.
"Τριακόσιους χρόνους μετά την Ανάστασιν του Χριστού μας έστειλεν ο Θεός τον άγιον Κωνσταντίνον και εστερέωσε βασίλειον χριστιανικόν· και το είχαν χριστιανοί το βασίλειον 1150 χρόνους. Ύστερον το εσήκωσεν ο Θεός από τούς χριστιανούς και έφερε τον Τούρκον και του το έδωσε δια δικόν μας καλόν, και το έχει ο Τούρκος 320 χρόνους." ("Αγιος" Κοσμάς ο Αιτωλός)
.
Το αν θα τα πάει καλά ή όχι η δημοτική αρχή του Λουκά Τζανή, δεν είναι θέμα μόνο του Χρυσού, του Μελά, του Ζούπη, του Πατίδη, του Χρονόπουλου, του Τσούτσα, του Τσιρίδη κλπ. κλπ., των ανθρώπων δηλαδή που είτε ασχολούνται γενικά με τον δήμο, είτε διεκδικούν τη θέση του Τζανή. Δεν είναι θέμα μόνο των δημοτικών παρατάξεων ή των κομμάτων. Είναι ΘΕΜΑ ΟΛΩΝ ΜΑΣ. Επηρεάζει η ενδεχόμενη επιτυχία ή αποτυχία της όποιας δημοτικής αρχής ουσιαστικές πλευρές της ζωής μας, της καθημερινότητάς μας ή και των προοπτικών μας! Και σαν τέτοιο ζήτημα το αντιμετωπίζω εδώ!
-
Η δημοτική αρχή έχει κολλήσει σε κάποια σημεία. Στέκομαι σε δυο από αυτά:
1.- ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ
Τα σκουπίδια είναι το κυριότερο πρόβλημα του δήμου. Χωρίς προσωπικό και μηχανήματα, καθαριότητα δεν μπορεί να υπάρξει, και η δημοτική αρχή δεν έχει εξασφαλίσει ούτε προσωπικό ούτε μηχανήματα για να κάνει τη δουλειά της. Μέχρι τώρα τα καταφέρνει μέτρια. Ο ίδιος ο Λουκάς Τζανής και ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Οικονομάκης δήλωσαν στο τελευταίο ΔΣ ότι δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι με την καθαριότητα. Σε λίγο η διοίκηση δεν θα τα καταφέρνει καθόλου αν δεν βρει προσωπικό για να καθαρίσει την πόλη.
Ο Οικονομάκης είναι υπεύθυνος σε ένα τεράστιο τομέα που δεν θα αρκούσαν για να τον καλύψουν ούτε δυο αντιδήμαρχοι. Οι υπηρεσίες έχουν τον δικό τους ρυθμό και όταν η διοίκηση θέλει να επιταχύνει εκείνες δεν ακολουθούν.
Στη Δραπετσώνα έχουν μείνει ελάχιστοι υπάλληλοι κήπων και καθαριότητας (κυρίως λόγω αποχωρήσεων). Δεν αρκούν για την πόλη και ενισχύσεις από το Κερατσίνι δεν φαίνονται.
Μαθαίνω ότι ο αντιδήμαρχος του Μελά ο κ. Κούβαρης, όταν έβλεπε κάπου μαζεμένα σκουπίδια φώναζε κάποιους άνεργους περαστικούς και με ένα εικοσάρικο από τη τσέπη του καθάριζε το εν λόγω σημείο. Μπορεί να είναι θρύλοι αυτές οι ιστορίες αλλά υπάρχουν εικοσάρικα και στις τσέπες των αντιδημάρχων του Τζανή;
Μαθαίνω ότι μεταξύ τους αρκετοί στην διοίκηση σκοτώνονται, άλλος γιατί δεν πήρε μια θέση, άλλος γιατί δεν έγινε το δικό του, άλλος γιατί δεν τον ακούνε ή τον γράφουν κλπ. κλπ. Φυσιολογικό να υπάρχουν σε κάθε ομάδα γκρίνιες και τριβές, μήπως όμως σε αυτή την ομάδα έχουν παραγίνει;
2.- ΔΕΞΑΜΕΝΕΣ ΣΚΕΨΗΣ
Θα μου πει κανείς τι είναι αυτό πάλι; Κι όμως, είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα της δημοτικής αρχής κι ας μην το ξέρει. Δεν παράγει πολιτική σκέψη η διοίκηση. Όχι γιατί δεν έχει δυνατότητες αλλά γιατί δεν έχει χρόνο!
Ο Τζανής σκέφτεται, το έχει αποδείξει. Ο Χρονόπουλος σκέφτεται, κι αυτός το έχει αποδείξει προ πολλού. Κι άλλοι σκέφτονται, να μην τους αναφέρω έναν έναν γιατί θα καρφώνω αυτούς που θα παραλείψω. Το πρόβλημα δεν είναι στην έλλειψη ανθρώπων που να μπορούν να σκεφτούν αλλά στο ότι αυτοί όλοι είναι βουτηγμένοι στα προβλήματα της καθημερινότητας σε τέτοιο βαθμό που πλέον δεν μπορούν να παράγουν πολιτική σκέψη. Παρένθεση: Η επιτροπή ανάπλασης θα γλίτωνε την διοίκηση από την έλλειψή της σε έναν τουλάχιστον τομέα, την ανάπλαση. Δεν το είδε έτσι, για μένα έχασε αυτή την ευκαιρία! Κλείνει η παρένθεση.
Σκέψη δεν είναι το επικοινωνιακό παιχνίδι. Για την επικοινωνία έχει ανθρώπους ο Τζανής. Για την ουσιαστική παραγωγή πολιτικής σκέψης έχει;
Τι θα κάνει με τη ΔΕΗ;
Πως θα προσλάβει ανθρώπους, πόσους και ποιους (σε ειδικότητες) τα επόμενα χρόνια;
Τι θα κάνει για την Ανάπλαση; Η πρόταση που περιμένει από το ΕΜΠ καλή είναι αλλά μοιάζει με καθυστέρηση, κέρδος χρόνου και όχι κάτι άλλο.
Το θέμα του ΓΠΣ τέθηκε, πως θα το αντιμετωπίσει; Πότε θα το συζητήσει;
Έχει τόσους ανθρώπους σε διάφορες θέσεις ή και σε καμιά, όλους όμως ουσιαστικά αναξιοποίητους! Πως θα τους μεταχειριστεί ώστε να του αποδώσουν;
Τι θα κάνει με τα δημοτικά τέλη του χρόνου;
Ποια έργα θα θέσει σε προτεραιότητα; κλπ. κλπ.
Ξαναλέω: Τα προβλήματα της δημοτικής αρχής είναι κα δικά μας προβλήματα. Είτε άμεσα όπως π.χ. με τους κήπους και την καθαριότητα, είτε έμμεσα όπως π.χ. με το ΓΠΣ και την Ανάπλαση που επηρεάζουν μακροχρόνια το επίπεδο ζωής μας. Η ανάπλαση μάλιστα το επηρεάζει όχι μόνο μακροπρόθεσμα αλλά και βραχυπρόθεσμα καθώς το μητροπολιτικό πάρκο για να γίνει θέλει τέχνη και αντανακλά στο επίπεδο της ζωής μας άμεσα. Δεν είναι προβλήματα των δικών και των αντιπάλων τα προβλήματα της διοίκησης, είναι ΔΙΚΑ ΜΑΣ, όλων των πολιτών, και γι αυτό ευχόμαστε, απαιτούμε και ελπίζουμε να τα λύσει!
από το Blog του Ν. Δήμου (εγώ το πήρα από το Δραπετσίνι)
Η περιπέτεια του Στρως-Καν έχει βαθιές ρίζες. Μια ματιά στην εικόνα του δικαστηρίου τις επιβεβαίωνε. Το προφίλ του εισαγγελέα και το πρόσωπο της δικαστίνας ήταν μέσα στην Αμερικανική πουριτανική παράδοση – μου θύμισαν τον κλασικό πίνακα American Gothic του Grant Wood. Απέναντι στο κοσμοπολίτικο, επικούρειο, σχεδόν συβαριτικό πρόσωπο του Στρως Καν, δύο σφιγμένοι και αυστηροί εκπρόσωποι της Αμερικάνικης Law and Order. Δεν καταδίκασαν μόνο τον κατηγορούμενο – στο πρόσωπό του εξευτέλισαν όλη την ευρωπαϊκή κουλτούρα της ανοχής και της ελευθεριότητος, της αναθεματισμένης permissiveness των Ευρωπαίων. Καταδίκασαν το “gay Paree” των twenties – εκεί που πήγαιναν οι Αμερικανοί εμιγκρέδες για να ξεσαλώσουν – αλλά και να δημιουργήσουν. (Τι έλεγε ο Όσκαρ Ουάλντ; «Οι καλοί Αμερικανοί, όταν πεθαίνουν, πάνε στο Παρίσι»). Δεν αντιλέγω ότι οι πράξεις που φέρεται να διέπραξε ο κατηγορούμενος είναι ειδεχθείς. Αυτές ήταν επαρκής λόγος για να τον δικάσουν και καταδικάσουν. Αλλά όχι για τον εξευτελισμό. Όχι για την πρωτοφανή σε Αμερικανικά δικαστήρια άδεια τηλεοπτικής μετάδοσης της διαδικασίας. Όχι για τις χειροπέδες. Κάπου οι πουριτανοί ένοιωσαν απειλούμενοι από το ελευθέριο πνεύμα του Σαντ και των άλλων διάσημων λιμπερτίνων του 18ου αιώνα. Κι αποφάσισαν να το πολεμήσουν με όλα τους τα όπλα…
.
Ωραία η κριτική του στυλ αμερικάνων και ευρωπαίων από τον Νίκο Δήμου. Συμφωνώ απόλυτα.
Πρόκειται όμως για μια υπόθεση του στυλ;
Ή τον τυλίξανε σε μια κόλλα χαρτί;
Και μόνο η κατηγορία είναι αρκετή για να τον καθαρίσουνε από το ΔΝΤ (αφού κι αν ακόμα διέφευγε δεν θα μπορούσε να μπαίνει στις ΗΠΑ που είναι και η έδρα του οργανισμού ως καταζητούμενος και φυγάς)
Και μόνο η κατηγορία είναι αρκετή για να τον κρατάνε μέχρι να γίνει η δίκη! (ποιος θα δικαστεί; ο ΝΣΚ ή η αφροαμερικάνα;)
Δηλαδή πήγε να την βιάσει και η κοπέλα, που τόσο πολύ πειράχτηκε, δεν αντιστάθηκε ούτε ώστε να του προκαλέσει κάποιες αμυχές; Αυτή 30-τόσο κι εκείνος 60-φέυγα; Είναι βέβαιοι ότι ένας 60-φέυγας μπορεί να βιάσει μια 30-ρα;
Αν όμως πει ότι του την έστησαν, θα μείνει καμιά 20ρια χρόνια φυλακή!! Τρέχα γύρευε δηλαδή! Πιασ' το αυγό και κούρευ' το που λέει κι ο φίλος μου ο Λάκης. Μόνη ελπίδα ο Ομπάμα. Να δει ότι κάτι έγινε (που να του έχει διαφύγει) και να βγει να πει συγνώμη παιδιά, δεν θα ξαναγίνει! Όπως με το Ισραήλ. Όπου λογικά θα έχει ήδη βρει τον μπελά του. Ο αντιπρόεδρος κοιμήθηκε;
.
Με επίσημη πρόταση του συνδυασμού Αναγέννηση, ζητήθηκε από το Προεδρείο του ΔΣ και τον Δήμαρχο να συζητηθούν σε συνεδρίαση με θέμα τον ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ τα εξής 2 θέματα:
1.- ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ του ΔΗΜΟΥ.
Ζητείται να κατατεθούν από την Οικονομική Υπηρεσία έγγραφα που να μετρούν το βραχυπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο χρέος του δήμου, τη ρευστότητα και την πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού ώστε να γίνει συζήτηση επ ' αυτών των στοιχείων
2.- ΔΕΗ
Ζητείται να κατατεθεί η σύμβαση Δήμου-ΔΕΗ και οι θέσεις της διοίκησης για το θέμα της ΔΕΗ και της προοπτικής της στον χώρο που καταλαμβάνει σήμερα
.
Με συνοπτικές διαδικασίες και επιχειρήματα του τύπου "έχουμε φτιάξει αρκετές επιτροπές" και "εργαζόμαστε ακούραστα για το θέμα" απερρίφθη από την πλειοψηφία η πρόταση για συγκρότηση Επιτροπής Ανάπλασης του Δήμου.
Το σκεπτικό της εισήγησης (που ήταν δική μου) έλεγε ότι αυτή η επιτροπή χρειάζεται για να μπορούν να συνομιλούν οι δημοτικοί σύμβουλοι ΠΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ και οι πολίτες που ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ και ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ για την Ανάπλαση σε ένα κοινό όργανο ανοιχτό, χαλαρό ως προς τις διαδικασίες και με χαρακτήρα εισηγητικό και συμβουλευτικό για το ΔΣ.
Εννοείται πως στο σκεπτικό αυτό δεν αντιπαρατέθηκε ΚΑΝΕΝΑ επιχείρημα. Ακούστηκε ότι υπάρχει επιτροπή Δήμου-ΥΕΝ-ΟΛΠ για την Ανάπλαση (όμως δεν μετέχουν όλοι αυτοί που ανέφερα προηγουμένως), επίσης ότι υπάρχει 50μελής Επιτροπή Διαβούλευσης του Δήμου (όπου επίσης δεν μετέχουν αυτοί που ανέφερα) και ακόμα ειπώθηκε ότι αν θες να θάψεις ένα θέμα φτιάχνεις γι αυτό μια Επιτροπή.... που θα πει ότι η Επιτροπή Ανάπλασης μπορεί και να έθαβε το θέμα....(!!)
Σε γενικές γραμμές η πρόταση απορρίφθηκε χωρίς να απαντηθεί επί της ουσίας.
Αν μεν απορρίφθηκε γιατί δεν έγινε αντιληπτή, τότε ΟΚ, θα γίνει αντιληπτή στο μέλλον και θα συγκροτηθεί, θα έχει απλά χαθεί κάποιος χρόνος.
Αν όμως απορρίφθηκε παρ' όλο που έγινε καλά αντιληπτή, τότε αυτό σημαίνει ότι η Διοίκηση φοβάται ότι μια τέτοια επιτροπή (επαϊόντων) θα την ελέγχει σοβαρά και για ό,τι κάνει και για ό,τι δεν κάνει.. και αυτό θέλησε να αποφύγει.
Κυκλοφόρησε η πρόσκληση για συνεδρίαση δημοτικού συμβουλίου για την Τρίτη 17-5-2011 ώρα 8.30μμ
σελίδα 1η
σελίδα 2η
Μεταξύ των θεμάτων είναι και η πρόταση για ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ. Όπως είναι φυσικό στο Κερατσίνι δεν γνωρίζουν τι είναι αυτό το πράγμα ούτε τι ρόλο μπορεί να παίξει. Θα τους το μάθουμε!
Το εισηγητικό μου σημείωμα για την Επιτροπή ανάπλασης είναι αυτό:
.
Όλοι είναι υπέρ του μνημονίου τελικά. Γιατί όταν σου λένε ή τη ζωή σου ή τα λεφτά σου λές "πάρτε το πορτοφόλι μου παιδιά". Τόσο απλό είναι το πράγμα, δηλαδή τόσο απλό το έχει κάνει ο Γιώργος Παπανδρέου -κυβερνήτης της Ελλάδας- και γι αυτό βραβεύτηκε με παγκόσμιο βραβείο για τη συμβολή του στη σύγχρονη σκέψη.
Κατά τα άλλα ο λαός κάνει πορείες. Οι πολλοί στην Ομόνοια, οι λίγοι στο Πεδίο του Άρεως, οι λιγότεροι στο Μουσείο. Στο Μουσείο θα ήθελα να πάω με τους τροτσκιστές -που μοιάζουν με χιλιαστές ή αγιονορίτες ρασοφόρους- αλλά στην Ομόνοια βρέθηκα λόγω της παρέας. Οι καθώς πρέπει αριστερά βέβαια βρέθηκε στο Πεδίο του Άρεως με τις ηγεσίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, δηλαδή με τους μέλλοντες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ κλπ. Οι μέλλοντες βουλευτές του ΚΚΕ κανείς δεν ξέρει που βρισκόντουσαν.Μερικοί από αυτούς ζουν ακόμη στην παρανομία!!
Πολλοί αναζητούν στην φυγή τη λύση. Όσοι από αυτούς ήταν δημιουργικοί και ευτυχείς εδώ που ήμασταν μαζί, ας μας αφήσουν. Γι αυτούς ο δρόμος είναι ανοιχτός. Η πόλη τους είναι ο κόσμος ολόκληρος. Γι όσους τα θαλάσσωσαν εδώ, δεν έχει πλοίο γι αυτούς δεν έχει οδό.
Ας μας τα πει καλύτερα ο ΚΑΒΑΦΗΣ
Έχω τη διάθεση να πηγαίνω στον Καβάφη συχνά. Θα το κάνω.
Η πόλις
Είπες: "Θα πάγω σ' άλλη γη, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή.
Κ' ειν' η καρδιά μου-σα νεκρός- θαμμένη. Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μείνει. Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ, που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα". - Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις, δε θα ‘βρεις άλλες θάλασσες. Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις. Πάντα στην πόλη αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού-μη ελπίζεις- δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό. Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ στην κώχη τούτη τη μικρή, σ' όλην την γη την χάλασες
Να ξεκινήσω όπως τελείωσα τη σημερινή (χτεσινοβραδινή θα έπρεπε να πω αφού πέρασε η 12η και είμαστε στη νέα μέρα 10/5 Τρίτη πλέον) συζήτηση για το βιβλίο Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗ:
Είναι ο ορισμός της ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ από τον πρόλογο του βιβλίου:
Να ορίσουμε τι ακριβώς εννοούμε με τον όρο ανάπλαση: Είναι η διαρκής προσπάθεια της πόλης να ανακτήσει το θαλάσσιο μέτωπό της, τις ακτές της δηλαδή, επεκτεινόμενη στον χώρο όπου από τις αρχές του 20ου αιώνα εγκαταστάθηκαν τα εργοστάσια της βιομηχανικής ζώνης Πειραιά, στις περιοχές των δήμων Δραπετσώνας και Κερατσινίου.
Να ορίσουμε και τι εννοούμε με το «δική μας»: Είναι η συνειδητοποίηση, αρχικά, του αιτήματος από όλους τους πολίτες της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά, η διατύπωσή του με καθαρούς όρους και η δράση όλων –από την θέση που βρέθηκε ο καθένας- για την πραγματοποίησή του.
Η δική μας ανάπλαση είναι η προσπάθεια όλων μας να ανακτήσουμε την πόλη μας, τους καλύτερους χώρους της και τις πολυδαίδαλες ακτές της. Είναι η προσπάθεια των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής τους όχι μόνο ατομικά ή οικογενειακά αλλά σαν ένα ομοιογενές σύνολο, σαν πολίτες αυτής της πόλης. Με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου, είναι η εκπλήρωση των υποχρεώσεών μας απέναντι στη πόλη που μας γέννησε, μας φιλοξενεί και μας χρειάζεται για να την υπερασπιζόμαστε.
Το σχετικό ρεπορτάζ για την χτεσινή εκδήλωση που έγραψα στο μπλογκ "ΑΝΑΠΛΑΣΗ" αναφέρει τα εξής:
Έγινε η παρουσίαση του βιβλίου Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗ στη Δραπετσώνα (αίθουσα Δημοτικών Συμβουλίων) με την παρουσία ενός μεγάλου αριθμού θεατών που συμμετείχαν στη συζήτηση που ακολούθησε. Η παρουσίαση έγινε από τους Λάκη Ιγνατιάδη και Γιώργο Παπαδάκη που μίλησαν ο πρώτος για το βιβλίο και το ιστορικό της υπόθεσης της ανάπλασης και ο δεύτερος για την ανάγκη να αναθερμανθεί το ζήτημα. Ο υποφαινόμενος μίλησε για την πρόταση που περιέχεται στο βιβλίο. Ήρθαν στην εκδήλωση οι βουλευτές Διαμαντίδης Γιάννης (υπουργός Ναυτιλίας), Γρηγόρης Νιώτης (α' αντιπρόεδρος της Βουλής), Λιντζέρης Δημήτρης (μίλησε για την πρόταη του βιβλίου και τις δικές του προτάσεις), Γιάννης Νεράντζης, το μέλος της ΚΕ της ΔημΑρ Γεράσιμος Γεωργάτος και ο δήμαρχος Λουκάς Τζανής καθώς και οι πρώην δήμαρχοι Δραπετσώνας Αλ. Χρυσός και Κ. Χρονόπουλος. Φυσικά ήταν πολλοι επώνυμοι, δημοτικοί σύμβουλοι, αντιδήμαρχοι, κοινοτικοί σύμβουλοι, πρόεδροι σωματείων κλπ. και αρκετός κόσμος που όσο περνούσε η ώρα αντί να λιγοστεύει γινόταν όλο και περισσότερος με αποτέλεσμα η εκδήλωση να τελειώσει πολύ αργά. Έγινε πλήθος τοποθετήσεων, οι περισσότερες στο πνέυμα του βιβλίου (μητροπολιτικό πάρκο με πράσινο άνω των 400 στρεμμάτων, αθλητικοί χώροι περίπου 80 στρ. και ρυμοτόμηση 60 στρεμμάτν περίπου για να γίνει βιώσιμο οικονομικά το εγχείρημα) ενώ ελάχιστες εξ αυτών κινήθηκαν στο πνεύμα της απαλλοτρίωσης του χώρου. Όπως προέκυψε από τη συζήτηση, θα κατατεθεί πρόταση για δημιουργία μιας Επιτροπής Ανάπλασης υπό την σκέπη του δημοτικού συμβουλίου.
Ένα τελευταίο σχόλιο.
Η εκδήλωση ήταν πολύ καλή. Πέτυχε απόλυτα τον σκοπό της που ήταν να βοηθήσει ώστε το θέμα να ξαναμπεί στην επικαιρότητα και να του δοθεί μια αναγκαία ώθηση που θα το βγάλει από το τέλμα στο οποίο βρέθηκε την περασμένη δεκαετία.
τίτλος: Ότι δεν μας χωρίζει μας κάνει πιο δυνατούς, και …«Η δική μας ανάπλαση»!
Παρακολουθήσαμε την παρουσίαση (συζήτηση) του βιβλίου «Η δική μας ανάπλαση» του Γ. Τσιρίδη στο πρώην Δημαρχείο Δραπετσώνας. Στην εκδήλωση έδωσαν το παρόν «οι αρχές της πόλης» καθώς και πολλοί ενεργοί πολίτες. Επιγραμματικά τι θα θυμόμαστε από την εκδήλωση:
«Η δική μας Ανάπλαση» είναι μία πρωτότυπη και καλογραμμένη έρευνα, που καταλήσει σε μία πρόταση που έγραψε ένας άνθρωπος που γνωρίζει πρόσωπα, πράγματα και γεγονότα σε πολλά από τα οποία ήταν ο ίδιος και πρωταγωνιστής.
Κρυφή επιθυμία των ανθρώπων που διοργάνωσαν τη βραδιά ήταν να γίνει συζήτηση και ίσως διαμόρφωση κοινών θέσεων για το μέλλον μιας περιοχής, και αυτό σε μεγάλο βαθμό το πέτυχαν.
Το κλίμα ήταν ιδιαίτερα ζεστό και συναινετικό, θύμιζε λίγο από δημοτικό συμβούλιο στην καλή του εκδοχή, μιας και ήταν παρόντες αρκετοί δημοτικοί σύμβουλοι, χωρίς κραυγές και κακίες αλλά με απόψεις και θέσεις. Αποδείχτηκε ότι οι δημοτικοί σύμβουλοι εκτός δημοτικού συμβουλίου είναι «άλλοι άνθρωποι»!
Όλοι συμφώνησαν λίγο πολύ με την πρόταση του βιβλίου και αποδέχονται την πολεοδόμηση ενός μικρού μέρους της έκτασης (περί το 10%), με Μητροπολιτικό πάρκο άνω των 400 στρεμμάτων (συν 80 στρέμματα αθλητικών χώρων) και ελεύθερες ακτές.
Η ανάπλαση της τέως βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας-Κερατσινίου μπορεί να αποδειχθεί αποφασιστικής σημασίας για το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής στην περιοχή και αποτελεί μια σημαντική ευκαιρία για ολόκληρο τον Πειραιά που δεν πρέπει να καθυστερήσει. Η ανάπλαση είναι τελευταία ελπίδα του Πειραιά.
Η ψήφιση με μεγάλη πλειοψηφία στο Δημοτικό συμβούλιο ενός σχεδίου ανάπλασης, θα είναι ένα σημαντικό βήμα για την αναβάθμιση και αξιοποίηση της περιοχής που για χρόνια είχε εγκαταλειφθεί στην τύχη της.
Κοινή διαπίστωση όλων ήταν ότι υπάρχει κόσμος που πέρα από πολιτικές αντιπαλότητες νοιάζεται πραγματικά για την πόλη.
Το ερωτήματα που έμειναν να αιωρούνται μετά το τέλος της εκδήλωσης ήταν: Παλεύουμε για το εφικτό και ρεαλιστικό ή το ανέφικτο και ακατόρθωτο; Στις σημερινές συνθήκες ποιο είναι το εφικτό και πιο το ανέφικτο για την περιοχή; Υπάρχουν μειοψηφίες «ακαταπόνητης αντοχής και ανυπέρβλητης διορατικότητας» για να τραβήξουν μπροστά την υπόθεση;
ΥΓ1. Υπήρξαν και ειδήσεις από την τοποθέτηση του Δημάρχου: α. Ο Δήμαρχος συναντήθηκε με τεχνοκράτες του ΟΛΠ, ελπίζουμε ότι η επιτροπή ποιότητας ζωής, οι κοινές επιτροπές ΟΛΠ-Δήμου και το δημοτικό συμβούλιο θα μάθουν τις λεπτομέρειες και τα παραλειπόμενα της συνάντησης. β. Αναμένεται μελέτη του Πολυτεχνείου με προτάσεις για την περιοχή γ. Διαμορφώνεται πρόταση για την ιχθυόσκαλα που σύντομα θα παρουσιαστεί.
ΥΓ2. Μουσικές με Τζιμ Μόρισσον, Σαββόπουλο και «τραπεζάκια έξω», Βαγγέλη Γερμανό, Παπακωνσταντίνου, Πολίς, Πινκ Φλοϋντ αλλά και ρεμπέτικα κλπ., μια μίξη ήχων που με φυσιολογικό τρόπο θα έδεναν με την εκδήλωση …παρά τις φήμες δυστυχώς δεν ακούστηκαν!
.
Στο βιβλίο περιέχονται και 11 στιγμιότυπα, γραμμένα σε πρώτο ενικό πρόσωπο, που αφορούν στην ιστορία του θέματος και τις περιπέτειές του. Ένα τέτοιο στιγμιότυπο θα γράψω παρακάτω. Βρίσκεται στις σελίδες 254-257 του βιβλίου και περιγράφει μια σύσκεψη των τότε "Ανένταχτων" που έπρεπε να αποφασίσουν για τον δρόμο της 25ης Μαρτίου (τότε επρόκειτο να κατασκευαστεί)
Αρχές του 1984: Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ
Αργά το απόγευμα και μαζευόμασταν σιγά-σιγά. Καφές, ποτό και μουσική όπως πάντα στο στερεοφωνικό της Γεωργίας με Τζιμ Μόρισσον, Ρέζιντενς, πολύ Σαββόπουλο και «τραπεζάκια έξω», Βαγγέλη Γερμανό, Παπακωνσταντίνου, Πολίς, Πινκ Φλοϋντ αλλά και ρεμπέτικα κλπ., μια μίξη ήχων που με φυσιολογικό τρόπο έδεναν όλες μεταξύ τους απόλυτα. Η συνεδρίαση των «Ανένταχτων» περιλάμβανε τα γνωστά μέλη, γύρω στα είκοσι άτομα όπως συγκεντρωνόμασταν κάθε φορά. Όλοι σχεδόν πρώην ΚΚΕ, πρόσφατα διαγραμμένοι από το κόμμα, και κάποιοι «λοιποί» αριστεροί είτε συμπαθούντες το Εσωτερικό είτε το ΠαΣοΚ. Στις εκλογές του 1982 είχαμε εκλέξει 3 συμβούλους στους 12 της πλειοψηφίας του «Πανδημοκρατικού» συνδυασμού με επικεφαλής τον Νίκο Χατζόπουλο. Είμασταν υπολογίσιμη δύναμη όχι μόνο από την παρουσία στο δημοτικό συμβούλιο αλλά και γιατί βγάζαμε μια εφημερίδα, τη ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΑ, που ήταν ένα σοβαρό όργανο παρέμβασης στη Δραπετσώνα εκείνο τον καιρό. Είμασταν μια παρέα τριαντάρηδων που βρισκόμασταν μεταξύ μας καθημερινά ή πολύ συχνά. Συναντιόμασταν πότε στο σπίτι του ενός και πότε του άλλου αλλά υπήρχαν και τα φεστιβάλ και οι συναυλίες και οι εκδηλώσεις για να μας φέρνουν όλο και πιο κοντά. Όποτε έπρεπε να ληφθεί κάποια απόφαση σημαντική μαζευόμασταν και το συζητούσαμε. Αυτό χρειαζόταν σπάνια αφού η καθημερινή επικοινωνία εξασφάλιζε ότι όλοι ήταν ενήμεροι και είχαν πει τη γνώμη τους για όλα. Στις εξαιρετικές όμως περιπτώσεις συνεδριάζαμε όλοι μαζί. Κι αυτή ήταν μια εξαιρετική περίπτωση.
Θα συζητούσαμε και θα αποφασίζαμε την οριστική μας θέση για τον δρόμο της 25ης Μαρτίου. Εδώ και αρκετούς μήνες, από τα μέσα του 1983, υπήρχε ανοιχτή διαμάχη με τον δήμαρχο Νίκο Χατζόπουλο και τον αντιδήμαρχο Κώστα Χρονόπουλο που εξέφραζε στη Δραπετσώνα το ΠαΣοΚ για τον δρόμο αυτό. Είχε χαρακτηριστεί εθνική οδός, προβλεπόταν να έχει 6 ή 8 λωρίδες και θα έκοβε την πόλη στα δύο απομονώνοντας το Ταμπάκικο. Θα φόρτωνε τη Δραπετσώνα και με ρύπανση από τη μεγάλη κυκλοφορία. Η κύρια κατηγορία εναντίον μας ήταν ότι δεν προβάλαμε εναλλακτική λύση και απλά λέγαμε «όχι» πράγμα που δεν απείχε και πολύ από την αλήθεια. Όμως μέχρι τώρα η αντίθεσή μας εκφραζόταν μόνο μέσα από τη ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΑ που δεν είχε υποχρέωση να παίρνει θέση, εφημερίδα ήταν. Θέση θα παίρναμε ως Ανένταχτοι και αυτό σκοπεύαμε να κάνουμε εδώ. Και η θέση ήταν δουλεμένη μεν και συζητημένη μεταξύ αρκετών από εμάς, όμως δεν είχε εκφραστεί ακόμα με ακρίβεια για το δημοτικό συμβούλιο και τον κόσμο. Και η θέση μας αυτή ήταν να συνδέσουμε τη διαδρομή της σύνδεσης Πειραιά-Σχιστού που μέχρι τώρα προβλεπόταν να εξυπηρετείται από την 25η Μαρτίου με τα εργοστάσια, προτείνοντας λύση που να περνάει μέσα από αυτά.
Όταν μαζευτήκαμε στο σαλόνι της Γεωργίας και κλείσαμε τα ραδιόφωνα και τα πικάπ λέγοντας πως ξεκινάμε, είχαμε την αίσθηση ότι αποφασίζαμε για κάτι σημαντικό για την πόλη και νιώθαμε αυτή την ευθύνη. Κανείς δεν βαριόταν και κανείς δεν έκανε αγγαρεία. Όλοι αντιλαμβάνονταν ότι η απόφαση αυτή είχε ουρές. Και συνέπειες. Και για τη πόλη και για εμάς ως πολιτική ομάδα. Γιατί μέχρι τότε ήμασταν οι μόνοι που τραβούσαμε αυτό τον δρόμο. Το ΠαΣοΚ που ήταν κυβέρνηση είχε προχωρήσει τις επιλογές του απαλλοτριώνοντας οικόπεδα και διαθέτοντας χρήματα για την 25ης Μαρτίου, το ΚΚΕ Εσωτερικού συντασσόταν μέχρι στιγμής με τον δήμαρχο και το ΠαΣοΚ, ενώ ο δήμαρχος ήταν φανατικά υπέρ αυτής της λύσης και η δεξιά και ο Τουλουμτζής συμφωνούσαν κι αυτοί. Έμενε μόνο το ΚΚΕ το οποίο μέχρι στιγμής ήταν υπέρ της κατασκευής του δρόμου όπως είχε προταθεί και κατασκευαζόταν. Στο δήμο του Κερατσινίου όπου το ΚΚΕ είχε τον δήμο, ο Σαράφογλου και η πλειοψηφία είχαν πάρει απόφαση υπέρ του δρόμου και μάλιστα είχαν ζητήσει με επίσημη απόφαση του δημοτικού τους συμβουλίου να χαρακτηριστεί η 25ης Μαρτίου εθνική οδός. Υπήρχαν κάποιες απόψεις στελεχών του ΚΚΕ στη Δραπετσώνα που έβλεπαν θετικά τη διαφοροποίηση (όπως π.χ. ο Κ.Ροσπόγλου) αλλά για να αλλάξουν τη γνώμη του επίσημου ΚΚΕ και να υποχρεώσουν το Κερατσίνι σε στροφή 180 μοιρών είχαν πολύ δρόμο να διανύσουν με αμφίβολο αποτέλεσμα. Έτσι λοιπόν ξέραμε ότι η απόφαση που θα παίρναμε μάλλον θα μας απομόνωνε και θα μας αποξένωνε και από τον συνδυασμό με τον οποίο πρόσφατα είχαμε εκλεγεί.
Ήμασταν όμως ωραίοι. Γράψαμε στα παλιά μας παπούτσια κάθε πολιτική σκοπιμότητα και κάθε μικροκομματικό υπολογισμό και πήραμε την απόφαση που πιστεύαμε ότι ήταν η σωστή για την πόλη. Η εισήγηση έλεγε πως η Δραπετσώνα δεν αντέχει άλλη υποβάθμιση, κι αν θέλουν δρόμο για σύνδεση του Πειραιά με το Σχιστό θα έπρεπε να δώσουν ανταλλάγματα, δηλαδή να συμφωνήσουν σε απομάκρυνση ή σε κατάτμηση των εργοστασίων χαράζοντας τον δρόμο μέσα από το Λιμάνι, τα Λιπάσματα και το Τσιμεντάδικο και τη Μόμπιλ και τη ΒΡ. Πήραμε χαρτί και μολύβι, σχεδιάσαμε αυτό που θέλαμε, μετά πήραμε χάρτη της Δραπετσώνας και σχεδιάσαμε τη διαδρομή μέσα από το Λιμάνι κι όχι πάνω από τον γκρεμό όπως αρχικά προβλεπόταν, μέσα από τα Λιπάσματα, πίσω από το γήπεδο και ανάμεσα από τη Μόμπιλ την ΑΓΕΤ και τη ΒΡ. Ο δρόμος για μας θα συνδεόταν στο εξής με την τύχη των εργοστασίων.
Χαράξαμε στον χάρτη τη διαδρομή που τελικά μετά από 11-12 χρόνια (το 1995) έγινε η επίσημη χάραξη που αποδέχτηκε το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και που σήμερα είναι η διαδρομή που έχει ο περιφερειακός δρόμος. Μάλιστα σήμερα ο περιφερειακός δρόμος είναι υπόγειος και υπέργειος (τούνελ και γέφυρες) έτσι που να μην «κόβει» τον χώρο της Ανάπλασης και να μην δυσκολεύει την επαφή της Δραπετσώνας με την παραλιακή μετώπη. Τα πράγματα δηλαδή είναι καλύτερα και από ό,τι αποφασίσαμε εκείνο το βράδυ να είναι η θέση των Ανένταχτων και η θέση με την οποία θα αγωνιζόμασταν τα επόμενα χρόνια. Και αν μας έλεγαν ότι σε 12 χρόνια η θέση αυτή θα γίνει επίσημη θέση του κράτους και ότι σε 24-25 χρόνια ο δρόμος αυτός θα είναι πραγματικότητα, με γέφυρες και τούνελ δεν θα τον πιστεύαμε. Όχι γιατί δεν πιστεύαμε στον αγώνα που ξεκινούσαμε αλλά γιατί όλα ήταν τόσο δύσκολα και ανάποδα και μοναχικά που ο αγώνας αυτός έμοιαζε να είναι εντελώς ουτοπικός.
Άμεση συνέπεια αυτής της θέσης ήταν και η διατύπωση της οριστικής μας θέσης για άμεση απομάκρυνση των εργοστασίων αντί για την μέχρι τότε ισχύουσα θέση του δήμου με την οποία συντασσόμασταν περί περιορισμού της μόλυνσης και σταδιακής μετεγκατάστασης των βιομηχανιών. Εξ άλλου με την απόφαση αυτή επερχόταν η οριστική ρήξη με τον δήμαρχο και την πλειοψηφία του δήμου με αποτέλεσμα οι θέσεις μας να γίνονται όλο και πιο καθαρές και πιο ριζοσπαστικές. Όχι ουτοπικές αλλά προωθημένες και χωρίς κρατήματα, ισορροπίες και διστακτικότητες.
Επί πλέον η θέση αυτή βοήθησε και τους Δραπετσωνίτες του ΚΚΕ να περάσουν στην «αχτίδα» τους (όπου περιλαμβανόταν και το Κερατσίνι) τη θέση για «παραλιακή διαδρομή» με αποτέλεσμα να αλλάξει θέση μετά από ένα περίπου χρόνο ο Δήμος Κερατσινίου και να γίνει θέση του συνδυασμού του ΚΚΕ στη Δραπετσώνα η κατάργηση της 25ης Μαρτίου ως δρόμου σύνδεσης του Πειραιά με το Σχιστό. Ο δρόμος αποκλείστηκε το 1987-88 όταν κέρδισε τις εκλογές ο Μπεάζογλου με το ΚΚΕ και μπήκαν οι βάσεις ώστε το 1992-93 να κερδηθεί ο περιφερειακός δρόμος στο λιμάνι (κάτω από τον γκρεμό πλέον) και να γίνει θέση της κυβέρνησης το 1995 η χάραξη του περιφερειακού μέσα από τα εργοστάσια.
.
Tροπολογία για τη ρύθμιση των χρεών των ΟΤΑ και των Περιφερειών κατέθεσαν χθες οι υπουργοί Εσωτερικών, Οικονομικών και Παιδείας. Η ρύθμιση προβλέπει αύξηση των χρόνων αποπληρωμής σε 25 χρόνια, μείωση επιτοκίων και λήψη νέου δανείου έως τις 31/12/2011 από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Η τροπολογία κατατέθηκε στο σχέδιο νόμου «Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, στελέχωση των ελεγκτικών υπηρεσιών και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας του υπουργείου Οικονομικών». Όπως επισημαίνεται από το υπουργείο Εσωτερικών, με την τροπολογία «δίνεται η δυνατότητα στο ΔΣ του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων να ρυθμίζει οφειλές από δάνεια που έχει χορηγήσει στους δήμους και τις πρώην κοινότητες ή τους καθολικούς διαδόχους αυτών, καθώς και στις Περιφέρειες, κατόπιν αιτήσεώς τους». Συγκεκριμένα, ρυθμίζεται το σύνολο των υποχρεώσεων που απορρέουν από τις δανειακές συμβάσεις, δηλαδή κεφάλαιο, τόκοι, τόκοι υπερημερίας, και λοιπές επιβαρύνσεις με ταυτόχρονη τη δυνατότητα εξόφλησης των οφειλών αυτών με συνομολόγηση νέου δανείου για το σκοπό αυτό. Επίσης, με την ίδια τροπολογία επιλύεται το θέμα που έχει δημιουργηθεί με τη μεταφορά μαθητών από το τόπο διαμονής τους στο σχολείο φοίτησης με την παράταση της ισχύουσας μεταβατικής ρύθμισης έως το τέλος του τρέχοντος σχολικού έτους, οπότε και θα τεθεί σε ισχύ το νέο σύστημα μεταφοράς με ευθύνη των δήμων. Για το θέμα της μεταφοράς των μαθητών σημειώνεται ότι οι δαπάνες, που δεν έχουν καταβληθεί στους δικαιούχους (ιδιοκτήτες λεωφορείων) από τις νομαρχίες, θεωρούνται νόμιμες εφόσον «ο γενικός γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης διαπιστώσει με σχετική πράξη του την εκτέλεση του μεταφορικό έργου και το ύψος της σχετικής δαπάνης». Παράλληλα, ορίζεται ότι «εφόσον δεν έχουν ολοκληρωθεί έως 31/12/10 οι σχετικοί διαγωνισμοί για την ανάδειξη νέων μειοδοτών, η μεταφορά των μαθητών πραγματοποιείται από τις οικείες περιφέρειες, κατόπιν παράτασης των συμβάσεων που είχαν συναφθεί για το σχολικό έτος 2009-2010». Σημειώνεται ότι, όπως προβλέπει ο «Καλλικράτης», από το επόμενο σχολικό έτος η μεταφορά των μαθητών θα γίνεται με ευθύνη των δήμων.
.
Κηδεύτηκε ο Γιώργος Αραβιάδης.
Έφυγε ειρηνικά και ήσυχα.
Τελείωσε με τα βάσανα και τις μικροχαρές.
Οι δικοί του που έμειναν πίσω είναι δυστυχείς.
Γιατί έχασαν έναν καλόν άνθρωπο.
Εύκολα βρίσκεις έναν πρώην δήμαρχο, δύσκολα ένα καλόν άνθρωπο!
Όσοι μείναμε εδώ, θα πάρουμε τον ίδιο δρόμο κάποια μέρα κι εμείς.
Αμετάκλητα!
.
Μαύρο χάλι στο δημοτικό συμβούλιο. Ορισμένες στιγμές η συνεδρίαση μετατρέπεται σε αρένα γεμάτη από αλληλοκατηγορίες, καλυμμένες βρισιές, αγένειες, φωνές και λεκτική βία!
Όλα αυτά για θέματα απολύτως δευτερεύοντα στα οποία κατ' ουσία συμφωνούν όλοι!
Μέχρι τώρα, 4 μήνες στο ΔΣ, δεν θυμάμαι μια πραγματική σοβαρή διαφωνία.
Αλλά πετάνε την μπηχτή, κάνουν τον κόκορα ο ένας στον άλλον, δήθεν αγανακτούν, δήθεν θυμώνουν και στο τέλος απογοητεύουν και τους εαυτούς τους!
ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ και ΓΙΑ ΒΛΑΚΩΔΕΙΣ ΑΙΤΙΕΣ!
Που να τύχει και κανένα θέμα που να χρειάζεται πραγματική αντιπαράθεση!
Λυπάμαι που αναγκάζομαι να μιλήσω έτσι, δεν μου αρέσει να ισοπεδώνω ούτε να είμαι τόσο απορριπτικός και περιφρονητικός για τα λόγια ή τα έργα των άλλων, όμως και αυτό εκεί μέσα μερικές φορές δεν αντέχεται!
Να κάνεις λίγη πλάκα; Αποκλείεται! Όχι τόσο γιατί λείπει η αίσθηση του χιούμορ από τους ανθρώπους αλλά γιατί το κλίμα είναι βαρύ και ασήκωτο από σαχλαμάρες αιτίες συνήθως.
Χτες σε μια στιγμή που πήρα τον λόγο και μετά από ένα καυγά για τα όρια του δήμου (που δεν αμφισβητούνται βέβαια, είναι καθαρά τεχνικό θέμα) κι αφού η αδρεναλίνη μερικών από τους συνεδριάζοντες είχε κτυπήσει κόκκινο, είπα μέσες άκρες τα εξής: "Με συγχωρείτε νυν και τέως δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι, όσοι μιλάτε τόση ώρα, αλλά θέλω να σας πληροφορήσω ότι καμιά εικοσαριά θεατές δημότες και καμιά εικοσπενταριά σύμβουλοι θεατές τόση ώρα σας κοιτάμε με το στόμα ανοιχτό και δεν πιστεύουμε σε ό,τι βλέπουμε"
Λίγο μετά αποχώρησα.
Με τον ΟΛΠ η δημοτική αρχή και το δημοτικό συμβούλιο έχουν συμφωνήσει μεταξύ άλλων ότι εργασίες λιμενικές στον χώρο της Ανάπλασης δεν θα γίνουν τα προσεχή χρόνια και πάντως όχι προτού επανεξεταστούν όλα τα ζητήμτα από κοινού και ληφθούν ΝΕΕΣ αποφάσεις από τον Δήμο και τον ΟΛΠ
Ωστόσο το Κοινοτικό Συμβούλιο Δραπετσώνας καταγγέλει ότι εκεί ΓΙΝΟΝΤΑΙ τέτοιες εργασίες ΣΗΜΕΡΑ. Ρίχνονται ΜΠΛΟΚΙΑ στη θάλασσα που σημαίνει ότι γίνεται επέκταση του λιμανιού!
Αν είναι έτσι, τότε θα έχουμε ΚΗΡΥΞΗ ΠΟΛΕΜΟΥ με τον ΟΛΠ, αφού θα πρόκειται για μια ΚΑΤΑΦΩΡΗ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ της πρόσφατης συμφωνίας.
Το ΔΣ πρέπει να δει το θέμα ΣΟΒΑΡΑ και κυρίως με ΣΟΒΑΡΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ. Πρέπει να γίνει άμεσα (Δευτέρα πρωί) επαφή με τον ΟΛΠ και με την Εθνική Τράπεζα για να μάθουμε τι συμβαίνει και ποια είναι η δική τους θέση στο θέμα αυτό. Αν πρόκειται για κάτι δευτερεύον, να το κλείσουμε εδώ, αν όμως είναι κάτι σημαντικό να το ανάγουμε σε πρώτο θέμα και να κινητοποιηθούμε. ΕΠΕΙΓΕΙ να έχουμε σωστή και πλήρη πληροφόρηση!
Και κάτι ακόμη: Υποθέσεις όπως η Ανάπλαση, ο ΟΛΠ κλπ. είναι ΕΘΝΙΚΕΣ υποθέσεις της πόλης και αφορούν σε ΟΛΟΥΣ, δεν είναι θέματα μόνο της διοίκησης! Δεν πρέπει η διοίκηση να τα αντιμετωπίζει μόνη της και μετά να ενημερώνει. Πρέπει σε όλα τα στάδια να ζητά και να απαιτεί ακόμα τη συμμετοχή της αντιπολίτευσης. Και η αντιπολίτευση φυσικά πρέπει να είναι αρωγός σε όποια προσπάθεια να υπερασπιστεί η διοίκηση το δίκιο της πόλης μας!
Η σημερινή μου ΑΝΑΡΤΗΣΗ στο μπλογκ "ΑΝΑΠΛΑΣΗ" έχει ως εξής: Προχτές Παρασκευή συνεδρίασε το Κοινοτικό Συμβούλιο Δραπετσώνας και μεταξύ των θεμάτων που συζητήθηκαν ήταν η παράνομη δραστηριότητα στον χώρο των Λιπασμάτων. Μεταξύ άλλων αναφέρθηκαν και καταγγελίες ότι υπήρξε παρεμπόδιση του κοινοτικού συμβουλίου να πάει στον χώρο για επιτόπια έρευνα, ότι οι δράσεις εκεί δεν έχουν καμμιά άδεια κλπ. Και γενικώς οι άνθρωποι της εταιρείας είπαν ότι αυτά είναι δράσεις στον χώρο του ΟΛΠ και ότι οι ίδιοι δεν ξέρουν τίποτε. Η δημοτική αρχή πήγε εκεί και είδε τα ίδια με το κοινοτικό συμβούλιο. Μαζί της είχε πάρει και τον κ. Ρουσέτο Λειβαδάρο, πρώην διευθυντή βιομηχανικών δραστηριοτήτων της Νομαρχίας και μεταλειολόγο που γνωρίζει τα ζητήματα αυτού του είδους. Ωστόσο δεν υπήρξε ανακοίνωση από τη δημοτική αρχή, πέραν της αναφοράς στο κοινοτικό συμβούλιο. Σίγουρα το θέμα θα συζητηθεί στην αυριανή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου και -πιθανόττα- θα το θέσει η ίδια η διοίκηση Το ανησυχητικό είναι ότι σύμφωνα με μαρτυρίες του προέδρου του κοινοτικού συμβουλίου κ. Δ.Αντωνόπουλου υπήρχαν εκεί ΜΠΛΟΚΙΑ, δηλαδή γίνονταν λιμενικές εργασίες! Αν είναι έτσι το θέμα σοβαρεύει και θα πρέπει άμεσα να γίνει συνάντηση με τον ΟΛΠ καθώς και κινητοποίηση. Να σημειώσουμε εδώ δυο σημαντικές παραλείψεις (λάθη) της δημοτικής αρχής: 1.- Πήγε στον χώρο ΧΩΡΙΣ να ενημερώσει την αντιπολίτευση. Γιατί; ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ! 2.- Δεν έχει συνεδριάσει η Επιτροπή Δήμου-ΥΕΝ (ΟΛΠ) για τη Βιομηχανική Ζώνη. Εκεί θα μαθαίναμε έγκαιρα και έγκυρα περί τίνος πρόκειται και θα είχαμε και λόγο. ΛΑΘΟΣ κι αυτό.
Κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου (431-404 πΧ) οι Αθηναίοι κατέκτησαν περιφανείς νίκες, υπέστησαν όμως και κάποιες συμφορές, η μεγαλύτερη των οποίων ήταν η Σικελική Εκστρατεία. Ήταν ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο του Αλκιβιάδη, τον οποίο όμως οι εχθροί του κατάφεραν να καταδικάσουν (κατηγορώντας τον για δήθεν βεβήλωση των «Ερμών Κεφαλών») όταν πια αυτός είχε ξεκινήσει με τον στόλο για τη Σικελία και του στέρησαν την αρχηγία εν πλω. Η εκστρατεία, χωρίς πλέον τον Αλκιβιάδη οδήγησε τον αθηναϊκό στόλο και στρατό σε μια τέλεια καταστροφή.
Την εξουσία τότε πήραν στην Αθήνα οι ολιγαρχικοί με πραξικόπημα στο οποίο όμως αντέδρασε ο εναπομείνας στόλος που βρισκόταν στη Σάμο. Αρχηγός του στόλου έγινε ο Αλκιβιάδης, καθώς τον αποδέχτηκαν με τιμές οι Αθηναίοι που αποτελούσαν τα πληρώματα και τους στρατιώτες και του ζήτησαν να αποκαταστήσει τη δημοκρατία στην Αθήνα.
Ο Αλκιβιάδης πραγματικά άρχισε τις ετοιμασίες για να εκστρατεύσει στην Αθήνα για να επαναφέρει στην εξουσία τους δημοκρατικούς. Οι ολιγαρχικοί ανησυχούντες αποφάσισαν να οχυρώσουν την Ηετιώνεια, την σημερινή Δραπετσώνα, ενισχύοντας τα τείχη της Ηετιώνειας Πύλης. Περιγράφει τα γεγονότα ο Θουκυδίδης ως εξής: (ΘΟΥΚ. Θ 89-90 σε μετάφραση Α.Βλάχου))
«είχαν αρχίσει να κτίζουν ένα οχυρό στην τοποθεσία που ονομάζεται Ηετιώνεια. Βλέποντας ότι οι πρέσβεις τους είχαν γυρίσει από τη Σάμο και ότι, όχι μόνον ο λαός αλλά και πολλοί δικοί τους, που ως τότε τους ήταν πιστοί, μεταστρέφονταν, ανέπτυξαν μεγάλη δραστηριότητα….. Η Ηετιώνεια είναι χερσόνησος του Πειραιά κοντά στην είσοδό του. Την οχύρωναν κατά τέτοιο τρόπο ώστε μαζί με το τείχος που υπήρχε προς τη στεριά να μπορεί ολιγάριθμη φρουρά να ελέγχει την είσοδο….»
Η Δραπετσώνα λοιπόν ήταν η χερσόνησος κοντά στο κεντρικό λιμάνι του Πειραιά που φιλοξενούσε την Ηετιώνεια Πύλη και η ίδια ονομαζόταν Ηετιώνεια. Αποτελούσε τμήμα του Δήμου των Πειραιωτών και η τοποθεσία της μαζί με τα οχυρά της την είχαν επιβάλει σαν σημαντικό τμήμα της οχύρωσης του Πειραιά και της προστασίας της Αθήνας ολόκληρης από εισβολείς που θα απειλούσαν την πόλη από θαλάσσης και θα αποβιβάζονταν στη στεριά. Και η πρώτη αναφορά της σε ιστορικό κείμενο είναι ακριβώς η παραπάνω αναφορά του μεγάλου ιστορικού, του Θουκυδίδη
Στο Δραπετσίνι δημοσιεύτηκε μια εμπνευσμένη επιστολή.
Την αναδημοσιεύω. Θα ήθελα να την είχα γράψει εγώ.
Η θεωρία των σπασμένων παραθύρων... Επιστολή 1η
Κύριε Δήμαρχε και δημοτικοί σύμβουλοι Σήμερα για τρίτη μέρα τα σκουπίδια από τη γειτονιά μας δεν έχουν μαζευτεί! Ξέρω ίσως να φταίει ο ΧΥΤΑ, ίσως να φταίνε οι άλλοι, το θέμα είναι ότι το πρόβλημα υπάρχει. Η υποχρέωση της δημοτικής αρχής είναι να ξυπνήσει και να κάνει επιτέλους τη δουλειά της- (το ίδιο οφείλει βέβαια να κάνει και η αντιπολίτευση να αναδεικνύει θέματα και να παλεύει για την καθημερινότητα της πόλης, υπάρχει περιθώριο σε δημοτικά συμβούλια που έχουν "ψιλο-αδιάφορα" θέματα προς συζήτηση), άλλωστε για αυτό ζητήσατε με πάθος την ψήφο των πολιτών. Δεν τη ζητήσατε για να διαπιστώσετε τα προβλήματα που δημιούργησαν οι προηγούμενοι και απλώς να τους καταγγείλετε; Τα προβλήματα τα γνωρίζατε, το γενικότερο οικονομικό –πολιτικό κλίμα το ξέρατε, τις λύσεις μας τις είχατε περιγράψει προεκλογικά, τώρα θέλουμε να δούμε το σχέδιο να εφαρμόζεται! Κάθε μέρα δημιουργούνται μικροί σκουπιδότοποι στις γειτονιές, οι δημόσιοι χώροι (παιδικές χαρές) «μυρίζουν» εγκατάλειψη. Ο δήμος έχει την υποχρέωση να συντηρεί, να επεμβαίνει άμεσα και να αστυνομεύει τα δημοτικά κτίρια-ακίνητα. Στο κάτω κάτω πληρώνουμε για αυτό το πράγμα. Με την ευκαιρία σας προτείνω να διαβάσετε μια εναλλακτική ιδέα του George Kelling που πριν από χρόνια τη διετύπωσε στο βιβλίο του Fixing Broken Windows τη θεωρία των Σπασμένων Παραθύρων. Η θεωρία λανσαρίστηκε σαν μια εναλλακτική πρόταση στο πρόβλημα της εγκληματικότητας των πόλεων και αποδείχτηκε εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και αποτελεσματική. Εφαρμόστηκε στην Νέα Υόρκη, δεν λέω να κάνετε το ίδιο, αλλά κάποιες επιμέρους προτάσεις αυτής της θεωρίας μήπως μπορέσετε και εφαρμόσετε στον τόπο μας. Η ιδέα ήταν απλή! Μηδενική ανοχή σε "μικρο εγκλήματα", μικρές καταστροφές σε δημόσιους χώρους και ταυτόχρονη άμεση αποκατάσταση των ζημιών! Να μην μένει ούτε μέρα χώρος με σκουπίδια, με σπασμένα τζάμια, με συνθήματα! Σύμφωνα με την θεωρία αυτή, αν οι μικρές παρανομίες όπως ο βανδαλισμός, το πέταγμα σκουπιδιών στο δρόμο δεν ελέγχονται τότε αυτό επιτρέπει τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος ανομίας στην τοπική κοινωνία. Σκεφτείτε ένα πεζοδρόμιο. Σε μια γωνιά του μαζεύονται λίγα σκουπίδια. Κανείς δεν τα μαζεύει, και τα σκουπίδια αρχίζουν να γίνονται όλο και περισσότερα. Κάποια στιγμή η γωνιά γίνεται σκουπιδότοπος που ο καθένας πετάει τις σακούλες του. Μήπως θα πρέπει να ενεργοποιηθούν οι υπάρχουσες υπηρεσίες και να υπάρξει μηδενική ανοχή και σε αυτούς που δεν συμμορφώνονται, αλλά και στις υπηρεσίες του δήμου που δεν κάνουν τη δουλειά τους; Μήπως είναι η λύση και για κάποιες παιδικές χαρές, που είναι ερείπια και μοιάζουν σαν εγκαταλειμμένες και η συνήθης δικαιολογία είναι αφού σε δυο μέρες θα ξαναγίνει χάλια πως κάνετε έτσι (μας το είπαν ως δικαιολογία); Μήπως θα πρέπει επιτέλους να ξεκινήσει κάτι, έστω και πιλοτικά σε μια γειτονιά; Με εκτίμηση DrK Για τη θεωρία των σπασμένων παραθύρων
Η θεωρία αυτή εφαρμόστηκε επιτυχώς στο Μετρό. Η καθαριότητα εκεί είναι τζάμι!
.
Όπως έχω ξαναγράψει, η ΝΕΑ ΠΡΟΤΑΣΗ που συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο μου "Η δική μας Ανάπλαση" και που προβλέπει ρυμοτόμηση του χώρου της Ανάπλασης με πολεοδόμηση του 13% της έκτασης (περίπου 80 στρέμματα), πάρκο 430 στρεμμάτων και περίπου 60 στρέμματα αθλητικών χώρων, είναι μία πρόταση που αποδεικνύει ότι είναι ΕΦΙΚΤΟ να έχουμε ανάπλαση με μητροπολιτικό πάρκο υψηλού πρασίνου (άνω των 400 στρεμμάτων) και το όλο εγχείρημα να βγάζει σοβαρά κέρδη για τους ιδιοκτήτες γης ώστε να έχουν κίνητρο για να πραγματοποιήσουν την ανάπλαση με τους παραπάνω περιορισμούς.
Η πρότασή μου για Ναυτιλιακό Κέντρο στον χώρο των Λιπασμάτων (σε έκταση 25 στρεμμάτων κοντά στον κάβο Κράκαρη) είναι ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ του τι μπορεί να γίνει εκεί αφήνοντας θετικούς χρηματοοικονομικούς δείκτες (ΙRR >60%, PBP=3,5 έτη, NPV >Ε 250εκ.). Θα μπορούσε να γίνει νοσοκομείο, ήπια ανάπτυξη (εμπόριο, βιοτεχνία;;) κλπ. κάτι που να φαίνεται ελκυστικό για υποψήφιους αγοραστές μετά από έρευνα αγοράς. Εξ άλλου οι χρήσεις που προτείνω προδιαγράφουν και άλλες δράσεις πέρα από ναυτιλιακό Κέντρο. Ο πίνακας των χρήσεων που πρότεινα στο βιβλίο μου είναι:
Εκείνο που κάνει τα ρυμοτομημένα να αποτελούν ναυτιλιακό κέντρο είναι τα 25.000 τ.μ. που προβλέπονται για 50 περίπου ναυτιλιακές επιχειρήσεις με μ.ο. 500 τ.μ. η κάθε μία σε συνδυασμό με το τεχνολογικό κέντρο των 5.000 τ.μ. για καινοτομίες, τους χώρους για έρευνα των 3.000 τ.μ. , τα 5.000 τ.μ. για εκπαίδευση και κατά ένα μέρος τα εμπορικά. Αντί αυτών μπορούν να γίνουν άλλα πράγματα με κάποια παρόμοια κόστη και κάποια παρόμοια έσοδα. Ακόμα και τα ίδια μπορούν να μείνουν και αντί να περικλείουν ένα ναυτιλιακό κέντρο να γίνουν διοικητικό κέντρο ή πολιτιστικό κέντρο ή κάτι άλλο.
Η συζήτηση που θα ακολουθήσει την 2η παρουσίαση του βιβλίου θα βοηθήσει ώστε να υπάρξει κάποια σύγκλιση στις διάφορες θέσεις που διατυπώνονται από εδώ και από εκεί (μερικές φορές ακόμα και από άσχετους με το θέμα) και δημιουργούν συγκρουσιακό κλίμα χωρίς κανένα απολύτως λόγο.
Στην ουσία έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε δυο δρόμους:
1ος δρόμος. Είναι ο δρόμος της Απαλλοτρίωσης με τον οποίο κάνουμε εκεί ό,τι μας αρέσει. Πράσινη ακτή και κήπους, δηλαδή μητροπολιτικό πάρκο 480 στρεμμάτων και 60 στρέμματα αθλητισμού και 30 στρέμματα αναψυχής πολιτισμού.. Αυτό προϋποθέτει όμως ότι το κράτος θα διαθέσει περίπου 800 εκ. ευρώ (από 300 ως 700 με πιθανή τιμή τα 400 εκ. ευρώ) για απαλλοτριώσεις και άλλα τόσα για ανάπλαση του χώρου. Σε συνθήκες τέτοιας κρίσης χρέους αυτό το σενάριο ξεπερνά κάθε φαντασία!
2ος δρόμος. Είναι ο δρόμος της ρυμοτόμησης και πολεοδόμησης ενός μέρους του χώρου. Το ισχύον θεσμικό καθεστώς με συντελεστή δόμησης 0,4 ανά ιδιοκτησία αποδίδει περίπου180.000 τ.μ για οριζόντιες ιδιοκτησίες συνολικά. Στη δική μου πρόταση αρκούν γι αυτό 83,6 στρέμματα. Ο δρόμος αυτός αποδίδει μητροπολιτικό πάρκο υψηλού πρασίνου 430 στρεμμάτων και είναι οικονομικά αποδοτικός για τους ιδιοκτήτες γης άρα εφικτός να διανυθεί.
Καλή διάθεση στην αρχή αλλά δύσκολη η συνέχιση της προσπάθειας
για πολλά από τα θέματα που πιάνει η Δημοτική Αρχή του Τζανή
Και κυρίως ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΥΘΟΥΝ ορισμένα κατεπείγοντα ζητήματα!
Ο δήμαρχος παραπονέθηκε πρόσφατα σε συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου ότι βιάζονται όσοι τον κριτικάρουν για την αργοπορία σε μερικά θέματα δεδομένου ότι είναι μια διοίκηση 3,5 μόνο μηνών και έχει μαζί με όλα τα άλλα να αντιμετωπίσει την απειρία της και τον Καλλικράτη.
Λογικά όλα αυτά, και γι αυτό κι εγώ συχνά έχω ζητήσει να μην βιάζεται η αντιπολίτευση στην κριτική της, γιατί οι παραπάνω λόγοι είναι πραγματικοί και δικαιολογούν μια πίστωση χρόνου. Έχουμε λοιπόν χρόνο να δούμε τι θα γίνει με τη ΔΕΗ, την Ανάπλαση, το Κέντρο Υγείας, τον ΟΛΠ κλπ. Οι όποιες καθυστερήσεις (στη δράση ή στην ενημέρωση) για μένα δικαιολογημένες. Με τα προβλήματα όμως που κινδυνεύουν να γιγαντωθούν, έχει βρεθεί καμιά λύση;
Εξηγούμαι:
ΠΡΟΒΛΗΜΑ Νο 1: Τι θα γίνει με την καθαριότητα;
Σύντομα συνταξιοδοτούνται καμιά 40-ριά υπάλληλοι του ευρύτερου τομέα της καθαριότητας. ποιοι θα τους αντικαταστήσουν; Έχουν γίνει ενέργειες για εποχιακούς, οχταμηνίτες κλπ.; Προτίθεται η δημοτική αρχή να αφήσει το επίπεδο καθαριότητας να πέσει χαμηλά με δικαιολογία τα προβλήματα στα Λιόσα; Είχα τονίσει ότι ήταν καλή ιδέα οι κάρτες στους κάδους που εξηγούσαν ότι δεν φταίει η δημοτική αρχή αλλά κάποια στιγμή οι κάρτες θα βγουν και τότε θα πρέπει η πόλη να είναι καθαρή. Και για να συμβεί αυτό θα πρέπει να βρεθούν εργαζόμενοι για να την καθαρίσουν ή μηχανισμοί (που δεν ξέρω αν μπορούν να στηθούν) ή να ανέβει η παραγωγικότητα (με νέα μέσα παραγωγής) πράγμα που το βλέπω δύσκολο. Κάτι όμως πρέπει να γίνει και το βάρος πέφτει ολόκληρο στη Διοίκηση, για να μην πω στον δήμαρχο αποκλειστικά.
ΠΡΟΒΛΗΜΑ Νο 2: Τι θα γίνει με τα οικονομικά;
Οι πόροι από την Κεντρική Εξουσία στραγγίζουν, τα δημοτικά τέλη δεν αυξήθηκαν, τα έξοδα δεν μειώθηκαν σχεδόν καθόλου, η δήθεν "καλλικρατική οικονομία" δεν φαίνεται στον ορίζοντα, τα χρέη παραμένουν χρέη, τα ελλείμματα των δύο πρώην δήμων προστέθηκαν και το άθροισμά τους αποτελεί το έλλειμμα του νέου δήμου ... τι θα γίνει με το ζήτημα αυτό; Υπάρχει μια οποιαδήποτε, έστω και ουτοπική, έστω και παλαβή σκέψη για αύξηση εσόδων. Υπάρχει προοπτική μείωσης των δαπανών; Ως πότε παλληκάρια θα ζούμε στα στενά;
ΠΡΟΒΛΗΜΑ Νο 3: Τι θα γίνει με τις προσλήψεις;
Κάπου κάπου, βλέποντας τα γραφεία τύπου, τους συμβούλους, τους βοηθούς των στελεχών κλπ. (δεν ισχύει βέβαια για όλους) αναρωτιέται κανείς αν αυτή η δημοτική αρχή έχει συνειδητοποιήσει πόσο δύσκολοι καιροί έρχονται... Και υπάρχουν οι προσλήψεις που θα γίνουν αναγκαίες για καθαρισμούς, στελέχωση υπηρεσιών κλπ. Και θα υπάρξουν και ανάγκες από νέες δράσεις στο μέλλον. Τι θα γίνει με την μαύρη τρύπα που έχει ανοίξει; Θα την κλείσει ο δήμος έγκαιρα ή ο θα περιμένει να βρεθεί πρώτα στη δύσκολη θέση και μετά θα ψάχνει για διέξοδο;
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Θέλετε και άλλα; Είπαμε, για κάποια υπάρχει δικαιολογημένη πίστωση χρόνου. Για τα παραπάνω όμως δεν υπάρχει χρόνος. Αν στραβώσουν τότε όλα θα πάνε στραβά και μια δημοτική αρχή που ξεκίνησε πολλά υποσχόμενη θα πάει κατά διαβόλου. Γι αυτό πρέπει επειγόντως να βρει λύσεις!
Αναρωτιέμαι όμως αν έχει συνειδητοποιήσει η δημοτική αρχή (σαν σύνολο) τα προβλήματα ή μήπως το κάθε ένα μέλος της ψάχνει με (καλές έστω προθέσεις) να φέρει σε πέρας τη μικρή αποστολή που του έχει ανατεθεί ενώ τα μεγάλα προβλήματα χρονίζουν χωρίς κανείς να τα αναλαβάνει.
Το παρακάτω φτιάχτηκε για το Μπλογκ της ΠΡΩΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ αλλά το βάζω και εδώ γιατί η μουσική του Rodrigo Leao στο είναι θεϊκή και ταιριάζει με μια εβδομάδα των Παθών!
Μεγάλη Εβδομάδα των Χριστιανών, Ο Απρίλης, ο μήνας ο σκληρός του Έλιοτ, Ο θάνατος και η αναγέννηση του Διόνυσου των Ελλήνων, ο θάνατος της Δραπετσώνας που ψυχορραγεί σιγά-σιγά κάτω από τον Ραγκουσιανό Καλλικράτη
Καιρός για τη ΜΗΤΕΡΑ ΨΥΧΗ του Ροντρίγκο Λεάο
σε συνεννόηση φυσικά μαζί μου, για την 2η παρουσίαση του βιβλίου
«Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗ»
τη ΔΕΥΤΕΡΑ 9 ΜΑΪΟΥ 2011, στις 8μμ
στην αίθουσα ΔΣ του Δήμου Δραπετσώνας
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Τον Σεπτέμβριο του 2010 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Γιώργου Τσιρίδη « Η δική μας Ανάπλαση »
Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, το πνεύμα της Ανάπλασης εξέπεμψε την ιδέα να γίνει μία παρουσίαση του βιβλίου, στη Δραπετσώνα.
Τον Απρίλιο του 2011, μετά από περιπετειώδη περιπλάνηση στο αχανές, το σήμα ελήφθη από τους κατάλληλους ανθρώπους, την ώρα του καφέ. Αυτοί συμφώνησαν με το συγγραφέα να κάνουν μία σύντομη παρουσίαση του βιβλίου.
Συμφώνησαν επίσης πως το σημαντικό είναι να γίνει κατόπιν μία καλή συζήτηση. Μία συζήτηση της οποίας το ζητούμενο θα είναι η διαμόρφωση κοινών θέσεων για το χώρο των 600 στρεμμάτων, το χώρο δηλαδή της τέως βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας – Κερατσινίου. Είναι ηλίου φαεινότερο πως, αν θέλουμε ο χώρος αυτός να αξιοποιηθεί προς το συμφέρον μας, αν επιθυμούμε επιλογές και έργα προσανατολισμένα στο κοινό καλό, τότε έχουμε ανάγκη από ένα καλά επεξεργασμένο σχέδιο/πρόταση για την τελευταία ελεύθερη περιοχή του Δυτικού Πειραιά. Σχέδιο που θα είναι ένα ισχυρό όπλο και στα χέρια μας και στα χέρια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Και αυτό το σχέδιο μπορεί να γίνει ακαταμάχητο, μόνο αν διαμορφωθεί μέσα από ένα δημόσιο διάλογο όλων όσων αγωνιούν για το παρόν και μέλλον της πόλης μας.
Επειδή λοιπόν όλοι, λίγο πολύ, έχουμε συνείδηση ότι η περιοχή αυτή είναι
η τελευταία ευκαιρία όλου του Δυτικού Πειραιά για ένα καλύτερο αύριο,
σας προσκαλούμε, με αφορμή το βιβλίο για την Ανάπλαση,
να συμμετάσχετε κι εσείς σ’ αυτή τη συζήτηση.
τη ΔΕΥΤΕΡΑ , 9 Μαΐου 2011, στις 8 μ.μ.
θα σας περιμένουμε, στην αίθουσα
των Δημοτικών Συμβουλίων του Δημαρχείου Δραπετσώνας,
Η συμμετοχή σας σε αυτήν τη συζήτηση και χαρά θα μας φέρει και θα είναι τιμή μας.
Οι οικοδεσπότες
Γιώργος Παπαδάκης Λάκης Ιγνατιάδης
Info: Την τριετία 1980 - 1982, και την διετία 1989-90 οι Ιγνατιάδης Λ, Παπαδάκης Γ , Τσιρίδης Γ, ήταν συνεκδότες της Δραπετσωνίτικης εφημερίδας « ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΑ». Ένας μόνιμος στόχος της εφημερίδας αυτής, που ήταν και αίτημα των συνεχών πιέσεων και αγώνων της πλειονότητας των κατοίκων, ήταν να φύγουν τα εργοστάσια από την περιοχή της Δραπετσώνας. Με το κλείσιμο και των Λιπασμάτων, το 1999, ο στόχος τελικά πραγματοποιήθηκε.
Από το 2001 έως και το 2009, οι τρεις προαναφερθέντες, ήταν δραστήρια μέλη της πάλαι ποτέ «ΠΑΜΠΕΙΡΑΪΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ για την ΑΝΑΠΛΑΣΗ» Η επιτροπή αυτή, ήταν η πρώτη στον ευρύτερο Πειραιά που εξέφρασε το αίτημα για τη δημιουργία, στο χώρο αυτό, και ενός Μητροπολιτικού πάρκου υψηλού πρασίνου και εργάστηκε με ένταση γι’ αυτό καθώς και για την έξοδο της Δραπετσώνας και του Κερατσινίου στη θάλασσα. Οι στόχοι αυτοί, θέλουμε να ελπίζουμε πως με τις προσπάθειες όλων μας, σύντομα θα επιτευχθούν.
Ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούσια EVER "Φαντασμαγορία για δυο" λέγεται
Ο Τιμ Μπάκλεϋ ήταν στη δεκαετία του '80 ο ΔΙΚΟΣ μου τραγουδιστής, μου άρεσε όπως περίπου μου αρέσει τώρα η Μόνικα. Δυστυχώς είχε πεθάνει από το 1975, σε ηλικία 28 χρονών, από τι άλλο; υπερβολική δόση.
Κρίμα για εμάς.
Αυτός έζησε μέσα σε ένα παραμύθι και απλά κάποια μέρα δεν ξύπνησε από αυτό.
-------------------------------------
Και μια και αρχίσαμε με TIM BUKLEY ας βάλουμε και ένα καταπληκτικό κομμάτι του που δείχνει όχι μόνο την ικανότητά του να ερμηνεύει και να γράφει τραγούδια αλλά και το συναίσθημα που βγάζει μέσα από όλα αυτά. SWEET SURRENDER λοιπόν, ήτοι "γλυκιά παράδοση". Έχουν γραφτεί πολλά τραγούδια με τον ίδιο πιασάρικο τίτλο, αλλά όλα ΩΧΡΙΟΥΝ μπροστά στο αριστούργημα που θα ακούσετε αν πατήσετε το κουμπάκι πάρα κάτω.
Ο θάνατος του TIM BUCKLEY είπαμε οφειλόταν σε υπερβολική δόση ηρωίνης. Έζησε όλη του τη ζωή στα άκρα, διακινδυνεύοντας συνεχώς με ταχύτητες, με ακραίες καταστάσεις, ποτά, ναρκωτικά κλπ., ώσπου τον βρήκε το τέλος στα 28 του.
Για τους "ευχάριστους δρόμους" τους PLEASANT STREETS είχε γράψει (προφητικά) ένα τραγούδι που αξίζει α το ακούσουμε. Το βιντεάκι που ακολουθεί το πήρα από το You Tube (όπως και τα παραπάνω). Γράφω και τα λόγια και μπορείτε να τα διαβάσετε ακούγοντας το τραγούδι.
You dont remember what to say / You dont remember what to do
You dont remember where to go / You dont remember what to choose
You wheel, you steal, you feel, you kneel down All the stony people / Walking round in christian licorice clothes I cant hesitate / And I cant wait / For pleasant street The sunshine reminds you of concreted skies You thought you were flying but you opened your eyes And you found yourself falling back to yesterdays lies Hello, pleasant street, you know shes back again You wheel, you steal, you feel, you kneel down All the stony people / Walking round in christian licorice clothes I cant hesitate / And I cant wait / For pleasant street At twilight your lover comes to your room Hell spin you, hell weave you round his emerald loom And softly youll whisper all around his ear Sweet lover, I love pleasant street I wheel, I steal, I feel my way down to kneel
All the stony people / Walking round in christian licorice clothes
I cant hesitate / And I cant wait / For pleasant street
You dont remember what to say / You dont remember what to do
You dont remember which way to go / You dont remember who to choose
You wheel, you steal, you feel, you kneel down
-------------------------- Και μια και συνεχίσαμε με TIM BUCKLEY ας πούμε μερικά ακόμη γι αυτόν και για τον JEFFREY BUCKLEY.
Τραγική μοίρα και για τον γιο του, έναν υπέροχο τραγουδιστή, τον JEFF BUCKLEY με πολύ καλή επίσης φωνή (όχι όπως του πατέρα του βέβαια) και εμφάνιση λες και ήταν αντίγραφό του. Ο JEFF έγραφε τραγούδια κι αυτός που έμοιαζαν με του ΤΙΜ και ήταν πολύ συμπαθής αλλά άτυχος!
ΠΕΘΑΝΕ κι αυτός στα τριάντα του χρόνια (!!!) το 1995 σε ένα τραγικό δυστήχημα (κολυμπούσε με τα ρούχα και τον χτύπησε περαστικό ταχύπλοο)
Ναι, ο πατέρας στα 28 και ο γιος στα 30!!! Φοβερό!
--------------- ONCE I WAS...
Παρακάτω ένα καταπληκτικό τραγούδι (από τα καλύτερα για μένα) του ΤΙΜ BUCKLEY
Περιττεύει να πω ότι το τραγούδι έχει στίχο ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ.
Once I was a soldier / And I fought on foreign sands for you
Once I was a hunter / And I brought home fresh meat for you
Once I was a lover / And I searched behind your eyes for you
And soon there'll be another / To tell you I was just a lie
And sometimes I wonder /Just for a while /Will you remember me
And though you have forgotten
All of our rubbish dreams
I find myself searching
Through the ashes of our ruins
For the days when we smiled
And the hours that ran wild
With the magic of our eyes
And the silence of our words
And sometimes I wonder /Just for a while /Will you remember me
.
Φασαρία χωρίς λόγο γίνεται συχνά στα δημοτικά συμβούλια του νέου δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας. Αντεγκλήσεις για ασήμαντα θέματα, επιθέσεις της δημοτικής αρχής κατά των πρώην δημάρχων κυρίως (Μελά, Χρυσού, Χάσκα) και επιθέσεις της αντιπολίυτευσης εναντίον του ο,τιδήποτε κάνει η δημοτική αρχή. Ο Τζανής λέει ότι η αντιπολίτευση είναι "του κώλου" (και δεν το λέει με το κανονικό όνομα άλλά "των γλουτών") και η αντιπολίτευση τον εγκαλεί (κι αυτόν και τον Χρονόπουλο) σαν να είναι ανίδεοι και λάθος σε όλα. Θα μου πεις ότι αυτή είναι η δουλειά της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης χρόνια τώρα.... Ίσως και να έχει δίκιο όποιος το ισχυριστεί. Ποια διοίκηση δεν ήταν αλλαζονική και ποια αντιπολίτευση δεν ήταν άδικη; Από όσο ξέρω καμμια μέχρι τώρα, ούτε στη Δραπετσώνα ούτε στο Κερατσίνι ούτε και πουθενά αλλού. Σε κάποιους δήμους παίζουνε και ξύλο, αλλού μηνύονται κατά συρροή και άλλα τέτοια όμορφα και χαριτωμένα! Γιατί να αλλάξει η κατάσταση τώρα;
.
Μιλάω γενικά αλλά ξέρω ότι όλοι θα το πάρουν ειδικά για να με κατηγορήσουν πάλι ότι δεν είμαι δίκαιος, δεν είμαι πιστός, δεν είμαι πειθαρχημένος, είμαι εγώ ο αλλαζόνας, κλπ. κλπ. και θα μου αποδώσουν και διάφορες προθέσεις. Ε, τι να κάνουμε, αυτός είμαι!
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ της Δημοτικής Κίνησης "ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ" 14-04-2011
Στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου που έγινε στις 12-4-2011 χάνοντας την ψυχραιμία του μετά από όχι και ιδιαίτερα έντονη αντιπαράθεση με στελέχη της αντιπολίτευσης, χαρακτήρισε την αντιπολίτευση ως «αντιπολίτευση των γλουτών» προκαλώντας αμηχανία στα στελέχη του αλλά και την δικαιολογημένη αντίδραση του συνόλου της αντιπολίτευσης.
Η πρωτοφανής αυτή δήλωση του κ. Λουκά Τζανή υποδηλώνει αμετροέπεια, έπαρση και κυρίως ασέβεια στο θεσμό της αντιπολίτευσης. Ταυτόχρονα δυναμιτίζει την ομαλή λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου για την οποία είναι κύριος υπεύθυνος μαζί με τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου.
Η στάση αυτή ήταν το αποκορύφωμα μιας σειράς εξαιρετικά δυσάρεστων στιγμών που ζούμε τελευταία στο Δημοτικό συμβούλιο, όπως η υβριστική συμπεριφορά απέναντι σε πρώην δημάρχους, η ειρωνική στάση απέναντι σε συμβούλους με μεγάλη πορεία στην αυτοδιοίκηση, η χρήση απρεπών φράσεων προς αντιπάλους, η άρνηση να συζητηθούν κορυφαία θέματα στο δημοτικό συμβούλιο (ΔΕΗ, ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ κ.λπ.) για τα οποία έχει κάνει επαφές και για τα οποία αναφέρθηκε στις λαϊκές συνελεύσεις.
Θα πρέπει όμως να γνωρίζει ότι τα στελέχη της Δημοτικής Κίνησης «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ» και πιστεύουμε και οι υπόλοιπες παρατάξεις της αντιπολίτευσης δεν θα παρασυρθούν από την τακτική του Λουκά Τζανή, δηλαδή της πλήρους υποβάθμισης και απαξίωσης του Δημοτικού Συμβουλίου. Τακτική με την οποία είμαστε βέβαιοι ότι δεν συμφωνεί και μεγάλο μέρος των συμβούλων της παράταξής του.
Ο Επικεφαλής της Δημοτικής Κίνησης «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ» Αλέξανδρος Χρυσός
.
Αντιγράφω ένα μέρος από σημερινή δημοσίευση στο μπλογκ του Μάνου. Αντιγράφω ολόκληρο το κομμάτι που αφορά στην αποκομιδή σκουπιδιών. Μετά έχει προτάσεις γενικές, εξετάζει το πρόβλημα της κερατέσς κλπ. Όποιος θέλει μπορεί να τα διαβάσει στη διεύθυνση ΜΑΝΟΣ που υπάρχει στα διπλανά Links.
Το τμήμα που μας ενδιαφέρει είναι αυτό:
σκουπίδια... πάλι
Το πρόβλημα της αποκομιδής και της διαχείρισης των σκουπιδιών, αρχίζει αργά αλλά σταθερά να γίνεται εφιάλτης. Όχι στο δήμο μας. Όχι μόνο στο δήμο μας. Σε όλους τους δήμους. Ο ΧΥΤΑ Φυλής, πέρα από το γεγονός ότι είναι κορεσμένος, ως δυο χρόνια ζωής του δίνουν ακόμη, αποτελεί ήδη πολεμική ζώνη. Όταν δεν συγκρούονται μεταξύ τους οι «ομάδες ανασκαφών» που ψάχνουν οτιδήποτε θα μπορούσε να πωληθεί, κάποιος θα βρεθεί κάτω από τις ερπύστριες των μηχανημάτων για να συνθλιβεί και να αρχίσουν νέες συγκρούσεις. Όταν δεν κλείνει λόγω των συνηθισμένων αφορμών που αφορούν στις διεκδικήσεις των εργαζομένων, κλείνει γιατί υπάρχει πόλεμος, ανταλλαγεί πυροβολισμών, συγκρούσεις ομάδων, θάνατοι ρακοσυλλεκτών. Και όσο η οικονομική κρίση σπρώχνει περισσότερους ανθρώπους στο περιθώριο, τόσο η χωματερή θα γίνεται μήλο της έριδος μεταξύ τους. Ένα πεδίο επιβίωσης, που ενδεχομένως για κάποιους να είναι και πεδίο πλουτισμού. Δεν υπάρχει, και πως άλλωστε, ένδειξη για το ύψος του τζίρου που δημιουργεί η περισυλλογή χρήσιμων αντικειμένων μέσα από τα άχρηστα σκουπίδια. Το υψηλό ενδιαφέρον όμως επενδυτών για την ανακύκλωση, μπορεί να δημιουργήσει υπόνοιες για το ύψος αυτού του τζίρου που σήμερα είναι στα σπάργανα, στα χέρια συμμοριών. Ένα το κρατούμενο λοιπόν. Τι θα κάνουμε σε λίγο με τα σκουπίδια μας που θα μένουν στους δρόμους επειδή δεν θα υπάρχει μέρος να μεταφερθούν; Επειδή η διαχείριση τους δεν θα είναι εφικτή; Η αποκομιδή, είναι το άλλο πρόβλημα. Χρόνια τώρα, πολλές τετραετίες και με πολλές διαφορετικές δημοτικές αρχές, ο τρόπος ήταν σταθερός. Προσλήψεις συμβασιούχων, έκτακτων κλπ. Μόλις άρχιζε να δημιουργείται πρόβλημα, ο κάθε δήμαρχος προσλάμβανε κόσμο και κουτσά στραβά έκανε τη δουλειά του. Ο προσλήψεις απαγορεύτηκαν Οι συμβασιούχοι ολοκληρώνουν τις συμβάσεις χρόνου που έχουν και δεν επαναπροσλαμβάνονται ούτε αντικαθίστανται Απλώς φεύγουν, αφήνοντας κενό. Ο επαναπροσδιορισμός του τρόπου εργασίας ώστε να εξοικονομηθούν δυνάμεις, ο ίδιος όγκος σκουπιδιών να μαζευτεί από λιγότερο προσωπικό με άλλα λόγια, απλώς καθυστερεί την ορμή καθόδου, την πορεία προς το μαύρο μας το χάλι. Με τον τρόπο που έχουμε συνηθίσει να παρακολουθούμε την αποκομιδή, δεν υπάρχει περίπτωση να δούμε καλλίτερη καθαριότητα. Δυστυχώς, σταθερά θα βλέπουμε να χειροτερεύει η κατάσταση, παρ’ όλο που πληρώνουμε ένα σκασμό λεφτά σε ανταποδοτικά δημοτικά τέλη.
Τι καταλαβαίνουμε από όλα αυτά;
Με δεδομένο ότι ο Μάνος περνάει κάθε φορά με λεπτό και χειρουργικό τρόπο τις θέσεις ή τα προβλήματα της δημοτικής αρχής, το συμπέρασμα είναι ότι: Δεν υπάρχει περίπτωση να δούμε καλλίτερη καθαριότητα! Δυστυχώς, σταθερά θα βλέπουμε να χειροτερεύει η κατάσταση!
Πρώτο δικό μας σχόλιο ήταν η υπογράμμιση των δύο τελευταίων προτάσεων.
Δεύτερο δικό μας σχόλιο: Πολύ καλή και έξυπνη κίνηση οι ταμπέλες πάνω στους κάδους που πληροφορούσαν ότι για το σκουπιδομάνι έφταιγαν τα Λιόσια. Όμως μετά τις ταμπέλες θα πρέπει να μαζεύονται τα σκουπίδια. Αυτό απ' ό,τι φαίνεται από τα σχόλια του Μάνου είναι κάπως δύσκολο!
Παρ’ όλο που έχω εκφράσει κατ’ επανάληψη τη θέση μου ότι το μέγα λάθος της κατάργησης των Δήμων Δραπετσώνας και Κερατσινίου μόνο με την επανασύσταση τους ως αυτοτελών οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης μπορεί να επανορθωθεί, ωστόσο θέλω έγκαιρα να παρέμβω σε ένα θέμα που ίσως ανακινηθεί στο μέλλον.
Είναι το θέμα της ενδεχόμενης μετονομασίας του νέου καλλικρατικού δήμου Κερατσινίου-Δραπετώνας με ένα ενιαίο όνομα.
Ο δήμαρχος κ. Λ.Τζανής, χωρίς να έχει ευθέως αναφερθεί στο ζήτημα της ενδεχόμενης μετονομασίας, έχει κατά καιρούς αναφέρει το αρχαίο όνομα της περιοχής του Κερατσινίου που ήταν Δήμος Θυμητάδων (ή Θυμαιταδών). Να πληροφορήσουμε εδώ ότι αυτός ο δήμος περιελάμβανε περιοχές του Κερατσινίου και του Περάματος (από την ΕΥΔΑΠ και τον λιμένα Φωρών μέχρι το Ικόνιο και πέρα από αυτό) και δεν άγγιζε τη Δραπετσώνα η οποία ήταν τμήμα του Δήμου Πειραιά (λιμήν Κανθάρου) και του Τετρακώμου Ηρακλείου και η ίδια είχε την ονομασία «Ηετιώνεια», λόγω της ομώνυμης Πύλης του Κονώνειου τείχους, ή «Τραπεζών» επειδή ήταν τόπος γεμάτος «Τράπεζες», αρχαίους τάφους ηρώων που θάβονταν έξω από τα τείχη των πόλεων. Κατά συνέπεια η ενδεχόμενη ονομασία του νέου δήμου σε «Θυμητάδες» θα απέκλειε τη Δραπετσώνα και θα έδινε κακόηχα παράγωγα όπως «Θυμαιταδίτες» και «Θυμαιταδίτισσες» για τους κατοίκους ενώ και η έκφραση «μένω στους Θυμητάδες» δεν ακούγεται όμορφα στα μέρη μας, όσο ίσως θα ακουγόταν αν ήμασταν κάπου αλλού π.χ. κοντά στην Κεφαλονιά ή την Αργολίδα.
Θα πρότεινα δυο θαυμάσια ονόματα για τον ενιαίο δήμο, το «Ηετιώνεια» και το «Τραπεζών», αν αυτά δεν χαρακτήριζαν περισσότερο τη Δραπετσώνα και πολύ λιγότερο το Κερατσίνι. Έτσι τα αντιπαρέρχομαι και αυτά.
Καλό όνομα μου φαίνεται το «Δήμος Καραϊσκάκη», με παράγωγα «διαμένω στου Καραϊσκάκη» ή «στον Καραϊσκάκη» αν και τα παράγωγα για τους κατοίκους «είμαι Καραϊσκακιώτης» ή «είμαι Καραϊσκακιώτισσα» δεν ακούγονται πολύ καλά. Υπάρχει όμως το γεγονός ότι ο Καραϊσκάκης έδρασε και στους δυο δήμους και πέθανε εδώ κοντά, και το όνομα παραπέμπει περισσότερο στην μεγαλύτερη κοινότητα εκ των δύο που είναι το Κερατσίνι, το οποίο μάλιστα είχε τον Καραϊσκάκη σήμα και σημαία του.
Καλό όνομα επίσης μου φαίνεται το «Ταμπούρια». Κι αυτό είναι περισσότερο Κερατσινιώτικο καθώς τα Ταμπούρια είναι γειτονιά του Κερατσινίου, όμως είναι σαφώς ένα τοπωνύμιο, έχει ιστορικότητα, εκφράζει το μαχητικό πνεύμα των δύο περιοχών μας και μπορεί να εκφράσει τους δυο πρώην δήμους. Το όνομα «Δήμος Ταμπουρίων» ακούγεται όμορφα ως εύηχο, το «μένω στα Ταμπούρια, στη γειτονιά τάδε» ακούγεται επίσης καλό και οι χαρακτηρισμοί «Ταμπουριώτης» και «Ταμπουριώτισσα» είναι συνηθισμένοι στο αυτί ως ήδη προϋπάρχοντες.
Αναδημοσιεύω άρθρο του Σταύρου Λυγερού από το μπλογκ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ online Δεν συμφωνώ με τον Σταύρο Λυγερό σε πολλές απόψεις του, σέβομαι όμως το γεγονός ότι γνωρίζει αρκετά πράγματα που δεν ξέρει ο πολύ κόσμος καθώς και το γεγονός ότι τις απόψεις του τις εκδίδει σε βιβλία, εκτός από τα άρθρα που γράφει. Παραθέτω λοιπόν τη γνώμη του για τη Γενοκτονία των Ποντίων ώστε όσοι θέλουν να πληροφορηθούν για το θέμα να έχουν αυτή την πληροφόρηση στη διάθεσή τους.
Στην εφήμερη ζωή μας σπάνια ξέρουμε αν ένας αγώνας αξίζει. Παλεύουμε από ανάγκη δίχως να γνωρίζουμε αν υπάρχει ένα αξιολογικό στοιχείο που αποδεικνύει με έναν αντικειμενικό τρόπο την ορθολογία της στάσης μας. Η αναγνώριση της γενοκτονίας ανήκει σε αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις όπου η ανθρωπιά αγγίζει άμεσα την ανθρωπότητα. Ο αγώνας αυτός έχει αξία ανεξάρτητα από τους αγωνιστές του. Όταν ένας ολόκληρος λαός έπεσε θύμα της απανθρωπιάς, είναι η ίδια η ανθρωπότητα που πληγώθηκε. Το ίδιο ισχύει και για τη γενοκτονία των Ποντίων. Δεν είναι μόνο ένα τοπικό πρόβλημα που αφορά μια μειονότητα. Ο Πόντος ως ελληνικό στοιχείο και ως ακριτική οντότητα του πολιτισμού μας είναι μια από τις ιδιομορφίες που χαρακτηρίζει την πολλαπλότητά μας. Συνεπώς δεν πρέπει να απομονώσουμε το Ποντιακό ούτε ως ιστορικό γεγονός ούτε ως στρατηγικό στόχο. Αντιθέτως πρέπει να ενσωματώσουμε την τεχνογνωσία που έχουμε στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το παράδειγμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων είναι και ενδεικτικό και αποτελεσματικό διότι οι ενδιάμεσοι στόχοι που επιτεύχθηκαν δεν οφείλονται σε κρατικούς θεσμούς μα σε lobbies. Όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνώρισε τη γενοκτονία των Αρμενίων το 1987, η Αρμενία ως κράτος ανεξάρτητο δεν υπήρχε ακόμα. Άρα το κρατικό πλαίσιο δεν είναι απαραίτητο και κατά συνέπεια δεν αποτελεί μια δικαιολογία της αδράνειας. Το παράδειγμα της ευρωπαϊκής αναφοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πρόβλημα της Ίμβρου το 2004 είναι θεαματικό διότι πολλοί Έλληνες θεωρούσαν ότι ήταν μόνο και μόνο μια από τις χαμένες πατρίδες. Όμως το πιο αποτελεσματικό παράδειγμα στο προσωπικό επίπεδο είναι ο πρόσφατος κυπριακός αγώνας στον τομέα των μαζικών προσφυγών εναντίον της Τουρκίας. Διότι σε αυτό το επίπεδο κάθε πρόσφυγας συμβάλλει στην έμμεση απελευθέρωση της πατρίδας του μετατρέποντας ένα ηθικό και ανθρώπινο πρόβλημα σε ένα που μπορεί να χαρακτηριστεί ως οικονομικό και στρατηγικό. Μέσω της στρατηγικής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων οι Κύπριοι απέδειξαν ότι η οικονομία μπορεί να ερμηνευτεί ως η δυναμική της ηθικής. Συνολικά όλα αυτά τα ιστορικά παραδείγματα αποτελούν στην ουσία τα βασικά στοιχεία ενός στρατηγικού mix που με συντονισμένες κινήσεις αποδεικνύει ότι είναι ένα ισχυρό όπλο στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ειδικά στο θέμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ποντίων. Οι Πόντιοι δεν είναι μόνοι σε αυτόν τον αγώνα της αναγνώρισης διότι και άλλοι λαοί υπέφεραν και υποφέρουν ακόμα από το διαχρονικό στρατιωτικό καθεστώς της Τουρκίας. Έχουν όμως και εμπειρίες και επιτυχίες σε δύσκολες υποθέσεις και αυτές πρέπει να τις χρησιμοποιήσουμε δυναμικά μέσα σε ένα στρατηγικό πλαίσιο όπου το συναισθηματικό και παραδοσιακό στοιχείο δεν επαρκούν. Αυτός ο αγώνας πρέπει να οργανωθεί και σε ατομικό επίπεδο με τις προσφυγές αλλά και μέσω εξειδικευμένων lobbies στο ομαδικό επίπεδο.
.
Στο μπλογκ της ΠΡΩΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ανήρτησα ένα κείμενο σχετικό με τα δημοτικά τέλη. Βασισμένη η απλή ανάλυσή μου στα νούμερα που περιέχει η εισήγηση της οικονομικής υπηρεσίας του νέου καλλικρατικού δήμου δείχνει ορισμένα πράγματα που καλό είναι να τα ξέρουμε όλοι:
Πρώτα από όλα, ρίχνουμε μια ματιά στα ΕΣΟΔΑ:
Τα αναμενόμενα έσοδα του δήμου από δημοτικά τέλη θα ανέλθουν στα 14 εκ. ευρώ εκ των οποίων τα 4,6 εκ. ευρώ προέρχονται από τη δημοτική ενότητα Δραπετσώνας και τα 9,4 εκ. ευρώ προέρχονται από τη δημοτική ενότητα Κερατσινίου, ισχύει δηλαδή η σχέση ένα προς δύο 1:2, σε κάθε τρεις δραχμές που θα μπαίνουν στο ταμείο του δήμου από την ΑΠ' ΕΥΘΕΙΑΣ φορολόγηση των δημοτών και των επιχειρήσεων στον δήμο, η μία δραχμή θα έρχεται από τη Δραπετσώνα και οι δύο από το Κερατσίνι, αν και σε κάθε επτά δημότες που θα συναντάμε στο δρόμο μας ο ένας θα είναι από τη Δραπετσώνα και οι έξι από το Κερατσίνι. Η αναλογία πληθυσμού είναι 1:6, η αναλογία εσόδων 1:2
.
Για να βεβαιωθούμε ότι η αναλογία 1:6 ισχύει και για τους εργαζόμενους (αφού κάποιος ίσως θα νόμιζε ότι η Δραπετσώνα ως έχουσα πόρους θα είχε προσλάβει και υπερβολικό προσωπικό) ρίχνουμε μια ματιά στα ΕΞΟΔΑ:
Στα έξοδα του λογαριασμού δημοτικών τελών, προβλέπονται 6,9 εκ. ευρώ για προμήθειες, υλικά, εργασίες κλπ. και 7,1 εκ. για μισθοδοσίες της υπηρεσίας καθαριότητας των δύο πρώην δήμων. Από τα 7,1 εκ. ευρώ μισθοδοσιών το 1,1 εκ. ευρώ αφορά σε εργαζόμενους της υπηρεσίας καθαριότητας της Δραπετσώνας και τα 6 εκ. ευρώ σε εργαζόμενους της υπηρεσίας καθαριότητας Κερατσινίου, δηλαδή η αναλογία 1:6 του πληθυσμού, τηρείται και στο προσωπικό.
.
Θα αναρωτηθεί κανείς: Δηλαδή πληρώνουν οι Δραπετσωνίτες ΤΡΙΠΛΑΣΙΑ τέλη από τους Κερατσινιώτες;
ΟΧΙ! αντιθέτως μάλιστα, πληρώνουν κάτι λιγότερο (1,58 ευρώ ανά μέτρο το χρόνο οι Δραπετσωνίτες και 1,63 ευρώ ανά μέτρο το χρόνο οι Κερατσινιώτες περίπου 3% περισσότερο)
Η εξήγηση αυτού του φαινομένου οφείλεται στην ύπαρξη μεγάλων βιομηχανιών (εκτάσεων) στη Δραπετσώνα που φορολογούνται βαριά (5-πλάσιο τέλος σε σχέση με των κατοικιών) και οι οποίες μεγάλες περιουσίες συνεισφέρουν στη Δραπετσώνα το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων.
Συγκεκριμμένα: Από τα 4,6 εκ. ευρώ Εσόδων από τέλη της Δραπετσώνας, το 1 εκ. ευρώ περίπου προέρχεται από τις κατοικίες, δηλαδή ποσοστό 22% περίπου του συνόλου προέρχεται από τους δημότες, ενώ οι μεγάλες βιομηχανίες συνεισφέρουν στη Δραπετσώνα πάνω από 3 εκ. ευρώ ποσοστό κοντά στο 75% Αντιθέτως, από τα 9,4 εκ. ευρώ Εσόδων από τέλη του Κερατσινίου, τα 5,5 εκ. ευρώ προέρχονται από τις κατοικίες, δηλαδή ποσοστό περίπου 58% ενώ οι μεγάλες βιομηχανίες συνεισφέρουν στο Κερατσίνι λιγότερο από 2 εκ. ευρώ ποσοστό κοντά στο 21%
Μερικά συμπεράσματα στα οποία καταλήγω στο μπλογκ της ΠΡΩΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ
1.- Ο βασικός αιμοδότης και χρηματοδότης του νέου καλλικρατικού δήμου είναι η Δραπετσώνα με τα μεγάλα εργαστάσιά της που φορολογούνται ισχυρά. Στο Κερατσίνι οι κατοικίες (και συνεπώς οι κάτοικοι) είναι πολλές και τα έσοδα του δήμου προέρχονται από αυτούς.
2.- Στη Δραπετσώνα ο δήμος στηριζόταν οικονομικά στα έσοδα από το μεγάλο κεφάλαιο ενώ στο Κερατσίνι στηριζόταν στα έσοδα από τα φτωχά στρώματα του πληθυσμού.
3.- Οι μέχρι τώρα δημοτικές αρχές της Δραπετσώνας αποδείχτηκαν όλες μαζί κατώτερες των περιστάσεων αφού με τέτοιο "θησαυρό" στα χέρια τους κατάφεραν να έχουν χρέη. Ο Ρέντης, που είναι μια αντίστοιχη με τη Δραπετσώνα περίπτωση, έχει περισσεύματα αρκετών εκ. ευρώ.
Καθώς παρακολουθούμε τις συνέπειες του καταστροφικού σεισμού στην Ιαπωνία που με το τσουνάμι και τα προβλήματα στους πυρηνικούς σταθμούς δημιούργησε ένα καθημερινό σήριαλ που τρομάζει ολόκληρο τον κόσμο και απειλεί να καταστρέψει την Ιαπωνία και την οικονομία της, την Κυριακή θα παρακολουθήσουμε και το τελευταίο επεισόδιο των συνεπειών του δικού μας σεισμού, της Αθήνας, του 1999.
Ήταν Σεπτέμβριος, νομίζω 9 του μήνα, του 1999 όταν τα σπίτια στη Δραπετσώνα ταρακουνήθηκαν από τον σεισμό των 5,9 ρίχτερ και οι πολυκατοικίες του Αγίου Διονυσίου έγιναν σχεδόν μη κατοικήσιμες και σίγουρα επικίνδυνες.
Ο Δήμος Δραπετσώνας είχε καταστρώσει ήδη δύο σχέδια για το γκρέμισμα των παλιών πολυκατοικιών και την εφαρμογή ενός στεγαστικού προγράμματος για τις 150 οικογένειες προσφύγων που στεγάζονταν εκεί από το 1932. Η ΑΝΔΗΠ είχε φτιάξει τι πρώτο σχέδιο το 1989 (επί Μπεάζογλου) και η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου το δεύτερο το 1995 (επί Χρονόπουλου).
Και τα δυο σχέδια έβλεπαν ως αναγκαίες προϋποθέσεις τουλάχιστον τρία πράγματα:
να υπάρξει συνεισφορά οικοπέδων από το δημόσιο αφού τα υπάρχοντα δεν έφταναν
οι κάτοικοι να φύγουν από τα σπίτια για να γίνει ανάπλαση στον χώρο τους με νέες κατασκευές
χρειάζονταν χρήματα που θα προέρχονταν από το κράτος ή αυτοχρηματοδότηση (αντιπαροχή)
Και οι τρεις προϋποθέσεις ήταν δύσκολες και το στεγαστικό πρόγραμμα αποκατάστασης δεν μπορούσε να προχωρήσει.
Ο σεισμός του 1999 ήταν καταλυτικός ως προς το στεγαστικό πρόγραμμα.
- οι κάτοικοι έφυγαν υποχρεωτικά
- οι αποζημιώσεις για τους σεισμοπαθείς από το Κράτος μπορούσαν να διατεθούν για το στεγαστικό πρόγραμμα, επομένως δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη χρηματοδότηση
- ο δήμος αποφάσισε (το δημοτικό συμβούλιο) να παραχωρήσει δικά του οικόπεδα για να προχωρήσει το πρόγραμμα.
Έγινε επιτροπή για τους σεισμοπαθείς, προχώρησαν οι διαδικασίες και με πρωταγωνιστές αρχικά (1999-2001) τον υποφαινόμενο και την Ξένια Φωτίου και ουσιαστικό πρωταγωνιστή στη συνέχεια (2002) τον Χρονόπουλο, το πρόβλημα λύθηκε. Η συμβολή του Χρονόπουλου ήταν καθοριστική και αυτό του το αναγνώρισαν οι σεισμοπαθείς που κατά συντριπτική πλειοψηφία τον στηρίξανε στις επόμενες 2-3 εκλογικές αναμετρήσεις. Επί Αραβιάδη προχώρησαν οι διαδικασίες (νόμος, αποφάσεις ΔΣ και ΥΠΕΧΩΔΕ, δημοπράτηση, έναρξη του έργου) και επί Χρυσού συνεχίστηκαν οι εργασίες και το έργο τελείωσε και παραδόθηκε τον Ιούλιο του 2010. Κάποια τελευταία διαδικαστικά λύθηκαν τους τελευταίους δυο μήνες (έτρεξε πολύ η Βάνα Δατσέρη) και την Κυριακή θα γίνει η κλήρωση.
Όλα καλά! Όλα;;;
Όχι όλα. Να σημειώσουμε εδώ τις απώλειες λοιπόν!
Από τον σύλλογο των σεισμοπαθών όπου πρωταγωνίστησαν ο Αλέξης, ο Άγγελος και ένα σωρό άλλοι, που θα τους αναφέρουμε άλλη στιγμή, λείπουν και δεν θα χαρούν την παράδοση οι εξής τρεις:
ο Στάθης Αντωνιάδης,
ο Θόδωρος Γιατρόγλου και
η Σοφία Χαλυβοπούλου.
Δεν ξέρω τι θα κάνει η δημοτική αρχή την Κυριακή, εγώ αφιερώνω αυτό το κείμενο και την γιορτή της Κυριακής στη μνήμη τους!
Αιωνία σας η μνήμη λοιπόν Στάθη, Σοφία, Θόδωρε, που αγωνιστήκατε μέσα από τον σύλλογο, πότε μαζί με τη δημοτική αρχή, και πότε εναντίον της, που παλέψατε με ανάλγητους διώκτες σας, που όμως αντέξατε, που παραμείνατε μαζί στον αγώνα, που προσηλωθήκατε σε ένα στόχο που αφορούσε την κοινότητά σας και όχι μόνο τους εαυτούς σας, και που δεν αξιωθήκατε να δείτε το έργο σας να ολοκληρώνεται.
Εμείς σας θυμόμαστε, οι συνάνθρωποί σας σας θυμούνται, οι φίλοι σας σας τιμούν. Σοφία, Θόδωρε, Στάθη, μαζί με τις οικογένειές σας έχετε και όλους εμάς να τιμούμε τη μνήμη σας και τον αγώνα σας. Γιατί σαν Έλληνες είπατε Γένοιτο και Έγινε! Συγχαρητήρια γι αυτό και αιωνία σας η μνήμη!
Το παρακάτω κείμενο το δημοσιεύω και στο μπλογκ της ΠΡΩΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ όπου ταιριάζει να φιλοξενείται αυτή η δραστηριότητα για τη Δραπετσώνα. Μάλλον θα συνεχίσω να δημοσιεύω εκεί τα της Κίνησης και τα αυτονομιστικά γενικώς της Δραπετσώνας
.
Σήμερα Πέμπτη έγινε στη Δραπετσώνα μια κατάθεση στεφάνων από τα σχολεία. Έγινε στη πλατεία Εθνικής Αντίστασης όπου μαζεύονταν τα τελευταία 20 περίπου χρόνια όλοι για καταθέσεις στεφάνων και παρέλαση. Ήταν κάτι σαν μια παραχώρηση εκ μέρους του Κερατσινίου που -πέρα από την κανονική αυριανή τελετή- οργάνωσε και κάτι για εδώ στη Δραπετσώνα. Πάλι καλά δηλαδή αφού κανονικά δεν είχε καμιά υποχρέωση να κάνει ο,τιδήποτε.
Η Δραπετσώνα χάθηκε. Φαίνεται αυτό ακόμα και από την παρέλαση που δεν έγινε. Εγώ ήμουν πάντα ΓΕΝΙΚΩΣ κατά των παρελάσεων όμως η παρέλαση της Δραπετσώνας με έκανε να καταπίνω τη γλώσσα μου γιατί παρέλαση δεν σήμαινε στρατοκρατία αλλά γιορτή, γλέντι, συναπάντημα παλιών γνωστών, όλοι στο δρόμο γέροι νέοι και μεγάλοι, ήταν μια ευκαιρία κοινωνικής συναναστροφής. Σήμερα όμως δεν υπήρχε τίποτα τέτοιο. Γι αυτό είπα και στον τίτλο: Παρακμή!!!
Ακόμα πιο πολύ λοιπόν αναγκαίο μου φαίνεται πως πρέπει να ξεκινήσει η ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ για τη ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ. Έχω δημοσιεύσει ένα ιδρυτικό-καταστατικό μιας τέτοιας κίνησης χωρίς μονοπρόσωπα όργανα (προέδρους γραμματείς κλπ) και με ανοιχτές διαδικασίες που θα στοχεύει να προστατέψει τη Δραπετσώνα από τις συνέπειες του Καλλικράτη (όσο γίνεται) και να παλέψει για την ανεξαρτητοποίηση από το Κερατσίνι, να ξαναγίνει αυτόνομος δήμος δηλαδή. Μοιάζει ουτοπικό αλλά δεν είναι! Θα το παλέψουμε. Και δεν περισσεύει κανείς από αυτή την προσπάθεια. ΟΛΟΙ οι πρώην (και οι ολίγοι νυν) εμπλεκόμενοι στα κοινά θα πρέπει να μπουν μέσα. Και η Κίνηση δεν θα έχει καμιά σχέση με τα σημερινά παραταξιακά και κομματικά στεγανά. Καμιά σχέση. Μόνο της μέλημα θα είναι η Δραπετσώνα, και θα χρησιμοποιήσει αυτή η Κίνηση -εκτός των άλλων- και τα κόμματα και τις παρατάξεις (όπου έχει επιρροή ο καθένας) για την επιτυχία των σκοπών της.
.
Έγινε η συνέλευση του συνδυασμού Αναγέννηση χτες βράδυ.
Βασικά, μου ασκήθηκε κριτική για πράγματα αυτονόητα, ότι δηλαδή έχω απόψεις, όμως αρκετοί είχαν έρθει με δεδομένη άποψη -που πίστευαν μάλιστα ότι ήταν προσωπική τους άποψη- πως δεν εργάζομαι για το καλό της παράταξης όταν γράφω ό,τι γράφω στα μπλογκ μου, ενώ επιβεβαιώθηκε και το άλλο αυτονόητο, ότι δηλαδή επικεφαλής της κίνησης είναι ο Αλ. Χρυσός.
Ευχαρίστως να αποδώσω δίκιο σε όσους μου κάνουν κριτική, αφού την κάνουν καλοπροαίρετα, γιατί οι περισσότεροι την κάνουν καλοπροαίρετα. Βεβαίως μου κάνουν κριτική κατά βάση όσοι ΔΕΝ διαβάζουν τα μπλογκ αλλά ακούνε από άλλους γι αυτά. Με αποτέλεσμα να μου γίνεται κριτική δια της συρραφής αποσπασμάτων. Τους δείχνουν δυο τρεις σειρές ΣΥΡΡΑΦΗ δικών μου φράσεων που βρίσκονται σε διαφορετικά σημεία του κειμένου και βγάζουν ΑΛΛΑ ΑΝΤΙ ΑΛΛΩΝ συμπεράσματα. Διαστρέβλωση της πραγματικότητας λέγεται αυτό!
Να πω λίγο περισσότερα γι αυτό το σημείο που με πείραξε χτες:
Όταν εγώ γράφω ότι ο ΤΑΔΕ είναι κοντινός μας άνθρωπος και με τη συρραφή προκύπτει ότι εγώ λέω πως τον ΤΑΔΕ τον βρίζουμε, ε, αυτό είναι ο ορισμός της διαστρέβλωσης. Και δυστυχώς δεν μου δόθηκε το δικαίωμα να μιλήσω. Γιατί η διαστρέβλωση κρατήθηκε για το τέλος, το "κλείσιμο" που λένε, έγινε μετά από την ομιλία μου δηλαδή όταν δεν είχα πλέον χρόνο να μιλήσω. Στις έντονες διαμαρτυρίες μου ότι εγώ δεν γράφω αυτά που λέγονται δέχτηκα την επίπληξη ότι διακόπτω τον ομιλητή. Ο οποίος συνέχισε να διαστρεβλώνει τα λόγια μου χωρίς αντίλογο. και μετά η ώρα πήγε δώδεκα και ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη. Κι έμεινα εγώ με τα τριάντα χρόνια εμπειρίας στο γήπεδο να μαθαίνω τώρα πως παίζεται η μπάλα! (Μόνη δικαιολογία για όσους θεώρησαν ότι πραγματικά έλεγα αυτά που δεν έλεγα είναι να μην κατάλαβαν πραγματικά τι έγραψα. Παίζει κι αυτό και μου φαίνεται και πολύ πιθανό) Οι Άγγλοι αυτό το λένε ΑNFAIR συμπεριφορά και από τέτοια δέχτηκα μπόλικη χτες. Δεν πειράζει όμως, συνεχίζουμε στο ίδιο καράβι, εκείνοι κρατώντας πορεία προς το νοτιά με τα καραβοφάναρα σβησμένα κι εγώ να βαράω το καμπανάκι του κινδύνου μέσα στο ομιχλώδες τοπίο.
Δέχομαι πάντως πως αυτό που γεννά τέτοιες συμπεριφορές είναι η αγωνία για το μέλον της παράταξης επομένως συγχωρούνται όλα. Βέβαια πρέπει να το δεχτούν και αυτοί για μένα κι ας χαλάει κάτι τέτοιο τον συλλογισμό περί συνωμοσίας, αλλά τι να κάνουμε....
Να σημειώσω και κάποιες ακόμη εντυπώσεις μου:
Ο Γιώργος Χάσκας, όταν μου κάνει κριτική είναι ειλικρινής και εκ βαθέων και την δέχομαι γιατί, αυτά που λέει και απαιτεί από εμένα να κάνω, ο ίδιος τα κάνει μια ζωή. Ακόμα κι όταν διαφωνώ μαζί του, τον σέβομαι.
Ο Ζούπης δεν μίλησε καθόλου. Προφανώς πειράχτηκε που τον κατήγγειλα ότι αν και ένα-δυο χρονάκια μόνο μικρότερός μου δείχνει γηραιότερος από μένα με τον κομματικό και στεγνό λόγο του μπροστά στη χειμαρρώδη ευφράδειά μου. Σφίγγα ο Ζαχαρίας μετά από αυτό, και όχι για άλλο λόγο, προφανώς!
Η Χρύσα έλειπε κι έτσι με υπερασπίστηκε μόνο η Ξένια η οποία με τον τρόπο της τους είπε ότι το μόνο που μου χρειάζεται είναι καλό κούρεμα ξύρισμα κι ένα καθαρό πουκαμισάκι κι είμαι σένιος!
Η Βαρβάρα Σεβδαγιάν με εντυπωσίασε θετικά με το πάθος της. Θα ήθελα να διαβάζει περισσότερο απ' ευθείας εκείνη τα γραφόμενά μου.
Λαρόζας, Χάνος και αρκετοί άλλοι είναι πολύ διεισδυτικοί στις παρατηρήσεις τους. Ευχαρίστως θα προσυπέγραφα λέγοντας "συμφωνώ με τους προλαλήσαντες"
Ο Τάσος, ο Παναγιώτης, η Ελένη και πολλοί άλλοι έχουν μια πολλή θετική στάση απέναντι στην παράταξη και έντονη επιθυμία να πάμε καλά και δικαιολογημένα -ανησυχούντες για την πορεία μας- με βλέπουν με μισό μάτι.αποδίδοντας σε μένα την κακοδαιμονία που προσπαθώ να ξορκίσω. Δυστυχώς με γιατροσόφια δεν γίνεται πολιτική!
.
.
Στη συνέλευση του συνδυασμού που είναι η δεύτερη μετά από την μετεκλογική πρώτη συνέλευση της 1-12-2010 θα συζητηθεί όπως είναι φυσικό η πορεία του συνδυασμού.
.
Για θέματα σχετικά με την στρατηγική του συνδυασμού έχω γράψει κατ' επανάληψη και σε προηγούμενες αναρτήσεις εδώ και στο μπλογκ ΠΡΩΤΗ ΚΙΝΗΣΗ. Δεν θα πως άλλα σήμερα. Πιθανότατα θα πάρω τον λόγο και θα μιλήσω.
,
Ο Αλ.Χρυσός θέλει μεταξύ άλλων να ενημερώσει και για όσα ακούστηκαν σχετικά με την τοποθέτησή του στην Ιχθυόσκαλα (ΕΤΑΝΑΛ). Ενημερώνουμε και από εδώ ότι του προτάιθηκε να είναι Πρόεδρος και όχι Διευθύνων Σύμβουλος και πως ο μισθός της θέσης είναι περίπου 1.400 ευρώ που μάλιστα δεν θα τα λαμβάνει καθώς οι απολαβές του από το δημόσιο είναι μεγαλύτερες από αυτό το ποσό. Μισθός πάνω από 4.000 ευρώ υπάρχει για τον Διευθύνοντα και όταν αυτός δεν έχει άλλες απολαβές από το δημόσιο, δηλαδή δεν είναι δημόσιος υπάλληλος.
.
Η συνέλευση γίνεται σε μια στιγμή που η δημοτικότητα της δημοτικής αρχής δοκιμάζεται. Από τη μια οι γενικές συνελεύσεις που κάνει σε όλες τις γειτονιές του δίνει σημαντικά κέρδη σε αποδοχή όπως και η εκτεταμένη διαφήμιση των συνελεύσεων και της κλήρωσης των διαμερισμάτων των σεισμοπαθών. Από την άλλη η θετική εικόνα αμαυρώνεται από την διόγκωση των σκουπιδιών που ο δημότης την αποδίδει στην ανικανότητα της δημοτικής αρχής, καθώς δεν ξέρει ότι το ζήτημα είναι πιο γενικό (πρόβλημα στη χωματερή με τον θάνατο ενός Ρομά που την έκλεισε 4 μέρες τώρα).
.
Ελπίζω να γίνει αύριο μια εποικοδομητική συζήτηση. Έχω μάθει πως ο Ζούπης έχει ετοιμάσει ένα κείμενο, Σιγά μην και δεν ετοίμαζε....!
. Υ.Γ.: Πολύ μου αρέσει να διαπληκτίζομαι δημόσια με τον Ζούπη. Έστω κι αν του ρίχνω κάνα δυο χρονάκια ο ζωντανός λόγος μου με κάνει να δείχνω νεώτερος και αυτό με γεμίζει κουράγιο τώρα στις δύσκολες μέρες που κόβεται ολοκληρωτικά και ο ήδη κουτσουρεμένος μου 12ος και 13ος μισθός!
