουν τον κύκλο των ατόμων γύρω από τον καθηγητή με την μυστική ομάδα ΕΨΙΛΟΝ η οποία βασιζόμενη στις αρχαίες ελληνικές ιδέες και δοξασίες προσπαθεί να επαναφέρει με το τρόπο της τον ελληνισμό στην παλιά του δόξα.

Ακούγονται πάρα πολλά για αυτή την ομάδα και τις δυνατότητες της, το πιο ακραίο από αυτά είναι ότι τα μέλη της γνωρίζουν καλά τα αρχαία ελληνικά μυστήρια και κατέχουν ασύλληπτες επιστημονικές γνώσεις της αρχαιότητας που για τον κοινό άνθρωπο αγγίζουν τα όρια της μεταφυσικής πολλοί ισχυρίζονται ότι ο καθηγητής ήταν μυημένος σε αυτά τα μυστήρια .
Έτσι μόνο μπορεί να εξηγηθεί η ημερομηνία αλλά και ο τρόπος που επέλεξε να εξαφανιστεί, γιατί η 1η Ιουνίου που ο καθηγητής φρόντισε να σβήσει τα ίχνη του δεν είναι τυχαία ημερομηνία αλλά σύμφωνα με τους αρχαίους μύθους σχετίζετε άμεσα με το θεό Απόλλωνα.
Ήταν λοιπόν μια αινιγματική Δευτέρα του Ιουνίου που ο καθηγητής περίμενε καρτερικά μέχρι τη στιγμή που ο ήλιος στάθηκε ακριβώς στο σημείο που βρίσκετε ο απλανής αστέρας λαμπαδίας γνωστός και ως Albebaran και έπειτα εξαφανίσθηκε.
Επέλεξε για τον τόπο της εξαφάνισης του τον Ταΰγετο που θεωρείτε από τους αρχαίους έλληνες ότι παίζει το ρόλο του άξονος μεταξύ φυσικού και του μεταφυσικού πεδίου

Ο Λαντίνης ήταν πολύ αξιόλογος Έλληνας

.
Ο Λαντίνης έγινε πρωτοσέλιδο πριν μερικά χρόνια όταν ανακοινώθηκε η αναχώρησή του προς άγνωστη καταύθυνση, που όλοι κατάλαβαν πως ήταν και η οριστική του αποχώρηση από τα εγκόσμια.
Το βιβλίο του "Γκέμμα" διάβασα αυτές τις μέρες και με γέμισε ιδέες, συναισθήματα και -κυρίως- γνώση. Κάποια κομμάτια του βιβλίου θα τα γράψω και θα τα σχολιάσω προσεχώς.
Το βιογραφικό τουν σημείωμα όπως τον πήρα από τη ΒΙΚΙΠΕΔΙΑ
.
Το επώνυμο του πατέρα του ήταν Νικολακάκος, το οποίο άλλαξε με δικαστική πράξη το 1979 σε Νικολακάκος - Λιαντίνης, το οποίο προέρχεται από την ιδιαίτερη πατρίδα του, το χωριό Λιαντίνα της Λακωνίας. Στο συγγραφικό του έργο χρησιμοποιούσε ήδη από το 1977 (Για πρώτη φορά στο βιβλίο του "Έξυπνον Ενύπνιον") το όνομα Δημήτριος Λιαντίνης.

Τελείωσε το εξατάξιο γυμνάσιο της Σπάρτης. Το 1966 αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, Τμήμα Φιλολογίας. Από το 1968 μέχρι το 1970 υπηρέτησε ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση στους Μολάους Λακωνίας. Τον Οκτώβριο του 1970 μετέβη στο Μόναχο, όπου παρέμεινε μέχρι το 1972 και σπούδασε τη γερμανική γλώσσα, διδάσκοντας συγχρόνως ως φιλόλογος στο ιδιωτικό ελληνικό σχολείο της Otto Gesellschaft του Μονάχου. Από το 1973 μέχρι το 1975 υπηρέτησε και πάλι στη Μέση Εκπαίδευση στις Θεσπιές Βοιωτίας. Το 1975 διορίστηκε βοηθός στο Εργαστήριο Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1977 έγινε Διδάκτωρ με εισηγητή τον Καθηγητή της Φιλοσοφίας Ευάγγελο Μουτσόπουλο στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με βαθμό «άριστα» και θέμα «Η παρουσία του ελληνικού πνεύματος στις ελεγείες του Duino του Ράινερ Μαρία Ρίλκε».

Υπήρξε από το 1975 μέχρι το 1998 βοηθός, επιμελητής, λέκτορας, επίκουρος καθηγητής και αναπληρωτής καθηγητής της Φιλοσοφίας της Aγωγής και της Διδακτικής των ελληνικών μαθημάτων στον Τομέα Παιδαγωγικής του Τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1978-79 με εκπαιδευτική άδεια παρακολούθησε στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης φιλοσοφία και συγχρόνως δίδασκε σε εντεταγμένο ελληνικό σχολείο στο Ludwigshafen. Εκτός του Πανεπιστημίου στην Ελλάδα δίδαξε στο Μαράσλειο Διδασκαλείο στη Μετεκπαίδευση των δασκάλων, στα ΠΕΚ Κηφισιάς, Περιστερίου και Πειραιά και στη Σχολή της Αστυνομίας. Έχει δώσει διαλέξεις στη Ναυτική Σχολή Πολέμου και στη στρατιωτική Σχολή Υγειονομικού.

Παντρεύτηκε το 1973 τη Νικολίτσα Γεωργοπούλου, Καθηγήτρια της Εισαγωγής στη Φιλοσοφία και Ιστορίας της Φιλοσοφίας στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το γάμο τους απέκτησαν μια κόρη, τη Διοτίμα, Καθηγήτρια της Θρησκευτικής Εικονογραφίας και Μουσειοδιδακτικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Την 1η Ιουνίου 1998 ο Λιαντίνης εξαφανίστηκε αφήνοντας γράμμα προς την κόρη του, στο οποίο δήλωνε πως είχε αποφασίσει «να αφανισθεί αυτοθέλητα», όπως χαρακτηριστικά έγραφε. Η υπόθεση της εξαφάνισής του απασχόλησε την κοινή γνώμη, λόγω ιδιαίτερης προβολής από τα ΜΜΕ. Τον Ιούλιο του 2005 ένας συγγενής του οδήγησε την κόρη του Λιαντίνη σε μία σπηλιά του Ταϋγέτου, όπου μέσα κείτονταν ένας νεκρός. Όπως ο ίδιος έγραψε στο τελευταίο γράμμα στην κόρη του, είχε προετοιμάσει αυτή τη στιγμή βήμα-βήμα μια ολόκληρη ζωή. Μετά την ανεύρεση του σκελετού, έγιναν ιατροδικαστικές εξετάσεις που κατέληξαν ότι ο νεκρός ήταν ο Λιαντίνης. Όμως άφησαν αναπάντητο το πώς πέθανε ο νεκρός, δεδομένου ότι δεν ανευρέθη στις τοξικολογικές εξετάσεις κάποια ουσία που να επιφέρει τον θάνατο. Άγνωστη είναι και η ακριβής ημερομηνία του θανάτου. Παρότι στο γράμμα προς την κόρη του εξέφραζε την επιθυμία να αποτεφρωθεί, τελικά ενταφιάστηκε λόγω αντικειμενικής αδυναμίας αποτέφρωσης στις 20 Αυγούστου 2005 στο νεκροταφείο των Κεχρεών.
.
Ένα απόσπασμα από το βιβλίο του ΓΚΕΜΜΑ
.
Μύθοι και απάτες
Οι μύθοι για τη μεταθανάτια ζωή είναι το ύπατο ψέμα του ανθρώπου από την άποψη του απόλυτου και του καθολικού.....Εκείνος από τους ιδρυτές θρησκειών που θα άντεχε να στηρίξει τη θεϊκή ιδέα του σε οποιοδήποτε άλλο έξω από αυτό το αρχιμήδειο σημείο, το μοναδικό οπαδό που θα αποχτούσε θα τον έβρισκε στον εαυτό του…
Ο φόβος και ο πόνος μπροστά στο θάνατο είναι η αιτία που έπλασε ο άνθρωπος τον κάτω κόσμο και τον Αδη. Και πάντα μέσα στη σφαίρα της ποίησης. Στη σφαίρα της θρησκείας όμως η αιτία αυτής της επινόησης, πέρα από το φόβο και τον πόνο, εκπορεύτηκε κυρίαρχα από το χυδαίο στοιχείο της ανθρώπινης φύσης. Και τέτοιο ονομάζω την ημιμάθεια, τον εγωισμό, και την ανανδρία…
Αν έξαφνα συναντήσεις στο δρόμο σου άνθρωπο, κι είναι ανάγκη να καρατάρεις το μέταλλο της ανθρωπιάς του, έχεις ασφαλή μέθοδο να το κάμεις. Είναι η λύδια λίθος που δοκιμάζει το ποιό του μυαλού και της «ύπαρξης» των ανθρώπων.
- Πες μου ξένε, θα τον ρωτήσεις, πιστεύεις στη ζωή μετά θάνατο;
Αν σου αποκριθεί «Ναι πιστεύω!», τότε το πιο φρόνιμο που έχεις να κάμεις είναι να του δώσεις ένα τάλληρο να του πεις «Καλημέρα», και να φύγεις. Να πάρεις εκείνο το δρόμο που δε θα ξαναβγεί ποτέ μπροστά σου.
Γιατί η απάντηση που σου έδωσε δηλώνει ότι αναζητούσες άνθρωπο και σύντυχες πίθηκο. Πίθηκο κολομπίνο και μακάκο…

Πήγα στα εγκαίνια της πλατείας "Κοσκινά" (πρώην "ευφραιμίδη")

.
Πήγα τις προάλλες στα εγκαίνια της πλατείας Κοσκινά. Είναι η πλατεία που τόσο καιρό ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΣΦΑΛΜΕΝΑ την ονομάζαμε "πλατεία στο τρίγωνο ευφραιμίδη". Από που κι ως που ένα τέτοιο όνομα!!! Λεγόταν μέχρι πρόσφατα έτσι επειδή για πολύ καιρό το "τρίγωνο" άκρο της πλατείας το λέγαμε "τρίγωνο απέναντι στο φαρμακείο του Ευφραιμίδη" και από εκεί έμεινε το όνομα "τρίγωνο Ευφραιμίδη". Κουφό εντελώς!
Τώρα έχει το όνομα του δημάρχου "θρύλου" για την πόλη και ΔΙΚΑΙΩΣ! Το έργο το οραματίστηκε πρώτος ο Χατζόπουλος που χαρακτήρισε πράσινο την περιοχή, όμως η απόφαση αυτή επιβεβαιώθηκε επί Χρονόπουλου όταν βγήκε και απόφαση για απαλλοτριώσεις (που δεν προχώρησαν). Επί Χρονόπουλου αγοράστηκαν τα πρώτα οικόπεδα, έγιναν και ανταλλαγές για να φύγουν εγκαταστάσεις και γκρεμίστηκαν εγκαταλειμένα οικήματα. Ο χώρος ελευθερώθηκε και εξασφαλίστηκε χρηματοδότηση από το ΥΠΕΧΩΔΕ (με πρωτόκολλο συνεργασίας) για την κατασκευή της πλατείας. Ωστόσο το έργο δεν ξεκίνησε και επί Αραβιάδη δεν προχώρησε. Τώρα με τον Χρυσό μπήκε στο πρόγραμμα και κατασκευάστηκε επί τέλους. Θα μπορούσε να λέγεται και πλατεία Χατζόπουλου, ακόμα και πλατεία Χρονόπουλου. Αν μάλιστα φύγουμε από τον Χρονόπουλο και πάμε στους αποθαμένους, θα μπορούσε να λέγεται και "Τουλουμτζή" μια κι εκεί είχε τα γραφεία του ο Γιάννης από το 1974 ως τον θάνατό του. Πιο καλά θα ήταν να λεγόταν πλατεία "Ηετίων" ή πλατείς "κρεμυδαρούς" ή πλατεία "Προσφύγων". Απρόσωπα, γεωγραφικά,ιστορικά ονόματα, τα μόνα που θα μπορούσαν να κοντράρουν τις φωτογραφίες αγαπημένων δημόσιων προσώπων.
.
Πολύς κόσμος πάντως στα εγκαίνια. Τουλάχιστον 600 άτομα προσήλθαν σε μια γιορτή εγκαινίων που δεν συνηθίζεται, η οποία όμως αποδείχθηκε, έτσι, πολύ πετυχημένη και πολιτικά αποδοτική για τον Δήμαρχο. Ήρθε και ο Μητροπολίτης Πειραιά και μαζί του όλοι οι παπάδες της Δραπετσώνας, οπότε γέμισε ράσο και ψαλμωδία η Πλατεία.
.

Ο Παπανδρέου στη Δραπετσώνα, μίλησε για πράσινο στην Ανάπλαση και ενδιαφέρθηκε για τον τάφο του Θεμιστοκλή!

.
Στο θέμα της προοπτικής του χώρου της πρώην βιομηχανικής ζώνης, κάποια εξέλιξη θετική ήταν η πρόσφατη επίσκεψη Παπανδρέου στον χώρο της ανάπλασης στα πλαίσια της προεκλογικής του εκστρατείας για τις ευρωεκλογές που γίνονται σήμερα.
Ο Παπανδρέου μίλησε για εκτεταμένη ζώνη πρασίνου από Δραπετσώνα μέχρι Γλυφάδα και υπονόησε πως στον χώρο θα δημιουργηθεί μεγάλο πάρκο πρασίνου με κάποιες χρήσεις πολιτισμού και αναψυχής.
Συζήτησα το θέμα και με τον Νομάρχη κ. Γιάννη Μίχα. Μου είπε πως η αξιοποίηση ενός 5% (άντε και 10% το πολύ) της συνολικής έκτασης για αναπτυξιακή δραστηριότητα δεν θα τον έβρισκε αντίθετο εφ' όσον έτσι θα γινόταν εφικτότερο και ρεαλιστικότερο το σχέδιο της ανάπτυξης πρασίνου. Συμφωνήσαμε να κάνουμε ένα ραντεβού για να του παρουσιάσω το δικό μου σχέδιο. Πραγματικά, όλοι καταλαβαίνουν ότι απαλλοτρίωση ενός τέτοιου τεράστιου χώρου 600 στρεμμάτων είναι σχεδόν αδύνατη υπό τις σημερινές συνθήκες (και πέρα από την οικονομική κρίση).
Ο Παπανδρέου, εκτός όμως από τις αναφορές του στο ενιαίο μέτωπο πράσινου για ολόκληρη την ακτή του Πειραιά και της Αθήνας, αναφέρθηκε και στην αξιοποίηση των αρχαιοτήτων που υπάρχουν εδώ. Μίλησε για τον "τάφο του Θεμιστοκλή". Η αναφορά ήταν πολύ ενθαρρυντική προκειμένου να ξεκολλήσει το ζήτημα από το τέλμα. Μια συζήτηση με τον βουλευτή του ΠαΣοΚ κ.Λιντζέρη για το Θεμιστόκλειο, έβγαλε και ερώτηση προς τη Βουλή για το θέμα
.

Ιλλουμινάτι

Είχα μια συζήτηση χτες για τον Ντον Μπράουν και για το κατά πόσο πίστευε αυτά που έγραφε για εκκλησίες, μυστικές διαδρομές κλπ., αν ήταν δηλαδή ένας "εν τέλει πιστός" ή αν "κρατούσε αποστάσεις" από το θέμα του.
Στους "ιλλουμινάτι" βέβαια ο σκηνοθέτης μας δίνει καθαρά τα θρησκευτικά πιστεύω του Λαγκστον- Τομ Χανκς σε μια συζήτηση με τον αρχικαρδινάλιο όπου ο Λάγκστον κρατά αποστάσεις από τη θρησκεία στα επίμονα ερωτήματα που του τίθενται αν πιστεύει στο θεό ή όχι. Στον κώδικα Ντα Βιτσι όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα, ούτε στο έργο ούτε στο βιβλίο. Τελικά καταλήξαμε ότι ο Ντον Μπράουν δείχνει να πιστεύει πραγματικά ότι υπάρχει διαδοχή από τη Μαγδαληνή (και συνεπώς από τον Χριστό) σε κάποιον καλά φυλασσόμενο σημερινό φορέα των γονιδίων του και του ΝτιΕνΈϊ του, όμως αυτό δεν σημαίνει αυτόματα ότι αυτή είναι και θεϊκή καταγωγή, άρα παραμένει η υπόθεση στα πλαίσια της γήινης και ανθρώπινης θρησκείας και επομένως δεν μπλέκεται ο Ντον Μπράουν- Λάγκστον- Τομ Χανκς στο παιχνίδι μιας κάποιας πραγματικής "πίστης", άρα κρατάει αποστάσεις!
Βέβαια, όλη η συζήτηση θα μπορούσε να είναι απλά ένας τρόπος για να περάσει ευχάριστα η ώρα μας, όμως αυτό δεν απέκλεισε κάποιες πιο χρήσιμες και απολαυστικές σκέψεις.
Η σκέψη ότι ένας θεός άπειρος, εμπεριέχων το σύμοπαν (ή τα σύμπαντα) και τα εκατομμύρια σμηνών γαλαγιών με τα δισεκατομμύρια ήλιων έψαξε μέσα σε όλα αυτά τα άπειρα και απίστευτα πολλά και μεγάλα για να βρει ανάμεσά τους μια απίστευτα μικρή μικρή σκονίτσα, που είναι η γη, για να αφήσει εκεί πάνω τον γιο του για να σώσει τους ανθρώπους {και όχι τους βράχους, τα φυτά, τα ζώα, τη θάλασσα κλπ.) και μάλιστα άφησε και το γονίδιό του να διασώζεται μέσα από κρύπτες της ιστορίας και της παραϊστορίας, ε, αυτό είναι ένας συλλογισμός άξιος να εκτεθεί και να εκτιμηθεί δεόντως.

Απόλυτες Βεβαιότητες

Χωρίς Ιστορία δεν θα ξέραμε για το παρελθόν και δεν θα είχαμε καμιά βεβαιότητα για το μέλλον ότι θα κυλήσει κι αυτό χωρίς τη δική μας παρουσία όπως κύλησε το παρελθόν. Στην ουσία η παρηγοριά για τη μετά θάνατο ζωή ήταν το αντίδοτο για τη δηλητηρίαση που υποστήκαμε σαν είδος μόλις αρχίσαμε να καταγράφουμε ιστορία. Γι αυτό Ιστορία και Θρησκεία πάνε μαζί. Πάρε τη γνώση του κόσμου που ζεις, πάρε κι ένα αναισθητικό για να κοιμηθείς από τους εφιάλτες που σου δημιούργησε αυτή η γνώση. Η γνωστή ιστορία των πρωτοπλάστων, του προμηθέα κλπ.
.


Ο Υψηλάντης που διακρίνεται στη φωτογραφία άφησε γραπτές αναμνήσεις (ακόμα και πορτρέτα) πίσω του μπαίνοντας στην ιστορία. Εκατομμύρια σύγχρονοί του δεν έχουν υπάρξει ποτέ για εμάς παρά μόνο σαν μια απόλυτη βεβαιότητα ότι ΥΠΗΡΞΑΝ κάποτε και ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ πια. Έτσι βεβαιωνόμαστε κι εμείς ότι παρομοίως δεν θα υπάρχουμε στο μέλλον, στο παρόν δηλαδή των επομένων γενεών. Και το ρίχνουμε στις "αιωνιότητες" διαφόρων τύπων, θρησκευτικού τύπου (η πιο απλή και προσιτή σε όλους), ιστορικού τύπου (ανώτερη μορφή αιωνιότητας, θέλει να κάνεις κάτι για να σου φτιάξουνε πορτρέτο) ή ακόμη πιο δύσκολα, συνειδησιακού τύπου (εσύ κι ο Κόσμος, δες κάτι παράξενες αυτοκτονίες κλπ.). Όταν η αλήθεια αποκαλύπτεται τόσο γυμνή που μοιάζει ΔΗΛΗΤΗΡΙΩΔΗΣ, δεν είναι παράξενο που ψάχνουν όλοι για αντίδοτα..

Είναι λοιπόν απολύτως βέβαιο ότι:
Όταν πεθαίνουμε ερχόμαστε στην κατάσταση ακριβώς στην οποία είμασταν πριν γεννηθούμε.
Όπως η Αθήνα του Περικλή και η μάχη που έδωσε ο Καραϊσκάκης στα Ταμπούρια υπήρξαν χωρίς εμάς, έτσι κάποια πράγματα που θα συμβούν στο μέλλον, θα συμβούν χωρίς εμάς. Η διαφορά με το καταγεγραμμένο παρελθόν (το πολύ μικρό μέρος του παρελθόντος που έχει απομείνει σαν γραπτή ανάμνηση) είναι ότι αυτό ήδη καταγράφτηκε και μας δίνει την ψευδαίσθηση ότι είναι και τώρα παρόν μαζί μας, σαν ιστορία. Όλα τα μη καταγεγραμμένα γεγονότα, τα 99,9999999999999999... % των γεγονότων (και πολύ παραπάνω βέβαια) του παρελθόντος δεν είναι καταγεγραμμένα, είναι ανύπαρκτα για μας και είναι τόσο πραγματικά ή μη όσο και αυτά που θα συμβούν μετά τον θάνατό μας.
.
Όταν λένε ότι ο Θεός ενσαρκώθηκε στο ανθρώπινο σώμα του υιού του Χριστού, που είναι κι αυτός 1/3 θεός (το υπόλοιπο 1/3 είναι Άγιο πνεύμα) εννοούν ότι:
Ένας Θεός που κατασκέυασε τον κόσμο, δηλαδή τη Γη, και το ηλιακό σύστημα, και τον Γαλαξία με τα δισεκκατομύρια ήλιων και τα εκατομμύρια έτη φωτός διάμετρο, και τα δισεκατομμύρια των άλλων γαλαξιών, και το άπειρο σχεδόν σύμπαν όπου η γη δεν είναι ούτε ένας κόκκος σκόνης μέσα σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, αποφάσισε να ενσαρκωθεί μέσα στον κόκκο της σκόνης για να πει μόνο στους ανθρώπους, ένα απειροελάχιστο τμήμα αυτής της Γης, να είναι καλοί, να μη ξενοπηδάνε, να νηστεύουνε Τετάρτες και Παρασκευές κλπ. Σα πολύ μικρή ιδέα δεν έχουν για το θεό όλοι τούτοι οι θεομπαίχτες;